Facsimile Lines

946

Page

[1]	1497. 77
[2]	non hostio sed fenestra ovile dominicum ingressi sunt, sed uno exemplo atgue
[3]	eodem domestico contentus ero. Stratiguas, Boleslai ducis frater, ad Pragensem
[4]	ecclesiam, guam antea despexerat, miro ambivit desiderio, nec difficulter fra-
[5]	terno favore id, quod volebat, consecutus est; sed dum inter duos episcopos
[6]	iaceret, ut iuxta morem inungeretur, arreptus daemonio confestim animam
[7]	exhalavit, ut iam stultissimum sit non perhorrescere eius exitum, cuius facta
[8]	imiteris. At vide, quam sibi constent isti propositi mei reprehensores. Si quis
[9]	enim ex eis imaginem marmoream aut quippiam ex aere a me fieri vellet,
[10]	negaremque me aut sculptorem marmorum aut fabrum aerarium esse, lauda-
[11]	rent omnes, quod ea, quae nescio, me nescire aperte dicerem: nunc vero
[12]	quoniam episcopalis officii et artis omnino maximae atque difficillimae me im-
[13]	peritum ingenue confiteor, terras mariaque clamoribus miscent et me pene
[14]	capitis arcessunt. Incubuisti, inquiunt, a pueritia literis, unde facile discere
[15]	potuisti, quae pontificii muneris sunt: necesse est enim et mansuetum et se-
[16]	verum esse et pro varietate delinquentium vultum. sumere, quemadmodum
[17]	medici quoque pro qualitate morborum medicinas aegrotis administrant. Quid
[18]	hic aliud respondeam nisi legisse me omnium pene gentium atque populorum
[19]	res gestas, cognovisse item, quibus insidiis summi duces hostiles copias fuderint
[20]	fugaverintque, quibus machinis urbes expugnaverint, quibus blandimentis con-
[21]	citatos militum animos sedaverint. Si quis tamen me exercitui praeficeret, quis
[22]	ductu meo militaret, quis non rideret, quis non Phormioni illi compararet, qui
[23]	cum nunquam hostium aciem, nunquam castra vidisset, Hannibali callidissimo
[24]	duci praecepta rei militaris tradere voluit? Quodsi imperatoriae virtutes non
[25]	literarum studio sed multo usu atque exercitatione discuntur: cur scientiam
[26]	regendi animas adeo vilem atque abiectam iudicant, quasi sine labore ac vigi-
[27]	lantia in umbra et per otium alicui obtingere posset; nisi fortasse facilius est
[28]	invisibili illi hosti, cui mille nocendi artes, quam mortali homini resistere, aut
[29]	deterius est deleri exercitum quam multam animarum vim in gehennam mitti.
[30]	Quanto melius Pythagoras, qui disciplinam regendae reipublicae ultimam audi-
[31]	toribus suis tradebat, doctis iam et perfectis et in omni bonarum artium genere
[32]	eruditis (tantas enim ibi tempestates homo sapientissimus videbat, ut neminem
[33]	eis committere vellet nisi virum, qui tantae moli sufficere posset). Quid quod
[34]	hoc tempore nulla pene episcoporum auctoritas est! Quis enim in tanta morum
[35]	corruptela veritati locus esse posset? Pullulant quotidie innumerae haereses,
[36]	ecclesiastica praedia occupantur, foenus publice exercetur, infames adulterique
[37]	sunt in magistratibus. Haec neque dissimulare sine pernicie animae neque
[38]	obiurgare sine omnium ferme offensione licet. Adde quod tot negotiis impliciti
[39]	sunt, ut nunquam libere religioni vacare possint. lam enim eo ventum est, ut
[40]	quae episcoporum propria sunt, aliis mandent, cetera autem, hoc est secularia,
[41]	ipsi administrent. Itaque coguntur curare rem familiarem; frequentare aulas
[42]	principum, versari inter assiduos tumultus, arma denique tractare. Quae tamen
[43]	ego minime reprehendenda censerem, si quem fructum parerent. Scio enim sic ad
[44]	astra proveniri, scio per multas tribulationes nos in regnum dei ingredi oportere
[45]	neque aliquem coronari, qui non legitime certaverit. Ceterum nescio, quomodo
[46]	omnes hi conatus vanescere et in nihilum redigi solent; frustra autem niti
[47]	neque aliud se fatigando nisi odium quaerere extremae, ut ait ille, dementiae

Text view • Facsimile