977

Transitus Beatae Mariae. 353

spiritus obviantes mihi. Cui salvator respondit: Cum ego missus a patre pro salute mundi fuissem suspensus in cruce, ad me princeps tenebrarum venit; sed dum nullum sui in me operis vestigium invenire praeva- luit, vietus et conculcatus abscessit, Tu ubi videbis eum, videbis quidem (communi) lege humani generis, per quam sortita es finem mortis; non autem nocere potest tibi, quia tecum sum, ut adiuvem te. Veni se- cura, quia expectat te caelestis militia, ut te intro- ducat ad paradisi gaudia. Et haec dicente Domino exurgens Maria de pavimento, aecubuit super lectum suum, et gratias agens Deo, emisit spiritum. Viderunt autem apostoli animam eius tanti candoris esse, ut nulla mortalium lingua digne possit effari: vincebat enim omnem candorem nivis et universi metalli et argenti radiantis magna luminis claritate.

VIII.

Tune salvator locutus est, dicens: Surge Petre et accipe corpus Mariae et dimitte illud in. dextram partem civitatis ad orientem, et invenies ibi monu- mentum novum, in quo ponetis eam, et expectate, donec veniam ad vos. Et haec dicens Dominus tra- didit animam sanctae Mariae Michaéli (archangelo), qui erat praepositus paradisi et princeps gentis Ju- daeorum; et Gabriel (archangelus) ibat cum illis. Et statim salvator eaelo est receptus cum angelis.

IX.

Tres autem virgines, quae ibidem erant et vigi- labant, susceperunt corpus beatae Mariae, ut lavarent illud more funeris. Cumque spoliassent illam vestibus suis, sacrum corpus illud tanta claritate resplenduit, ut tangi quidem posset pro obsequio, videri autem species prae nimia luce coruscante non posset; (et) Domini splendor apparuit magnus, et sentiebatur nihil, corpus dum lavaretur mundissimum et nullo humore sordis infectum. Cumque vestissent eam linteis mor- talibus, paulatim lux illa obscurata est. Et erat corpus beatae Mariae simile floribus lilii, et odor suavitatis magnae egrediebatur ex ea, ita ut ei similis suavitas inveniri nulla posset.

23