Javascript seems to be turned off, or there was a communication error. Turn on Javascript for more display options.
338 A. XXXIII. Dopisy Karla ze Žerotína
četl, poznal, že císař má Moravany v podezření tajného spolku s Uhry; dověděl se též o ja-
kýchsi tajných rozkazech daných Tillimu, ale nemůže o tom psáti. — Na Rosicích
[před 29. lednem 1608.)
(D"* Riccardo Baroni Starrenbergio.] Dies circiter octo sunt, illustrissime
domine, cum tuae, quas per fratrem Johannem Dionisium ad me dedisti, mihi sunt
redditae.*) Invitus responsum protraxi hactenus: sed accessit ad alia incommoda et
impedimenta scribendi febris catharralis ex intemperie aćris et itineris molestia con-
tracta, quae domum venientem ipso reditus puncto excepit et in tertium usque diem
lecto affixit, gravius etiam quidpiam minari visa, ut vix tandem adhibitis opportunis
remediis me recollegerim. Valeo nunc Dei beneficio mediocriter, quamvis animo
parum, quem praesentia involvendo, imminentia mala terrendo perpetuo fere motu
circumagunt, quippe cum videam, quantis hinc periculis, illinc difficultatibus cin-
gamur, quam parum, quocunque te vertas, tum consili tum praesidii adversus tot
adversa. Nec in deliberationibus vestris, quantum quidem ex eo colligere licuit, qui
non ita pridem, ut nosti, me convenit, ct ego quamvis caecutiens in hoc praesenti
tanti momenti negocio perspicere possum, roboris tantum deprehendo, ut fructum
inde eum speram, quem literae tuae polliceri videntur. Optandum sane esset; cac-
sarem ad consilia pacis, tum ipsi tum nobis salutaria, pellici posse; sed quem in
minimis quibusque obfirmato animo sententiam suam tueri sciam, in re. adeo ardenti,
in qua dignitatis, smnplitudinis, autoritatis non conservationem solum, sed amplifica-
tionem etiam versari existimat, tam facile a proposito posse alienari, non levibus
argumentis opus est, ut id mihi quis persuadeat. Nam quod in ministros culpam,
quam ab illo removes, rejicis et rerum statum aliter ili descriptum, aliter, quam
sit revera, ob oculos positum judicas, recte.tu id quidem et vere cogitare ... **),
sed non tam facile eximi humanis animis semel impressas opiniones, quam instillari,
nec quod aliquando collibuisset, tam promptum esse remittere quam amplecti. Non
ignoras, quibus jam pridem artibus animum, a suapte natura gloriae et imperii
avidum, occuparunt, quibus calumniis aures credendo faciles imbucrunt, quibus
suspicionibus aegram mentem infecerunt ii, quos sui quam principis amantiores ab
annis aliquot in aula vidimus. Has penitus infixas et cum acetate firmatas indura-
tasque emollire, evellere qui voluerit, cum magna dexteritate magna solertia pollere
necesse est. At eum ubi reperias? et si praesto sit, quis de fide, quis de mente,
quis de constantia, quis denique de successu securos reddet? nam inter voluntates
adeo distractas, ingenia adeo discrepantia, ubi hunc zelus religionis, illum patriae
amor, res familiaris alium, alium ambitio, ira, libido, ditescendi vel novandi cupi-
ditas abripit, non facile credidissem, talem dari posse, in quo vota omnium con-
sentiant, omnium animi conquiescant. Si enim nostrarum fuerit partium, pontificii
habebunt suspectum; si pontificius, nostri non immerito de homine dubitabunt. Si
