| [1] |
|
|---|
| [2] |
decernentem sed quasi amicum rogantem obsecrantemque, ut contentionibus
|
|---|
| [3] |
his, donec radices agant, abiectis quamprimum amici sitis. Estis enim eiusdem
|
|---|
| [4] |
nationis, in eadem urbe alti educatique, in eadem praeterea instituti academia.
|
|---|
| [5] |
Multa etiam (ut audio) familiaritas inter vos fuit, multa beneficiorum ultro
|
|---|
| [6] |
citroque. collatorum vicissitudo, quae omnia momento temporis extinguere
|
|---|
| [7] |
atque delere vix providorum atque sapientum est. Dura sunt forsitan haec, sed
|
|---|
| [8] |
malo ingenue aperteque tecum agere et amici animum mordaci radere vero,
|
|---|
| [9] |
quam a tergo ciconiae rostrum aut aselli auriculas ostentare; precorque, ut,
|
|---|
| [10] |
quae scribo, in bonam partem accipias, neque tibi solum verumetiam Martino
|
|---|
| [11] |
scripta existimes. Quod ad versus tuos attinet, scito non esse consuetudinis
|
|---|
| [12] |
meae aut imitari eos, qui in aliis operibus lynces capreaeque, in suis talpae
|
|---|
| [13] |
sunt, aut quenquam reprehendendo mihi gloriam quaerere. Neque arbitror Mar-
|
|---|
| [14] |
finum meum quicquam huiusmodi de me loquutum esse, quando vel mea,
|
|---|
| [15] |
quam citas, epistola facile ostendit, quod sit meum de te carminibusque tuis
|
|---|
| [16] |
iudicium. Cuperem plura scribere, sed non est mihi hoc tempore otium, quon-
|
|---|
| [17] |
iam sarcinulas versus Pannoniam colligo, et perendie illuc profecturus sum.
|
|---|
| [18] |
Vale et me, ut coepisti, dilige. Maii XI.
|
|---|
| [19] |
Poněvadž vročení listu našeho jest zcela bezpečné, musí býti roztržka mezi oběma
|
|---|
| [20] |
starší, než uvádějí jiní, kladouce ji na r. 1594. Toho roku nebyl již Pollich v Lipsku, stav
|
|---|
| [21] |
se na zimu 1502 prvním rektorem nově zřízené university Wittenberské. Wimpina pak
|
|---|
| [22] |
v téže hodnosti dostal se r. 1506 do Frankfurtu nad Oderou. Tento patrně stěžoval si byl
|
|---|
| [23] |
zvláštním listem Bohuslavovi na Pollicha, ale, jak odpovčď dokazuje, hrubč nepochodil.
|
|---|
| [24] |
Podle našeho listu stěhoval se Bohuslav 13. května 1502 ke dvoru do Budína.
|
|---|
| [25] |
98.
|
|---|
| [26] |
Bohuslav Bernhardu Adelmannovi.
|
|---|
| [27] |
Z Budína (I502) — I. srpna. Odmítá díky sobě vzdané, jsa prý ještě velký dlužník;
|
|---|
| [28] |
i vypisuje Život svůj při dvoře a líčí panstvo uherské, církevní hodnostáře a drobnou
|
|---|
| [29] |
šlechtu, konečně slabost královu. Pouze tomu se těší, že v Uhrách našel mnoho učených
|
|---|
| [30] |
mužů, s nimiž rád obcuje. (Luc. 955, Vinařický 56.)
|
|---|
| [31] |
Bernhardo Adelmanno s. p. d. Literae tuae diu peregrinatae sunt, nam
|
|---|
| [32] |
XI. Maii datae vix tandem Budae VII. Cal. Augusti repererunt me, et quidem
|
|---|
| [33] |
nonnihil adversa valetudine laborantem. Innatum est enim fere omnibus nostra-
|
|---|
| [34] |
tibus, ut huius aéris intemperiem vix ferre possint. Agis mihi gratias, caeterum
|
|---|
| [35] |
ego non sum mihi tanti in te meriti conscius, ut verbis tam magnificis gratias
|
|---|
| [36] |
te mihi agere oporteat; nempe si mutua nostra beneficia in statera appende-
|
|---|
| [37] |
rentur, mea vix centesimam tuorum partem aequabunt. Alchoranum nondum
|
|---|
| [38] |
vidi, nesciebat enim Joannes In-Hof, hucne an in patriam eum mihi mitti
|
|---|
| [39] |
velim. Quod ad me attinet, versor hic inter aulicos purpuratosque, honoro
|
|---|
| [40] |
alios, honoror et ipse, arrideo arrideturque mihi. Haec an mei stomachi sint, facile
|
|---|
| [41] |
existimare potes; certe pauca, quae probem, hic invenio, et saeculares feritatem
|
|---|
| [42] |
gentis, unde oriundi sunt, redolent, foris blandi, intus pleni dolo et perfidia
|
|---|
| [43] |
esse dicuntur. Ecclesiastici crebrius de nummis quam de coelo loquuntur,
|
|---|
| [44] |
saepiusque Nemesim et Laidem quam Christum in ore habent, quodque vix
|
|---|
