| [1] |
z roku 1600, 14. ledna— 1. února. 129
|
|---|
| [2] |
süsceperim; revoca tibi in memoriam, quoties, quam amanter et quam accurate tum
|
|---|
| [3] |
coram tum scripto ad studia literarum diligenter prosequenda te sim cohortatus;
|
|---|
| [4] |
quoties commemorarim fructus uberrimos, quos inde percepturus esses; quoties ob
|
|---|
| [5] |
oculos posuerim incommoda cum dedecore et ignominia coniuncta, quae ex desertis
|
|---|
| [6] |
|
|---|
| [7] |
An iam memoria ista tibi exciderunt? Certe nisi vererer, ne literae hae in
|
|---|
| [8] |
alienas manus devenirent, institucrem talem apud te omnium eorum, quae olim ex
|
|---|
| [9] |
me audisti, commemorationem, quae tibi facile, si quid in te est ingenui pudoris,
|
|---|
| [10] |
lachrimas et ruborem excuteret. Cogita, qui sis et quae te vita manet, et quam ne-
|
|---|
| [11] |
cessaria quando tibi futura sit linguarum et doctrinarum cognitio; perpende et facile,
|
|---|
| [12] |
quo tendam, et quid velim, colligas. Sed audi nec in eassum dicta puta: cum primum
|
|---|
| [13] |
ad me de socordia tua esset relatum, veritus, ne opera praeceptorum tuorum et im-
|
|---|
| [14] |
pensa mea inanes essent, statueram apud me te revocare et patri restituere: verum
|
|---|
| [15] |
postea subeuntibus aliis cogitationibus, non tui, sed familiae nostrae commiseratione
|
|---|
| [16] |
mutavi sententiam in eum tantum finem, ut viderem, quo deinceps animum inclina-
|
|---|
| [17] |
turus esses. Proinde poenam non remitto quidem tibi sed differo, donec intelligam,
|
|---|
| [18] |
qualem te nunc geras et quae sit spes imposterum sanioris mentis. Quantum auteni
|
|---|
| [19] |
possum, te hortor, ut mores et susceptam hanc pravam vivendi licentiam. immutes
|
|---|
| [20] |
in melius; nam nisi fiat et nisi emendatio in te appareat singularis, scito omnino,
|
|---|
| [21] |
nihil certius tibi imnmuinere, quam ut a me derelictus et patri restitutus vel inter
|
|---|
| [22] |
fusa novercae vel inter vilia domestica servitia reliquos adolescentiae tuae annos
|
|---|
| [23] |
consumas. lesipisce igitur, et utrum eium laude et fructu ad nos redire, an vero cum
|
|---|
| [24] |
dedecore tuo et detestatione omnium turpiter in patriam revocari cupis, delibera.
|
|---|
| [25] |
|
|---|
| [26] |
Konc. v knih. Bludov. VI—3881 fol. 929. 6. 3. — *) Püvodné: „in faecibus educationis".
|
|---|
| [27] |
421. Zdeňkovi z Roupova děkuje za dopisy, jež mu poslal a jež ho potěšily, chválí
|
|---|
| [28] |
jeho pilnost a napomíná ho k vytrvání v dobrém. — Na Rosicích 31. Jan. 1600. (Konc. lat.
|
|---|
| [29] |
v knih. Blud. VI—3#81. f. 22b) è. 3.)
|
|---|
| [30] |
|
|---|
| [31] |
Stépánovi Illésházymu: dává zprávu o úmrtí manželky, která mu zanechala tříletou dceru
|
|---|
| [32] |
a tříměsíčního syna; vykládá, proč nepřijal darované víno; zmiňuje se o sněmu v Cechách
|
|---|
| [33] |
a ve Slezsku. — Na Rosicích 1. února 1600.
|
|---|
| [34] |
(D. St. Nleshizi.) Mlustris, spectabilis et magnifice domine, domine ct amice ob
|
|---|
| [35] |
coniunctionem nostram semper mihi amande. Ut si quid mihi reliquum est vel facul-
|
|---|
| [36] |
tatum vel animi, id in praestandis officiis M** D" Vr gratis data occasione impendam,
|
|---|
| [37] |
summopere opto. Morbum corporis difficilem ac fere letalem, qui per quatuor menses
|
|---|
| [38] |
propemodum absque intermissione me detinuit, insecuta est aegritudo animi longe
|
|---|
| [39] |
gravior, primum ex diutina invaletudine, deinde immatura morte coniugis meae caris-
|
|---|
| [40] |
Archiv Cesky NXVII. 17
|
|---|
