EN | ES |

Facsimile Lines

1094


< Page >

[1]
2 r. 1539. 91

[2]
fectis vero rebus nostris, statim relictis ceteris omnibus discedere: in ea re hanc
[3]
sequimur rationem, quod semper tractanda primum putavimus illa, quae sunt
[4]
magis generalia necessariaque, hisque compositis, tandem venire solemus ad
[5]
particularia tum regni tum personarum negotia; quia si negligerentur illa, quae
[6]
universam contingunt rempublicam magisque pertinent ad omnium salutem et
[7]
defensionem, veremur, ne unacum his perirent et illa, quae sunt particularia.
[8]
Amissa enim republica omnia tum reipublicae tum subditorum perirent et
[9]
nobis eriperentur commoda et emolumenta. Totoque hoc quo regnamus tempore in
[10]
omnibus fere dietis nihil erat magis agendum et curandum, quam quomodo truculen-
[11]
tissimum Turcarum hostem a patria cervieibusque nostris arceremus. Nam is cum
[12]
semel atque iterum Austriam invasisset, saepius id acturus videretur, quid magis
[13]
erat necessarium quam ei malo obviare? Si enim Hungariam Austriamque occupasset,
[14]
proximum fuisset illi Bohemiae regnum; id si tentaret et aggrederetur, nonne facile
[15]
destrueretur et unacum eo omnis respublica; quo facto necessario interirent omnia
[16]
tum publiea tum privata negotia. Id ne fieret, quantum potuimus, semper et apud
[17]
regnum Bohemiae et apud reliquos christianos principes curavimus diligentissime.
[18]
Praeterea hoc nobis non semel contigit absoluta dieta, quod officiales ac regni judices
[19]
ceterique consiliarii nostri a nobis discesserint prope omnes; discesserunt etiam illi,
[20]
qui ad nos aliquid eiusmodi deferebant, primumque res suas in dieta finiri volebant;
[21]
ita ut nec haberemus, quibuscum de rebus eiusmodi cognosceremus, nec quem audi-
[22]
remus. Denique volentes omnium commodis prospicere, omnibus satisfacere, cum
[23]
propter alias gravissimas occupationes nostras ipsi semper non possemus adesse, con-
[24]
stituimus judicium camerae, judices nostris non parvis impensis tenemus ac fovemus,
[25]
ut continuo judicent, quo quilibet citius causae suae finem sortiatur; quamvis ipsi,
[26]
cum praesentes simus, non pauca audimus et dijudicamus, idque libere asserere pos-
[27]
sumus, plura nos et publica et privata in regno Bohemiae confecisse negotia, quam
[28]
in multis antea annis antecessores nostri fecerunt. Nihilominus tamen nos odisse
[29]
debent [sic |, nobis obtrectare non verentur; ipsumque judicium camerae, quod, uti diximus,
[30]
nostris impensis institutum est, omniumque bono et commodo institutum est et prae-
[31]
sertim tenuiorum, quibus perquam grave fuerat prius longas lites sequi, damnant et
[32]
subvertere plerique conantur.

[33]
Quod ad poenas et mulctas attinet earumque a nobis donationes et per
[34]
nostrum procuratorem sub nostro nomine coram judiciis procurationes: illud cum in
[35]
regnum venerimus, ita reformabimus, ut nemini fiat in eo injuria.

[36]
Conventum nonnullorum principum imperii, Pilsnae habitum, àegre ferre, non
[37]
est ratio cur debeant, sed potius ex eo laetitia affici, quod regnum Bohemiae prius
[38]
ubique propter latrocinia et viarum pericula diffamatum, adeo bene gubernetur pa-
[39]
catumque sit, ut principes imperii tutiores sibi in eo conductus credant, quam in

[40]
12*


Text viewFacsimile