| [1] |
450 A. XXXIII. Dopisy Karla ze Žerotína
|
|---|
| [2] |
Ego, ubi filiam marito tradidero, in unum vel alterum diem ad marchionem Brande-
|
|---|
| [3] |
burgensem invisendum Jegendorfium me conferam, inde domum, si Deus voluerit, recta
|
|---|
| [4] |
via rediturus. Vale, illustrissime domine. Olomuezio, VII. Id. Octobr. Tui vere amicus
|
|---|
| [5] |
|
|---|
| [6] |
Konc. v knih. Blud. 3881 fol. 149 &. 44.
|
|---|
| [7] |
1609.
|
|---|
| [8] |
Starhembergovi: Ze král obávaje se nových bouří, zajisté nic proti stavům nepodnikne: hájí
|
|---|
| [9] |
se z výčitky, že Moravané jsou příliš umírněni naproti králi; míní, že na spolek s Čechy nelze
|
|---|
| [10] |
spoléhati; třeba tedy spokojiti se nadějí v pomoc Boží a smlouvou Ivančickou. — V Brun-
|
|---|
| [11] |
|
|---|
| [12] |
(D"* Riccardo Baroni Starrembergio.) Si brevior futurus sum, ill"* D"*%, quani
|
|---|
| [13] |
prolixitas et pondus epistolae tuae heri mihi redditae postulat, tribue id loco huie
|
|---|
| [14] |
et tempori et condona simul affectui paterno. Sum enim apud generum, turba consan-
|
|---|
| [15] |
guineorum circumfusus, hastiludiis spectandis ct musicis concentibus | audiendis
|
|---|
| [16] |
distractus, ut vix ad legendum, si quid adfertur, nedum ad rescribendum sufficiam.
|
|---|
| [17] |
Accepi autem tuas Vittingaviam missas pridie quam iter huc versus ingrederer;
|
|---|
| [18] |
nec dubito, quas ad Anhaltinum scripsisti, tute illi simul redditas, si quidem circa
|
|---|
| [19] |
eos dies fuit cum Ursino nostro. Nec te commoveat tardior tabellarii tui reditus;
|
|---|
| [20] |
ea enim est Hockii diligentia, ut responsa non in septimanas, sed propemodum in
|
|---|
| [21] |
menses protrahat, prout non semel ipsemet expertus sum. De rege non tam sinistre
|
|---|
| [22] |
judico, melius enim de ipso meriti sumus, quam ut cam nobis gratiam referat:
|
|---|
| [23] |
Dampierium etsi non dimittat, non propterea extirpabit verum Dei cultum. nec nos
|
|---|
| [24] |
metu illius diffugiemus; et Puchamius si copias contrahere incipiet, dabit occasionem
|
|---|
| [25] |
novis tumultibus, quos regem ex animo aversari certo mihi persuadeo. Pontificiorum
|
|---|
| [26] |
Austriacorum ineptias rideo magis quam timeo; misimus tum ea tum aliis quibusdam
|
|---|
| [27] |
de causis Hodicium nostrum ad regem; aperuimus etiam, quid nobis mentis esset,
|
|---|
| [28] |
cardinali et Lobcovicio, qui seu simulent, seu serio agant, improbare se versutias
|
|---|
| [29] |
istas plus quam pueriles affirmant et suasuros regi pollicentur, ut stet promissis.
|
|---|
| [30] |
Etsi autem ego illis nullam habeo fidem, quia tamen non ignorant, in quod se peri-
|
|---|
| [31] |
culum conjicerent rebus denuo turbatis, non puto illos oleum camino suffundere
|
|---|
| [32] |
constituisse. Miror autem vehementer, exprobrare te nobis moderationem, quam in
|
|---|
| [33] |
recohciliandis ordinibus vestris regi et ex adverso rege ordinibus, hyeme praeterita
|
|---|
| [34] |
comitiis nostris adhibuimus: quasi vero de consiliis ex eventu sit judicandum,
|
|---|
| [35] |
quorum nunquam virum constantem poenitere debet, etsi exitus subsequatur infeli-
|
|---|
| [36] |
cissimus. Sed quid profuisset in eam ivisse sententiam, quae ad arma tendebat?
|
|---|
| [37] |
certane vobis erat victoria? Et licet certa, certumne etiam servandas fuisse leges.
|
|---|
| [38] |
quas imposuissetis victis? Et si vinci vos contigisset, quid vobis tum miserius, imo
|
|---|
