Tamén é normal que nun goberno de coalición haxa puntos de vista distintos, pero en Pontevedra fixemos un acordo meditado e chegamos a compromisos claros, sen egoísmos, pensando que o resultado electoral demostraba que a cidadanía quería un goberno de coalición.
Antes de nada, hai que lembrar que o que se está a escoitar é que o concello acosa a empresa Celulosas, pero esta compañía nunca lle pediu nada ao concello, nin sequera a licenza de obras.
Entre as consultas que lle fixeron a Mariano Navas [presidente do ente Público Portos do Estado] estaba esta posibilidade e en consecuencia respondeu aos distintos implicados con consultas no mesmo sentido.
Con todo, a Lei de Portos define o que é un porto e que instalacións pode ter no seu interior e ENCE non ten cabida no de Marín, nin por localización nin pola actividade que desenvolve.
Tamén preconiza o desenvolvemento de 'servizos públicos de benestar social e solidariedade comunitaria para protexer eficazmente os grupos sociais máis vulnerábeis ou en situación de risco de marxinación social'.
A Comunidade Autónoma contará, cando menos, cun maxistrado do Tribunal Constitucional, proposto polo Parlamento de Galiza, e daqueles que respondan á proporción da poboación galega respecto á do Estado.
A figura da comarca/rexión urbana configúrase 'por riba dos seus aspectos tecnocráticos, como un ente político democrático, unha sorte de federación dos concellos do seu territorio que incrementará, de maneira simultánea, a eficiencia técnica e a participación política tan acaída ás entidades locais e á súa administración de inmediatez'.
O poder galego garantirá unha axeitada ordenación do territorio que pule polo desenvolvemento social, económico e cultural, e coute ou mingüe os desequilibrios territoriais.
Neste camiño, pídese que se recoñeza a presenza de Galiza, directamente ou formando parte da delegación estatal, naqueles foros internacionais onde se vexan afectados os seus intereses e competencias, e tamén a capacidade para elaborar acordos ou convenios con entidades coma a UNESCO, por exemplo, para a promoción dos seus intereses que non impliquen funcións de soberanía.
O pasado sábado, 26 de febreiro, o Foro do Novo Estatuto, integrado por relevantes intelectuais galegos como Xosé Luís Barreiro Rivas, Paulo González Mariñas ou Ramón Villares, entre moitos outros, entregáronlle ao BNG un documento de conclusións que, en forma de bases, condensa e sintetiza varios meses de traballo e centos de achegas tanto de expertos como de cidadáns que, a través da páxina web do Foro, quixeron contribuír libremente a deseñar a Galiza do século XXI.
Toca agora, partindo deste traballo, elaborar un texto articulado quen de se apresentar no Parlamento galego e de se confrontar co que propoñan _se tal for a súa vontade_ as demais forzas políticas actuantes na Galiza.
E así como o de 1931 recollía o mellor da doutrina xurídica, económica e política da súa época para as pór ao servizo do país, tamén este é ambicioso e exixente ao deseñar o país polo que se aposta _equilibrado territorialmente, sustentábel ambientalmente, xusto e avanzado socialmente_ e regular o goberno que se quere para ese país _democrático, transparente e eficaz.
Pois xa se levou a cabo a contrata da segunda fase desta obra e, por unha vez, e sen que sirva de precedente, cómprenos non manifestar, ao menos nun principio, críticas negativas sobre unha actuación administrativa.
Contará cun gran centro de ocio e soxornamento, piscina olímpica e outros complementos; o balneario denantes citado, praia artificial e un ximnasio especializado, ademais de locais comerciais, restaurantes, centro de talasoterapia con alberca activa e un circuíto termal; gardaría, oficinas, salas de exposicións e até un museo da auga que contemple o desenvolvemento deste servizo na cidade.
Adxudicouse á Sociedade Espazos Temolúdicos SA de capital maioritario de Caixa Galicia, a xestión privada dunha parte da obra, nomeadamente a explotación comercial e os locais de hostalaría co que se xerarán, en conxunto, case catrocentos empregos directos máis outros tantos indirectos, aspecto importante dada a elevada porcentaxe de paro existente na comarca coruñesa.
