310 A. XXXIII. Dopisy Karla ze Żerotina
quidem minime polliceor, nec si maxime velim, condieio horum tristissimorum tem-
porum. quae eiusmodi dare vix ullum potest, id permiserit; nosti enim ad quam
fortunam devenerimus, quae rerum omnium facies, quac rei publicae conversio,
quanta confusio in politiis, in relieione discrepantia, in moribus corruptela, ita ut
tecum quidem sentiam, non defore nobis materiam scribendi, quoties ad considera-
tionem. praesentium temporum nos converteremus ; talem vero ut nanciscamur, quae
nos delectet magis quam conturbet, id sane unde mihi persuadeam nou reperio. Sed
obtirmandus erit animus et ad constantiam ad quam pridem formari coeptus, utili
quidem sed acerba communium calamitatum commemoratione firmandus. lnchoarem
ego et nune quidem, sed nondum videtur melli nostro aloém aspergere opportunam.
Tu interim dispice, utrum via, per quam haec ad te deferentur, an altera
ulla, qua priores tibi redditae, ad communicationem litterarum nostrarum accomo-
datior tibi videatur, et postquam discusseris, significare non gravator. Vale, illustris
baro, et me etiam valere scito. Itossicii VIIT. Idus Maii 1607. Tibi semper addictus C, Z.
Konc. v knih. Bludov. 3881 fol. 114 ë. 25.
1412. Baltazaru Peverellovi starému: že balíček knih nedošel, dopíše sám Calandri-
nimu do Norimberka; knihy došlé z Benátek aby u sebe podržel a účet zaslal. Žádá za
bližší zprávy o míru papeže s Benátčany. — Na Rosicích 18. května 1607. (Konec. vlašský knih.
Blud. 3883—I.)
1413. Jeronymu Bonacinovi: nechtéje obehodovati s penézi, jichz Bonacina nechce
užiti, oznamuje, že hned po návratu z Prahy pro ně si pošle; svoluje, aby jeho kuchař zůstal
ještě rok u mistra v učení. — V Praze 18. května 1607. (Konc. vlašský knib. Dlud. 3833 — I.)
1414.
Janovi z Kounic: chválí jeho pilnost a napomíná ho k vytrvalosti. — Na Rosicích
1. června 1607.
(Johanni baroni a Kauniez) Scio te sponte currentem, Johannes, non egere
"learibus; quia tamen equos licet maxime alacres voce quandoque incitamus non
tam ad exstimulandam quam ad iuvandam, quae in iis est, promptitudinem, id ipsum
mihi tecum faciendum censui per epistolam, minime quidem ut per cam excitareris ad
faciendum officium, sed ut potius in eo, quod facis et cui insistis diligenter, confir-
mareris. Et sane non levis est stimulus ad retinendos in curriculo virtutis animos
nostros habere aliquem actionum nostrarum et industriae non aestimatorem tantum,
sed approbatorem etiam, quo illi ceu teste quodam imo iudice ut securiores redduntur,
quod a recto tramite honesti et boni non aberrent, ita, ne in eursu deficiant, novis
quodammodo instruuntur viribus. Nec id abs re, nam cum tanta sit humani ingenii
volubilitas et inconstantia, ut nunc hoc velit nunc illud, naturae vero nnbecillitas
et impotentia, ut, quod velit, non semper possit, onmes viae quaerendae ct tentandac
