[1] |
|
---|
[2] |
|
---|
[3] |
nullum jus habere noscuntur, mandantes seriose hominibus et incolis dictorum bonorum et
|
---|
[4] |
villarum, quod ipsis alimenta ministrarent et quod judex et duo scabini de qualibet villa
|
---|
[5] |
veniret in Luthaviam et in Preroviam et subderet se eis, et facerent eis obedienciam, guod
|
---|
[6] |
ipsi vellent se intromittere de ipsis bonis, villis et hominibus, cum comminacione, quod si
|
---|
[7] |
non facerent, vellent eis aufferre, quidquid haberent et comburrere eorum bona el hoc ipsi
|
---|
[8] |
fecerunt lali sub colore, ut ipsi ac alii'capilanei et purgravii in Nova Civitate, in Broda
|
---|
[9] |
Ungaricali, in Poherlicz ac in Bysencz, in Eywanczicz el in Ostroh et in Rabstayn prope
|
---|
[10] |
Snoymam, in Hradek alias Novo Castro prope Gewiczcam, Ussaw, in Rokitniez necnon
|
---|
[11] |
eorum complices et adherentes eisdem consiliarii, receptatores et fautores; qui parati ad
|
---|
[12] |
predam, ut commedant inopes de terra el pauperes, ei occasionem haberent invadendi et
|
---|
[13] |
occupandi bona, villas el possessiones ipsius ecclesie Olomucensis ac recipiendi census,
|
---|
[14] |
utilitates et fructus ab eisdem necnon capiendi, pactandi et taxandi homines el incolas ipsius
|
---|
[15] |
Olomucensis ecclesie et jacendi in eisdem bonis, et gravandi homines in alimentis et expensis,
|
---|
[16] |
ipsam Olomucensem ecclesiam ae capilulum vicarios el ministros sua possessione pacifica
|
---|
[17] |
et quieta dictorum bonorum et villarum adversus deum et justiciam temere spoliando in
|
---|
[18] |
preiudicium ecclesiastice libertalis ac iniuriam dictorum dominorum capituli; quam revo-
|
---|
[19] |
caverunt et estimaverunt et estimant ad duo millia marcarum grossorum pragensium moravici
|
---|
[20] |
numeri et pagamenti, immo pocius vellent de suo tamen dare, quam talem iniuriam sustinere,
|
---|
[21] |
sicut pridem el per plures annos et tempora fecerunt ipsi ecclesie Olomucensi, propter que
|
---|
[22] |
ipsa ecclesia stetit sine divino officio per unum integrum annum cum duobus mensibus, non
|
---|
[23] |
sine offensa divine maiestatis eo, quod ministri non habuerunt unde vivere, de quibus hodie
|
---|
[24] |
nec est ipsi ecclesie nec capitulo in aliquo satisfactum. Et quamvis ipsi domini capitulum
|
---|
[25] |
miserint ad dictos capitaneos et purgravios rogando ipsos diligenter, ul cessarent a talibus,
|
---|
[26] |
que vergerent in preiudicium ecclesiastice libertatis et in magnum dampnum ipsius ecclesie
|
---|
[27] |
Olomucensis ac personarum, nam mon solum destruerentur bona Olomucensis ecclesie per
|
---|
[28] |
ipsos sed eciam ipsorum adversarios el inimicos, qui crederent hoc fieri in favorem ipsorum
|
---|
[29] |
et quod ipsi capitulum in hoc eis consentirel, tamen ipsi-hoc facere non curaverunt, sed
|
---|
[30] |
dixerunt, quod vellent super sedere usque ad dominicam Letare proxime venturam, quia
|
---|
[31] |
usque ad illam treugas haberent asserentes ad excusandum excusatores in pactis, quod
|
---|
[32] |
dominus eorum, dominus Procopius marchio Moravie eis hoc mandasset, in quo mandato
|
---|
[33] |
plus deberent deum limere, quam in hoc offenderent iuste faciendo. Que omnia et singula
|
---|
[34] |
notoria sunt, publica et manifesta in civitate et diocesi Olomucensi et in locis vicinis.
|
---|
[35] |
Petitumque fuit cum debita instancia nomine et. vice dictorum dominorum capituli, ut, cum
|
---|
[36] |
talis violencia inconsueta in preiudicium (ransiret ecclesiaslice libertatis, et multis in exemplum
|
---|
[37] |
perniciosum, ac in magnum dampnum, gravamen el iacturam ipsius Olomucensis ecclesie
|
---|
[38] |
quod iuxta: mandatum apostolicum nobis datum et commissum, cum res essel notoria et
|
---|
[39] |
manifesta, quod iudicialem indaginem non requireret et periculum esset in mora simpliciter
|
---|
[40] |
et de plano conlra tales presumpluosos, qui ausu sacrilego non verentur invadere bona
|
---|
[41] |
ecclesie predicte Olomucensis procedere dignaremur ac ipsi capitulo super hiis de salubri
|
---|
[42] |
remedio providere, ut ipsi in pace viventes possent altissimum devocius exorare, Nos itaque
|
---|