EN | ES |

Facsimile Lines

1127


< Page >

[1]
z roku 1607, 10.—12. dubna. 807

[2]
si Son Altesse le daigne de sa chambre, il ne vous donnera aucun repos quil ait
[3]
obtenu congé d'aller pour quelque temps en Flandrez y servir le serenissime arche-
[4]
duque Albert; mais parce que ie estime qu'en cela il pourra meriter plustost louange
[5]
que blasme, ic ne pense pas quil y ait à avoir de la difficolté du costé de Son
[6]
Altesse et de la peine du vostre. Non obstant ie remet et cela et tout aultre chose
[7]
]uy eoncernante à vostre discretion, vous priant l'avoir pour raccommandé et croire
[8]
que tout ce que apporterez en sa faveur, i'estimeray l'avoir receu. moy-mesmes.. Oit
[9]
finissant, après nm’estre racconmandé bien affectuesement et humblement à vos bonnes
[10]
graces, ie pricray le Createur vous donner, Monsieur, en bonne santé longue et tres-
[11]
heureuse vie. De Rossiez le 10. d’Avril 160T.
[12]
Konc. v knih. Bludov. 3881 fol. 113 è. 19.

[13]
1406.
[14]
Richarda barona ze Starhemberga ubezpečuje o své lásce a je hotov účastniti se radou
[15]
i skutkem při jeho předsevzetí. Na Rosicích 12. dubna 1607

[16]
(D. Richardo baroni a Starrbemberg.*) Non minor est, illustrissime domine,
[17]
vis bonitatis, quae ut omnia ex se aestimat, ita, quia nihil est, quod non mereatur,
[18]
omnia omnes mereri credit. Hinc factum, ut quae virtutes tuàs comitatur celebritas
[19]
et qui meritis tuis debetur honos, ab ingenita bonitate tua mihi ascriberetur mihique
[20]
humanissimis litteris tuis tribueretur virtutis fama, quem pridem clarissimum nomen
[21]
tuum ad meam aliorumque notitiam devexit. Hinc etiam amor ille erga me tuus,
[22]
hinc vota, hinc preces, hinc fides, quae cogitationum tuarum participem me fecit;
[23]
quae omnia sin minus ex te, ego quid afferre potui, quod ad' amandum me, piis
[24]
desideriis prosequendum, orationibus iuvandum, in communionem denique consiliorum
[25]
tuorum admittendum impellere debuerit? Nam quae recenses, quanti quaeso sunt
[26]
momenti? Litterulae ad Zündelinum olim vel primis adolescentiae annis vel paulo
[27]
post seriptae quid proferre potuerunt, quod non iuvenile saperet? Praeconia Dritan-
[28]
nica a benevolentia amicorum et humanitate eius gentis profecta. In illustrissinrum
[29]
sane fratrem. tuum nihil a me Neapoli collatum; Pragae vero quidquid praestitum,
[30]
imo quod non praestitum, venia dignum, non gratia; nec magis movere potuerunt
[31]
hostium laudes, quae ut plerumque plus artis habent quam candoris seu veritatis,
[32]
simulatione illimant potius quam ornant. Tibi itaque et tuae, quam omnes praedi-
[33]
cant, nativac bonitati omne id debetur, quod me mereri existimas, nec ego benevo-
[34]
lentia tua adeo praeter expectationem mihi oblata aliunde potior, quam a te ipso,
[35]
eoque mihi illam perpetuam promitto, quia te perpetuo tui similem minime ambigo.

[36]
Creiconem porro nostrum audivi et quae-mea esset in negotio praeposito
[37]
sententia, aperui, quod si minus tibi satisfactum, explicabo me, ubi opus fuerit ct tu
[38]
iusseris, prolixius. Offero interim operam meam, ubi eam existimes tuis servire posso

[39]
39*


Text viewFacsimile