29
XXVIII.
Wenceslaus, rex Boémiae et marchio Moraviae, bona mensae suae in
Biexowa Theodorico, episcopo Olomucensi, confert. Dto. Brunae VI. Idus
Maii 1293.
In nomine domini amen. Bone rei dare consultum, et presentis vite
hàbetur subsidium, et eterne remuneracionis cernitur expectare premium,
presertim ubi pro deliberacionis id agitur officio, per quod iura et posses-
siones venerabilium ecclesiarum salue remaneant, et ab impeticionis instan-.
cia inposterum liberantur. Proinde nos W'encezlaus, dei gracia rex Bóe-
mie, dux Cracouie et Sandomerie, marchioque Morauie. Notum facimus
vniuersis presentes litteras inspecturis, quod cum inter nos ex una parte,
et venerabilem patrem, dominum 'i'heodricum Olomucensem episcopum, ex
altera, super bonis et districtu, qui uocatur Brezouia, inter Switauiam et
Lethowicz constituti, questio verteretur, nobis asserentibus predicta bona
fore regalia et ad mensam nostram spectare, ipso uero patre domino Olo-
mucensi, qui in possessione eorum est et fuerat, illa esse bona episcopalia
econtrario attestante. 'l'andem nos uolentes nostro pocius, quam iuri ec-
clesie deperire, ob merita eciam seruiciorum multiplicium, que idem vene-
rabilis pater nobis fideliter exhibuit, et nichilominus pró remedio animarum
nostre, et progenitorum nostrorum, omne ius, si quod nobis uel successo-
ribus nostris, competere poterat in bonis predictis, pro nobis, et heredibus
nostris, prefato patri, et per eum episcopatui Olomucensi, simpliciter et de
plano cedimus et recognoscimus pleno iure. Absoluentes eum super hiis,
et accionem quamlibet remittentes eidem, vt deinceps ipse, et successores
Apsius, absque cuiuslibet impeticionis et perturbacionis obstaculo, predicta
bona cum íoto districtu suo, villis attnentibus, pratis, siluis, et aliis vni-
uersis pertinenciis, spectantibus ad eadem, quiete et pacifice imperpetuum
ualeant possidere. — Promittimus itaque, nostro et heredum nostrorum no-
mine, eandem cessionem et recognicionem ac remissionem semper raíam et
gratam habere, et contra eam ullo vmquam tempore, per nos, uel perso-
nam interpositam, non uenire. Renunciantes minoris etatis et restitucionis
in integrum beneficio, et omni iuris ciuilis uel canonici auxilio, quod nobis
