CHRONICA FRANCISCI PRAGENSIS - Liber primus
extremam unccionem postulavit**, et si non potuit horas consuetas dicere, tunc
eas devote attendebat.
Taliter! est unctus et, Christe, magis tibi iunctus
hic rex devotus, a cuncto crimine lotus.
Et peccata sua cum lacrimis uberrimis cepit deplorare, sic quoque dignos
fecit penitencie fructus, et suum cor Deo obtulit contritum et humiliatum. Et anno
Domini M?CCC?V? cum rex? sex mensibus dolore valido fuisset thabefactus, cogno-
vit, quod resolucionis sue terminus instaret, convocatis suis familiaribus ait ad eos:
"Fratres, congaudete mihi et congratulamini, quod tam diu manum Domini, que
tetigit me, correptus sufferre merui. Ecce cito hora resolucionis mee advenit, nunc
igitur anime mee egredienti oracionibus vestris subvenite et vos, capellani, ad
missas legendas vos aptate. Et fecit passionem Domini secundum Matheum legere,
quam erectis manibus devote audivit, et XI Kalendas Iulii ad extremam horam
veniens, seculo valedicens, facie serena in manus Domini suum commendans
spiritum in presencia omnium exspiravit et spiritum" tradidit Domino, qui dedit
illum, illum inquam spiritum, per quem regebantur multa milia populorum. O,
quanta turbacio exoritur populo pro eo, quod tam sublimis hominis unius accidit
sublacio, sed de oculis multorum rivuli lacrimarum profluentes oculos obnubi-
labant. Et legerunt missas cum gemitibus et suspiriis singultuosis et amplectentes
corpus regale iam exanime, stratum lacrimis fluentibus rigant et ipsum corpus
decenter lavant et nobilissimis vestibus regalibus ornant. Corona capiti, sceptrum
et pomum manibus inponitur, digitus annulo redimitur. Et peractis? solempniter
regalibus exequiis in Aula Regia solempniter ac* honorifice sepelierunt. Et fuit in
regno magnus ululatus et ploratus, et multi pectora tundentes solotenus cor-
ruerunt“, et multis lacrime defecerant pre magno et nimio fletu. Et omnes pariter
tristem querimoniam proponebant.
O, mors, sors dira, tuus ut quid morsus in ira
tam mira sevit, quod regem, qui duo suevit
regna pie regere, sibi subdita rite tenere,
ad te traxisti, confunderis hac* nece tristi.
Plange Boemia, fle Moravia, Slesia, Misna.
tu Pomerania, Basna, Crakovia, fundere Gnesna
sic lacrimas prona, cecidit tua namque corona.
4 *-* P | in fine post vocem attendebat H W
b spiritum P lipsum HW
solempniter ac P | om. HW
4 corruerunt H (cf. ChronAR) | cucurrerunt PW
* hac Plac HW
1) Versus e ChronAR L 1, cap. 78, p. 96b sumpti sunt.
2) rex...redimitur. | ef. ChronAR L I, cap. 80, p. 97b-98a
3) Et peractis...ede superna. | compendiose secundum ChronAR L I, cap. 80, p. 99a-100a (ubi versus plures sunt).
c
47
