| [1] |
90 A. XXXII. Dopisy pánův Jana a Vojtěcha z Pernšteina
|
|---|
| [2] |
Suae Mtis (cur autem Joannes aperte non sit nominatus, non latet eos).
|
|---|
| [3] |
Certum tamen est, tum Suam Mtem nullos habuisse alios, nisi ipsum. Quod
|
|---|
| [4] |
vero queruntur eo bello excitatum aliud longe gravius periculosiusqne cum
|
|---|
| [5] |
Turcarum imperatore, id non Suae Mtis causa factum nec ex hoc natum est. Siquidem
|
|---|
| [6] |
Ludovici regis temporibus Hungariam primo invaserant Turcae, regem cum exercitu
|
|---|
| [7] |
profligaverant, nec rege vita functo, quieturi erant, quin redirent longiusque progre-
|
|---|
| [8] |
derentur; tantumque abest, ut Sua Ms Turcici belli sit aut unquam fuerit author,
|
|---|
| [9] |
ut etiam foedus pacemque cum Turca satis aequis et honestis conditionibus inierit
|
|---|
| [10] |
absque ullius tributi pensione, quam tamen ille ut perfidus fregit et violavit; quodque,
|
|---|
| [11] |
Sj aequi rerum aestimatores esse vellent, hi quicunque talia de sua S. Mte sentiunt,
|
|---|
| [12] |
dubio procul invenirent: his multisque aliis de causis plus gratiae et favoris Suam
|
|---|
| [13] |
Mtem quam odii promeruisse apud suos subditos. Nam et vivo Ludovico etiam rege
|
|---|
| [14] |
pro defensione christianitatis et suorum dominiorum illi per triennium singulis annis
|
|---|
| [15] |
XL millia florenorum exposuit. Et si id tune temporis, cum ipse regnet, illos relin-
|
|---|
| [16] |
quere juste potuit, aut a quo alio eiusmodi auxilia petere in tanta necessitate debuit,
|
|---|
| [17] |
|
|---|
| [18] |
Conventus particulares per districtus regni habendos sine regio consensu, non
|
|---|
| [19] |
sine matura deliberatione, multorumque in Bohemia consilio, uti reipublicae noxios
|
|---|
| [20] |
anteaque non consuetos, statim principio regni sui ut prohibere dignaret, Sua Ms est
|
|---|
| [21] |
persuasa, nisi forte magna et ardua necessitate id exigente, et in absentia Suae Mtis
|
|---|
| [22] |
faciendum esset cum consensu eorum vel eius, cui SMs eam potestatem demandasset,
|
|---|
| [23] |
et ad quem id ex officio pertineret.
|
|---|
| [24] |
De regni vero finibus cognoscendis ac determinandis nunquam non diligen-
|
|---|
| [25] |
tissime Sua Ms in consilio retulit, suasit, commissarios ex communi consilio ad id
|
|---|
| [26] |
delegit, idque non semel, sed saepius fecit. Hi tamen vel non convenerunt, vel aliqui
|
|---|
| [27] |
convenerunt, aliqui vero id neglexerunt, praesentesque absentibus tractare nihil vo-
|
|---|
| [28] |
luerunt, et sic semper re infecta discessum est, non Mtis Suae culpa quidem, sed
|
|---|
| [29] |
ipsorum negligentia. Id vero sic esse: Suam Mtem, ne quid in ea re violenter age-
|
|---|
| [30] |
retur, prohibuisse, quia omnia prius tentanda censet, quam ad manus veniatur, deinde
|
|---|
| [31] |
in eiusmodi actionibus non solum principia, sed finem spectandum esse. Principes
|
|---|
| [32] |
imperii regno vicinos his praesertim temporibus in amicitia potius esse- retinendos,
|
|---|
| [33] |
quam offendendos aut alienandos, quibus ipsi regnicolae semper suaserunt, ut Sua Ms
|
|---|
| [34] |
imprimis ab illis auxilia contra Turcas peteret. Praeterea Suae SMti minime admit-
|
|---|
| [35] |
tendum fuisse, ut ex regno Bohemiae bellum in Germaniam moveretur. "Verum si
|
|---|
| [36] |
tentatis prius omnibus profici nihil poterit, Suam SMtem non defuturam suo regno,
|
|---|
| [37] |
quod in primis charum habet.
|
|---|
| [38] |
Deinde quod queruntur in dietis publieis nos polliceri acturos de his, quae
|
|---|
| [39] |
concernunt regnum, et aliis, quae aliquando privatae personae conqueruntur; con-
|
|---|
