10
15
20
254 JUS REG. MONT. LIB. IV, CAP. II.
et qui mendacium dicit, quia ille prodesse non vult, et iste nocere
desiderat. Unde dignum ost, ut qui in tot manifeste victus fucrit
deliquisse, taliter puniatur, quod saltem timore ejus territus non
facie quis in gravamen alterius proferat falsum testimonium.
Et hec pena similiter inmineat testem scienter falsidicum? pro-
ducenti, ut, quos par facinus coinquinat, et equa eosdem pena
similisque. comitetur.
§ 8 Jure vero montanorum confessio facta coram solo
jurato in quacumque ardua causa sufficientis testimonii plenissimum
habot robur. Quam potestatem taliter moderando statuimus, ut
jurati quoad publicum officium suum, ad quod sunt instituti, tam
in maniloquio quam in judicio accusandi plenam habeant potestatem.
Sed quando sieut private personc ad dicendum testimonium
producentur aut literis testimonialibus inscribuntur, unus solus
juratus plenam non facit probacionem, juxta regulam cvangelicam
organo dominice vocis emissam, ut in ore duorum vel trium stot
omne verbum, et secundum legittimas saneclones unius testis
testimonium non est sufficiens, eciamsi presidiali prefulgcat
dignitato.
8 9. Item nec testimonium valet, si testes singuli sunt 1n
suis testimoniis singulares, aut si doposuerint non jurati, cujus-
cumque status vel dignitatis existant; quia jurare debent testes,
pro utraque parte, quam sciunt veritatem, dicere*, prout mcehus
poterunt recordar,
$ 10. Nolumus eciam de cetero, per partes principales vel
i) falsificum E. V.
$ 8. Vgl. IV, 12, $ 18.
$ 10. Zu eis non licuit seq. vgl. IV, 20, § 12; zu Insuper in dicendo
seq vgl. IV, 9, $ 9.
