Javascript seems to be turned off, or there was a communication error. Turn on Javascript for more display options.
8 1482.
fers. Petrus accelerat et non permittit aliud scribere. Vale. Tuus sum, si un-
quam fui. Videbo te citius, quam speras forte. 1482 die 20. Maji. Duo paria
cultrorum mitto et in Hesiodum commentum.
List tento jest nejstarší určitě datovaný Bohuslavův. Pozoru hodno jest, že již v něm
zračí se pessimistické smýšlení o poměrech českých, jehož auktor nepozbyl do smrti
Slibovaná na konci návštěva neuskutečnila se, pokud víme, až r. 1485.
6.
Petr Schott Bohuslavovi.
Ze Štrasburku. 1482 — 16. listop. Posílá list do Čech jsa v nejistotě, kde Bohuslav
mešká, doma-li či ještě v Italii. Vytýká mu liknavost v dopisování, a zprávu dává o brzkém
svém kněžství a kanovnictví. (Schott f. 192).
Petrus Schottus magnifico atgue generoso domino Bohuslao de Hassen-
stein s. p. d. Ouamguam ignoro, ubinam gentium vitam agas, vir humanissime
(prorsus ignoro, domumne redieris, an adhuc inter Italos bonis artibus operam
impendas): tamen opportunitas M. Valentini de Ponte nuncii, cuius fidem te
potissimum narrante cognovi, effecit, ut in castellum quoque vestrum literas
ad te meas perferri curarem, si forte a Bohemia responsionem merebuntur,
quam in Italiam toties missae non impetraverunt. Nemo mihi facile persuasisset,
Bohuslae, me ita tuo potuisse excidere animo, ut (non dicam) non mihi
responderes, sed tuapte (sic) ad me non scriberes. Neque enim id convenerat, ut
semoti corporibus ea quoque, quae ad amicitiam tuendam pertinerent, post-
haberemus: quin potius tu dies noctesque obtestabaris, ut literarum vicissi-
tudinem nunquam intermitterem. Id ego cum pronissimo consensu spoponderim,
quod ad me pertinet, sine fraude non modo implevi, sed et tibi viam significavi,
qua tabellariorum ad me facultatem adipiscereris. Verum tu — quid multis
opus est? Si te mutuus amor, qui in me ipso nihil prorsus imminutus est, non
movet, profecto exprobrationes hae in te nihil faciunt. Sed quid mecum sto-
machor? Gratus es. Magnificatorem rerum vestrarum Pium II. falsitatis insimulari
non poteris, qui vestri generis viros fidei tenaces scripsit. Id enim sic accipi opor-
tere, ut Joannes ille canonicus Eistetensis interpretatus est, tu satis superque
testimonium affers. Qui et id ita accipiendum iudicavit: non quod fidem servent,
sed quia apud se teneant id, quod promiserunt, nec in effectum foris deducunt.
Convitiari me tibi, si adhuc me amas, mihi non succensebis. Nosti enim, quam
aegre patiatur amicus iniuriam ab amico. Sin amare desiisti me, me Hercule
longe ampliorem increpationem mereris. Sed omnem hanc indignationem a me
vindicabis vel unis literullis, quibus de condicione et voluntate me tua certiorem
feceris. Ego iam per Dei gratiam eum statum adeptus sum, in quo me sperem
salutem animae Deo concedente consequi posse. Plane si nihil aliud ex amicitia
tua consecutus essem, saltem illud maximi facio, quod tuis hortationibus pru-
dentissimis in electione vitae, quam mihi constitueram, cum saepe vacillarem,
corroboratus fui. Deo benignissimo sit laus immortalis! Sed vide, ut et tibi
bene consulas. Scis, quid dico. Ego nunc usque adeo processi, ut ad festa
