10
15
25
290 JUS REG. MONT. LIB. IV, CAP. 20.
$ 8. Sed certe litigantes tenentur, provida deliberacione
ponsare, ne ipsos contingat frustratorie appellare, gravando se
ipsos inanibus laboribus et expensis. § 9. Unde si aliquem a
judice ob gravamen appellare contingeret, ante gravamcn non
appelletur. Nam regulariter appellacio interposita ante gravamen
nulla est, quia appellator? semper debet talem causam? appella-
cioni assignare, que, si forte probata, deberet legittima reputari.
Nequaquam crit a quibuslibet judicancium verbis comminatoriis
appellandum; quid enim oberit conatus judicis, si injuria nullum
sequetur effectum? § 10. It ideo ab omni gravamine appellari
non licet, nisi ab eo tantum, quod fit in prejudicium juris illius,
qui appellat; nec ad appellandum quemquam trahere debet propria
voluntas, sed necessitas litigancium importuna, cum appellacionis
non sit romedium ad defensionem iniquitatis, sed ad presidium
innocencie institutum. Et bene puniendi sunt inique ct frustratorie
appellantes. $8 11. Ab his autem gravaminibus legittime poterit
appellari: si judex aliquem in jus vocaverit tempore feriato aut
modum exequendo excedat vel justiciam facere recuset, ac in
multis casibus his similibus, prout necessitas litigancium edocebit.
Eodem modo erit gravamen juratorum, si quem indebite grava-
verint, appellandum. Sed alio modo a sentenciis juratorum appel-
labitur, ut statim inferius apparebit. Nec debent sibi Judex ct
jurati pro injuria reputare, quod viotus in defensionem juris sui
ad appellacionis beneficium convolavit.
IIT. S 12. Jure autem montanorum hoc modo a sentenciis
juratorum appellatur: lata sentencia statim ille, contra quem lata
est, antequam ad alios actus divertat vel ab illo loeo recedat,
appellet. Amovemus illam consuetudinem, ut stet fixus nec
pedem audeat amovere. Gencraliter autem reprobamus omnem
^i Corr. statt appellacio; appellans W, E, V. k) sve Zus. W, E, V,
1) appellacionibus Pei, Sch, Jir. m) Erg. wie Jir.
© $ 12. Vgl IV, 11, § 10.
