| [1] |
Corrolarium quintum: Omnium veritatum ad extra factarum sive
|
|---|
| [2] |
factibilium est proportionata diversitas aeternarum veritatum. Pro-
|
|---|
| [3] |
batur corrolarium, nam ex praemissis omnes Veritates creatae exem-
|
|---|
| [4] |
plariter a veritatibus increatis, sed talium est proportionaliter diver-
|
|---|
| [5] |
sitas, igitur et earum exemplarium.
|
|---|
| [6] |
Quantum ad secundum articulum, est prima conclusio: Firmiter
|
|---|
| [7] |
asserere, veritates universales esse creatas, a singularibus separa-
|
|---|
| [8] |
tas, est error nedum logicus sed et physicus. Probatur haec con-
|
|---|
| [9] |
clusio, nam quaecumque separata existere Deus potest corrumpere,
|
|---|
| [10] |
unum conservandum, reliquum inesse suo perfecto iuxta articulum
|
|---|
| [11] |
Parisiensem, sed contradictionem implicat, speciem esse sine genere
|
|---|
| [12] |
aut individuum sine specie. Igitur ponere, veritatem universalem
|
|---|
| [13] |
specificam a singulari existere separatam, est error artis logicae, et
|
|---|
| [14] |
quod sit error physicus, probatur sic, differentiae aliquae posse
|
|---|
| [15] |
(18*) esse sine suis principiis intrinsecis. Est error physicus, sed
|
|---|
| [16] |
quicunque dicit, speciem, id est veritatem specificam, posse esse
|
|---|
| [17] |
sine generali veritate, quae genus est sine esse, ergo dicit recte,
|
|---|
| [18] |
creatam posse esse sine suo intrinseco principio, igitur, nedum
|
|---|
| [19] |
errat logice, sed et physice, igitur conclusio vera.
|
|---|
| [20] |
Primum corrolarium: Licet non fit dare genus separatum a specie,
|
|---|
| [21] |
aut speciem ab individuo, aut retrorsum existere, verumtamen ne-
|
|---|
| [22] |
cesse est, genus a specie et speciem ab individuo aut retrorsum
|
|---|
| [23] |
existere verum, tamen necesse est genus a specie et speciem ab
|
|---|
| [24] |
individuo formaliter distinguere. Probatur, nam quodcumque repe-
|
|---|
| [25] |
ritur ad esse alterius essentialiter atque intrinsece, illud ponere
|
|---|
| [26] |
distinctum ab altero est necesse, sed sic se habet esse ergo ad
|
|---|
| [27] |
speciem et species ad individuum, igitur corrolarium verum.
|
|---|
| [28] |
Corrolarrum secundum: Quamvis universale sit suum singulare
|
|---|
| [29] |
essentialiter, differt tamen ab eo formaliter. Probatur, nam species
|
|---|
| [30] |
humana, sive homo in communi, quod idem est, est essentialiter
|
|---|
| [31] |
animal rationale mortale, et homo idem est quilibet homo singula-
|
|---|
| [32] |
ris, igitur prima pars corrolarii vera. Et secunda pars, scilicet, quod
|
|---|
| [33] |
differt ab eo formaliter, patet, nam homo communis est quidditas
|
|---|
| [34] |
omnium hominum singularium, sine qua nemo singularis potest esse
|
|---|
| [35] |
homo, etiam homo in specie est communicabilis in multis, singula-
|
|---|
| [36] |
ris vero nequaquam, ergo corrolarium verum.
|
|---|
| [37] |
Secunda conclusio: Sicut via naturae genus antecedit speciem,
|
|---|
| [38] |
sic veritas generalis specialem veritatem. Probatur, quia esse genus
|
|---|
| [39] |
est causa intrinseca suae speciei necessario ad eandem requisita,
|
|---|
| [40] |
sed (18?) veritas generalis sic se habet respectu veritatis specifice,
|
|---|
| [41] |
|
|---|
| [42] |
Corrolarium primum: Veritas propositionum realium non con-
|
|---|
| [43] |
198
|
|---|
