| [1] |
86 A. XXXII. Dopisy póniw Jana a Vojtěcha z Pernšteina
|
|---|
| [2] |
Extremum caput hoc est, quod homines aegre et moleste ferre perspicio,
|
|---|
| [3] |
nempe quod ad fidem et religionem attinet, ea scilicet in re VRMs serio progredi
|
|---|
| [4] |
et homines praegravari Fides autem, rex clementissime, donum est Dei, et cui a Deo
|
|---|
| [5] |
non datur, ab hominibus minime potest dari. Licet enim qualiscunque fuerit sermo et
|
|---|
| [6] |
fidei professio in hominum gratiam facta, si tamen quidpiam ille adversi in corde
|
|---|
| [7] |
habuerit et statuerit, haec confessio nihili et nauci esset, cum Deus sit cordium
|
|---|
| [8] |
spectator et percunctator [sic]. Dignetur igitur VRMs et hanc rem deliberare et
|
|---|
| [9] |
apud se perpendere. Etenim illa, quae. sunt ex Deo, stabunt et firmissima manebunt,
|
|---|
| [10] |
nec homines illa subvertere poterint. Quae autem sunt ex hominibus, sua sponte
|
|---|
| [11] |
cadent: nam ex Deo fundata non sunt. Porro et haec populi opinio est ac palam
|
|---|
| [12] |
loquuntur, multos utriusque sexus a VRMte vita esse privatos, illorumque sanguinem
|
|---|
| [13] |
Deum vindicem invocare, eamque ob rem Deum illa infortunia et poenas MtiV irro-
|
|---|
| [14] |
|
|---|
| [15] |
Epilogus et conclusio illarum omnium rerum, quas superius attigi, rex clemen-
|
|---|
| [16] |
tissime, haec est, ut homines de VRMte sentiant et quomodo eandem teneant et inter-
|
|---|
| [17] |
pretentur. Primum se a MteV nullam charitatem, nec regni istius amorem experiri.
|
|---|
| [18] |
Deinde ilis fidem non haberi; praeterea si quis aeque ac VRMs de religione non
|
|---|
| [19] |
senserit et in fide non similem se praebuerit, illum (forsan) nec loco christiani nu-
|
|---|
| [20] |
merari. Idcirco jam homines quandam aegritudinem adversus RMtemV video perce-
|
|---|
| [21] |
pisse, ut vicissim VMtem nec diligant nec aliquid fidei habeant.
|
|---|
| [22] |
Etsi autem VMs quidpiam cum illis tractare voluerit, non puto eandem aliquid
|
|---|
| [23] |
esse confecturam. Nam ad alia mala et id incommodi per hanc incredulitatem et
|
|---|
| [24] |
odium (in VMte) ortum est, quod in nullo bellico apparatu, promptitudine et vigi-
|
|---|
| [25] |
lantia adversus Turcam sint, opinorque id apud plerosque esse, si Turca in Moravia
|
|---|
| [26] |
esset, nondum illos de expeditione Turcica esse credituros. Nam id ostendunt ac
|
|---|
| [27] |
palam in hunc vociferantur modum: Quoties, obsecro, jam est nobis in publicis co-
|
|---|
| [28] |
mitiis de istis periculis à RMte declaratum, longe aliter tamen compertum et offensum
|
|---|
| [29] |
[sie] fuisse, modo cum EMs pecuniis opus habuit, protinus Turcam in medio ac pa-
|
|---|
| [30] |
lestra fuisse, et illis ingentia pericula a VMte enumerata; quae res summam ac
|
|---|
| [31] |
incredibilem peperit oscitantiam et securitatem.
|
|---|
| [32] |
Necesse est igitur jam VRMtem aliam quaerere ac aggredi viam, qua posset
|
|---|
| [33] |
Sibi reconciliare populum, ut abjecto odio, VRMtem amore prosequatur ac in eadem
|
|---|
| [34] |
totam spem fiduciamque locet et figat suam. Vicissim VMs eos. Nam mehercule prin-
|
|---|
| [35] |
cipio, quo MsV regnare coepit, incredibilis omnium in MtemV fuit amor; is quantum
|
|---|
| [36] |
sit immutatus, MsV etiam me tacente intelligit. Deliberet igitur haec MsV, quibus
|
|---|
| [37] |
periculis et discriminibus hoc pacto una cum VMte expositi simus; praeterea aliud
|
|---|
| [38] |
nihil, quam ut ab crudelissimo tyranno Turca opprimamur, expectamus. Nam Turca
|
|---|
| [39] |
in dies magis magisque imperia et provincias MtisVR omni genere crudelitatis pes-
|
|---|
