| [1] |
z roku 1606, 27.—30. prosince. 299
|
|---|
| [2] |
tentia de antiquis dominis non admittendis, certe ad manus erit veniendum. Nec
|
|---|
| [3] |
me movet, quod objiei potest, Botschcaium et lllezchasium non minus custodes fore
|
|---|
| [4] |
pacis conservandae, quim conciliandae autores fuerint, quod ex [ea] maxima emolu-
|
|---|
| [5] |
menta perveniant ad utrumque; nam ut hoc maxime concedam et praeteream pe-
|
|---|
| [6] |
nitus, quae in [con]trariam partem adduci possint: quae fiducia hinc in sene caduco,
|
|---|
| [7] |
illinc in homine morbis, curis, ne dicam intemperantia [eon]fecto esse potest? Kt
|
|---|
| [8] |
illi quidem disperata est salus, huic vero ipsa aetas, ut frequentes morbos tace[am],
|
|---|
| [9] |
mortem minatur. Uterque liberis caret, nec ulla prolis expectatio; ni quidquam
|
|---|
| [10] |
aliud interveniat, de haereditate demum, postq[uium] vivere desierint, certamen erit;
|
|---|
| [11] |
nam imperator non negligit, ut opinor, ius suum, et Hungari, ut tantam succes-
|
|---|
| [12] |
sionem eripi sibi pa[tian]tur, non mihi quis facile persuadebit. Quodsi eam ob rem
|
|---|
| [13] |
ad arma fuerit redeundum, quid de pace fiet? E[t] quis prohibebit, ut in tanta
|
|---|
| [14] |
opportunitate non minus ab una parte veteris iniuriae ulciscendae*) desiderium,
|
|---|
| [15] |
quam ab altera studium novae libertatis asserendae subeat. [d si fiet, actum est
|
|---|
| [16] |
|
|---|
| [17] |
Haec dum meditor. etsi non ita in sententia confirmor, ut omnem spem sta-
|
|---|
| [18] |
bilis concordiae mihi praecidam, duo tamen co[n|sequor, alterum quidem, ne ita me
|
|---|
| [19] |
blanditiis pacis deleniri patiar, ut de omni periculo sim securus, alterum, ut qu[o]-
|
|---|
| [20] |
niam in humanis consiliis nihil tuti, nihil certi, nihil plani video, in coelum erigam
|
|---|
| [21] |
oculos, unde et huius et futuri secu[li] manat tranquillitas, cuius ut ambo compotes
|
|---|
| [22] |
fiamus, patiatur hoc piis a se precibus impetrari, qui per angelos coe[lestes] olim
|
|---|
| [23] |
promulgatam in terris pacem, per terrestres angelos his diebus nobis annunciat.
|
|---|
| [24] |
E Delgio nihil ad [me] perscriptum de Mauritii victoria, sed de impedimentis
|
|---|
| [25] |
ad Grollium amissis et clade aliqua accepta non unus fuit n[uncius].
|
|---|
| [26] |
Quis ille Lesarius in Anglia sit, et qui novi isti proditores, ut proximis li-
|
|---|
| [27] |
teris ad me perscribas, oro.
|
|---|
| [28] |
Vale, nobilissim[e] vir, e£ mutuam coniunctionem nostram fovere non desine.
|
|---|
| [29] |
Filio tuo plurimam salutem ascribo. Ross[iez] 27. D[ecembris].
|
|---|
| [30] |
Konc. v knih. Bludov. VI—3881 fol. 109 č. 74.
|
|---|
| [31] |
+) püvodné ,iniuriarum ulciscendarum“.
|
|---|
| [32] |
1377. Zdeňkovi z Roupova: kárá ho, Ze mu dlouho nepíše, a vybízí, aby ony védo-
|
|---|
| [33] |
mosti, na něž věnováno tolik času a peněz, cvikem udržoval a z nich tézil. — Na Rosicich
|
|---|
| [34] |
27. prosince 1606. (Konc. lat. v knih. Blud. VI—3881 f. 110, è. 75.)
|
|---|
| [35] |
1378. Jiříkovi z Hodic slibuje, že bude dceři jeho kmotrem. — Na Rosicích 1606,
|
|---|
| [36] |
28. prosince. (Brandl II. 3. 54.) | i
|
|---|
| [37] |
1379. Janovi Divišovi z Žerotína píše v příčině sirotka Váhanského. — Na Rosicích
|
|---|
| [38] |
1606, 28. prosince. (Brandl II. 3. 54.)
|
|---|
| [39] |
1380. Zdeňkovi z Waldšteina dává radu v příčině soudu o věc sirotčí. — Na Ro-
|
|---|
| [40] |
sicích 1606, 30. prosince. (Brandl II. 3. 55.)
|
|---|
| [41] |
38*
|
|---|
