Facsimile Lines

1127

Page

[1]	z roku 1608, 19. srpna— 10. září. 363
[2]	nostrorum hostium, qui cum demum animadvertunt, quantam in ruinam se ipsos
[3]	impulerint, ne ab ea opprimantur, manibus et pedibus conantur evincere. Nos, ni
[4]	fallor, cautius egimus generali promisso contenti, quo princeps se nobis obstrinxit,
[5]	neminem se religionis causa violaturum neque cuipiam alii, ut quem nostrum eo
[6]	nomine violct, facturum potestatem; permissurum etiam, ut quod maiores [illis tem-
[7]	poribus obtinuissent, id in posterum quoque ratum haberetur. Qua ratione etsi aliquot
[8]	urbes a publico religionis exercitio, quo semper antehac caruerant, exclusae sunt,
[9]	libera tamen civibus manet professio, liber etiam extra urbem cultus, imo liber intra
[10]	ipsam urbem, dummodo absque offendiculo adversae partis accuretur.
[11]	leliquis autem. omnibus ita prospectum est, ut nihil amplius possit desiderari ;
[12]	nam praeter liberam totà provincià fidei confessionem, quod ad rei publicae admini-
[13]	strationem attinet, ut ad eam absque ullo discrimine vel religionis vel personae,
[14]	sola meritorum et dignitatis habita ratione, omnes promiscue admitterentur, con-
[15]	ventum est; cautum etiam, ne iuramentum, quod hactenus fuit in usu et quo non
[16]	secus ac malleo ferreo ab omni honorum iure deturbabantur omnes nostri, cuipiam
[17]	posthac fraudi esset. Imperatum praeterea, ut quisquis ius civitatis acquirere ct
[18]	intrà numerum civium ascribi vellet, in eum nulla ratione, quid in religione sen-
[19]	tiret, inquireretur: quae sane ad pacem et concordiam inter nos stabiliendam, ad
[20]	quam potissimum respeximus, sufficiunt.
[21]	Cetera non tanti suut, apud me saltem, ut quietem publicam eorum causa
[22]	turbandam censeam: nihil enim interest, si quis intra vel extra urbem sepeliatur,
[23]	minus ut mortuorum cadavera ad sonum campanarum efferantur; qua, quia nostris
[24]	hominibus nobis non repugnantibus denegatur hactenus, existimant imperitiores nihil
[25]	ilis indultum esse.
[26]	Vobis autem ex animo opto, ut qua libertate olim vobis frui licuit, ea in
[27]	posterum potiamini. Nec ita de principe ipso sum dubius, ac mihi suspecta sunt mini-
[28]	strorum, qui circa ipsum sunt, clandestina consilia, qui ut id aequo animo ferant,
[29]	quod a vobis tentatum cst, non facile inducor, ut credam. Ego sane in commendando
[30]	negocio religionis principi et qui ipsi sunt à consiliis non fui timidus, et in discessu
[31]	peculiariter petii, ut res Austriae illi curae essent. Responsum accepi talem, se
[32]	omnibus exhibiturum, ne cuiquam suggeratur ad querelas materia; subiecit tamen
[33]	eius modi voces, ex quibus colligere potui, placere illi moderationem; ad quam
[34]	ipsemet vos adhortor, etsi sciam, vos ca esse prudentia, ut modum noveritis tenere
[35]	in rebus.
[36]	Formulam litterarum, quas lanfrid appellamus, misissem, si quid de religione
[37]	in illis; sed quia ne verbo quidem eius fit mentio, frustra me facturum putavi, si
[38]	describendam dedissem. Absolutis comitiis Viennensibus in Hungariam profecturum
[39]	designatum nostrum regem intelligo, ad vos demum a coronatione venturum. Ego
[40]	46*

Text view • Facsimile