mus, quod iam mysterium?) operatur iniquitas, dubito, quod iuxta sit dies
illa perdicionis et adesse festinent tempora, et quod in brevi iudi-
cabit Dominus populum suum, tamen me aliquantulum consolatur
hoc, quod sequitur:! ,,Quia im servis suis ipse Dominus miserebitur.
Item aliam videntur tenere opinionem Boemi 9 Hussiste, quod ab
ecclesia debent tolli divicie et decime non solvi, iudicantes, sacer-
dotes et alias personas ecclesiasticas administracionis bonorum tem-
poralium fore incapaces, et in argumentum sui erroris adducunt in
medium statum Christi et discipulorum eius ac primitive ecclesie.
Iste modus loquendi non est recens vel novus, sed ab antiquis retro
temporibus per Julianum apostatam practicatus. Legitur enim, quod
postquam Julianus ille apostata, derelicto monasterio et fide Christi
abnegata, pervenit ad imperium, ecclesiam Christi persequi imanis-
sime cepit, et captus cupiditate sacrilega avariciam suam evangelii
testimonio colorabat. Unde christianis dicebat: ,Christus vester dicit
in evangelio suo: ,,Nisi quis renunciaverit omnibus, que possidet,
non polest esse meus discipulus."2 Si ergo illius Christi vestri vultis
esse discipuli, possessiones sive facultates temporales non potestis ha-
bere." Et sub isto colore christianis su:s facultates auferebat, quem-
admodum isti Boemi volunt facere et ideo non tantum Hussiste, sed
pocius Julianiste merentur appellari. Talis eciam fuit error Aposto-
licorum, quos Isidorus? VIIIO ethimologiarum libro inter heresiarchas
aperte connumerat.
Sed si rectis oculis et incorrupta fide sacre Scripture testimoniis
attenderent,9 procul dubio reperirent, quia nullum fuit / umquam
tempus sive sub lege nature sive Scripture vel eciam gracie, in quo
sacerdotes et ministri Domini in regimine et administracione rerum
temporalium non fuerint principales. Videamus igitur et veritatem
huius questionis subti ius inquiramus. Iuxta dictum Jeronimi 9 ,, Non
afferamus stateras dolosas, sed afferamus stateram divinam de Scrip-
turis sanctis tamquam de thesauris divinis et in illa, quid tenendum,
senciendumve sit, appendamus,*4
3 A, B misterium
b) A, B Tercius error Bohemorum
9) A, B. De Juliano apostata in legenda sanctorum Petri et Pauli.
d) A, B. Impugnacio
e) A, B. 23, g $3 „Non afferamus“.
1 Deut XXXII, 36.
2 Luc XIV, 33.
3 Migne, P L, 82, 299.
* Migne, PL., 43, 132. Sv. Augustin, De baptismo: ,Non afferamus stateras
dolosas, ubi appendamus quod volumus, et quoniam volumus, pro arbitrio nostro
dicentes: ,Hoc grave, hoc leve est“, sed afferamus divinam siateram de Scripturis
sanctis tamquam de thesauris dominicis, et in illa, quid sit gravius, appendamus.“
79
Fol. 131}
