154 1508.
mpietatem tantam etiam in cogitationes admittere formidat. Neque foemina
deest huius dementiae particeps. Cumque apostolus mulieres tacere in ecclesia
iubeat, haec et ad regem scribere et profanos homines suo patrocinio tueri
audet. Sed forsitan ita legibus Satanae cavetur, ut nulla pene haeresis sine
hoc sexu coalescere in ecclesia Dei possit. Simon magus cuiusdam meretri-
culae auxilio virus diffudit. Nicolaus Antiochenus choros muliebres ductabat.
Habebat Apelles in comitatu suo virginem maligno afflatam spiritu. Montanus
non tot sua autoritate quot Priscae Maximillaeque ope seduxit. Arrius nisi
prius se principis sorori insinuasset, nunquam totum fere orbem detestanda
lue inficere potuisset. Secuta has Martha nostra, quam tamen melius erat
exemplo veteris Marthae circa frequens ministerium satagere et colum lanam-
que curare, quam virili quadam imprudentia*) adversus catholicam fidem de-
bacchari. Dormitamus tamen nos ad haec, et cum lupi assidue gregi dominico
insidientur, neque aut canes latrant, aut pastores pro ovibus sibi commissis
digne excubant, maluntque in voluptatibus et otio marcere quam curis laboribus-
que, interdum etiam vitae periculo orientibus malis obviam ire, minime pro-
fecto eum imitati, qui animam pro ovibus ponere et iussit et exemplo docuit.
Maxime autem omnium illud me angit, quod perfidia haec, quae sub Georgio
rege et Joanne Rokycana (quanquam haereseos accusatis) ne hiscere quidem
audebat, hoc tempore sub rege catholico et radices agit et ramos suos adeo
late protendit, ut vix humanis viribus extirpari atque evelli possit. Equidem
terribilia illa edicta, quibus uterque gladius distringitur et genus hoc hominum
undique pelli arcerique iubetur, magnopere probo. Sed vereor, ne, ut sunt
mores nostri, non multo post ad levissimi cuiusque suggestionem omnes huius-
modi minae in ventum abeant. Sed forsitan haec poena peccatorum nostrorum
est, unusque error nobis gradum ad alios praebet, et quoniam semel ab ecclesia
recessimus, non desinimus quotidie profundius in baratrum ruere. Unde utinam
nos Deus immortalis aliquando extrahat, qui etiam ex lapidibus filios Abrahae
suscitare potest! Vale. Datum Hassensteynae 8. Aprilis.
Jaké to byly zejmena spisy bratrské, které Pibra Bohuslavovi tenkrát zaslal, nevíme,
ale snadno dovtípíme se, že nějaké, v nichž útočeno na transsubstanciaci. O krutém de-
kretě královském proti Jednotě a obraně Marty z Boskovic r. 1507 srovn. Palackého V, 2,
121—124. Bohuslav meškaje na odlehlém venkově dovídal se arci o všem tom velmi pozdě.:
157.
Bohuslav Bernhardu Adelmannovi.
Z Hasisteina (1508) — 27. dubna. Lituje porážky, již utrpělo vojsko císařské od Be-
nátčanů, a úpadku říše německé. Žádá za knihy a za scházející mu listy. (Luc. 136,
Vinařický 94.)
Suo Bernhardo Adelmanno s. p. d. Ouod tantus nostrorum numerus nullo
omnino hostium interfecto a Venetis caesus sit, et prodigii loco accepi, et
moleste tuli: multo autem molestius Augustum adeo hac clade perculsum esse,
*) Snad impudentia.
