| [1] |
540 A. XXXIII. Dopisy Karla ze Žerotína
|
|---|
| [2] |
ad omnia respicio, vix illi quid creditum existimo, quod in rem regis sit et nostram.
|
|---|
| [3] |
Vale, illustrissime baro, atque de rebus et consiliis vestris, potissimum vero utrum
|
|---|
| [4] |
arma retenturi sitis an deposituri, aliquid certi ad mc perseribe. Vale iterum. Ros-
|
|---|
| [5] |
sicio Ш. Non. Novembr. [1610]. Qui te plurimi facit. plurimum diligit C. Z.
|
|---|
| [6] |
Kone. v knih. Bludov. 3881 fol. 170 č. 67.
|
|---|
| [7] |
|
|---|
| [8] |
Starhembergovi: vyslovuje svou nespokojenost s ujednáním Vídeňským ; způsob, jímž bylo jed-
|
|---|
| [9] |
náno o mír, jest málo důstojný, a podmínky míru jsou plny lsti a úkladů; nicméně bude třeba
|
|---|
| [10] |
smířiti se s tím, má-li se odvrátiti nová válka. — V Rosicích, 2. listopadu 1610,
|
|---|
| [11] |
(D"° Riccardo baroni Starrhembergio.) Quod nullas a me acceperis, cum Tscher-
|
|---|
| [12] |
nemelium nostrum meae apud te offendissent, illustrissime baro, non aliunde causam
|
|---|
| [13] |
traxit, quam à falsa de absentia tua a domo persuasione; nondum enim mihi, quo
|
|---|
| [14] |
tempore tabellarium meum Schwerdtbergam expediebam, de discessu tuo Vienna in-
|
|---|
| [15] |
notucrat. Id te ita accipere ct credere omnino cupio, nulla alia opinione vel suspi-
|
|---|
| [16] |
cione admissa: piaeulum enim mihi esset, te praeterire, quem ita in pectore ct
|
|---|
| [17] |
merito quidem gero, ut prae oculis semper habere videar. Sic culpa pacari debet.
|
|---|
| [18] |
Ad alia quae poscis accedo: et pacem quidem probari mihi fateor, conditiones
|
|---|
| [19] |
autem pacis, modum et rationem illius conciliandae minime; iu hac enim dignitatis
|
|---|
| [20] |
nihil, in illis meo quidem judicio multum insidiarum et fraudis imo etiam turpitu-
|
|---|
| [21] |
dinis, ità ut non pacem, sed servitutis potius pactionem initam existimem. Nam ct
|
|---|
| [22] |
deprecatio illa regi si ignominiosa non, minime saltem decora est; quod ctsi non
|
|---|
| [23] |
illius tantum, sed nostro etiam nomine, ut quidam e Bohemis *) innuere apud me
|
|---|
| [24] |
videtur, exhibita, noxia et contractui Pragensi, quo honori provinciarum optime
|
|---|
| [25] |
consultum fuit, maxime adversa. Jam quid dicam: beneficii loco accipiendum, quod
|
|---|
| [26] |
justis querelis nostris datum est? quod jure a nobis petitum, jure negari non potuit.
|
|---|
| [27] |
Quid praeterea pacis et belli consilia. cum caesare communicanda, foedera arbitrio
|
|---|
| [28] |
ipsius permittenda, societates prohibendas, initas rescindendas, et tantum non leges
|
|---|
| [29] |
ab aula illa accipiendas, imo accipiendas revera, cum inferior noster dominum illum
|
|---|
| [30] |
supremum agnoscere teneatur. "Taceo verba et sententias captiosas, acquivocas et
|
|---|
| [31] |
plus in recessu (ut vulgatam hic phrasim adhibeam) habentes, quam promittentes
|
|---|
| [32] |
in fronte: haec qui mihi arridere queant, ipse per te judicium facito. Et tamen, ut
|
|---|
| [33] |
ut displiceant, ferenda nihilo secius video, nisi novo bello implicare nos animus
|
|---|
| [34] |
sit et arma vicina experire, quae ipsemet sane nec metuerem magnopere, nec de-
|
|---|
| [35] |
clinarem, nisi maximam nostrorum partem animadverterem ad quieta consilia, etsi
|
|---|
| [36] |
minus gloriosa, propendere. Sic nihilominus existimo proximo in conventu ordinum,
|
|---|
| [37] |
quem ad XV. Cl. Dee. promulgavi, mediam viam nos secuturos, qua nec approbemus
|
|---|
| [38] |
omnino, quae a principibus istis. viris rerum nostrarum ignaris, transacta, nec cum
|
|---|
