mar-31
mar-31
View options
Tags:
Javascript seems to be turned off, or there was a communication error. Turn on Javascript for more display options.
बुलंद आवाज ना माझा एकट्याच्या मीच तो उंच उभा सदैव रक्षणात तुझ्या उन्हा पावसात तू मुक्त बागडताना हा खेळ चाले जीवनी , पाहतेस का कधी ?
हृदयधमनीरुंदीकरण शल्यक्रियेनंतर माझा एक मित्र मला भेटायला आला . त्याने विचारले की शल्यक्रियेदरम्यान दुःख होते का ? त्यावर खालील चर्चा झाली . मला वाटते की त्यात चर्चिल्या गेलेली माहिती प्रातिनिधीक आहे . कुणालाही सारखीच उपयोगी / निरुपयोगी . पण गरजवंतास संदर्भसाधन व्हावे म्हणून इथे लिहून ठेवत आहे .
जमलं सगळं सामानं आता राहिली बांधाबांध जायचयं दोन दिवसांसाठी
मी आजच मनातल्या मनात चिंतन करून ह्यावर उपायकारक शिक्षाही शोधली की जबरी भीती उत्पन्न करेल पण त्याच व्यक्तिला जीवंतही ठेवेल पुढचे जीवन जगायला कारण अन्यथा काही उपद्व्यापी लोकं तो नवीन पंथात प्रवेश मानून नेहमीचेच भीक्षापात्र हातात घेऊन मोकळे होतील … तसेच त्याला मुत्यूदंड दिला तरीही तो एक जीवनसमाप्तीचा मार्ग बनू शकतो .
ले - चच्च्च ! ते आता सांगत बसायचं म्हणजे मला १८५७ च्या समरापासूनचं सगळं बोलायला लागेल . .
अश्विनी तुझ्या कॉमेन्टस अपेक्षीत आहेत . नुतसी डोळे फिरवु नकोस .
ये सब क्या हो रहा है , दुर्योधन ? - - जाने भी दो यारों मधील धृतराष्ट्र
मात्र ज्या बाबतीत त्यांचे गुणधर्म वेगळे आहेत , त्या - त्या बाबतीत उत्तरे वेगवेगळी देतील .
आयोजक : बरे आता आपल्या धर्मामुळे या समाजात एकरूप होण्यासाठी आपल्याला काही आडचणी येतात का ? त्या कशा सोडवाव्यात ? आणखी एक तरुण माता : आडचणी अशा विषेश वाटत नाहीत . पण मुलांचे प्रश्न मात्र फार खोचक वाटतात . कारण येथे मुले भीड - भाड न ठेवता बोलतात . त्यांच्या प्रश्नांना उत्तरे देताना त्यांचे समाधान होईल अशा प्रकारे आजच्या काळात लागू होणार्‍या गोष्टींतून धर्म समाऊन द्यावा लागतो . उदाहरणार्थ आपण मंगळसुत्रा , बांगड्या , टिकली का लावतो , आपल्याला येवढे जास्त देव का , वगैरे .
रुनि , माणसाबरोबर माझ्यासाठी तिरामित्सु पाठव माणसा , तू सोमवारी स्टॅमफर्ड स्टेशनला माझा नवरा भेटेल त्याच्याकडे तिरामित्सु दे आणि त्याला सांग शिंगोळे आहेत
भारतीय फौजें एक पराए देश में जाकर वंशीय संघर्ष में लगातार उलझती ही जा रही थीं और वहाँ तैनात भारतीय सैनिकों की संख्या धीरे - धीरे 1 लाख तक पहुँच गई । परंतु भारतीय शांति - स्थापना बल के अभियान श्रीलंका में चल रहे सैनिक व राजनीतिक गतिरोध को दूर नहीं कर सके ; जबकि अब तक इस लड़ाई में लगभग 1 , 100 भारतीय सैनिक शहीद हो चुके थे । श्रीलंकाई जनता भारतीय शांति - स्थापना बल को एक आक्रमणकारी फौज के रूप में देख रही थी , जबकि तमिल जनता उसे दमनकारी फौज के रूप में देख रही थी । इससे स्पष्ट हो गया कि राजीव गांधी की श्रीलंका नीति सैन्य और कूटनीतिक दोनों ही स्तरों पर नाकामयाब रही ।
बरोबर आहे विनय . . शेवटी आम्ही आमचा विरोध नोंदवला म्हणजे आमची मतं अतिरेकीच मानली जाणार . पैसे फेकले की कोणीही कलाकार येतो असं म्हणणारे योग्य ठरणार .
आज अचानक धागे उडले , अन रोषाची रेघ उमटली सहमतले संपादक काही , हे भलते वेषांतर झाले
नवे शैक्षणिक वर्ष सुरू होऊन आठवडा उलटून गेला , तरी अद्याप शाळांमधून विद्यार्थ्यांना पाठ्यपुस्तके उपलब्ध करण्यात शालांत शिक्षण मंडळाला पूर्ण अपयश आले आहे . शिक्षण खातेही ही आपली जबाबदारी नाही म्हणून हात झटकून बसले आहे . बिचारे विद्यार्थी आपली पुस्तके कधी येणार म्हणून रोज वाट पाहात आहेत आणि शालांत मंडळावरचे ढुढ्ढाचार्य मात्र " सद्‌गुरू साईबाबा उदासीन ' अशा पवित्र्यात " मला काय त्याचे ' च्या थाटात स्वस्थ बसले आहेत . राज्यातील अवघ्या काही हजार मुलांना पाठ्यपुस्तके पुरवता येत नाहीत ही खरे तर लज्जास्पद स्थिती आहे . या अपयशाबाबत संबंधितांनी राज्यातील मुलांची जाहीर माफी मागायला हवी . नव्या शैक्षणिक वर्षात उत्साहाने दाखल झालेली छोटी छोटी मुले आपल्याला अजून बाई पुस्तके का देत नाहीत म्हणून हिरमुसली होऊन बसलेली पाहून शिक्षकवर्गही व्यथित आहे . काही जागृत शाळांमधील शिक्षकांनी आधल्या वर्षी त्या वर्गात असलेल्या मुलांची पाठ्यपुस्तके दादापुता करून मिळवून ती आपल्या विद्यार्थ्यांना वाटून त्यांना थोडा तरी दिलासा दिलेला आहे . हा सगळा घोळ मुळात का होतो त्याची पाहणी करण्याची गरजही कोणाला वाटत नाही याला काय म्हणावे ! लुईझिन फालेरो यांच्या कारकिर्दीपासून सुरू झालेला हा पाठ्यपुस्तकांचा घोळ आता दरवर्षीचा सोहळा होऊन बसला आहे . " होली फेथ ' ने या व्यवहारात मलई कमावली , परंतु राज्यातील विद्यार्थ्यांचा आणि त्यांच्या पालकांचा विश्र्वास मात्र शिक्षण खाते गमावून बसले आहे . एकीकडे सर्व शिक्षा अभियानाचे , सर्वांना सक्तीचे व मोफत शिक्षण दिले जात असल्याचे ढोल पिटत शैक्षणिक क्रांतीची बात केली जाते आहे आणि दुसरीकडे शैक्षणिक वर्ष सुरू होऊन आठवडा उलटला तरी पाठ्यपुस्तकेदेखील देता येत नाहीत ही विसंगती पुरेशी बोलकी ठरावी . देशात शैक्षणिक क्रांती करायची असेल तर निदान आधी विद्यार्थ्यांना पाठ्यपुस्तके तरी वेळेवर मिळायला हवीत ! जी पाठ्यपुस्तके उपलब्ध झाली आहेत , त्यामध्येही हजारोंच्या संख्येने अक्षम्य चुका आहेत . एकदा आढळून आलेल्या चुका दुसऱ्या वर्षी तरी दुरुस्त व्हाव्यात , परंतु येथे तेही घडत नाही . वर्षानुवर्षे त्याच चुका ही पाठ्यपुस्तके मिरवीत आहेत . काही पाठ्यपुस्तकांच्या मराठी भाषांतराचे काम कोकणी अकादमीच्या तथाकथित " तज्ज्ञां ' नी केलेले आहे . हे भाषांतर एवढे गचाळ झाले आहे की सांगता सोय नाही . ज्यांनी भाषांतर केले आहे , त्यांना साधे मराठी व्याकरणाचेही ज्ञान असल्याचे दिसत नाही . असे प्रकार खपवून कसे घेतले जातात ? देवेंद्र कांदोळकरांसारखे सामाजिक कार्यकर्ते दरवर्षी पाठ्यपुस्तकातील अक्षम्य चुकांची यादी बनवून संबंधितांचे उंबरे झिजवतात . परंतु दाखवून दिलेल्या चुका दुरुस्त करण्याची तसदीही घेतली जाणार नसेल तर राज्यातील शिक्षणाची गुणवत्ता सुधारणार तरी कशी ? शिक्षणमंत्रीच जेथे दहावी अनुत्तीर्ण , तेथे अपेक्षा तरी कोणाकडून आणि काय ठेवायची ? दुबार शाळा सुरू करण्याचे मध्यंतरी घाटत होते . शाळांमध्ये आजही मूलभूत सोयीसुविधा नाहीत . सर्व शिक्षा अभियानाच्या माध्यमातून प्रयत्न झाले आहेत तेवढेच . अन्यथा शाळांची स्थिती पाहावत नाही . खासगी शाळांवर तर काही निर्बंधच नाहीत . एका वर्गात किती मुलांना बसवावे , बाक किती असावेत काही ताळतंत्र नाही . खुद्द राजधानीमधील शाळा पाहाव्यात , तर काही भूतबंगल्यांमध्ये , काही अक्षरशः दुकानांच्या गाळ्यांमध्ये , ना विद्यार्थ्यांच्या सुरक्षिततेची काळजी , ना त्यांना हवेशीर स्वच्छ वातावरणात शिक्षण घेता यावे ही कळकळ . जेथे राजधानीतील शाळांची ही गत , तर गावांमधील शाळांची स्थिती काय असेल ! अशा परिस्थितीत दुबार शाळा करून निष्पाप मुलांना कारावासात डांबून काय निष्पन्न होणार आहे ? राज्याच्या शैक्षणिक स्थितीची खरेच सर्व बाजूंनी एकदा पडताळणी झाली पाहिजे . शिक्षकांच्या गुणवत्तेपासून , न भरल्या गेलेल्या जागांपर्यंत , शाळांच्या सुमार स्थितीपासून सुरक्षिततेच्या खबरदारीपर्यंत , पाठ्यपुस्तकांच्या अनुपलब्धतेपासून त्यातील हजारो अक्षम्य चुकांपर्यंत . देशातील एक उत्तम साक्षरता असलेले राज्य म्हणून आपल्याला गोव्याचा असलेला अभिमान नक्की गळून पडेल .
च्यायला दोन दोन बाटल्यात काही होत नाही पेगात कधी व्हायचे ?
का़ळ कर्त्यांना विसरून कसे चालेल ? ती संपादकीय एकदा ह्याची डोळा पाहिली आहेत . तेंव्हा विकत न्हवती घेतली . आता मिळत नाहीत . ते पुस्तक वाचेन .
इतके प्रश्न विचारून वैताग दिला तर नक्कीच नाही . .
परिक्रमा ग्रुप हाउसिंग कॉम्पलैक्स , सेक्टर 20 पंचकूला ऐस वी अपार्टमैंट ग्रुप हाउसिंग प्रोजेक्ट , सेक्टर 20 पंचकूला का समर इस्टेट प्रा . लिमिटेड रहेजा विंटर वुड्स टाउनशिप प्रोजेक्ट पंचकूला हरियाणा का ओडिसी डवैल्पर्स प्रा . लिमिटेड डीएलएफ गार्डन सिटी , डीएलएफ टाउनशिप भगवानपुर पिंजोर जिला पंचकूला का डीएलएफ होम्स पंचकूला प्रा . लिमिटेड भूमि ग्रीन्स अमेजन , ग्रुप हाउसिंग कॉम्पलैक्स , सेक्टर 30 पंचकूला का भूमि इन्फास्ट्रकचर कंपनी मुम्बई द्वारा निर्माण ।
> > > दरवेळेला वल्डकप आला की ८३ च्या संघातल्या खेळाडूंना पुन्हा बरे दिवस येतात > > > पोळ्याच्या बैलांसारखे . . . . lol
त्याला तशा बरेचदा भारत आणि आसपासच्या देशातील कामे मिळत होती . पण मध्य प्रदेशात त्याला प्रथमच आता पाठवण्यात येणार होते .
