| [1] |
Stoyci et pharisei dissociebant cum illo, et Act. XIX1: „Paulus
|
|---|
| [2] |
cum fiducia loguebatur per tres menses, disputans et suadens de regno
|
|---|
| [3] |
Dei,“ et Act. XX:2 „Paulus disputabat cum eis profecturus in crasti-
|
|---|
| [4] |
num, protraxitque sermonem usque ad mediam noctem". Sole he
|
|---|
| [5] |
auctoritates ad hoc probandum satis esse deberent, sed ut polliciti
|
|---|
| [6] |
sumus, per ordinem demonstremus racionibus dictisque doctorum
|
|---|
| [7] |
|
|---|
| [8] |
Et prima racione manifestum est, quod quidquit (sic) sit ad argumen-
|
|---|
| [9] |
tum fidei ortodoxe seu defensionem et elucidacionem / veritatis
|
|---|
| [10] |
seu reduccionem errancium, seu confusionem infidelium vel hereti-
|
|---|
| [11] |
corum, seu confirmacionem catholicorum, adhibitis debitis circum-
|
|---|
| [12] |
stanciis, id sanctum et licitum est. Sed vocacio ista disputandi
|
|---|
| [13] |
causa cum hereticis Boemie ad predictam tendit, igitur sancta et
|
|---|
| [14] |
licita est, utrumque borum satis supra deductum est. Que autem
|
|---|
| [15] |
circumstancie requirantur, infra patebit per beatum "Thomam. Item,
|
|---|
| [16] |
quitquid tenetur facere prelatus erga subditos, id licitum est, sed
|
|---|
| [17] |
prelatus, si petatur, tenetur reddere racionem de ea, que in eo
|
|---|
| [18] |
est fide secundum illud Petri:3 ,Pafer, redde racionem omni pos-
|
|---|
| [19] |
centi de ea, que in nobis est fide", et sepe et non solum omni pos-
|
|---|
| [20] |
centi, sed (ultro)? tenetur erudire, instruere, docere et arguere, con-
|
|---|
| [21] |
futare et convincere resistentes, ut predictum est, Cum igitur heretici
|
|---|
| [22] |
Boemie ab ecclesia petant audienciam et racionem de fide, non est
|
|---|
| [23] |
|
|---|
| [24] |
Item, cum correccio fraterna licita sit et iussa a salutare (sic)
|
|---|
| [25] |
nostro iuxta illud :4 ,Si peccaverit in fe frater tuus", etc. et huius-
|
|---|
| [26] |
modi disputacio ab ecclesia instituta ad correccionem fratrum nostro-
|
|---|
| [27] |
rum errancium tendat, ergo licita est.
|
|---|
| [28] |
Item, id licitum esse constat et necessarium, cuius transgressio
|
|---|
| [29] |
peccatum inducit, sed non ex taciturnitate et silencio prelatorum. Hoc
|
|---|
| [30] |
tempore supra modum lederetur fides, ipsi eciam heretici fierent
|
|---|
| [31] |
proterviores ac catholici infirmiores. Ergo necessarium est frangere
|
|---|
| [32] |
silencium et disputare cum eis ad instruendum vel convincendum,
|
|---|
| [33] |
saltem ad confirmandum catholicos. Alioquin ipsis prelatis culpa
|
|---|
| [34] |
omnis dampni, quod inde sequeretur, esset imputanda, qui non pasto-
|
|---|
| [35] |
res, sed mercenarii vocandi essent, [qui] veniente lupo fugiunt, et
|
|---|
| [36] |
canes muti non valentes latrare, contra quos Dominus in Ezechiele5
|
|---|
| [37] |
invehit: ,Non ascendistis ex adverso, neque opposuistis vos murum
|
|---|
| [38] |
|
|---|
| [39] |
|
|---|
| [40] |
3 I Petri III, 15
|
|---|
| [41] |
* Mat, XVIII, 15.
|
|---|
| [42] |
|
|---|
| [43] |
|
|---|
| [44] |
|
|---|
| [45] |
Fol. 482
|
|---|
