138
ob specialem deuocionem et instanciam Gregorii, dilecti capellani nostri,
Olomucensis canonici, qui in eisdem bonis iure canonie successit, huic
pagine ad uerbum statuimus inserendum, quod taliter incipitur et finitur:
In nomine et cetera. Datum et cetera. Nos igitur pie deuocionis desiderio
excitati, donacionem seu recompensacionem quatuor mansorum Gradicensium
in villa Vdrilice, prout in nostri patrui Premizl priuilegio super hoc con-
fecto plenius continetur, confisi, de speciali gracia patris nostri W encezlai,
regis incliti. Boemorum, Olomucensi ecclesie nostre liberalitatis priuilegio
cum appensione sigilli nostri et subscripcione testium imperpetuum confir-
mamus. Huius rei testes sunt: Pardus, camerarius Olomucensis. Beneda,
magister venatorum. Spitata. Slaua iudex. Bludo Olomucensis castellanus.
Boceko, castellanus Znoymensis, cum pluribus eiusdem castri castrensibus.
Sudomirus, filius Sudomiri, camerarius Brecyslauensis. Ratyborius de Bel-
kouice. Pardus, filius Fabiani. Lasco. Sulizlaus, filius Protiuen ect. Datum
in Znoym anno domini Millesimo CC. L. I. XVII. Kalendas Iunii. In-
diccione IX. concurrente VI.
E codicibus Olomucensi I. fol. 20. — et Cremsiriensi D. VII.
CLXIV.
Idem monasterio Gradicensi concedit civitatem Hranice locandam cum foro
ibidem. IV. feria; nec non confirmat possessionem lerrae camerariorum in
Topolan, quam monasterio Bohuš de Gedownice contulit. Dt. in Znoym,
XIV. Kal. Junii, 1251.
In nomine sancte trinitatis et indiuidue unitatis amen. Premisl, dei
gracia marchio Morauie, ecclesie Gradicensi, ordinis Premonstratensis,
Olomucensis diocesis, et fratribus tam presentibus, quam futuris regularem
uitam ibi professis in perpetuum. Cum ex nostre principalis autoritatis
clementia cunctorum profectui nos extendere debeamus, maxime uero uiris
a probitate religionis commendatis et domesticis fidei, qui pro statu matris
ecclesie gubernatori omnium iugi famulamine deuotius insistunt supplicando,
manum pie consolationis impendere teneamur, quatenus in bonis crescant
spiritualibus, progressum accipiant in mundanis. Nouerint itaque vniuersi