कुंकळ्ळी , दि . २९ ( प्रतिनिधी ) - गोव्यातील गावडा , कुणबी व वेळीप समाजाला अनुसूचित जमातीचा दर्जा मिळून पाच वर्षे पूर्ण होऊनही या समाजाला त्यांच्या न्याय्य हक्कांपासून वंचित ठेवण्यात येत आहे . राज्यातील सर्व समाजबांधवांना त्यांच्या हक्कांबाबत अवगत करण्यासाठी तसेच सरकारला निर्वाणीचा इशारा देण्यासाठी " युनायटेट ट्रायबल असोशिएशन अलायन्स ' तर्फे आयोजित करण्यात आलेल्या राज्यव्यापी जनजागृती रथयात्रेला उद्या रविवारपासून प्रारंभ होणार आहे . ही रथयात्रा ८ डिसेंबरपर्यंत संपूर्ण राज्यात फिरवली जाणार आहे . या रथयात्रेदरम्यान संघटनेचे नेतेआमदार रमेश तवडकर , आमदार वासुदेव मेंग गावकर , आमदार पांडुरंग मडकईकर तसेच संघटनेचे अध्यक्ष प्रकाश वेळीप यांचे मार्गदर्शन लाभणार आहे . संघटनेचे इतर पदाधिकारी व हजारो कार्यकर्तेया यात्रेत सहभागी होणार आहेत . या जनजागृती रथ यात्रेची सुरुवात काणकोण तालुक्यातून होणार आहे . उद्या सकाळी ९ वाजता गावडोंगरी काणकोण येथील श्री मल्लिकार्जुन देवस्थानातून ही यात्रा सुरू होईल . त्यानंतर १ डिसेंबर रोजी केपे , २ रोजी सांगे , ३ रोजी सावर्डे , ४ रोजी सासष्टी , ५ रोजी तिसवाडी , ६ रोजी बार्देश , ७ रोजी सत्तरी व ८ रोजी फोंडा तालुक्यात म्हार्दोळ फोंडा येथील क्रांती मैदानावर या रथयात्रेचा समारोप होईल . या यात्रेत समाजाचे सुमारे ६० हजार कार्यकर्ते सहभागी होणार आहेत . यानिमित्ताने सह्यांची मोहीम राबवण्यात येणार असून यात्रेनंतर या सह्यांचे निवेदन राष्ट्रपती व पंतप्रधान यांना पाठवण्यात येणार आहे . ही यात्रा पूर्णपणे लोकशाही पद्धतीने होईल , असेही स्पष्ट करण्यात आले आहे . ८ जानेवारी २००३ साली अथक प्रयत्नानंतर गावडा , कुणबी व वेळीप समाजाला अनुसूचित जमातीचा दर्जा मिळाला . प्रत्यक्ष विकासापासून वंचित राहिलेल्या या घटकाला विकासाच्या मुख्य प्रवाहात आणण्यासाठी घटनेत अनेक अधिकार दिले आहेत . अर्थसंकल्पातील महत्त्वाचा भाग हा या घटकांच्या विकासासाठी वेगळा ठेवण्यात येतो . हे अधिकारी व हक्क या लोकांना देण्यासाठी सरकारकडून कोणतेही प्रयत्न सुरू नसल्याचे निमंत्रक रमेश तवडकर यांनी सांगितले . गोव्यातील या समाजाला त्यांच्या हक्कांपासून दूर ठेवले जात असल्याने मुळात या लोकांनाच त्यांचे हक्क काय आहेत , याबाबत जागृत करणे महत्त्वाचे आहे , असे सांगून यामुळेच ही रथयात्रा काढण्यात येत असल्याचे ते म्हणाले . या रथयात्रेत या समाजाचे सर्व बांधव सहभागी होणार असून वैयक्तिक मतभेद दूर सारून या घटकाची ताकद या रथयात्रेव्दारे सरकारला दाखवून देण्याचाही हा प्रयत्न असेल , असेही आमदार तवडकर यांनी सांगितले . अनुसूचित जमात आर्थिक विकास महामंडळ स्थापन करण्यात आले असले तरी या महामंडळाला आवश्यक निधी पुरवण्यात येत नसल्याने अनेक योजना धूळ खात पडल्या आहेत . केंद्र तथा राज्य सरकारकडे विविध मागण्यांचे निवेदन सादर करण्यात आले आहे . आता राष्ट्रपती व पंतप्रधानांचेही दरवाजे ठोठावण्यात येतील , अशीही माहिती यावेळी देण्यात आली .
इथे बघता येईल . अ इथल्या इथे जर विडियो एम्बेड करायचा असेल तर कसा करायचा . . कोणी मार्गदर्शन करेल का ?
मनोगतावरून ती कविता दोन दिवसात गेली , त्यावर आपण ज्येष्ठ व्यक्तींनी अभिव्यक्ती स्वातंत्र्याविषयी आकाश पाताळ एक केलेले आठवत नाही मला ! ही कविता येथे गेली त्याविषयी ज्येष्ठव्यक्तींनी आधी " ही का गेली असेल बुवा ? " " ह्यावर मिसळपावाच्या कुठल्या सम्पादकाने आक्षेप घेतला ? का ? " असे विचारणे अपेक्षित होते . अर्थात , सदर सदस्य मनोगतासारख्या संकेतस्थळाचा आजवर प्रवक्ता म्हणून इतर संकेतस्थळावर आपली भूमिका पार पाडत असेल तर हे अधिकच आवश्यक होते ! चालकाने संपादन आपल्या ताब्यात न ठेवता एका जाहीर केलेल्या पाच सदस्यांच्या समितीला हे सोपवले आहे , हे कळण्या आधीच हे भकणे झाले , आणि आपल्याला आम्ही समंजस समजतो , त्यासारख्या सदस्यांनी फक्त मध्यस्थाची भूमिका पार पाडावी म्हणून चुकीची बाजू घेतली ! ह्याबद्दल आम्हाला खेद होतो .
१९३० साली म्हणजे ७६ - ७७ वर्षांपूर्वी या मंडळींनी फारच उद्योग केलेले दिसतात : - ) पुस्तकही सुरेख तयार केलेले दिसते आहे .
नी , हरकत नाही म्हणून कामधंदे नाहीत असे नव्हते म्हणायचे मला . कामधंदे आटोपूनही हल्ली लोक हे सर्व सोशल - उत्सव आनंदाने करतात . मल्टी - टास्किंगचा जमाना आहे म्हंटल . . .
स्लार्टी > तुम्ही ( की तु ? ? ) रागावलात का ? प्रतिक्रिया नाही म्हणुन म्हणतोय ! राग धरु नये ! ( ही खरी खुरी विनंती - Not in Puneri isstyle ! )
तुकोबांच्या वैकुंठगमनानंतर त्यांचे धाकटे बंधू कान्होबा , त्यानंतर नारायणबाबा यांनी ही प्रथा पुढे सुरू ठेवली . नारायणबाबांनी तुकोबारायांच्या व ज्ञानोबांच्या पादुका सोबत घेऊन वारी सुरू केली . " ज्ञानोबा - तुकाराम ' हा भजनघोषही त्यांनीच दिला . नारायणबाबा तुकाराम महाराजांच्या पादुका सप्तमीला पालखीत ठेवीत आणि अष्टमीला आळंदीला जात . तेथे ज्ञानोबारायांच्या पादुका घेत आणि तेथूनच नवमीला वारीला निघत . १६८० ते १८३२ पर्यंत ही प्रथा कायम राहिली .
फारतर असे म्हणता येईल की - एखाद्या विवाहित , सापत्य आणि सामर्थ्यवान पुरुषाशी वैवाहिक संबंध जोडले असता स्रीचे भावी आयुष्य आणि अपत्यप्राप्ती दोन्ही बाबतीत तिला सुरक्षितता लाभण्याचा संभव जास्त आहे . अशा नैसर्गिक प्रेरणेने ती विवाहित पुरुषांकडे आकृष्ट होऊ शकते .
आता जर मूळ मुद्दा पाहिला तर पहिले गृहितक युरोपीय वंशाच्या सुसंस्कृत लोकांनी भारतावर स्वारी करून तेथिल द्रविड लोकांना दक्षिणेत जाण्यास भाग पाडले असे ठरते . या गृहितकाला धक्का लागला तो हडप्पा आणि मोंहिजेदारोच्या खोदकामानंतर . या शहरांचे बांधकाम आर्य येण्याच्या फार पूर्वीचे असल्याने तेथे सुसंकृत संस्कृती नांदत नव्हती या कल्पनेला तडा जातो कारण या शहरांचे बांधकाम , त्यातील विटांचा वापर , जलनि : सारण पद्धत , मूर्ती , खेळणी , शिक्के , भांडी पाहिली असता एका शहरे वसवून राहणार्‍या सुसंस्कृत समाजाला केवळ बळाच्या जोरावर घोड्यावर बसून आलेल्या भटक्या आर्यांनी पळवून लावले असे दुसरे गृहितक मांडले गेले . ( लिखाळांचा दुसरा मुद्दा , साहित्याचा अभाव , या शहरांत कोणताही लिखित ठेवा का सापडत नाही त्याच्या शक्यतेबद्दल वेगळा लेख लिहीता येईल . ) या गृहितकाने आर्यांचा बाहेरुन येऊन सुसंस्कृत संस्कृती भारतीय समाजाला देण्याचा दावा खोटा ठरवला जातो .
अश्विनी के | 29 June , 2010 - 13 : 17 कितीही ग्रेट टुथपेस्ट वापरली तरी तोंडात रात्रभरात निर्माण झालेले जंतू मारु शकत नाही . त्यामुळे सकाळी नेहमीप्रमाणे दात घासल्यावर ताबडतोब अर्धं भांडं पाण्यात पाव चमचा मीठ घालून त्याने खळखळून चुळा भराव्यात . याने खूप फरक पडतो आणि घशाच्या विकारांना आळा बसतो .
समाजामधल्या अपप्रवृत्तीन्च्याविरुद्ध ती स्वत : च्या गाण्यांमधून आणि कवितांमधून आवाज उठवते . तिच्या शब्दांनाच अशा वेळी धार येते आणि कोणत्याही वाद्य - संगीताशिवाय तिचा आवाज या अपप्रवृत्तींवर घाव घालू लागतो .
दो लब्जों की है , दिल की कहानी ( Do Lafzon Ki Hai ) फिल्म - दी ग्रेट गेम्बलर ( The Great Gambler ) गायक - आशा भोंसले दो लब्जों की है , दिल की कहानी या हैं मोहब्बत या हैं जवानी
अहो चांगले पीक येणे हेच शेतीत तुम्ही केलेल्या कष्टाचे फळ आहे . पण ते तसे येईलच अशी अपेक्षा धरू नकोस असे गीता सांगते . ( फळ तुला हवे तसे येईल असे समजण्यावर तुझा अधिकार नाही ) .
विकास आणि प्रगती / देवबंद ची साधक बाधक चर्चा व्हावी या उद्देशाने हा धागा काढला आहे . कोणताही उद्देश नाही तेंव्हा धागा उड्वू नये अशी नम्र विनंती . भारताची जनता खरेच वि कासासाठी आसुसली आहे का ? गुजरातच्या मुख्यमंत्र्यांचे चे कौतुक केले देवबन्द ने हे काय चालले आहे ! न्यू दिल्ली दारूल ऊलूम व्हाइस चान्सलर मौलाना गुलाम मोह्म्मद वस्तानी म्हणाले " दंग्यानंतर झालेले रिलिफ़ वर्क हे अत्यंत चांगल्या प्रकारे गुजरात सरकार आणि लोकांनी केले आहे . " वस्तानी स्वत : एक एमबीबीए आहेत . ते स्वत : गुजरातचे आहेत . जातियवादींच्या गोटात त्यामुळे आनंदीआनंदी झाला असेलच . पण सेक्युलर भारत कूठे जाणार ?
