| [1] |
|
|---|
| [2] |
sundat, perdit, imminuit et more suo debilitat; nos tamen illorum spectatores sumus,
|
|---|
| [3] |
proponendo ob oculos nobis privilegia et libertatem nostram, non debere nos, sed
|
|---|
| [4] |
alios defendere, nec opem aliis ferre, nisi Moravis et Silesiis. Cur igitur, quaeso,
|
|---|
| [5] |
ilam libertatem et privilegia sibi tantopere patrocinari conentur 'et nitantur, nisi
|
|---|
| [6] |
quia VMtemR non diligunt, non amant, nec ullam fidem habent? Quamobrem sub-
|
|---|
| [7] |
diti VMti regiae nec auxilium ferre nec aliquo progredi volunt. Et sic inter VRMtem
|
|---|
| [8] |
et subditos hoc odio et illa incredulitate nata, neque nostrum exitium interitumque
|
|---|
| [9] |
|
|---|
| [10] |
Proinde, rex clementissime, per Deum immortalem: cum VMs intelligat et
|
|---|
| [11] |
VMtis et subditorum res in pessimo loco et statu sitas esse, dignetur in illam curam
|
|---|
| [12] |
animique cogitationem toto incumbere pectore idque moliri, quo illi malo succurri et
|
|---|
| [13] |
in melius verti possit. Tempus est profecto, et jam quodammodo bona pars eius
|
|---|
| [14] |
videtur praeteriise, ac difficilem jam cursum eius recuperandi relictum et propo-
|
|---|
| [15] |
situm esse. Nam et haec velim Majestas deliberet et meditetur Vestra: Quodsi a Turca
|
|---|
| [16] |
ac alis hostibus essemus tuti, nec ullum esset nobis expectandum periculum, sed ut
|
|---|
| [17] |
in optima viveremus pace; scit tamen RMsV vehementer opus esse, ut in hoc regno
|
|---|
| [18] |
aliqua bona propria habeat, quibus se sustentet aut filius RMtisV, qui sit futurus
|
|---|
| [19] |
dominus noster. Etenim MtiV clam non est, in illo regno MtemV usum fructum ad-
|
|---|
| [20] |
modum tenuem et exiguum habere; quibus igitur se sustentare poterit? Loculi vero
|
|---|
| [21] |
et hominum marsupia non sufficient, nec homines admittent, ut VRMti suggerant
|
|---|
| [22] |
sumptus eandemque proprio alant. Ceterum si in VMte populi charitas et amor esset,
|
|---|
| [23] |
facile homines eo adduci possent, ut bona ad MtemV spectantia et pignori opposita
|
|---|
| [24] |
redimerentur, eaque curarent, quibus se MsV apud nos sustentare posset, et quidem
|
|---|
| [25] |
ita, ut dignitas RMtisV domini nostri postularet. Sed hoc pacto non intelligo eos
|
|---|
| [26] |
aliquid esse facturos. Nam neque eos video aliquo desiderio, huc MtemV veniendi
|
|---|
| [27] |
et cum illis manendi, teneri.
|
|---|
| [28] |
lisdem precibus, rex clementissime, quibus initio oravi et nunc MtemVR, do
|
|---|
| [29] |
minum mihi clementissimum, vehementer rogo, ut hoc meum scriptum benigno et
|
|---|
| [30] |
clementi legat vultu, ac in optimam dignetur accipere partem. Nam Deum testor,
|
|---|
| [31] |
me illo amore et debito obsequio, quo sum MtiV obligatus, eo adductum et in-
|
|---|
| [32] |
citatum esse, ne diutius tacerem, sed hoc, quod in rem MtisV fore intelligerem, VMti
|
|---|
| [33] |
tanquam domino suo clementissimo, (persuasum habens id MtiV minime fore ingratum),
|
|---|
| [34] |
ordine exponerem. Nec enim MsV ignorat, plura alios de VRMte audire et experiri,
|
|---|
| [35] |
quam MsV. Quare id omne singulari prudentiae MtisV (qua est a Deo optimo
|
|---|
| [36] |
maximo prae ceteris praedita ac nulla ex parte oblita, modo se ipsam oblivioni non
|
|---|
| [37] |
tradat et Deum in memoria habeat) ad deliberandum permitto [sic]. Nam si nulla
|
|---|
| [38] |
oblivio memoriam Dei apud MtemV deleverit, Deus etiam RVMtem memoria tenebit.
|
|---|
| [39] |
Quod si illum neeglexeritis aut eius obliti fueritis, pari ratione apud eum in oblivionem
|
|---|
