Javascript seems to be turned off, or there was a communication error. Turn on Javascript for more display options.
z roku 1608, 19.—20. září. 367
ke králi; dotýká se činnosti nuncia papežského při dvoře Matyášově, nastávajícího odjezdu
králova do Prešpurku a překážek, kteréž jemu samému stojí v cestě v úmyslu jeho předešlém
doprovoditi tam krále a získati si při tom právo obyvatele království Uherského. (Ch.) — Na
Rosicích 20. září 1608.
(Domino Georgio Turzo comiti.) Illustrissime, spectabilis et magnifice dominc,
domine et amice mihi plurimum colende. IDV** salutem dico, officia dedico. Dum ad illum
scribo, huic respondeo, nunc haec ago, nunc ista expedio, interim mihi tempus abiit.
quo ad IDV** epistolas Drunae acceptas rescribere constitueram, atque ita sane abiit,
ut propemodum piaculum existimem, cum pleraque iam per alios, nisi me decipio,
ad notitiam ipsius sint perlata, recensendis iisdem et repetendis aures illius onerarc.
Sed est mihi nova scribendi causa, dissidium nempe religionis causa in Austria,
his diebus exortum, de quo, quamvis ab aliis ad IDV*" perscriptum non dubitem,
nolui tamen ea, quae ad me pervenerunt, silentio apud ipsam praeterire. Supplicarunt
nostrae fidei consortes, antequam adhuc serenissimus princeps ad nos se contulisset.
amplo oblato scripto et multis argumentis adductis, ut pristinae libertati" quoad
conscientiam, priori dignitati quoad rei publicae administrationem restituerentur:
nihil tamen datum responsi, sumpta excusatione a festinato in Moraviam discessu.
Ubi Viennam reditum est et comitia provinciae inchoata, petierunt renovato priore
scripto, ut ad postulata ipsorum responderetur: sed recusavit princeps, quamvis
verbis ambiguis, quibus hoc saeculum apprime studet, antequam ordines in verba
ipsius pro more iurassent; interim Gayerus quidam ex nobilitate Austriaca, quod
templum in Viennae vicinia iussu ordinum, quorum iuris est, aperuisset et conciona-
torem introduxisset, nostrae religionis hominem, domi suae sub diluculum oppressus
per commissarios, satellitis armatis Viennam adductus et in custodiam datus est. Ea
res reliquam nobilitatem nostratem mirum in modum offendit, ita quidem, ut plane
in eo consenserint non prius sacramentum obsequii principi praestare, quam illis de
religione cautum esset.
Non admodum aequo animo libertatem hanc accepit princeps, et acriore res-
cripto reprimere cos conatus magis irritavit. Inde factum, ut solutis comitiis et
Vienna relicta se domum reciperent, et libello apologetico in discessu principi tradito,
de tutiore loco et consiliis ipsorum magis accomodato convenirent.
De his postquam certior factus sum, sane rem, quia ad novos motus spectare
videbatur, permoleste tuli, et confestim ad Liechtensteinium principem et alios ex
proceribus litteris datis, ne novis turbis occasio praeberetur, multis rógavi; cumque
nullum responsum acceperim, serenissimun ipsum prolixiuscula exarata epistola obsc-
cratus sum, ut placide cum suis ageret neque iis consilis aures praeberet, quibus
ad maiorem amplitudinem aditus illi praecluderetur. Utrum quid impetraturus sum
necne, an potius dixero, utrum quid responsi habiturus, dies dabit.