क्रुप या मराथि टाय्पिन्ग चुका बद्दल माफ करा .
पुष्करिणीताई , मी बर्‍याच वर्षांपूर्वी दुसर्‍या महायुद्धावर बरेच वाचले होते , पण आता स्मरणशक्ती दगा देईल अशी भीती वाटते . माझ्या आठवणीप्रमाणे " बॅटल ऑफ ब्रिटन " हे नांव हिटलरने जो इंग्लंडवर बाँबवर्षाव केला ( July 10 , and lasting until early August 1940 ) त्या अटीतटीच्या युद्धाला दिलेले होते . त्याच्याशी डंकर्कचा संबंध फक्त डंकर्कनंतर कांहीं महिन्यात ते सुरू झाले इतकाच असावा ! http : / / info - poland . buffalo . edu / britain / airbattle . html या दुव्यावर माहिती आहे . " Winds of War " व " War and Remembrance " ही दुसर्‍या महायुद्धावर हर्मन वूक याने लिहिलेली पुस्तकें वाचल्याखेरीज दुसर्‍या महायुद्धाबद्दलचे वाचन अपुरेच राहील असे मला वाटते . " Winds of War " हे युरोपमधील युद्धाबद्दल असून " War and Remembrance " हे पॅसिफिक भागातील युद्धाबद्दल आहे . हे सगळे लिहायचे कारण कीं त्यात दिलेली एक ' थेअरी ' फार पटण्यासारखी आहे . वूक म्हणतात कीं जपानने ' पर्ल हार्बर ' वर हल्ला करण्याऐवजी जर व्लाडिवोस्टॉकवर हल्ला केला असता तर रशियाला आपली फौज जर्मन सैन्यापुढून काढून व्लाडिवोस्टॉककडे न्यायला लागली असती व जर्मन सैन्यावरचा भार हलका झाला असता . शिवाय ' पर्ल हार्बर ' वर हल्ला केला नसता तर अमेरिकेलाही युद्धात पडायला सबब मिळाली नसती . या दोन गोष्टींमुळे दुसर्‍या महायुद्धात जर्मनीचा पराजय झाला ! ज्यांना दुसर्‍या महायुद्धावरील वाचनात रस आहे त्यांनी ही दोन पुस्तके जरूर वाचावीत . - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - सुधीर काळे ' ई - सकाळ ' वरील फसवणूक मालिकेचा दुवा : http : / / tinyurl . com / 36uoebc ( प्रकरण सातवे )
गझल जबरी रोमॅंटीक झालीये : पण ते रंग उधळते जरा खटकतय बर्का काय रंग उधळले कार्टीनं असं वाटतय ते
गुंडागर्दी करणे , खंडणीसाठी दमबाजी करणे , अशा प्रकारची प्रतिमा जनमानसात आहे ती बदलण्याची सुरवात झाली तर शिवसेनेबद्दल सहानुभूती असणार्याना आनंद होणार आहे म्हणून ही चांगली घटना आहे . सत्तेचा उपयोग लोकोपयोगी कार्यासाठी केला पाहिजे आणि प्रत्येक गोष्ट सर्व बाजू लक्षात घेउन चर्चा करून निर्णय घेणे ही लोकशाहीत अपेक्षित आहे याची आठवण देणे आवश्यक होते .
आपल्या भावना पोहोचल्या पण रामनाथ चव्हाणांशी माझी कृपया तुलना करु नका . ते थोर आहेत . त्यांचा व्यासंग दांडगा आहे . मी स्वतः त्यांचे लिखाण वाचत वाढलो . माझ्या दृष्टीने ते म्हणजे जणु हिमालयाचे उत्तुंग शिखर . त्यांच्यापुढे मी खूप खुजा आहे . अस्थानी मोठेपणा देवुन कृपया मला लाजवु नका .
विश्वकरंडक जिंकण्यापासून दोन पावले दूर असणाऱ्या भारतीय संघाला चांगल्या खेळाबरोबरच शुभेच्छांचीही आवश्यकता आहे . भारताने बलाढ्य ऑस्ट्रेलियाचा पराभव करीत उपांत्य फेरीत स्थान मिळविले . आता त्यांना पारंपारिक प्रतिस्पर्धी पाकिस्तानविरुद्ध दोन हात करायचे आहेत आणि हा सामना जिंकून भारताने अंतिम फेरीत प्रवेश करावा , अशी करोडो क्रिकेटप्रेमींची इच्छा आहे . सचिनने या सामन्यात शतक झळकाविले तर , पाकिस्तानचे क्रिकेटपटू स्वतःला धन्य समजतील की , ते क्रिकेटमधील देवाला शतकांचे शतक पूर्ण करताना पाहतील . भारताने हा सामना जिंकला तर विश्वकरंडक जिंकल्यासारखे असेल , असे अनेक संदेश जगभरातील क्रिकेटप्रेमींकडून भारतीय संघाला देण्यात येत आहेत . त्यामुळे ' ई - सकाळ ' च्या माध्यमातून भारतीय संघाला आपल्या शुभेच्छा द्या प्रतिक्रियांच्या माध्यमातून . . .
तुमचा दुसरा मुद्दा असा की शिक्षा ही गुन्ह्याच्या तीव्रतेवर आधारित असते आणि या बिलात ही तीव्रता बहुसंख्यांकांच्या बाबतीत वेगळी आणि अल्पसंख्यांकाच्या बाबतीत वेगळी असे काहीसे या बिलात आहे . या तीव्रते बद्दल मला बिलात फारसे आढळले नाही . खटले चालल्याने लोकांवर शिक्षात्मक परिस्थिती येते . ते खूप दिवस चालतात आणि त्यामुळे ही परिस्थिती खूप दिवस टिकते . या तुमच्या मताशी मी पूर्णपणे सहमत आहे . हे अयोग्य आहे हे मला मान्य आहे . पण ही सर्वसामान्य परिस्थिती झाली . या बिलामुळे या परिस्थितीत कुठलाही बदल संभवत नाही . तेव्हा विरुद्ध बोलायचे असले तर या परिस्थितीबद्दल बोलले पाहिजे . बिलाबद्दल नाही .
ऋषिकेश , हे छायाचित्र रंगीत फिल्मवर काढून नंतर कृष्णधवल केले आहे . लेन्स - ३५ एम् . एम् . इतर सेटिंग्ज् नोंदविली नव्हती .
तु जर १० लेखांची उत्तम लेखमाला लिहलीस तर मिपावर चेस खेळता येईल असे मॉड्युल बनवायची जबाबदारी माझी . अर्थात ते वापरणे न वापरणे मालकांच्या हातात . पण त्यांना पटवायचा पण मी प्रयत्न करेन . बघ येड्या किती मजा येईल . . सामनेच सामने . . करंडकच करंडक . . अन मिपाचा कॉस्पोरॉव अर्थात तुच ! !
मांजा बनवणे हा आमचा एक आवडता उद्योग . सोडावाटरच्या बाटल्या , ट्यूबलाइट , शिरस , अंडी , सेलचा मसाला काय काय असायचे त्या लुद्दीत . मग ती लुद्दी सद्दीवरून ( तागा ) फिरवायची . मांजा कसा चिकना झाला पाहिजे . खडदुड किंवा खरखरीत नको .
सात वर्षांपूर्वी जेव्हा या कंपनीत जॉइन झालो तेव्हा सॅलरी अकाऊंट उघडताना मी माझ्याबरोबर पत्नीचेही डिटेल्स दिले आणि जॉइंट अकाऊंटची विनंती केली तेव्हा आमच्या अकाऊंटंटच्या भुवया उंचावल्या . " विशाल , धिस इज सॅलरी अकाऊंट बडी ! " त्याने मिश्किलपणे विचारले . मला थोडंसं खटकलं ते . . . , मी म्हणालो . . . " Infact That is why I need it to be a joint account . माझे काम फिरतीचे असते . जगभर फिरत असतो . पत्नीचे दुसरे खाते आहे , पण या खात्यावरून त्या खात्यात रक्कम ट्रान्सफर करण्यापेक्षा थेट या खात्यालाच तिला अ‍ॅक्सेस असणे योग्य नाही का ? " त्याने फक्त खांदे उडवले आणि कामाला लागला .
मुख्यमंत्री म्हणताहेत . . . " जेम्स लेनच्या या पुस्तकाबाबत महाराष्ट्रातील जनतेच्या भावना तीव्र आहेत . " म्हणजे ह्यांच्या स्वतःच्या भावना बोथट आहेत कि काय ?
हे सगळ गोळा करुन आम्ही रिक्षात बसलो परत कॅमेरा आत गेला कारण रिक्षा इतकी जोरात आणि दणादण आपटत होती की आम्हीच आम्हाला सावरत होतो . पण आजुबाजुला दिसणार्या निसर्गसौदर्यामुळे रिक्षा दगदगीची वाटली नाही .
नक्षलवाद्यांना मदत करणारी गावे शोधून काढत त्या प्रत्येक गावावर थेट पोलीस अधीक्षकाने लक्ष ठेवावे , असे धोरण ठरवण्यात आले . रोजगार व आरोग्याच्या अनेक योजना प्रभावीपणे राबवण्यात आल्या . गुप्तचर यंत्रणा प्रभावी करण्यासाठी अनेक नवी उपकरणे वापरण्यात आली . आत्मसमर्पण करणाऱ्या नक्षलवाद्यांचे पुनर्वसन करतांना पोलीस विभागाने केलेली प्रत्येक मागणी सात दिवसाच्या आत इतर प्रशासनाने पूर्ण करावी , असे आदेश काढण्यात आले . नक्षलवाद कमी करण्यासाठी संपर्क व्यवस्था व दळणवळण यंत्रणा कार्यान्वित करण्यासोबतच जनतेच्या मुलभूत गरजा पूर्ण करण्याकडे जातीने लक्ष देण्यात आले . चळवळीला बौद्धिक खाद्य पुरवण्यात हे राज्य अग्रेसर होते . आताही काही बुद्धीवादी या चळवळीचे समर्थन करतांना दिसतात , पण नक्षलवाद्यांनी जनतेचा पाठिंबा मात्र गमावलेला आहे .
सिंहाला पाणी काय नी पिपाणी काय दोन्ही सारखेच . . . आयत्यावर कोयता . . . रखरखत्या उन्हाला शिव्याशाप देत विहिरी जवऴ आला आणि खाली डोकावून पाहतो तर काय प्रतिबिंब गायब . . . मग काय उचलली शेपूट आणि लागला हलवायला . . . पाणी काय ह्याचा बा देणार आणून . . .
नवी दिल्ली - भारताचा युवा खेळाडू सौरभ वर्मा याने इंडियन ओपन बॅडमिंटन स्पर्धेत सनसनाटी सुरवात केली . स्पर्धेच्या पहिल्याच फेरीत त्याने बुधवारी झालेल्या लढतीत अथेन्स ऑलिंपिकचा ब्रॉंझपदक विजेत्या इंडोनेशियाच्या सोनी कुंकोरोव याच्यावर सरळ दोन गेममध्ये 21 - 18 , 21 - 10 असा विजय मिळविला . & nbsp भारताच्या वीसवर्षीय सौरभने मिळविलेला विजय सर्वोत्तम ठरला . सोनी सध्या जागतिक क्रमवारीत 37व्या स्थानावर असून , त्याने जागतिक अजिंक्‍यपद स्पर्धेत रौप्य आणि ब्रॉंझपदकाची कमाई केली आहे . इंडोनेशिया , जपान या सुपर सिरीजमधील स्पर्धांसह त्याने चीन मास्टर्स स्पर्धाही जिंकली आहे . अशा दिग्गज खेळाडूवर विजय मिळविल्यानंतर सौरभ म्हणाला , " " हा माझा कारकिर्दीतला सर्वोत्तम विजय . अशा विजयाची कधीच अपेक्षा बाळगली नव्हती . केवळ सर्वोत्तम खेळ करायचा , इतकेच माझे उद्दिष्ट होते . ' ' सौरभची सुपर सिरीजमधील ही पहिलीच स्पर्धा आहे . आता त्याची गाठ उद्या सातव्या मानांकित केनिची टॅगो आणि ब्राइस लेवेर्डेझ यांच्यातील विजेत्याशी पडेल .
