EN | ES |

Facsimile Lines

1127


< Page >

[1]
z roku 1609, 30. října 8. listopadu. 457

[2]
difficultates, quas tamen superari posse aliquo modo non desperarem, si sententias
[3]
in commune conferre alicubi liceret; si scirem te Viennae substiturum, cogitarem
[4]
de cougressu inter nos alicubi, ad quem etiam Hodicius noster invitandus esset,
[5]
indicendo.

[6]
"tyrios copias conscribere retulit nuper Rudolphus Tiffenbachius, cum me
[7]
alia de causa invisisset; fecit etiam mentionem legationis tum ad vos tum ad nos
[8]
ab illis decernendae. Habet hoc a Stadelio, qui accitum in Styriam, ut operam suam
[9]
ordinibus provinciae addiceret, rogavit, sed non impetravit. Scit enim non defuturas
[10]
ili hic conditiones, si quid movendum fuerit.

[11]
Ego utcunque Dei beneficio valeo, tc quoque valere, illustrissime domine,
[12]
quam optime et diutissime iubeo, coniunctionem autem animorum nostrorum mea
[13]
culpa minime laxandam esse spondeo. Brunae 3. Kal. Novembr. 1609. Qui nunquani
[14]
a te amando et colendo desistet Car. Zer.

[15]
P. S. Ordines Austriae petierunt à me exemplum descriptum responsi regii,
[16]
sed quia nondum ad senatum nostratem de eo relatum est, non potui ilis morem
[17]
gerere. Da operan, quaeso, ut excusationem meam benigne accipiant; summam ut
[18]
paucis complecetar, haec est: staturum promissis regem. minime autem permissurum,
[19]
ut quid novi ipso invito attentetur. Altheimius quid rerum Vieunae agat, aveo
[20]
cognoscere. Opis v knih. Bludov. VI—3883 č. 51.

[21]
1617. Cesarovi Calandrinimu: žádá ho, aby dodal balíček listů určených do Basileje
[22]
i zakazuje se vzájemnými úsluhami. V Brně, 7. listopadu 1609. (Konc. vlašský v knih.
[23]
Blud. I—3885.)

[24]
1618.

[25]
Lavinovi oznamuje, Ze Olomoučtí a Brněnští, dříve neposlušní, již lépe k Žerotínovi se cho-
[26]
vají; bude mu jednati s p. Maximilianem Lvem (z Rožmitála), který jej urazil; zmiňuje se
[27]
o své návštěvě u markrabí Braniborského v Krnově. V Brně 8. listopadu 1609.

[28]
(Mattiac Lauino medico). Tabellario, quem ad principem Anhaltinum ablego,
[29]
ut in transitu meas tibi redderet, mandavi: coeterum in commissis habet, iter istud
[30]
ad omnes alios, te uno excepto. dissimulare, *) ut eo tutius conficere illud et literas,
[31]
quae sane non levis momenti sunt, ad principem deferre posset. Ad te vero quod
[32]
attinet, sane graviter ex lectione tuarum, quas proxime ad me dedisti, accepi; non
[33]
eam retribui officiosae diligentiae tuae gratiam, quam meretur, suspectam reddi fidem
[34]
tuam ab iis ipsis, quorum officii erat, fulcire eam ct a serupulis dubitationibusque,
[35]
si quibus boni senis animus occuparetur, liberare. Sed ea est sors piorum, ut raro
[36]
fideli trutina merita eorum ponderentur, rarius grata compensentur memoria. Jacob
[37]
nobis exemplo istius ingratitudinis est et Joseph ae David, ne alios memorem,
[38]
ethnicos praesertim, quorum crebram mentionem faciunt historiae. Hujus modi in

[39]
Archiv Cesky XNVII. 58


Text viewFacsimile