Javascript seems to be turned off, or there was a communication error. Turn on Javascript for more display options.
Stibunu, [ult ir verltan,
Ift eyne falbe fo getan
Da mite wip ir antlitz clar
15480 Machen und [chone gevar.
In der kunge buch man layt,
In dem virden unverdayt:
"Yezabel mit der falbe weich
Ire ougen clar beltreich.’
15485 Di falbe genant da vorne
Man heldet in eyme horne.
253
Daz hoe gut der genaden,
15505 Daz in vurte wol und eben
In das zukumphtige leben
Und in di vreude des trones,
Des himillilchen lones,
Das ymmer blybet wol geberlt
15510 Von der werlde in di werlt.
Amen.
Hy hat diz buch eyn ende,
Das ich zu vordeft [ende
In allen landen vant man Gote uf (ine vuze,
nicht glich Der alle arbeit fuze
Den dryen [weltern tugent rich, 15515 Machet mit finer [uzekeit.
Sy waren [ytek [under meyl. Maria, fuzes hymel cleit,
16490 Job in gab ir erbeteyl. Tufent valdik lob fy dir,
Sy bliben bi den brudern da Das du haft geholfen mir
Durch truwe und durch liebe [a. Daz ich volendet han diz werk!
Dar nach lebte Job verwar 15520 Gelobt fy Crift, der himelberk!
Virtzec und hundert jar.
15495 Er fach (une und funes kint
Indi virde geburt wol fint.
Alt er ftarb der jare czal
Mit gelucke ane val.
Er hatte des geluckes gut,
15500 Das in trug zu tugenden vrut.
Er ftarb ouch voller tage.
Das ift, als ich uch lage,
[6244] Das er hatte infinen laden
Von des geburt her tulent czwar
Drihundert achunddrizek jar
Volbracht han ich diz buchelin
Nach dem belten [ynnen min.
Byn der zyt, der tugende kurk,
Er Diterich von Aldenburk
Regnirte und homeilter was
Des ordens, eyn liecht lampen
glas.
Von genaden fyben geylter
15477 f. Stibunu Lesefehler, vgl. Lyra: Est autem stibium unguentum quo mulieres
depingunt faciem. 15481—4. vgl. 2. Kón. 9, 30. 15511—68. Epilog. 15526. Herr
(= Er) Dietrich von Altenburg war Hochmeister des Deutschen Ordens vom 3. Mai (oder schon
25. April?) 1335 bis an seinen Tod, 6. Oktober 1341; s. das (dem Ende des 14. Jahrhunderts
angehórende ) Chronicon sew Annales Wigandi Marburgensis, equitis et fratris Ordinis Teu-
tonici ( Posnaniae 1842), cap. VI, pag. 50. 60; Scriptores Rerum Prussicarum I 646 f. ( Strehlke)
und z. B. Karl Lohmeyer, Geschichte von Ost- und Westpreußen I (Gotha, 1908), S. 244. 246.
15529. fyben geyfter] .Die jüngeren Bücher des altem Testaments kennen 7 Erzengel, vgl. besonders
auch Off. 8—11; im mhd. begegnen u. a. der sibenvaldige geist bei Hesler, Apokalypse (s. diese
Sammlung Bd. VIII, v. 22411) und schrin der siben tugende bei Johann von Würzburg, Willehalm
von Ósterreich, diese Reihe Bd. III, v. 18607.
15477. Stibum B. 15487. glich] nach h eim t ausradiert A. 15491. bleben B.
15494. Vurczic B. 15495—15502 braungefárbt, aber leserlich A. 15503. laden] nach a
ein n durch Punkte gelilgt A. 15507. vroude B. 15509 f. geberld : werld B. 15510.
Punkte nach wlt und amen A. 15520. Geloubet B. 15522. Punkt nach Drihundert A.
acht vn dryzek B. 15527. Regnyrte B.