Un proxecto que se recoñecía como unha 'icona cívica e cultural', como un símbolo e do que o presidente Augusto César Lendoiro dixo que se 'deixamos pasar esta marabilla logo virán os laídos'.
Os patróns maiores aproveitaron a súa intervención no Parlamento para reclamaren un compromiso efectivo do goberno galego coa situación dos mariñeiros.
A Comisión de investigación do parlamento galego recibiu nos últimos días os patróns maiores, como afectados e representantes da baixura, as persoas que deron o seu testemuño sobre o acontecido no afundimento do Prestige.
Viñeron falar como afectados en primeira persoa do sinistro, e só houbo dous comparecentes que recoñeceron as perdas produtivas como consecuencia do Prestige.
O patrón maior de Lira, Xoán Manuel Gómez Leis, e Francisco Iglesias, patrón maior do Grove, falaron das perdas produtivas que deixan o sector nunha difícil situación, pois se se conseguiu unha mellora do decreto lei das indemnizacións co novo Goberno central para reclamar danos futuros, debido á actitude da Consellaría de Pesca, que afirma que todo volveu á 'normalidade', as axudas polas perdas e danos como consecuencia do Prestige poden ir en maior medida ás confrarias vascas ou cántabras que si que recoñecen diminución nos recursos.
Outras comparecencias que tamén serán críticas coa xestión da catástrofe, e que terán lugar ese mesmo día serán as de Fiz Fernández, do Instituto de Investigacións Mariñas, e Martiño Nercellas, da Federación Ecoloxista Galega.
Aínda que os dez minutos dos que dispoño son moi poucos para explicar os problemas máis relevantes da crise do Prestige, vou iniciar a miña intervención 'gastando' o primeiro minuto.
Lembrar todos os sufrimentos da xente do mar durante esta catástrofe, agradecerlles a todos os voluntarios e voluntarias a súa solidariedade e ter un afectuoso recordo para o benquerido alemán de Camelle que tanto amaba ao noso mar e para os recentes falecidos do barco Bahia, Dani e Siempre Casina.
Na miña primeira achega a esta Comisión de Investigación quixera dicirlles que esta catástrofe non desaparece porque nos empeñemos en mirar para outro lado.
Así teño que dicir que estivo mal que se nos catalogase como políticos ou que se dixera que as voces que defendiamos ao noso mar defendiamos políticas partidarias, cando, en realidade, só cumpriamos coa nosa obriga como patróns maiores de dicir o que estaba a pasar e non calábamos fronte ao poder.
E moito peor que políticos profesionais e en activo como o propio conselleiro de Pesca nos acusase aos cidadáns de a pé de facer política e logo, eles que fan?
En vez de recoñecer os danos e os problemas buscáronse as explicacións máis peregrinas: desde problemas co ciclo gamtoxénico, até pragas de depredadores e abundancias anormais de algas, subas e baixadas de temperaturas, etc, para xustificar as perdas evidentes do Prestige.
Non se pagará polos minutos de aparcamento nos subterráneos composteláns, como reclamaban os usuarios _como sería natural_, pero si por fraccións de cuartos de hora.
Pé é unha palabra de orixe latina (procedente de pedem) que ten unha ampla familia léxica, sexa de derivados patrimoniais sexa de cultos, e quer en palabras simples quer en compostas.
Inicialmente a palabra denominou o soldado da infantaría, o que ía a pé (como se conserva na denominación da peza do xadrez), para aplicarse tamén ao traballador menos cualificado.
Outra forma de incluír nunha palabra o significado de pé é utilizar no composto o prefixo ou sufixo grego podo (podómetro, podólogo, antípoda, monipodio, artrópodo, etc).
Para logralo, queremos asinar un convenio marco que reúna uns mínimos para todas as empresas de comunicación porque sabemos que existen medios onde eses mínimos xa están superados, pero na maior parte a situación é penosa.
Tamén apostamos por crear un estatuto de xornalistas e por converter os consellos de redacción en instrumentos de regulación do traballo e que, polo tanto, sirvan para falar de problemas laborais.
Ademais de xornalistas, no SXG queremos defender os dereitos de todos aqueles profesionais que interveñan no proceso de información, como cámaras, fotógrafos ou infógrafos.