| [1] |
z roku 1602, 6.—9. listopadu. 203
|
|---|
| [2] |
kteráž má vyjiti, aby neporušoval jména rodiny Zerotínovy, jak činí Némci obyčejně zauměňu-
|
|---|
| [3] |
jíce Z s S, píšíce Scherotín místo Žerotín. — Na Rosicích 8. listopadu 1602. (Konc. vlašský
|
|---|
| [4] |
v knih. Blud. 3881 f. 58 č. 48.)
|
|---|
| [5] |
574.
|
|---|
| [6] |
Doktoru Amandovi Polanovi: rozhodnutí v jeho pri s Italem (Pierem) odlozeno do prosince;
|
|---|
| [7] |
zdá se mu, že nepřátelé uzavřeli s ním jakési příměří, nevěří jim však; po dva roky nemohl
|
|---|
| [8] |
toho dosáhnouti, aby byl předpuštěn k císaři; táže se po zdraví Karla a doporučuje ho péči
|
|---|
| [9] |
Polanově; poukazuje mu u Mark-Antonia Lombarda v Zenevé 500 tolarů z peněz, od krále
|
|---|
| [10] |
Francouzského splacených. — Na Rosicích 9. listopadu 1602.
|
|---|
| [11] |
(Doctori Amando Polano. Si literae meae, quas Lucae Iusto in patriam
|
|---|
| [12] |
redeunti ferendas dedi, tibi redditae sunt, quod mihi hominem commendatum habuerim,
|
|---|
| [13] |
intellexisti; sic et imposterum, qui fidei et benevolentiae meae a te commissi fuerint,
|
|---|
| [14] |
ut experiantur, quanti apud me iudicium tuum et favor vàleat, diligenter operam
|
|---|
| [15] |
dabo. Porro lis mea iam inde a mense Martio conquievit, nulla adhuc inter me et
|
|---|
| [16] |
Italum lata sententia et, ut multi opinantur, nunquam ferenda, quod December in-
|
|---|
| [17] |
stans planum faciet, in quem a Septembre dilata sunt iudicia. Videntur hostes mei
|
|---|
| [18] |
pepigisse quodammodo mecum. indutias. quos mitiores mihi factos aparet multis in-
|
|---|
| [19] |
diciis; nulam tamen mihi promitto pacem. donec me aut absolverint omnino aut
|
|---|
| [20] |
(quod Deus avertat) condemnarint. ut alterutro. modo vel odio, quod in me con-
|
|---|
| [21] |
ceperunt, vel commiserationi, qua se erga me duci simulant, satis fiat. Hoc enim
|
|---|
| [22] |
illos agere video, ut vel me perdant, si possint, vel, si id nequeant, persuadeant
|
|---|
| [23] |
tamen mihi, salutem meam illis curae fuisse, quod cancellarius regni, quem hacteuus
|
|---|
| [24] |
maxime implacabilem sensi. multis verbis mihi, cum Pragae ultimo essem, imprimere
|
|---|
| [25] |
penitus conatus est. Italus interea fovetur atque ex reditibus camerae regiae non
|
|---|
| [26] |
commode tantum sed etiam opulenter alitur, ita ut iam ad duo milia talerorum in
|
|---|
| [27] |
illum impensa dicantur: quin imo ministri regii non semel opera ipsius in exequendis
|
|---|
| [28] |
variis muneribus, quamvis parum honoratis, tamen alicuius momenti usi sunt, unde
|
|---|
| [29] |
tanta acerovit nebuloni audacia, ut omnes prae [7] se despiciat. (Quae, quamvis
|
|---|
| [30] |
indigna, aspicere tamen et ferre cogor eo sane gravius, quo inhumanius et acerbius
|
|---|
| [31] |
mecum toto hoc bienuio actum est. adeo quidem, ut inter cetera, quamvis omnibus
|
|---|
| [32] |
tentatis modis, non potuerim tamen impetrare hactenus, ut in conspectum caesaris
|
|---|
| [33] |
admitterer. Taceo alias difficultates. quibus enumerandis nullus finis esset.
|
|---|
| [34] |
Alio itaque transeo et de Rehinero primum. ne ignores, significo. illum pro-
|
|---|
| [35] |
spera hactenus usum fuisse et uti adhuc valetudine neque officio suo defuisse unquam,
|
|---|
| [36] |
accurata semper in instituendo me, quantum per occupationes meas licuit. adhibita
|
|---|
| [37] |
diligentia. Deasti me profecto homine. quo vix alius ullus magis ad ingenium et
|
|---|
| [38] |
institutum meum accommodatus dari potuisset. Magnam iniit apud me gratiam
|
|---|
| [39] |
elegantia morum et perpetua animi moderatione. unde et concors eum reliqua familia
|
|---|
| [40] |
2n*
|
|---|
