| [1] |
|
|---|
| [2] |
transgressus sit, punitus est vicissim à nobis eo modo, ut inobediens, illique aula et
|
|---|
| [3] |
provinciae nostrae hereditariae interdictae sunt, in quibus nullum est fidei discrimen ;
|
|---|
| [4] |
in Bohemia vero, quod illic cum multis in fide illi [sic] convenit, nihil a nobis passus
|
|---|
| [5] |
est tale. Bohemos in ea fide natos et educatos non minoris facimus, quantum sub
|
|---|
| [6] |
una, illosque et in aula nostra benigne fovimus, fovemus et in patria omnibus hono-
|
|---|
| [7] |
ribus, ad quos apti sunt, non secus quam illos sub una semper dignati sumus, et
|
|---|
| [8] |
omnino nullum discrimen inter viros sub unà et sub utraque unquam habuimus aut
|
|---|
| [9] |
habemus. Sed cum ut rex Romanorum, Hungariae, archidux Austriae aliis quoque
|
|---|
| [10] |
obligati simus, ex debito officii illis quoque satis in ea parte facere debebamus et
|
|---|
| [11] |
|
|---|
| [12] |
Rogati quidem fuimus, ut in terris nostris circa fidem aliquid ordinaremus;
|
|---|
| [13] |
sed quamvis nec abusus probamus, nec de communione sub utraque aliter, quam
|
|---|
| [14] |
quod sit salutifera, modo sit cum consensu ecclesiae, sentiamus: tamen nunquam id
|
|---|
| [15] |
facere voluimus absque concilio, ad quod si unquam ventum fuerit, ibi videbunt
|
|---|
| [16] |
omnes, an abusus probabimus, et bona salutiferaque, quae sunt, damnabimus.
|
|---|
| [17] |
Et haec sit summa orationis nostrae de fide: fidem sub una et sub utraque
|
|---|
| [18] |
ita, uti debemus, libenter quidem semperque fovebimus, pari honore utrosque ita,
|
|---|
| [19] |
uti hactenus fecimus, dignabimur. Quicunque apti et idonei fuerint, officiis orna-
|
|---|
| [20] |
bimus. Ceteras sectas ut admittamus, et ut quilibet pro arbitrio credat et vivat,
|
|---|
| [21] |
illud vero nullo modo admittemus, quoniam id facere veteri et nova lege simul pro-
|
|---|
| [22] |
hibemur; cuius rei Deus opt. max. author est, quem in fide et in omnibus actionibus
|
|---|
| [23] |
nostris sequimur et prae oculis habemus, illius gloriae et honori omnia postponentes.
|
|---|
| [24] |
Filios proprios et ipsum fratrem nostrum charissimum, si (quod Deus avertat) eos in
|
|---|
| [25] |
errorem prolabi contingeret et a recta fide desciscere, odituros nos profitemur, nec
|
|---|
| [26] |
ullam aliam religionem praeter illas duas, sub una videlicet et sub utraque, probare
|
|---|
| [27] |
possumus aut unquam probabimus. Dicit enim Christus: Qui plus diligit patrem aut
|
|---|
| [28] |
matrem, quam me, non est me dignus.
|
|---|
| [29] |
Ultimo si exosi sumus, si suspecti, sine causa id nobis accidit. Nunquam
|
|---|
| [30] |
enim odii causam praebuimus, nunquam falsa de Turcis retulimus, res ipsa id semper
|
|---|
| [31] |
declaravit esse verum, quod praedixeramus, atque etiam fumus incendiorum usque
|
|---|
| [32] |
in Bohemia odoratus id confirmabat, subditi vero nostri sclavi, etiam Muldavia
|
|---|
| [33] |
Poloniaque eius rei testes nobis esse possunt. Si libertates et privilegia sua odii in
|
|---|
| [34] |
nos causam praetexunt, quo nos minus juvent, quid faciendum nobis sit, nescimus;
|
|---|
| [35] |
sed prudentium sententiam esse non ignoramus, neminem debere alterum suo proprio
|
|---|
| [36] |
malo odisse. Nos Deum testamur, Bohemos summo prosequimur amore, regni illius
|
|---|
| [37] |
honorem summo studio cupimus promovere. Quod si hactenus id minus potuimus,
|
|---|
| [38] |
tamen Deo juvante id re ipsa adhuc praestabimus. Illi si contra nos odium habent,
|
|---|
| [39] |
oderunt nos gratis, Deus novit.
|
|---|