असेच बघत भेटत राहिलो आम्ही कित्येक वर्ष . . अविरत घरोबा खूपच वाढला होता तोवर भेटावयास कधी मग . . तिच्या आठवणींना ही घेउन जायचो सोबत
शिवसेना चा " शिववडा " तर स्वाभिमानचा " छत्रपती " वडा यान मध्ये राजकारण होत आहे का ?
ह्या अशा जटा बटांत , चेहरा लपे तो आत हाय तू हसू नकोस , दिसतो मी जरी भणंग
धनंजय यांचा प्रतिसाद अतिशय आवडला . त्यांच्याबद्दलच्या आदरात भर टाकणारा . ज्याना मिसळपावबद्दल प्रेम आहे आणि त्यातून काहीतरी बरेवाईट घडवावेसे वाटते त्यांच्याकरता मार्गदर्शक ठरेल असे काही त्यानी वर लिहीले आहे . मतामतांच्या गदारोळात मिसळपाव हळूहळू कूस बदलते आहे , मूळचा मोकळेपणा तसाच ठेवून काहीतरी नवे , चांगले येथे घडते आहे हेच महत्त्वाचे . बाकीच्या गोष्टी मनोरंजनात्मक आहेत .
आमची होणार वाताहत अता लागली दारू जशी ही ओसरू
प्रिय वाचक , ' सोबती ' या नावाने मी हा ब्लॉग सुरू केला व त्यावर अद्यापपर्यंत २६ लेख लिहिले . ब्लॉग ' सोबती ' या ज्येष्ठ नागरिक संघटनेच्या वतीने मी सुरू केला त्यावेळी उत्साहाच्या भरात मी कार्यकारी मंडळाची रीतसर परवानगी वगैरे घेण्याचा विचारहि केला नाही ! मात्र सुरवातीपासून साप्ताहिक सभेमध्ये ब्लॉगबद्दल सविस्तर माहिती देत होतो . वाचकाकडून मिळत असलेल्या प्रतिसादाबद्दलही सांगत होतो . ब्लॉग चालवण्याची कल्पना सर्वांना आवडली व उपयुक्तताही पटली होती . कोणाचाही विरोधी सूर नव्हता . जुलै अखेरपर्यंतच्या कार्यक्रमांबद्दल मी लिहीत राहिलो . मात्र मलाच जाणवत होते कीं संस्थेच्या ब्लॉगवर काय लिहिले जावे हे ठरवण्याचे काम कार्यकारी मंडळाने करावे , मी नव्हे . याचे मुख्य कारण हे कीं मी सर्व कार्यक्रमाना उपस्थित असतोच असे नाही . त्यामुळे काही कार्यक्रम दुर्लक्षित राहाणार . तसेच लेखनावर माझ्या वैयक्तिक आवडीनिवडीचा ठसा उमटणार . हे बरॊबर नाही . म्हणून ऑगस्ट महिन्यात मी कार्यकारी मंडळाला कळवले की मी यापुढे लेखन करणार नाही व ब्लॉग चालवावयाचा असल्यास तुम्ही चालक समिती नेमा व मला कळवा . ब्लॉगलेखनाबद्दल सर्व प्रकारचे तांत्रिक सहकार्य अर्थातच मी देऊ केले होते . यानंतर मी या ब्लॉगवर लेखन बंद केले होते . ( श्री . मिलिंद रायकर यांच्या व्हायोलिन वादनाच्या कार्यक्रमाच्या बाबतीत , राहवले नाही म्हणून , अपवाद केला ! ) . आता कार्यकारी मंडळाने माझ्या सूचनेप्रमाणे एक कमिटी नेमली आहे . या सभासदाना संगणकाचे पुरेसे ज्ञान आहे व ब्लॉग चालवण्याचा उत्साहहि आहे . त्यांचेकडे स्वत : चे संगणकहि आहेत . सुरवातीला त्यांना संवय होईपर्यंत व नंतरहि आवश्यक तेव्हा लागेल ती तांत्रिक मदत ( मीहि एक ज्येष्ठ नागरिकच , तेव्हा माझ्या कुवतीप्रमाणे ) मी करणार आहे . यापुढचे लेखन , ' सोबती ' चे वतीने , त्यांचे असेल , माझे नाही . एक ज्येष्ठ नागरिक संघटना प्रथमच स्वत : चा ब्लॉग चालवते आहे या उपक्रमाला आपण वाचकांनीच उचलून धरले होते . मला स्वत : ला त्याचा फार आनंद वाटला . काही काळ बंद पडलेला हा ब्लॉग आता पुन्हा वरचेवर तुमच्या भेटीला येईल . पूर्वीसारखेच त्याचे आपण स्वागत करा व प्रतिसाद देत रहा ही माझी ' सोबती ' चे वतीने विनंति आहे . धन्यवाद प्र . के . फडणीस .
पिंपरी - शहरात सात जणांना " स्वाइन फ्लू ' ची लागण झाल्याचे गुरुवारी ( ता . 28 ) स्पष्ट झाले . त्यामुळे शहरातील या रुग्णांची संख्या 606 इतकी झाली आहे . दरम्यान , दिवसभराच्या तपासणीत या साथीचे 139 संशयित आढळून आले आहेत . भोसरी , काळेवाडी , पिंपळे गुरव येथील रुग्णांचा नव्याने लागण झालेल्यांमध्ये समावेश आहे .
यावेळेस घरच्या पीसी मधले जूने फोटो घेऊन आलो .
" तू काय डिसाईड केलं आहेस फायनली ? " " कशाबद्दल ? " " यु नो मी कशाबद्दल बोलते आहे ते . " " ? " " ऑफ कोर्स तुझ्या थिसीस बद्दल , डॅम इट . " " आय थिंक मी तुला ऑलरेडी कल्पना दिली आहे . माझा डिसिजन फायनल आहे . " " देन आय होप तुझ्याही हे लक्षात असेल की यु आर ऑल अलोन . ऑल बाय युअरसेल्फ . नोबडी इज ऑन युअर साईड ऑफ द टेबल . " " नो वरीज . आय नो ते कसं हँडल करायचं . आय रिअली नो ! ! " " का हा क्रेझीनेस ? कशासाठी ? यु टू नो की या टॉपीकवर इनफ रिसर्च झालेला आहे . एव्हरीबडी नो द रिझल्ट्स . हाऊ इज युअर सो कॉल्ड रिसर्च इज गॉन्ना चेंज द डॅम हिस्टरी . मला तर नीट आयडियाही नाहीये की तू यावर रिसर्च कसा करणार आहेस . इम्पॉर्टंट ऑफ ऑल थिंग्स , तुला गाईडही मिळणार नाही त्या डॉ . वाँग शु शिवाय इतर कोणी . अ‍ॅंड यु नो ही इज द क्रेझीएस्ट क्रिएचर अलाईव्ह . " माईंड युअर लँग्वेज . . प्लीज ! ! " " सॉरी . पण या क्रेझीनेसपायी तू तुझं करिअर स्पॉइल करू नयेस एवढीच इच्छा आहे . " " डोंट वरी . आय वोन्ट . पण माझा डिसिजन पक्का आहे . " " गुड बाय देन . " " गुड बाय . "
मावळतीच्या वेळी पाखरं घराकडे परतु लागतात . त्याला हिंदीमधे पूर्बयी असा शब्दं आहे . इटली आणि भारताचा प्रवास आटपुन परतीच्या प्रवासात हा शब्दं आठवला , आणि डोक्यात विचारांचे काहुर माजलं . दरवर्षी नविन घरटं बनवणार्‍या पाखरांना जुन्या घरट्याची आठवण येते असेल का ? माझे भारतात जाणे पूर्बयी , की तिथुन येणे पूर्बयी ? ( नवर्‍याला मराठी येत नाही हे एक बरंच आहे - मला असा प्रश्नं पडला आहे हे वाचुन त्याला किती वाईट वाट्लं असतं . ) नवर्‍याबरोबर इटलीची भ्रमंती करुन झाल्यावर त्याला सोडुन मी भारतात गेले . आप्तेष्टांबरोबर काही दिवस घालवुन , दिवाळी साजरी करुन परत आले . घरी आल्यावर नवर्‍याने विचारले तुला आपल्या घराची आठवण आली का ? मी त्याला म्हंटलं तुझी आठवण नक्कीच आली . जिवलगांच्या सहवासात सुखसोयींचा अभाव जाणवत नाही हे त्याला अजुन अनुभवायला मिळालेलं नाही . असो . आमचा प्रवास सुखाचा झाला , खुप मजा केली , दिवाळीचा फ़राळ , फ़टाके , रांगोळ्या , पणत्या , लक्ष्मीपुजन , पाडवा , भाऊबिज या सगळ्याचा मनमुराद आनंद घेऊन परत आले . इटलीच्या प्रवासातील अनुभव लिहायला आता सुरुवात करणार आहे - वाचत रहा .
आपल्यापैकी कोणी यात तज्ञ असल्यास वा या निकालपत्राचा अभ्यास केला असल्यास राम जन्माचे स्थान हेच आहे असे न्यायालयाने कशाच्या आधारे मान्य केले हे सांगू शकेल काय ? > > > उत्खनन झाले ना ? पण उत्खननात नक्की काय काय आढळले त्याची खरंच उत्सुकता आहे
मधू़कर तू निट वाच वरचे वाक्य . बघ तूला काही बोध होत आहे का ते ? तुझे वरिल स्टेटमेंट रेसिस्ट आहे !
मराठी भाषेमध्ये सतत नवनिर्मिती होणं आवश्यक आहे . आपआल्या क्षेत्रातील यशस्वी माणसांनी आपलं संशोधन , आपले विचार मराठी भाषेत मांडणं आवश्यक आहे . या संदर्भात पु . ल . देशपांडे यांनी १९८७ साली न्यूजर्सीत केलेल्या भाषणात म्हटलं होतं - " ज्या भाषेत ज्ञानेश्वरांनी गीतेसारखं तत्वज्ञान सोप्या भाषेत मांडलं आहे , त्या पेक्षा कठीण असं काय आहे जे मराठीत मांडता येणार नाही ? हवं तर मूळ इंग्रजी शब्द कायम ठेवून लिहा - थर्मामीटरला थर्मामीटरच म्हणा . . . " व्यवस्थापन आणि इतर नवीन उदयीत झालेल्या शास्त्रांतील अनेक नवीन पुस्तकांचं मराठीत भाषांतर करण्याविषयी पुलं बोलत होते . नुसती शास्त्रेच नव्हे तर नवीन प्रकारची साहित्य निर्मीतीही मराठीत होणे आवश्यक आहे . साहित्यात काळानुसार बदल होणं आवश्यक आहे . आजच्या बदललेल्या अभिरुचीनुसार नवीन पिढीला आवडेल अशा कविता , अशा कथा किंवा असे विषय साहित्यातून हाताळणं आवश्यक आहे .
एकमेकांत येऊन रस्ते मिसळत असतात आपल्या नकळत कुणाची तरी वाट आपल्या वाटेला . . .
नेवासा नगरीला तिचे गत वैभव पुन्हा प्राप्त करुण देण्याची मनात जिद्द अन मनगटात जोर असणा - या सर्वांसाठी ही मांदिआळी . . . . . . . . . .
पीं पीं पीं पीं पात पात लाम चाल चाल । कालसरि आउनेछ शत्रु पंक्ति छाल । ।
कुलकर्णी काका आणि काकू जळगाव ला रहातात , मग त्यांचे चिरंजीव अमेरिकेत कसे जन्मले ? ( . . . . . . माज़या मते वैभव पुराणीकांनी लेख लिहिल्यावर शांत पणे वाचून नाही बघितला . मौकटीक च्या धाडासा बद्दल वाद नाही . . . अत्यंत प्रेरनादायी ) .
