| [1] |
128 A. XXXIII. Dopisy Karla ze Žerotína
|
|---|
| [2] |
ire. Videmus hoc apud nos, vos itidem experimini, arcem unam aut alteram expug-
|
|---|
| [3] |
namus, interea assiduis tributis exhaurimur et longe plus incommodi quam utilitatis
|
|---|
| [4] |
ex tam diutino bello consequimur. Sed vix crit amplius in facultatibus nostris ad
|
|---|
| [5] |
nutriendum hoc bellum aliquid conferre. Nam ille ipse miles, quem alimus, infinitis
|
|---|
| [6] |
damnis nos et subditos nostros afficiendo, non secus ae hostis nos persequitur, et
|
|---|
| [7] |
opes nostrae privatae ita imminutae sunt, ut vix ad sustentandos nos suppetant,
|
|---|
| [8] |
nedum ad alios offendendos. Multa super hoc negotio dicenda essent, sed non literis
|
|---|
| [9] |
permittenda. Faxit Deus, ut tandem finem tantorum malorum videre liceat. Vinum,
|
|---|
| [10] |
de quo MDV* scribit, nondum vidi, interim tamen pro benevolentia erga me decla-
|
|---|
| [11] |
rata gratias ago. et MDV*" quam optime et diutissime cum suis valere ex animo opto.
|
|---|
| [12] |
Rossicio 7. Januarii 1600.
|
|---|
| [13] |
Konc. v knih. Bludov. 3881 fol. 22a. č. 1.
|
|---|
| [14] |
420.
|
|---|
| [15] |
Karlovi ml. z Žerotína do Štrasburku: kárá ho důtklivě pro nedostatek pilnosti a hrozí, ne-
|
|---|
| [16] |
polepší-li se, že ho pošle zpět k otci a maceše. — Na Rosicích 14. ledna 1600.
|
|---|
| [17] |
(Carolo Zerotino Argentinam.) Quae tua sit in ceteris diligentia, satis inde
|
|---|
| [18] |
coligi potest, quod iam à multis mensibus nihil tui legerim. Sane ea de causa ego
|
|---|
| [19] |
te Argentinae magnis sumptibus alo, ut, quoties tibi collibuerit, vel intermittas vel
|
|---|
| [20] |
repetas scriptionem literarum, existimans et meae voluntati satisfactum et tuae erga
|
|---|
| [21] |
me debitae observantiae, si te praeceptor duobus verbis per epistolam apud me ex-
|
|---|
| [22] |
cusaverit. Rem mehercle difficilem, unam vel alteram paginam implere oratione Latina,
|
|---|
| [23] |
qui iam septem annos in ea discenda et exercenda contrivisti! Sed quem non pudet
|
|---|
| [24] |
prae nimia procacitate studiorum curam abicere et pretiosissimi temporis. aetatisque
|
|---|
| [25] |
ad hauriendas bonas artes accommodatissimae facere iacturam, quomodo pudeat à scri-
|
|---|
| [26] |
bendis epistolis per inertiam abstinere? Non me latet, qualem vitam vivas; scio, quid
|
|---|
| [27] |
in classe, quid domi pecces; nec quidquam eorum ignoro, quae hactenus vel commiseris
|
|---|
| [28] |
vel omiseris. Itane ergo tibi classes ad ineptias et confabulationes institutae videntur?
|
|---|
| [29] |
Itane urbanum hospitium ad otium et ignaviam conductum? An vero ego tibi videor
|
|---|
| [30] |
ita copiosus, ut pecuniam vel bene vel male collocandam tibi subministrem ? Fl'alleris,
|
|---|
| [31] |
Carole, et nec me nec te satis nosti: te quidem, dum non agnoscis, quanto tuo cum
|
|---|
| [32] |
damno officium tuum deseras, me vero, si me tam brutum, ut mihi à te imponi
|
|---|
| [33] |
aequo animo feram, existimas. Non ego iam miror, quod praeteritis mensibus tam
|
|---|
| [34] |
jeiunas atque omni dicendi ornatu denudatas epistolas a te acceperim: nam quod
|
|---|
| [35] |
tum tribuebam aetati, id negligentiae tuae asscribendum fuisse demum animadverto.
|
|---|
| [36] |
Quomodo enim vel copiose vel polite scriberes, si nec in schola publice nec inter
|
|---|
| [37] |
privatos parietes de copia et elegantia verborum tibi paranda sollicitus es? — Nosti,
|
|---|
| [38] |
quo animo ego te primum, cum in cavo institutionis *) Jesuiticae hacreres, educandum
|
|---|
