Javascript seems to be turned off, or there was a communication error. Turn on Javascript for more display options.
z roku 1607, 10.—12. dubna. 807
si Son Altesse le daigne de sa chambre, il ne vous donnera aucun repos quil ait
obtenu congé d'aller pour quelque temps en Flandrez y servir le serenissime arche-
duque Albert; mais parce que ie estime qu'en cela il pourra meriter plustost louange
que blasme, ic ne pense pas quil y ait à avoir de la difficolté du costé de Son
Altesse et de la peine du vostre. Non obstant ie remet et cela et tout aultre chose
]uy eoncernante à vostre discretion, vous priant l'avoir pour raccommandé et croire
que tout ce que apporterez en sa faveur, i'estimeray l'avoir receu. moy-mesmes.. Oit
finissant, après nm’estre racconmandé bien affectuesement et humblement à vos bonnes
graces, ie pricray le Createur vous donner, Monsieur, en bonne santé longue et tres-
heureuse vie. De Rossiez le 10. d’Avril 160T.
Konc. v knih. Bludov. 3881 fol. 113 è. 19.
1406.
Richarda barona ze Starhemberga ubezpečuje o své lásce a je hotov účastniti se radou
i skutkem při jeho předsevzetí. — Na Rosicích 12. dubna 1607
(D. Richardo baroni a Starrbemberg.*) Non minor est, illustrissime domine,
vis bonitatis, quae ut omnia ex se aestimat, ita, quia nihil est, quod non mereatur,
omnia omnes mereri credit. Hinc factum, ut quae virtutes tuàs comitatur celebritas
et qui meritis tuis debetur honos, ab ingenita bonitate tua mihi ascriberetur mihique
humanissimis litteris tuis tribueretur virtutis fama, quem pridem clarissimum nomen
tuum ad meam aliorumque notitiam devexit. Hinc etiam amor ille erga me tuus,
hinc vota, hinc preces, hinc fides, quae cogitationum tuarum participem me fecit;
quae omnia sin minus ex te, ego quid afferre potui, quod ad' amandum me, piis
desideriis prosequendum, orationibus iuvandum, in communionem denique consiliorum
tuorum admittendum impellere debuerit? Nam quae recenses, quanti quaeso sunt
momenti? Litterulae ad Zündelinum olim vel primis adolescentiae annis vel paulo
post seriptae quid proferre potuerunt, quod non iuvenile saperet? Praeconia Dritan-
nica a benevolentia amicorum et humanitate eius gentis profecta. In illustrissinrum
sane fratrem. tuum nihil a me Neapoli collatum; Pragae vero quidquid praestitum,
imo quod non praestitum, venia dignum, non gratia; nec magis movere potuerunt
hostium laudes, quae ut plerumque plus artis habent quam candoris seu veritatis,
simulatione illimant potius quam ornant. Tibi itaque et tuae, quam omnes praedi-
cant, nativac bonitati omne id debetur, quod me mereri existimas, nec ego benevo-
lentia tua adeo praeter expectationem mihi oblata aliunde potior, quam a te ipso,
eoque mihi illam perpetuam promitto, quia te perpetuo tui similem minime ambigo.
Creiconem porro nostrum audivi et quae-mea esset in negotio praeposito
sententia, aperui, quod si minus tibi satisfactum, explicabo me, ubi opus fuerit ct tu
iusseris, prolixius. Offero interim operam meam, ubi eam existimes tuis servire posso
39*