विसर्जनानंतर ( चतुर्दशीनंतर ) त्या पाण्यातील गाळ काढणे किंवा पाणी प्रदूषणमुक्त करणे असे उपाय नसतील तर कठिणच आहे . जलाशय उपलब्ध करून देताना वरील गोष्टींची आणि इतर अनेक बाबींची काळजी घेणे आवश्यक आहे .
हे प्रकरण फसवणारा व फसणारा ह्यांच्यातले आहे त्यामुळे इतरांनी लक्ष देऊ नये , चूप बसायला हवे असे तुम्हाला वाटते का ?
" खिशाला फार तोशीस मात्र पडू देऊ नका असा आमचा एक पुणेरी सल्ला " हा तुमच्या शंकांशेवटी येणारा सल्ला स्वतंत्र परिच्छेदात टाका राव . लक्षवेधक आहे . हितावहही असावा . बाकी , एकूण या चित्रपटाचे जे ऐकू येतंय ते पाहता , दुकान बरं ( चाललं ) आहे , आतला माल दर्जेदार असेलच असे नाही , एवढेच म्हणता येते सध्या . चित्रपट पाहिलेला नाही .
सर्व अंगागांतील प्राण एकवटले पापणीआड अन् पांच हजार वर्षांचा पाखंडाचा बांध उलथला प्रलयाचे थैमान घेऊन आला दंभाचे महावृक्ष उलथून गेला - - - २३ - ५ - १९९७ टीप : चित्र - सदर्भ - " The Great Wave " " द ग्रेट वेव " , चित्रकार कात्सुशिका होकुसाही ( १७६० - १८४९ ) याचा रंगीत वुडकट . पावसाचा हंगाम सुरू झाला की लोक जीव मुठीत घेऊन असतात , . . .
परंतु भारतातील मुख्य शहरे सुरक्षित नाहीत हे पुन्हा एकदा सिध्द झाले .
ha ha ha . sarkit chi marnara sarpanchanchach ek lekh paha . sarpanch kase dutondi ahet he paha . ha lekh takala . lokanni vachala ani mag nantar anibani chya navakhali kadhun takla . सर्किटसाहेबांना दंडवत ! प्रिय मि . पा . वाचकहो , मी मुन्नाभाई . खरं तर सर्किटचा बॉस ! बरेच दिवस बाहेरगावी गेल्यामुळे सर्किटच्या वागण्यावर विपरीत परिणाम झाला आहे ह्याचा मला खेद वाटत आहे . गेले काही दिवस साध्या सरळ मराठी मि . पा . सदस्यांच्या लेखनावर जे टीकास्त्र सोडत आहे त्याबद्दल मी , मुन्न्नाभाई , आपली क्षमा मागतो आणि सर्किटला सरळ करेन असे वचन देतो . सर्किटा . . . . . . . . . . तू मराठी साहित्यात कधीपासून एवढा रस घ्यायला लागलास ? वाचनालयाच्या बाहेर उभा राहणारा तू , मासिकवर्गणी भरुन वाल्याचा वाल्मिकी क बरे होऊ पाहतोस ? अरे बाबा , गल्लीत खेळणारी आपण पोरं , अमेरीकेत जाऊन एन . आर . आय . चा शिक्का लावून प्रेसिडेंट बुश होऊ शकत नाही हे तुला केव्हा समजणार ? ? ? ? आणि म्हणूनच हे वाच . तुझी लेखणी मार्मि़क नसून बोचक व खोचक आहे हे माझ्या निदर्शनास आले आहे . कमीत कमी आपण कोणत्या विषयाचा संदर्भ देत आहोत ह्याचे तरी भान असू दे की . अरे ! आपण भाई लोक . . . . . . . . . एक घाव दोन तुकडे ! ! ! ! पण तुझं कसं आहे की तुला बंदूकही चालवता येत नाही , तरीही पक्ष्यांची शिकार एयर रायफलने करु पाहत आहेस . माझे मि . पा . च्या सहनशील आणि सॄजनशील वाचक आणि लेखकांना एवढेच सांगणे आहे की सर्किटच्या तिखट लिखाणाकडे फार लक्ष देवू नये . सर्किटा . . . . . . . . . . A good critic is the one who criticises himself first . . . हे तुला समजले तर ठीक , नाहीतर गाठ मुन्नाशी आहे ! ! ! !
कुत्रे असं वागतात हे , व त्याच्या स्पष्टीकरणाची ही मांडणी मला माहीत नव्हती . धन्यवाद . मी त्या वाक्यातनं ' असल्या गोष्टींचा काथ्याकूट करण्यात काय अर्थ आहे ' असा चुकीचा अर्थ काढला होता . क्षमस्व .
- या कुकीज खुप हलक्या आणि खुसखुषीत होतात . - यात बटर ऐवजी मार्गरीन किंवा तत्सम अजिब्बात वापरु नये चवीची वाट लागते . . . - क्रिम / आयसिंग मधे आवडत असल्यास लेमन् / ऑरेंज झेस्ट घालु शकता . - क्रिम् / आयसिंग मधे चॉकलेट घालु शकता .
आणि हो अजून एक . हा लेख म्हणजे त्या चित्रपटाचं समीक्षण नाही . चित्रपटाचं परीक्षण किंवा समीक्षा करायला त्या क्षेत्राचं सखोल ज्ञान लागतं जे पूर्वीचे कमलाकर नाडकर्णी किंवा आताचे मुकेश माचकर , श्रीकांत बोजेवार , जयंत पवार , गणेश मतकरी अशा लोकांकडेच आहे . मी तर एक सर्वसामान्य नेत्रसेन ( कानसेनच्या तालावर ) . सामान्य प्रेक्षक . त्यामुळे हा चित्रपट मी फक्त माझ्या नजरेतून मांडतोय .
" एक होती परी . . सुंदर गोरी गोरी . . देवाचं घर स्वच्छ ठेवी भारी " हि कविता त्यांनी मला स्पर्धेसाठी खास लिहून दिली होती आणि हो त्याला चक्क शांता शेळकेंची दाद मिळाली होती . " छान आहे अशीच लिहितरहा " हा त्यांचा ठेवा अजूनही माझ्या वहीत आहे . पण ती दाद पाहून काकांनी " अहो पाहिलंत का ? सोनुला शांता बाई म्हणाल्यात ? अशीच लिहित रहा . . म्हणजे मलाच हा संदेश नाही का ? " . . " हो त्यांना काय जातंय दाद द्यायला ? ? लहान पोरींनी लिहिले आहे वाटून दाद दिली आहे त्यांनी . तुम्ही वही नेली असती न तर थेट भिरकावून म्हणाल्या असत्या अहो हे काय लहान मुलासारखे लिहले आहे ? " इति काकू . " हो पण अहो त्यांना ती लहान मुलीने लिहिले आहे असे वाटणे हि पण दादच नाही का ? " काका
फास्टर फेणे , गोट्या , हॅरी पॉटर इ . मध्ये आणि यासारख्या पुस्तकांत थोडा फरक आहे . पहिल्या गटातली पुस्तकं वाचताना मोठेपणीही हरवून जायला झालं , तरी ' पंखा ' वाचताना बऱ्याचदा जी अंतरीची खूण पटते आणि क्वचित ' ते हि नो दिवसा : गता : ' व्हायला होतं तसं वाटत नाही . जत्रेतल्या पाळण्यात बसून लहान मुलासारखा आनंद घेणं आणि खालीच थांबून पाळण्यातल्या हरखून गेलेल्या मुलांकडे पाहून त्यांच्या आनंदाशी , फार दिवसांनी भेटणाऱ्या जुन्या मित्रासारखी ओळख पटणं यात जो फरक किंवा साम्य आहे , तसंच काहीसं या दोन प्रकारच्या पुस्तकांत असावं असं मला वाटतं .
ऐलपैल डॉट . कॉमला हार्दिक शुभेच्छा . . . . . . ! मराठी भाषेचे ऋण व्यक्त करण्यासाठी संस्थळ उभारणी होते ही आनंदाची गोष्ट . संस्थळ जरा अधिक रंगसंगतीने आकर्षक बनविले पाहिजे असे वाटले . आपल्या संस्थळावर उत्तम लेखन वाचायला मिळेल त्याचबरोबर संस्थळावर अभिव्यक्तिस्वातंत्र्याची गळचेपी होणार नाही अशी अपेक्षा आहेच . द्वेषापोटी लेखन उडविणे , खरडी उडविणे , विनाकारण लेखन - प्रतिसाद संपादित करणे , अशा गोष्टी तिथे घडणार नाही यासाठी संस्थळाची काळजी घेणारे उत्तम लोक तिथे असतील अशी अपेक्षा आहे .
१ . मी सायी ऐवजी मिल्क पावडर टाकुन आलेपाक केला होता पण तेव्हा मिश्रण गॅसवर शिजवतांना आळुन यायला / घट्ट व्हायला खूप जास्त वेळ लागला त्यामानाने रीकोटा चीज घालुन शिजवतांना लवकर घट्ट झाले . त्यामुळे मी आता दरवेळी रिकोटा चीजच वापरणे पसंत करते . २ . मला आलेपाक आणि आल्याच्या वड्या यातला फरक ( असला तर ) माहित नाही . माझ्यासाठी ह्या दोन्ही गोष्टी एकच आहेत .
३ ) कृष्णविवराचे गुरुत्वाकर्षण इतके असते की प्रकाशदेखिल त्याच्यापासुन निसटू शकत नाही व त्याजागी गडद काळा गोल दिसतो म्हणुनच त्याला कृष्णविवर असे म्हणतात .
नगर वाचन मंदीर खुप जुने आहे आणि पुस्तके ही बरीच आहेत , पण चांगली आणि प्रसिद्ध पुस्तके पटकन मिळत नाहीत . तिथला स्टाफ पण चांगला नाही . . . कुठल्याही प्रसिद्ध लेखकाचे पुस्तक पहिल्या request मधे देत नाहीत . . . ( हे एक ठिकाण मला कोल्हापुरात ' पुणेरी ' वाटले )
ह्म्म . ट्रायपॉडवर फोटो टिपण्याच्या कसरती सुरू झाल्या . कॅमेर्‍यांचा क्लिकक्लिकाट सुरू झाला . मग कॅमेर्‍याचं पोट रिकामं आणि मनाचं पोट फोटो काढून भरल्यावर सामान घ्यायला कालच्या हॉटेलकडे गेलो . सामान घेईपर्यंत आम्हाला नेणार्‍या बोटीचा भोंगा ऐकू आला .
खायचे अस कुठे म्हणलय ? नुस्ता अविर्भाव करायचा खाल्लाय असा . नाही का हो शशिभाऊ ?
पाऊस न पडणे , खूप पाऊस पडणे वगैरे सर्व गोष्टींसाठी आयटीवाल्यांना जबाबदार धरले जाते .
ही दोन्ही पुस्तके फारच भारी आहेत . . शाळेत असताना नेगल - १ वाचले होते . सध्या ही दोन्ही पुस्तके पुन्हःश्च प्रकाशनात आलेली दिसत आहेत , कारण एका प्रदर्शनात आणि पुस्तकांच्या १ - २ दुकानात बघितली .
खवय्यांनो , हा खाना खजाना खाऊन तुमचे पोट भरले नसेल दात कोरून पोट भरण्याची वेळ तुमच्यावर येणार नाही ह्याची खात्री आहे . मिसळपाव वर चमचमीत भंडार उघडले आहे . तिथे जा . भरपेट आस्वाद घ्या !
मला वाटते आपण इतिहास जरा खोलांत जाउन वाचावा . एक तर हे सर्व युरोपियन वसाहतवादी होते , व वसाहतीच्या उद्योगांत एक्मेकांशी बर्यापैकी सहकार्य करत होते .
मी प्रवासात , म्हणजे एकटाच ड्राईव्ह करत जात असेन तर , खूप गाणी म्हणतो .
