Facsimile Lines

946

Page

[1]	108 1499.
[2]	tuam salvere iubebis. Apud nos constans fama est Turcos erupisse in Dal-
[3]	matiam et agrum [aderae longe lateque populari, eam irruptionem ingentem
[4]	Venetae reipublicae terrorem attulisse. Iterum vale. Datae 1498 Julii 30.
[5]	Datum Mitisovo 1498 jest jistě chybné, neboť vpád Turků až k samým Benátkám
[6]	udál se r. 1499 po dobytí Lepanta. Ostatně zmiňuje se pisatel také o svém pobytu v Bu-
[7]	díně, který přináleží r. 1499. Bouře uherské, na něž v listě se naráží, způsobili přívrženci
[8]	Zápolských Štěpána a Jana. Pozdravení na konci jsou Augustin Olomoucký, Jiří Neudecker,
[9]	oba tenkrát písaři v kanceláři královské, druhý od r. 1508 kancléř císaře Maximiliana, po-
[10]	tom biskup Tridentský, a jakýs Mikuláš nám nepovědomý.
[11]	69.
[12]	Bohuslav Janu Šlechtovi.
[13]	(1499) — 14. zári. Vykládá přátelské svazky své s nebožtíkem Schottem, potom ne-
[14]	zbytnou potřebu brzké války proti Turkům. Konečně žádá za knihy. (Nova epist. app. 14,
[15]	Vinařický 69.)
[16]	Joanni Sslechtae regio secretario s. p. d. Binas, postquam e Pannonia
[17]	recessi, abs te literas accepi, quarum alteris iampridem respondi, alteris nunc
[18]	respondebo: quum enim humanissimus sis, minime mirum est te humanissime
[19]	scribere, et imitari bonum illum patremfamilias, qui de bono corde profert
[20]	ea, quae bona sunt. Gratum id mihi maiorem in modum est, non quod amor,
[21]	sed quia abs te summo viro amor: meque propterea felicem arbitror, neque
[22]	pigebit tecum benevolentia certare, quando in hoc certamine non solum vi-
[23]	cisse sed etiam contendisse decorum est. Quod ad Petrum Schottum, cuius in
[24]	literis tuis meministi, attinet, scito magnum virum fuisse, peritissimum divini
[25]	humanique iuris, neque a studiis mansuetioribus abhorruisse; fide autem inno-
[26]	centiaque tanta, ut nequaquam nostro seculo natum diceres. Is me Bononiae
[27]	adolescentulum adolescens unice ipse et diligebat et observabat, carminaque
[28]	saepenumero ad me scribebat, et nostra vicissim accipiebat; deinde cum uterque
[29]	nostrum ad suos rediisset, frequens inter nos commercium literarum fuit, magis
[30]	tamen earum, quae nostrum mutuum amorem testarentur, quam quae elo-
[31]	quentiam prae se ferrent. Itaque desine quaeso meas nugas tantopere laudare,
[32]	effluxerunt nam haec mihi, non emissa sunt, sapiuntque teneros unguiculos;
[33]	nisi autem desines, irridere me potius quam Joannem Sslechtam in re tam
[34]	aperta amore mei falli putabo. Quae de Turcorum terra marique conatu scribis,
[35]	ea iampridem ex quorundum familiarium meorum literis cognovi: sed neque
[36]	scio, quid dicam, animus certe nihil boni ominari potest. Vellem autem, ut
[37]	principes nostri tandem expergiscantur et positis seditionibus voluptatibusque
[38]	domesticis si non abiectis, saltem intermissis communem hostem communibus
[39]	viribus propulsent. Vereor nempe, ne haec negligentia eorum, ne dicam ignavia,
[40]	in summam christianae religionis perniciem aliquando erumpat. Nam si Corcyra
[41]	hostes potientur, Adriatici sinus fauces perpetuo nostris negotiatoribus occlu-
[42]	dentur, et superbissimo tyranno per omnia maria impune volitare licebit; neque
[43]	solum navigatio, ut tu scribis, parum nobis libera erit, sed Apulia, Calabria et
[44]	omnis illa Italiae ora, quam veteres Magnam Graeciam vocabant, in summo

Text view • Facsimile