Angust 18. 409
sincero animo devote prosecutus fuisset, ipsumque revereri et manutenere
velle pro posse, licet multum doleret de diversitate et dissencione cxisten-
tibus inter ipsum et illum, quem dicebat Eugenium, pro quarum seda-
cione? libenter vellet operam dare, offerens se paratum semper ad que-
que grata impendenia dicto saero concilio, ipsumque defensare: et tueri
velle et quod in brevi super hoe mitteret unum protectorem. Ad se-
eundum respondit, quod sacrum concilium non debeat esse anxium nec
tedium recipere, quia sua majestas taliter provideret et disponeret, quod
dictum saerum concilium remaneret contentum et quod amplius ipsum
nec ejus supposita molestarentur. Ad tercium de obediencia prestanda
domino nostro Felici respondit, quod super hoc adhuc non erat bene
clarificatus nec deliberatus et quod dudum optasset super hoc recepisse
informacionem, sed propter nimia alia circa imperium suum agenda huc-
usque huie materie vacare non potuerit. Unde concludendo dixit, quod
ipse indixerat! unam dietam tenendam in Franckfordia circa festum sancti
Martini? proximum, ad quam ipse personaliter, si non morte prevenia-
tur, interesse velle dixit, et quod ibi convocari faciet dominos electores
et alios prelatos imperii pro finali conclusione in ipsa inaáteria captanda
et quod tunc finale ad hoc daret suum responsum et taliter aget in ipsa
dieta, quod veritas defensabitur, prout et eam defensare pollicitus est,
nec ulterius tardabit, quin det conclusionem finalem huie rei. Et tandem
post hanc responsionem dietus dominus imperator dixisset, quod ipse se
recommendabat devote sacro concilio, sic dicendo, quod, sicut sacrum
concilium petit se et sua supposita protegi et tueri, ita sacrum concilium
velit prelatos sue regie majestatis recommissos habere ef alios de sua
curia, ne in aliquo per sacrum concilium graventur aut niolestentur, et
signanter quod nichil attemptetur contra dominum Wratislavienseim? et
Frisingensem * episcopos.
Preterea retulerunt, quod dominus Albertus dux Austrie, frater do-
mini regis, se valde devote recommendabat saero concilio et domino
nostro Feliei pape Vt, sie dicendo, quod ipse mori volebat, quod dictus
dominus noster Felix verus erat summus pontifex et juste ad papatum
electus esset, quem eum suo papatu usque ad mortem et eciam saeruin
concilium defensare et manutenere vellet pro posse.
3) Vorl. cedacione.
! Am 22. Juli. Vgl. Bianco, Die alte Universität Köln, Bd. 1 (Köln 1855)
Anlcayen S. 217-218, auch Janssen, Frankfurts Reichskorrespondenz 2, 23 und
künftig den 16. Band der Deutschen Iteéehstagsakten. * 11. November.
* Konrad von Óls. i Nicodemus della. Scala.
Concilium Basiliense VII. o2
20
27
-v