युवानच्वांग , जो सातवीं शताब्दी में यहाँ आया था , इसकी परिधि 2 , 400 या 2 , 500 ली बताई । यहाँ की भूमि लवणयुक्त थी । समुद्री जल को गरम करके नमक बनाया जाता था और लोगों जीविका का आधार समुद्र था । उसने लिखा है कि यहाँ दस बौद्ध विहार थे , जिनमें महायान स्थविर सम्प्रदाय के 300 भिक्षु रहते थे ।
७ तारखेला ' बालगंधर्व ' पहायचा असा विचार केला होता . . टाईम फिट न बसल्यामुळे आणि अचानक ठरल्यामुळे , " गजर " पाहिला . . अतिशय आवडला हा ही पिक्चर . . मस्त एकदम . . थोदासा आनखिन सुधारीत हवा होता पण दुसरा पार्ट तर खुपच सही वाटला . . मस्त एकदम , . मुद्दाम येथे वर्णन करतोय कारण तार्यांचे बेट आणि नंतर बालगंधर्व यांमध्ये हा पिक्चर दूर्लक्षीत राहिला . . पण छान प्रयत्न होता . ( परिक्षण असे छान लिहिता येत नाही , नाहितर मी लिहिले असते . . पाहिला असेन तर लिहा तुम्ही )
मंदिरात तलवार , डमरू आणि परळ या पुरातन वस्तू आहेत . जेजुरीतील मंदिरात छत्रपती शिवाजी महाराज आणि शहाजीराजेंची ऐतिहासिक भेट झाली होती .
( कविता दुस - या पानावर जाऊन जायची वाट बघत होते )
जाज्वल्य देशप्रेमाने भारित भारतीयांनी मॅक्डोणल्ड्स ही कंपणी विकत घ्यावी आणि ईशान्य भारतात जागोजागी तिच्या शाखा उघडाव्यात . ईशान्य भारतच काय , सारे जग पादाक्रांत करण्यात मदत होईल .
हेच तर सांगणे आहे . कोणतीही इमारत ही हिंदूची / मुसलमानांची / . . . . वगैरेंची नसून केवळ त्या धर्माचे लोक त्या त्या इमारतींत तिथे प्रार्थनेसाठी जमतात इतकेच ध्यानात घ्यावे . ( जीर्णोद्धाराच्या वेळी त्यांची वेगळी व्यवस्था करावी ) मास्त्र धोरण बनवितेवेळी त्या इमारतींचे धार्मिक महत्त्व लक्षात घेण्यापेक्षा स्थापत्याच्या दृष्टीने स्थिती लक्षात घेतली तर जिर्णोद्धारासाठी एक ठोस नियम / धोरण बनविता येऊ शकेल . " धर्म " आधार मानला तर एका धोरणापेक्षा राजकारण होण्याची शक्यता अधिक वाटते
मुतालिकांच्या विरोधात झालेली हिंसा ही , त्यांनी आणि त्यांच्या सेनेने केलेल्या हिंसेपेक्षा अधिक वाईट किंवा अधिक योग्य नाही .
सुरु झालेला विबासं ' क्यान्सल ' झाला तर तो टॅलीत ठेवायचा का नाही ?
बुकर पुरस्कार जगभर प्रसिद्ध आहेत . १९९७ चा बुकर पुरस्कार भारतीय लेखिका अरूंधती रॉय यांच्या ' दि गॉड ऑफ स्मॉल थिंग्ज ' ह्या कादंबरीला मिळाला , किंवा अगदी अलिकडचा २००६ बुकर पुरस्कार आपल्या किरण देसाईंना त्यांच्या ' दि इनहेरीटन्स ऑफ लॉस ' ह्या कादंबरीला मिळाला . खेरीज व्ही . एस . नायपॉल किंवा सलमान रश्दी यांच्या कादंबर्‍यांना मिळालेले बुकर पुरस्कार आपण कुठे ना कुठे वाचले , ऐकले वा टीव्हीवर पाहिले आहेत . बुकर पुरस्कारांना ३८ वर्षांची परंपरा आहे . पन्नास हजार ब्रिटीश पौंडाचा ( सुमारे ४१ लाख रूपये ) हा पुरस्कार जगभर प्रचंड प्रतिष्ठेचा मानला जातो . बुकर पुरस्कार जेवढे परिचयाचे आहेत तेवढेच ब्लुकर पुरस्कार अपरिचित आहेत . आपल्यापैकी बर्‍याच जणांना ब्लुकर पुरस्कार म्हणजे बुकर पुरस्काराची काहीतरी नक्कल असावी असं वाटण्याची शक्यता आहे . ते स्वाभाविकही आहे . कारण बुकर आणि ब्लुकर ह्या दोन शब्दांमध्ये चांगलच साधर्म्य आहे . शब्दांमधील अक्षरांमध्ये बराचसा सारखेपणा असला तरी बुकर आणि ब्लुकर यांच्यात माध्यमाचा मोठाच फरक आहे . बुकर पुरस्कार लिखित वा पुस्तकरूपाने प्रसिद्ध झालेल्या कादंबर्‍या वा साहित्याला दिला जातो . ब्लुकर हा शब्द ब्लॉग ह्या शब्दाशी साधर्म्य दाखवणारा आहे . इंटरनेटच्या महाजालात दररोज हजारो ब्लॉग्जची भर पडते आहे . ह्या ब्लॉग्जमधून ज्या कादंबर्‍या किंवा अन्य साहित्य ( नंतर पुस्तकरूपाने तयार होण्याजोगे ) निर्माण होते त्यांना ' ब्लुक ' असे नाव दिले गेले आहे . बुक हे छापिल पुस्तक , आणि ब्लुक हे इंटरनेटवरील ब्लॉग ( वा एखादे संकेत स्थळ ) वर तयार झालेले पुस्तक . बुक साठी बुकर पुरस्कार आणि ब्लुक साठी ब्लुकर पुरस्कार असा एकूण प्रकार आहे . ब्लुकर पुरस्काराची सुरूवात २००६ साली झाली . त्याची एकूण रक्कम फक्त ८१७५ ब्रिटीश पौंडांची ( सुमारे ७ लाख रूपये ) आहे . बुकर आणि ब्लुकर मध्ये एकूण सात पटींचा फरक आहे . २००६ आणि २००७ अशी एकूण दोनच वर्षे ब्लुकर पुरस्कार दिले गेले आहेत . तिसर्‍या वर्षीचे म्हणजे यंदाच्या २००८ ब्लुकर पुरस्काराची तयारी व घोषणा मात्र अद्यापि व्हायची आहे . ब्लुकर पुरस्कार तीन प्रकारात दिले जातात . पहिला काल्पनिक साहित्य किंवा फिक्शन . दुसरा काल्पनिक नसलेले लेखन अर्थात नॉन फिक्शन , आणि तिसरा वेब कॉमिक . पुरस्काराची एकूण सात लाखाची रक्कम ह्या तीन प्रकारातील पुरस्कारांसाठी विभागली जाते . २००७ मधील ब्लुकर पुरस्कारात नॉन फिक्शन विभागातील पुरस्कार विजेता एक तरूण अमेरिकन सैनिक आहे . त्याचे नाव कोर्बी बझैल . २००४ साली तो इराकमध्ये सैनिकी ड्युटीवर होता . मशिनगन चालवणं आणि शेकड्यांनी गोळ्या झाडणं हे त्याचं काम होतं . बझैलला जेव्हा वेळ मिळे तेव्हा तो आपल्या टेंटमध्ये असलेल्या इंटरनेट कॅफेमध्ये न चुकता जात असे . इतर सैनिकही तिथे जात . पण त्यांचे लक्ष गेम खेळणे , सिनेतारकांची छायाचित्रे पाहणे वगैरेंकडे असे . बझैल इंटरनेट कॅफेत संगणकावर बसून आपल्या ब्लॉगमध्ये रोजचे अनुभव लिहून ठेवत असे . त्याचं हे लिखाण सतत आठ आठवडे चाललं . आठ आठवड्यांत त्याच्या ह्या ब्लॉगने चांगला आकारही घेतला होता . ह्या ब्लॉगमधून एक ब्लुक किंवा पुस्तक तयार होईल हे त्याच्या ध्यानीमनीही नव्हतं . आठ आठवड्यानंतर बझैलचा हा उद्योग त्याच्या अधिकार्‍यांच्या लक्षात आला . त्यांनी अर्थातच त्याचं पुढलं लिखाण थांबवलं . दरम्यानच्या काळात त्याचा ब्लॉग पत्रकारांमध्ये चांगलाच माहितीचा झाला होता . इराकमध्ये प्रत्यक्ष मशिनगन चालवणारा एक सैनिक खुद्द युद्धस्थळावर अनुभवलेला हाल कथन करत असल्याने कित्येक वृत्तपत्रांनी त्याच्या ब्लॉगचा उल्लेख आपल्या वृत्तांतून केला . साहजिकच प्रकाशकांचं लक्ष त्या ब्लॉगकडे गेलं . त्यातून My War : Killing Time in Iraq हे ब्लुक जन्माला आलं . ह्या पुस्तकाची रॉयल्टी बझैलला जी काही मिळाली असेल ती असेल . पण २००७ च्या ब्लुक पुरस्कारांचा तो मानकरी ठरला . बझैल म्हणतो , की मी ब्लॉग लिहीला नसता तर हे कधीच शक्य झालं नसतं . ब्लुकर पुरस्कारांच्या निमित्ताने ब्लॉग ह्या माध्यमाचे साहित्य जगतातील योगदान किती महत्वाचे आहे हे लक्षात आल्यावाचून रहात नाही . बझैल सारखा शेकडो शत्रूसैनिक ठार मारणारा माणूस ब्लॉग लिहीतो तो केवळ आपल्या समाधानासाठी . पण त्यातून एक पुस्तक जन्माला येतं आणि पेनग्विनसारखा प्रकाशक ते प्रकाशित करतो ह्या उदाहरणावरून बरच काही घेण्यासारखं आहे . मराठीमध्ये आज हजाराहून अधिक ब्लॉग्ज दिसतात . युनिकोड फाँटस सहज उपलब्ध झाल्याने अगदी सामान्यातला सामान्य माणूस आपले विचार व अनुभव मराठीतील आपल्या ब्लॉगवर नोंदवू शकतो . गावोगावी पसरलेले सायबर कॅफे , ब्रॉडबँडचा झपाट्याने होत चाललेला प्रचार आणि अन्न , वस्त्र , निवार्‍याबरोबर आवश्यक बनू पहाणारं इंटरनेट यांतून अनपेक्षितपणे कितीतरी ब्लुक्स आपल्यासमोर येऊ शकतात . तळागाळांतून उभं राहिलेलं दलित साहित्य हे मराठी साहित्यातील एक अतिशय महत्वाचं दालन आहे . पण लिहीलं गेलेलं सर्वच दलित साहित्य पुस्तक रूपाने छापलं गेलं असेल असं नाही . असं साहित्य सहजपणे ब्लॉगवर जाऊ शकतं . त्यातून ब्लुग्ज जन्माला येऊ शकतात . बुक आणि ब्लुक यात फरक हा की बुकसाठी प्रकाशक शोधावा लागतो , आणि तो सहजासहजी मिळत नाही . मी लिहीलं तर कोण प्रकाशित करणार , मग लिहा कशाला उगाच ? असा प्रश्न करणारांना ब्लॉग आणि ब्लुक हे दोन शब्द म्हणजे वरदानच आहेत . कोणी प्रकाशित केलं नाही तरी तुमचा ब्लॉग प्रकाशित होऊ शकतो . त्यासाठी एक दमडीही खर्च येत नाही . संगणक व इंटरनेटचं जुजबी ज्ञान त्यासाठी पुरेसं असतं हा संदेश बझैलच्या उदाहरणावरून आपल्यापर्यंत पोहोचतो आहे . मध्यंतरी एक मराठी ब्लॉग चालवणारा किशोरवयीन मुलगा भेटला . तो स्वतःच्या कवितांचा ब्लॉग चालवतो . तो म्हणाला " मला ब्लॉग हा प्रकार फारच आवडतो . कारण तो माझी एकही कविता ' साभार ' पाठवत नाही . माझ्या सर्व कविता त्यावर प्रकाशित होतात . त्यावर कॉमेंटस आल्या की मला धमाल वाटते . कविता मी कुठेही पोस्टाने पाठवत बसत नाही . " मला वाटतं की आपल्या प्रकाशकांनी ह्या ब्लुक प्रकाराकडे लक्ष ठेवून असायला हवं . मराठीतला एखादा बझैल त्यातून त्यांना केव्हा मिळेल हे सांगता येणार नाही . मराठी ब्लॉग्जमधून जर ब्लुक्स जन्माला येऊ लागली तर शासनानेही त्याकडे स्वागताचा कटाक्ष टाकायला हवा . ब्लुक्ससाठी शासनाचा पुरस्कार जाहीर झाला तर मराठीच्या मुकुटातील ते एक नवे पिस ठरल्याशिवाय राहणार नाही .
