EN | ES |

Facsimile Lines

1017


< Page >

[1]
Betrubet gar mit bitterkeit Und lebete wol an alle dru

[2]

[3]

[4]
So gar geduldeclich er leit In gemache und ouch in ru,
[5]
255 Daz er kegen Gote, daz geschach, 285 Da ubeten [ich di tugende fin
[6]
Ny ein torlich wort gesprach. Binnen inlines herzen (chrin.
[7]
Suft alle di den Got ift holt, Aber do er gereget wart
[8]
Er versuchet als ein golt Mit den Ilegen allo hart,
[9]
Daz man verluchet inder glut Alreft finer tugende nam
[10]
260 Ab iz valfch fy oder gut. 290 In der lute bekentnis quam,
[11]
Den felben merit Got ir lon Wi er vordulte mit gedult
[12]
In dem himelriche fchon. Bittere fmerzen ane fchult.
[13]
[4240] Daz hat Got, der engel lob, Alfuft alle heilige man,
[14]
Wol bezeichent uns by Job, Waz [i tugent beflozzen han,
[15]
265 Dem er zwivalt richte lider 295 Di werden offen alzumal
[16]
Alle finen fchaden wider. In bitterlicher note qual.
[17]
Er gab im heil und den gefunt, Nu mochte ymant fprechen,
[18]
Als uns fayt der lerer munt. Alfam dicke tun di vrechen:
[19]
Der felige Job geziret, Durch waz, und vilnach anezil,
[20]
270 Mit tugenden durch floriret, 300 Lett Job der [lege alfo vil,
[21]
Im felbe wol an allen quant [425] Der ane meil der tugende hag
[22]
Und ouch Gote waz bekant. In fo grozer hute phlag?'
[23]
Ydoch Job, der tugende bunt, Des befcheidet uns alfus
[24]
Wer uns nimmer wurden kunt Der heilige pabft Gregorius.
[25]
276 Ab er nicht wer ubertragen, 305 Er gyt: vil tugende manecvalt
[26]
Gegeilelet und gellagen. Unbewollen und unverfchalt
[27]
Те mer man reget ture [alben, Job gantz infiner jugent
[28]
Ie mer fi allenthalben Vol brachte wol mit mugent.
[29]
Den iren ruch irgyzen Ydoch eines im gebrach
[30]
280 Und lazen ir genizen. 310 (Sider daz an im gefchach)
[31]
Glicherwis da funder haz Wi daz er kunde funder fpot
[32]
Job ingrozen wirden faz Eren und ouch loben Got
[33]
255. daz = ez. 268. lerer munt] vgl. Gregorius Magnus, Moralia, Praefatto,
[34]
Sp. ó19f. (Migne, Patrol. lat. t. 75). 299 f. Weshalb erlitt Job so wiel Schláge (cur tot
[35]
flagella pertulit, Gregorius a. a. O. Sp. 520), und zwar beinah unaufhôrlich ? 303 bis

[36]
314. Vgl. Gregorius a. a. O. Sp. 520: Cum igitur omnia virtutum mandata perficeret
[37]
(= volbrachte v. 308), unum ei deerat ( eines im gebrach) ut etiam flagellatus agere

[38]
gratias sciret ( daz er kunde . . eren und ouch loben Got und danken ... in aller siner
[39]
smerzen pin).

[40]

[41]
257. dem A. 261. Dem A. 265. zweyvalt B. 269. selge B. 271. vol AB.
[42]
276. Gegeyfhelt B. 277. 278. mer] myr B. 283. lebte B. 285. vbten B.
[43]
togenden B. 286. in fins B. 290. kentnifífe B. 293. heylge B. 297. Ny mochte
[44]
nymant (das anlautende n in nymant radiert) B. 300. Lert 4. felige 4. 304. heilge B.
[45]
306. vnvfchalt A. 309. an ym B.


Text viewFacsimile