Javascript seems to be turned off, or there was a communication error. Turn on Javascript for more display options.
108 1499.
tuam salvere iubebis. Apud nos constans fama est Turcos erupisse in Dal-
matiam et agrum [aderae longe lateque populari, eam irruptionem ingentem
Venetae reipublicae terrorem attulisse. Iterum vale. Datae 1498 Julii 30.
Datum Mitisovo 1498 jest jistě chybné, neboť vpád Turků až k samým Benátkám
udál se r. 1499 po dobytí Lepanta. Ostatně zmiňuje se pisatel také o svém pobytu v Bu-
díně, který přináleží r. 1499. Bouře uherské, na něž v listě se naráží, způsobili přívrženci
Zápolských Štěpána a Jana. Pozdravení na konci jsou Augustin Olomoucký, Jiří Neudecker,
oba tenkrát písaři v kanceláři královské, druhý od r. 1508 kancléř císaře Maximiliana, po-
tom biskup Tridentský, a jakýs Mikuláš nám nepovědomý.
69.
Bohuslav Janu Šlechtovi.
(1499) — 14. zári. Vykládá přátelské svazky své s nebožtíkem Schottem, potom ne-
zbytnou potřebu brzké války proti Turkům. Konečně žádá za knihy. (Nova epist. app. 14,
Vinařický 69.)
Joanni Sslechtae regio secretario s. p. d. Binas, postquam e Pannonia
recessi, abs te literas accepi, quarum alteris iampridem respondi, alteris nunc
respondebo: quum enim humanissimus sis, minime mirum est te humanissime
scribere, et imitari bonum illum patremfamilias, qui de bono corde profert
ea, quae bona sunt. Gratum id mihi maiorem in modum est, non quod amor,
sed quia abs te summo viro amor: meque propterea felicem arbitror, neque
pigebit tecum benevolentia certare, quando in hoc certamine non solum vi-
cisse sed etiam contendisse decorum est. Quod ad Petrum Schottum, cuius in
literis tuis meministi, attinet, scito magnum virum fuisse, peritissimum divini
humanique iuris, neque a studiis mansuetioribus abhorruisse; fide autem inno-
centiaque tanta, ut nequaquam nostro seculo natum diceres. Is me Bononiae
adolescentulum adolescens unice ipse et diligebat et observabat, carminaque
saepenumero ad me scribebat, et nostra vicissim accipiebat; deinde cum uterque
nostrum ad suos rediisset, frequens inter nos commercium literarum fuit, magis
tamen earum, quae nostrum mutuum amorem testarentur, quam quae elo-
quentiam prae se ferrent. Itaque desine quaeso meas nugas tantopere laudare,
effluxerunt nam haec mihi, non emissa sunt, sapiuntque teneros unguiculos;
nisi autem desines, irridere me potius quam Joannem Sslechtam in re tam
aperta amore mei falli putabo. Quae de Turcorum terra marique conatu scribis,
ea iampridem ex quorundum familiarium meorum literis cognovi: sed neque
scio, quid dicam, animus certe nihil boni ominari potest. Vellem autem, ut
principes nostri tandem expergiscantur et positis seditionibus voluptatibusque
domesticis si non abiectis, saltem intermissis communem hostem communibus
viribus propulsent. Vereor nempe, ne haec negligentia eorum, ne dicam ignavia,
in summam christianae religionis perniciem aliquando erumpat. Nam si Corcyra
hostes potientur, Adriatici sinus fauces perpetuo nostris negotiatoribus occlu-
dentur, et superbissimo tyranno per omnia maria impune volitare licebit; neque
solum navigatio, ut tu scribis, parum nobis libera erit, sed Apulia, Calabria et
omnis illa Italiae ora, quam veteres Magnam Graeciam vocabant, in summo
