Corrolarium quintum: Omnium veritatum ad extra factarum sive
factibilium est proportionata diversitas aeternarum veritatum. Pro-
batur corrolarium, nam ex praemissis omnes Veritates creatae exem-
plariter a veritatibus increatis, sed talium est proportionaliter diver-
sitas, igitur et earum exemplarium.
Quantum ad secundum articulum, est prima conclusio: Firmiter
asserere, veritates universales esse creatas, a singularibus separa-
tas, est error nedum logicus sed et physicus. Probatur haec con-
clusio, nam quaecumque separata existere Deus potest corrumpere,
unum conservandum, reliquum inesse suo perfecto iuxta articulum
Parisiensem, sed contradictionem implicat, speciem esse sine genere
aut individuum sine specie. Igitur ponere, veritatem universalem
specificam a singulari existere separatam, est error artis logicae, et
quod sit error physicus, probatur sic, differentiae aliquae posse
(18*) esse sine suis principiis intrinsecis. Est error physicus, sed
quicunque dicit, speciem, id est veritatem specificam, posse esse
sine generali veritate, quae genus est sine esse, ergo dicit recte,
creatam posse esse sine suo intrinseco principio, igitur, nedum
errat logice, sed et physice, igitur conclusio vera.
Primum corrolarium: Licet non fit dare genus separatum a specie,
aut speciem ab individuo, aut retrorsum existere, verumtamen ne-
cesse est, genus a specie et speciem ab individuo aut retrorsum
existere verum, tamen necesse est genus a specie et speciem ab
individuo formaliter distinguere. Probatur, nam quodcumque repe-
ritur ad esse alterius essentialiter atque intrinsece, illud ponere
distinctum ab altero est necesse, sed sic se habet esse ergo ad
speciem et species ad individuum, igitur corrolarium verum.
Corrolarrum secundum: Quamvis universale sit suum singulare
essentialiter, differt tamen ab eo formaliter. Probatur, nam species
humana, sive homo in communi, quod idem est, est essentialiter
animal rationale mortale, et homo idem est quilibet homo singula-
ris, igitur prima pars corrolarii vera. Et secunda pars, scilicet, quod
differt ab eo formaliter, patet, nam homo communis est quidditas
omnium hominum singularium, sine qua nemo singularis potest esse
homo, etiam homo in specie est communicabilis in multis, singula-
ris vero nequaquam, ergo corrolarium verum.
Secunda conclusio: Sicut via naturae genus antecedit speciem,
sic veritas generalis specialem veritatem. Probatur, quia esse genus
est causa intrinseca suae speciei necessario ad eandem requisita,
sed (18?) veritas generalis sic se habet respectu veritatis specifice,
igitur conclusio vera.
Corrolarium primum: Veritas propositionum realium non con-
198
