Facsimile Lines

1094

Page

[1]	94 A. XXXII. Dopisy pánův Jana a Vojtěcha z Pernšteina
[2]	suaegue divinae Mti nos totos debemus, feremus nec prohibebimus tales in eum
[3]	blasphemias ?
[4]	Objicitur etiam nobis, guod ob fidem multi jussu nostro sint perempti et guod
[5]	ob id multa infortunia patiamur passique simus. Non diffitemur id guidem, sed tamen
[6]	principales et seductores aliorum, qui malitia, non simplicitate errabant. Simplicibus
[7]	enim semper est indultum, qui emendare et ab errore resipiscere voluerunt. Neque
[8]	id a nobis primum, sed multo magis ab antecessoribus et majoribus nostris fuit
[9]	factitatum, fit etiam ab Imperatoria Mte. Nihilominus felicissime tamen vixisse illos
[10]	Deique benedictionem habuisse certissimum est, tantumque abest, ut nos ob id quisque
[11]	infortunatos judicet, ut etiam non mediocris sollicitudo nos teneat pro tot tantisque
[12]	divinae benignitatis donis, ne unquam satis sune Mti gratiarum referre valeamus.
[13]	Nam primo valetudinem corporis integrasque vires nonne nobis largiri est dignatus,
[14]	qui integris viginti duobus annis nunquam tantum morbi sensimus, ut in lecto unius
[15]	horae spatio ob id decumberemus. Uxorem charissimam nostrique amantissimam et
[16]	obsequentissimam, liberos complures eosque animi et corporis dotibus adhucusque
[17]	ornatos et integros; fratrem summum orbis principem tantopere nobis affectum et
[18]	nostris, ut non fratris, sed parentis potius loco nobis sit habendus et numerandus.
[19]	Hereditatem satis amplam et honestam, quam etsi non locupletem quidem suscepimus,
[20]	tamen Dei benignitate inter multas difficultates in hoc usque tempus integram con-
[21]	servavimus; additum Romanorum Bohemiaeque regnum sine sudore, sine gladii
[22]	extractione, Hungariae vero regnum cum parva sanguinis effusione, pacifica illorum
[23]	possessio et gubernatio. Bellum rusticum grave et periculosum sine gravi subditorum
[24]	detrimento et jactura profligatum. Turca truculentissimus bis hereditatem nostram
[25]	invadens, ne unicam quidem arcem aut munitionem coepit, villis tantum, quae defendi
[26]	non poterant, incensis non sine damno discessit. Regnum Hungariae primo statim
[27]	impetu obtinuimus, Johannem Weywodam in Poloniam usque fugere coégimus; et
[28]	si tantum favoris ab hominibus, quantum gratiae ab omnipotenti Deo habuissemus,
[29]	aut si saltem Bohemi, cum ad defensionem Viennae venerant, nos juvare nobiscumque
[30]	in Hungariam ire non recusassent, profligato Turca in hunc usque diem obtinuissemus,
[31]	cum ingenti honore, gloria et commodo totius christianitatis.
[32]	Restat vero, ut etiam interdicti Andreae Ungnad facti hie breviter rationem
[33]	reddamus, quo omnibus satisfacamus, et quoniam multos multa ea de re loqui
[34]	accepimus, ut si fieri possit, ex omnium animis errorem et malam de nobis suspi-
[35]	cionem evellamus, praesertim ex eorum, qui nos eo nomine calumniantur, quasi fidem
[36]	sub utraque oderimus. Is homo a pueritia fere in aula nostra educatus, servitor,
[37]	consiliarius, officialis fuit noster, subditus item et hereditarius noster. Facta est
[38]	à nobis jam pridem prohibitio, ne quis in provinciis et dominiis nostris aut in aula
[39]	nostra innovaret fidem; id cum ille sciret, mandatumque nostrum contempsisset,

Text view • Facsimile