बाहेर मस्त ऊन पडलं होतं . मघाशी असलेलं मळभ कुठल्या कुठे निघून गेलं होतं . बाहेर मस्त हिरवाई होती . आमची एसटी सुसाट वेगाने पळत होती .
' सोबती ' च्या दि . २८ मे २००८ च्या सभेत श्री . जयंत खरे यानी सांगितलेली एक अद्भुतात मोडणारी पण सत्य कथा वाचनीय आहे . ' न्याय अंतरीचा ' या ऍडव्होकेट अंजली ठाकूर यांच्या पुस्तकात ' या नावाने ही कथा छापलेली आहे . श्री . खरे यानी पुस्तकातील पूर्ण कथा सांगितली ती मी थोडक्यात येथे देणार आहे . एका मानसी नावाच्या लहान वयाच्या मुलीला बालपणापासून हृदयाचा काही विकार होता व तपासण्या , उपचारांनंतर , हृदयरोपणाशिवाय दुसरा इलाज नाही या निर्णयाला डॉक्टर आले . पालक हवालदिल झाले व योग्य हृदय मिळण्याची वाट पाहत राहिले . अचानक हॉस्पिटल मधून कॉल आला की एका , जवळपास समवयीन , मृत मुलीचे हृदय जुळते आहे तेव्हा तुमच्या मुलीला घेऊन या . त्याप्रमाणे हृदयरोपण करण्यात आले व नशिबाने ते पूर्णपणे यशस्वी झाले . मुलीला नवजीवन मिळाले या आनंदात पालक घरी गेले . हळूहळू तिची प्रकृति सुधारू लागली . मात्र दुसराच एक त्रास लवकरच सुरू झाला . मानसीला टी . व्ही . समोर एकटी सोडून पालक खोलीबाहेर जाऊ लागले की लगेच ती किंचाळू लागे ' मला एकटी सोडू नका , तो येईल , मला मारेल . ' आईवडिलाना कळेना हा काय प्रकार आहे . मुलीला झाले तरी काय ? शेवटी मानसोपचार तज्ञाकडे जाणे प्राप्त झाले . बर्‍याच तपासण्या करूनहि त्यालाहि पडेना . हा आईवडिलांचे लक्ष आपल्यावर गुंतवून ठेवण्याचा प्रकार असावा ही प्रथमची कल्पना पण खरी दिसेना . उपचारांनी सुधारणाहि होईना . मुलीच्या आयुष्यात आलेली नवीन घटना म्हणजे फक्त हृदयरोपण झाले होते . त्याचाच काही संबंध असावा असा डॉक्टरला संशय येऊ लागला . शेवटी स्वस्थ न बसता त्यानी ज्या हॉस्पिटलमध्ये हृदयरोपण झाले होते तेथे संपर्क साधला . प्रथम हृदयदाता व्यक्ति कोण याबद्दल माहिती देण्याचे त्या डॉक्टरांनी साफ नाकारले . तसे करण्यावर कायद्यानेच बंधने आहेत त्यामुळे त्यांचा नाइलाज होता . अखेर मानसोपचारतज्ञाने सर्व हकीगत सांगून पुन्हा विनंति केल्यावर माहिती मिळाली कीं दात्री मुलगी ही घरात टी . व्ही . पहात एकटीच बसलेली असताना अचानक खिडकीतून आलेल्या चोराबरोबर तिची झटापट झाली व अखेर चोराने तिला गोळ्या घातल्या त्या तिच्या पायांना लागून ती गंभीर जखमी झाली . चोर मिळाली ती लूट घेऊन पळाला व आईबापाना घरी आल्यावर ती मुलगी जखमी अवस्थेत दिसल्यावर त्यानी तिला हॉस्पिटलमध्ये नेले . प्रयत्न करूनहि तिला वाचवता आले नाही . स्वत : वरचा आघात बाजूला ठेवून आईवडिलानी मोठ्या मनाने हृदय व नेत्रदान करण्यास संमति दिली . त्याप्रमाणे तुमच्या मुलीला तिच्या हृदयाचे रोपण केले गेले . हे ऐकल्यावर मानसोपचार तज्ञाची खात्री झाली की मानसीला होणार्‍या भासांचे हेच कारण आहे . मृत झालेल्या मुलीची झालेल्या भीषण घटनेची स्मृति मानसीकडे कशी आली याचा काही उलगडा होत नव्हता मात्र स्मृति पूर्ण खुलासेवार होती ! यानंतर या कथेला वेगळेच वळण लागले . ते पुढील भागात पाहूं .
रामनवमी काही दिवसांवर आली असताना लंकेच्या संघाकडून भारतीय संघाचा पराभव हा कलियुगाचा महिमा म्हणावा की काय ?
आनंदरावांना या गोष्टीची काहीच कल्पना नाही . आबा चिडला असेल याचीच त्याला चिंता होती . क्रिस्टीन ख्रिश्चन असल्याने आबा सहजी तयार होणार नाहीत हे त्याला माहिती होते . वास्तविक तो उदारमतवादी होता . क्रिस्टीनच्या ख्रिश्चन असण्याला त्याचा काही आक्षेप नव्हता . त्याने जरी धर्म बदललेला नसला तरी तिकडे जाउन त्याचे " अँडी " असे नामकरण झाले होते ते त्याला मान्य होते . क्रिस्टीनला बघुन आबा आपल्याला हिमालयात गाडुन वर " अँडीज अँडीज " म्हणुन नाचेल असे एक चित्र सुद्ध त्याच्या डोळ्यासमोर तरळुन गेले . पण आल्या परिस्थितीला सामोरा जायला तो तयार होता .
आणि मी काय म्हणतो , बीचच्या नावांशी काय घेणंदेणं ? आपल्याला आंबे खायचेत की कोयी मोजत बसायचंय ? धमाल मजा केली हेच महत्वाचं
एक क्षण वेडेपणाचा , मनाच्या गुलामीचा व्यवहाराशी समजून , उमजून अशी फारकत घेण्याचा सुंदरच ! !
सर्व प्रतिसादकांना धन्यवाद . आज रात्री हाच प्रतिसाद संपादित करुन समर्पक उत्तर देण्याचा प्रयत्न करेन .
४ ) पुण्यात काहीही गरज नसताना उगीच horn वाजवाण्यारा लोकांना horny का म्हणत नाहीत ? उगीच घाई लागलेली असते यांना .
४९ . वादविवाद - वादंग करणारी पोस्ट ! आता आपल्याकडे अशा विषयाला काय कमी ? असे विषय तुमच्या ब्लॉगला चांगलीच प्रसिध्दी देवु शकतात . मात्र अशा विषयावर लिहण्याआधी त्या विषयाचा पुर्ण विचार - अभ्यास करा . मन आणि डोकं शांत ठेवुन विचारपुर्वक लिहा . कुणाच्या भावना दुखावतील असं लिहु नका . येणार्‍या प्रतिक्रियांनाही शांतपणेच उत्तरे द्या !
नवी दिल्ली - & nbsp वेस्ट इंडीजविरुद्ध पहिल्या कसोटीत बहुमोल शतकी खेळी केल्यामुळे राहुल द्रविडने जागतिक क्रमवारीत पुन्हा " टॉप ट्‌वेंटी ' मध्ये स्थान मिळविले आहे . सचिन तेंडुलकरला " ब्रेक ' मुळे अव्वल स्थान गमवावे लागले . जॅक्‌ कॅलिसने त्याला मागे टाकले . द्रविडने तब्बल नऊ क्रमांक प्रगती करीत विसावे स्थान गाठले . त्याला शतकामुळे 45 " रेटिंग पॉइंट ' मिळाले . गेल्या नोव्हेंबरपासून हा त्याचा सर्वोत्तम क्रमांक आहे . न्यूझीलंडविरुद्ध नागपूर कसोटीनंतर तो " टॉप ट्‌वेंटी ' मधून बाहेर गेला होता . नियमानुसार माघार घेतल्यास कसोटीमागे " रेटिंग ' एका टक्‍क्‍याने कमी होते . सचिन पुढील दोन कसोटीही खेळू शकणार नाही . त्यामुळे त्याचे " रेटिंग ' आणखी कमी होईल . सुरेश रैनाने 26 क्रमांक प्रगती केली . आता त्याचा 61 वा क्रमांक आहे . ऍड्रियन बराथने 29 क्रमांक प्रगती करीत 62 वे स्थान गाठले . शिवनारायण चंदरपॉल एकाने घसरण होऊन आठवा , तर व्ही . व्ही . एस . लक्ष्मण पाचने घसरण होऊन तेरावा आला . महेंद्रसिंह धोनीने दोन क्रमांक गमावले . तो 38 वा आहे . याशिवाय रामनरेश सारवान दोनने कमी होत 39 वा , ब्रॅंडन नॅश पाचने कमी होत 52 वा आला आहे .
उदाहरण के लिए , यदि आप उन्नत सेटिंग्स पेज पर केवल दस्तावेज़ टेम्पलेट बदलते हैं तथा सूची सामग्री प्रकार और चाइल्ड साइट सामग्री प्रकार अद्यतन करना चुनते हैं , तो दस्तावेज़ टेम्पलेट और केवल पढ़ने के लिए सेटिंग्स सभी चाइल्ड सामग्री प्रकार पर अद्यतन हो जाते हैं क्योंकि ये दोनों सेटिंग्स एक ही पेज पर होती हैं . इसी प्रकार , वर्कफ़्लो सेटिंग्स पेज पर किए गए परिवर्तन चाइल्ड सामग्री प्रकार पर साथ - साथ अद्यतन हो जाते हैं . प्रत्येक स्तंभ में स्वयं का परिवर्तन साइट सामग्री प्रकार स्तंभ पेज होता है , इसलिए प्रत्येक स्तंभ के लिए सेटिंग्स अलग - अलग अद्यतन होनी चाहिए .
या बाबतीत मी अधाशी आहे असेच म्हणावे लागेल . खास करून ' डब्या ' बुश आणि मुशर्रफ हे माझे " लाडके " नेते आहेत ! या दोघांच्या बाबतीत प्रतिसाद हे मूळ लेखनापेक्षा जास्त वाचनीय आणि सरस असतात . नवीन - नवीन विशेषणेही वाचायला मिळतात . ___________ जकार्तावाले काळे ये जकार्ता मेरी जान !
मी भारतातुन ' बॉस ' कंपनिचा मिक्सि आणला आहे . २५०० ला मिळाला , ४ भांडी आहेत , चांगला आहे . फक्त चटणी साठी हवा असेल तर ' रेव्हेल ' सारखा सुंदर ग्रांईडर नाही . अगदी २ मिरच्या , एखादी लसणाची पाकळी सुद्धा निट बारिक होते . ' इंगो ' मधे मिळेल .
कोपनहेगनची परिषद निष्फळ झाल्यामुळे मला राहवले नाही व मी निराश झाले . मी कोपेन्हेगन च्या परिषेदेत सहभागी झालेल्या सर्व देशाचा निषेध करतो . पृथ्वीचे आता कसे होणार ही काळजी खुप भेडसावत आहे . मी दोन दिवस नीट जेवु शकलो नाही . : S
सुरभी , हा प्रश्न इथे विचार . मग ते दुध तापवल्यावर फाटलं तर ह्या बाफवर प्रश्न विचार , माझं काय चुकलं ?
