474 A. XXXIII. Dopisy Karla ze Žerotína
vis diligentia optimi regis nostri in conservando statu publico ea sit, ut dissidiis
istis commoda compositione providere minime sit intermissurus. Hic prolixius qui-
dem paulo, sed ita exigente necessitate apertius rescribendum putavi ad utramque
epistolam et illam, quam fratri meo, et alteram, quam Rudolfo Tiefenbachio perfe-
rendam IDV* tradidit; quam utrum integerrimo et prudentissimo baroni Tschernemelio
nostro impertire voluerit et sententiam ipsius de his cogitationibus meis exquirere,
liberum relinquo IDV**, cuius benevolentiae nos commendo, ut nos omnes et omnia
nostra protectioni divinae. Medicum quam primum mittat") Preroviae VI. Kalendas
Januarii [1609.]
Opis v knih. Bludov. YI —3881 fol. 155 ć. 68. — *) Nejspíš mělo by zde státi: mittam.
1635.
Jiřímu Erazimovi Tschernemblovi: děkuje za přání k narozeninám a za zprávu o odpovědi
králově dané Rakušanům; oznamuje mu, že psal palatinovi Uherskému, který ho s obsahem
dopisu seznámil; radí k svornosti a j. — V Přerově 28. prosince 1609
(D. Georgio Erasmo baroni a Tschernembl. Cum ad te nudius tertius scrip-
serim, illustrissime domine, quantum satis fuit, simque praeterea in spe, brevi nos
alicubi conspectu et colloquio mutuo fruituros, paucis tantum significo, accepisse me
eas, quas pro festo natalitio per Tüefenbachios ad me dedisti, quibus de responso
regio Hungaris in causa vestra dato certior factus sum, quamvis ex verbis ipsis
responsi, quae Tieffenbachii ad me descriptamiserunt, melius mentem reris sum asse-
cutus; semper sibi similes et in quae semel iurarunt verba. ab iis discedere religio
ilis est, ita una eademque formula itidem aures nobis obtundunt. Sed quid aliud
expectes ab istis, quibus nec mens nec lingua constat.
Palatinus de suo cardinali graviter apud me conqueritur, rogat etiain, ut,
si quid mihi videretur ex usu reipublicae, pro amicitia nostra cum ipso communi-
carem. espondi satis prolixe et, quid in praesenti ex sententia mea facto esset
opus, exposui; leges haud dubie, quae scripsi, nam hac una de causa epistolam,
quae ad eum pertinet, huic tuae adiunxi, ut cum eam per manus tuas accepisset,
te quoque eius faceret participem. Etsi enim, ne eum ad te consilii capiendi causa
ablegasse quodam modo viderer, in arbitrio illius posui, utrum eas tuae lectionis
facere vellet necne, non obscure tamen colliget, eratum mihi fore, si fecisset.
Consilii mei rationem ct scopum statim perspicies; huc tendo, ut quicquid
suscipiendum esset deinceps, ex unitarum virium coniunctione plus autoritatis et
roboris assequeretur. Duo autem sunt, quae, ut, impedimentum consilio afferunt,
metuo*): sagacitas quorundam et ex ea suspicio non vana, quam aula concipiet, in
eius detrimentum hanc fabam cudi, et potentia pontificum et pontificiorum in illo
regno; qui cum primum animadvertent, quo vergimus, in subsidium suum asciscent