काल रात्री जरा फावला वेळ मिळाला . सहज मुव्हीज चं फोल्डर ब्राऊझ करत होतो . सगळे छाणछाण चित्रपट पाहुन झाले होते . " १२७ आवर्स " हा चित्रपट पहाणार होतो . . पण त्याच्या शेजारीच मला " उडान " दिसला . परवाच एका फिल्म अॅवॉर्ड कार्यक्रमात ह्या चित्रपटातल्या नायकाला बेस्ट डेब्यु का काही तरी असा अॅवॉर्ड मिळाला होता . म्हणुन सहज क्लिक केलं . . चित्रपटाविषयी कोणतीही पुर्वकल्पना नव्हती . पण सुरुवातीलाच मंजोत सिंग ची एंट्री पाहुन थोडा इंट्रेस्ट आला . आणि हा हा म्हणता चित्रपट पुर्ण संपवला . चित्रपट संपल्यावर गळा दाटुन आलेला . डोळे ओले होते , आणि मेंदु ला मुंग्या आलेल्या होत्या . अनपेक्षित रित्या एका अतिषय सुंदर असा चित्रपट पाहिला होता .
विज्ञानात शिका प्रयोगशाळेत कार्बन डाय ऑक्साईड , सल्फर , ऑक्सिजन , हायड्रोजन वायु कसा तयार करतात . काय घरी तयार करून श्वासोच्छवास करायचा आहे ? की पाहुण्यांना आहेर करायचा आहे ? ऑक्सिजची नळकांडी तयार करणार्‍यालाही याचा काही उपयोग नाही . तुरटी , मोरचूद , चुनखडीचे रासायनिक विश्लेषण शिका आणि दुकानात काय त्र सांगून विकत आणा ? मुळात मोरचूदचा काही उपयोग होतो काय ? झाडांच्या पानांची रचना , त्याच्या पेशी शिका . काय करणार जाणून ? पावसाचे चक्र , कार्बनचे चक्र , नायट्रोजनवे चक्र सांगा या चक्रांचा नोकरी धंद्यासाठी उपयोग ?
आजचे अर्थविश्वतील लेख मधील म्हणजे गुंतवणूकदारांना मेजवानी ! ! हे लेख पाहून , लोकसत्ता लोकमत , पुढारी या वृत्तपत्रांनी शिकावे . व्यापार , अर्थ , गुंतवणूक विषयाबद्दल सदर कसे असले पाहिजे हे सकाळच्या अर्थविश्वकडून शिकावे . लोकसत्ता , लोकमत , पुढारी मध्ये त्यांच्या या सदरात फक्त जाहिरात्युक्त बातम्या असतात . त्यंचा वाचकवर्ग घटत आहे . आता तरी शिका . All the best to Arthavishwa team ! ! Keep it up and continue to guide us on business , economy , investment , insurance etc ,
शहरातल्या ९५ % स्त्रियांना लग्नानंतर करिअर जोपासताना अशा तर्‍हेच्या दुहेरी कसरतीतून जावं लागलेलं असतंच कधी ना कधी तेव्हा हे ' कळण " वगैरे आपण गृहितच धरायला हवय .
पोर्तुगीज येण्यापूर्वी गोव्यात कोकणी लिखित स्वरूपात जवळ जवळ नव्हतीच . मराठी हीच गोव्याची सरकारी , धार्मिक , सांस्कृतिक भाषा होती . जुने शिलालेख मराठी किंवा प्राकृत भाषेत आहेत . तर मराठी संतकवींच वाङमय गोव्यात घरोघरी वाचलं जात होतंच . विठोबा हीच गोव्यातल्या लोकांची माऊली होती , आहे , आणि आजही कित्येक लोक पंढरीची वारी चुकवीत नाहीत . पेडण्याच्या सोहिरोबा अंबियेनी त्यांचं संतकवींच्या परंपरेतलं काव्य लिहिलं ते मराठीतच . आणि गोव्यातल्या जुन्या कवींच्या ज्या काही रचना पोर्तुगीजांच्या तडाख्यातून वाचल्या त्याही मराठीतच आहेत . एवढंच काय सक्तीची धर्मांतरं झाली त्या १६ व्या १७ व्या शतकात नव ख्रिश्चनांना समजावं म्हणून फादर स्टीव्हन्सनं ख्रिस्तपुराण लिहिलं तेही मराठीतच .
अवांतर - कृपया आपली खरडवही तपासा . त्यात इतर मराठी संकेतस्थळांच्या काही प्रचारकांनी आणि प्रसारकांनी त्यांच्या संकेतस्थळाचा प्रचार व प्रसार केला आहे ! तसेच मिपापेक्षा ही संस्थळे अधिक चांगली आहेत असेही सुचवले आहे !
किती तरी दिवसांत नाही चांदण्यात गेलो किती तरी दिवसांत नाही नदीत डुंबलो खुल्या चांदण्याची ओढ आहे माझी ही जुनीच आणि वाहत्या पाण्याची शीळ ओळखीची तीच केव्हा तरी चांदण्यात पुन्हा जाईन निर्भय ; गांवाकाठच्या नदीत होईन मी जलमय आज अंतरात भीती खुल्या चांदण्याची थोडी आणि नदीचा प्रवाह अंगावर काटा काढी बरा म्हणून हा ईथे दिवा पारवा पा - याचा बरी तोत - या नळाची शिरी धार , मुखी ऋचा कवी - बा . सी . मर्ढेकर
चिनूक्सा ! धन्यवाद रे . माहितीचा धबधबा अगदीच . मग त्यात त्याचा ओघ , भरीव नितळपणा पाहून अवाक होणं आणि त्याखाली उभं राहून बर्‍याच चिंब करणार्‍या पण किंचीत टोचर्‍या थेंबाचे लाड पुरवणं ही आलं ! थांबू नकोस . सुरुवात आणि शेवट यांची इतकी सुंदर गाठ एखाद्या मोत्यांच्या माळेला शोभेल अशी .
पणतीच्या केसांना निळा - जांभळा कलप नाभीत तिच्या डुल पीअर्सलेला पोलक्याच्या बाह्या गळ्यासकट कापलेल्या करातले ब्रेसलेट्स निसटत चाललेले एका पायातले पैजण नेहमीच हरवलेले कटीभोवती विंचवाच्या नांग्या काढलेल्या पायतल्या वहाणा हातभर उंचावलेल्या ' काय बाई हा ताल ' पणजी काळजीत पडलेली
भाउ साहेब फक्त मुरली ऐवजी गंभीर म्हणा . रैना माझ्यामते फॅब फोर नंतर भारताला मिळालेला एक उत्क्रुष्ट फलंदाज आहे . रोहीत आहे पण त्याने युवीच्या मार्गाने जायला नको .
अरे अरे ज्ञाना झालासी पावन तुझे तुज धन कळो आले असे म्हटले तेव्हा ज्ञानाचा उपयोग उपजीविकेसाठी करणे हे ज्ञानोबांना अभिप्रेत होते काय ? .
रस्ता सापडल्याने हरवलेला उत्साह परत द्विगुणित होऊन आला होता . . पाय झपाझप पडत होते . करता करता , जंगल जवळपास पार झालं . मोकळ्या पठारावर पोचलो . आता इथुन पठार ओलांडून पुढे झुडपांमधून डावीकडे वळून एक ५० पावलं चाललं की कोंडेश्वर मंदीर नजरेच्या टप्प्यात येणार ह्या विचाराने आम्ही जवळपास धावतच निघालो . आम्हाला कुठे माहित होतं की दुर्दैव अजुन संपलेलं नाही . . . . पठार ओलांडून गेल्यावर प्रत्येक झुडपात शिरायचा प्रयत्न केला पण थोडं पुढं गेलं की समोर निवडूंग दिसायचा . . . . बाहेरची वाट सापडायलाच तयार नाही . चकरा मारुन मारुन पायाचे तुकडे पडायची वेळ आली . आता सगळ्यांचाच धीर खचत चालला होता . . जीवाच्या भितीनं कम्मो सतत मांजराच्या पिलासारखा कोणाच्या ना कोणाच्या पायात पायात करत होता , मी सुन्नपणे एकाजागी बसुन राहिलो होतो , पॅरी आणि अमल्या अजुनही वाट शोधत होते आणि धीर सुटून संत्या आकाशाकडं तोंड करुन हातवारे करत शिव्या द्यायला लागला . सगळे पळतच त्याच्याकडे गेलो , त्याला शांत केला , पण भयानक चिडला होता तो . अमल्यानं नसत्या शंका घ्यायला सुरुवात केली , " साला चकवा लागला यार आपल्याला , संत्याला भुतानं धरलंय बहुतेक . . इ . इ . " कम्मो गळा काढून रडायला लागला . मी सरळ अंगावरचं जर्किन काढून उशाला घेऊन गवतात पडलो आणि म्हणालो , " साला होईल ते होईल . वाट सापडली तर मला सांगा , नाहीतर आजची रात्र मी इथंच झोपतो . आज नशिबात मरण असेल तर कुठेही असलो तरी ते येइलच . . आणि नसलं तर काहीही होणर नाही . "
त्यानंतर काही मुले आणि मायबोलीकर डॉक्टरांच्या गाडीत , काही मुले आणि श्री व सौ . महेशभैय्या आणि चनसचे बंधुराज उमेशने पाठवलेल्या गाडीत , काहीजण मिलिंदच्या गाडीत तर उरलेले दत्ताभाऊंच्या गाडीत असे बसून आमची गँग सिंहगडाच्या स्वारीवर निघाली . खडकीहून निघून मजल दरमजल करत सिंहगडाच्या रस्त्याला लागल्यावर तिन्ही गाड्या एकामागोमाग चालल्या होत्या . कधी एकमेकांना ओव्हरटेक केला की सगळी मुलं जोरजोरात कल्ला करत होती , त्यामुळे गाडी चालवताना खूपच मज्जा येत होती .
हिडन अजेंडा नक्की वाटु शकेल ( कुठला चष्मा चढवलाय त्यावर अवलंबुन आहे )
धनदांडगे , मध्यमवर्गीय , उच्च मध्यमवर्गीय सगळेच आपापली सोय पाहतात , हे ठीक , पण काय किंमत देऊन , ह्याचा विचार नको का करायला ? > > खरे तर या प्रश्नाचे उत्तर माझ्या वरच्या पोष्टमधे आहे तरी ते स्पष्टीकरण पुरेसे नसावे कदाचीत म्हणुन तुम्ही हा प्रश्न विचारताय . इथे अतिमागस विरुध्द मागस , आणि पर्यावरण विरुध्द लोकांच्या aspirations अशी लढाई ( खरीखुरी मारामारी नाही ) सुरु आहे . अशा वेळेस जबाबदारी येते ती नैतीकतेचा stand घेणार्‍या लोकांनी मागासांना असे solution द्यायची की जेणेकरुन अतिमागासांच्या हक्कांवर गदा येणार नाही आणि त्याम्च्याही aspiration पुर्ण होतील . ते सोलुशन मिळत नाही त्यामुळे सरकारला निर्दयपणे / नैतिकतेला वेशीवर टांगुन कित्येक लाख - कोटी मागासांच्यासाठी काही अतिमागास लोकांवर बुलडोझर फिरवावा लागतो . अशावेळेस पर्यावरणाचाही बळी जातोच , काही सरकारी अधिकारी , नेते गबर होतातच . मेधाताईंसारख्या अत्यंत genuine व्यक्तीला म्हणुनच आदर मिळतो पण , एका मर्यादेपुढे पाठिंबा मिळत नाही . दुर्देवाने मेधाताई industry विरोधात बोलातत फक्त त्यालाच प्र्रसिध्दि मिळते पण मुलाखतींमधुन मध्यमवर्गाच्या / intellectulas च्या जबाबदार्‍यांबद्दल बोलतात ते मात्र कुठेच छापले जात नाही . आणि पुण्याच्या / मुंबैइच्या २४ तास वीज असणार्‍या आपल्या घरात किंवा AC OfFice मधे बसुन , आपल्या aspiration स्वतःच्या बुध्दीच्या जोरावर पुर्ण करणारे लोक " अग आई ग , कीती ते गरीब बिचारे आदीवासी / गावकरी " , " सरकार कीती वाइट " , " सगले नेते भ्रष्ट आहेत साले " " आदीवासी संस्क्रूती टीकलीच पाहिजे " अशा किंकाळ्या फोडुन आपली प्रखर सामाजिक बांधिलकी दाखवतात की संपली त्यांची जबाबदारी . अरे हो कधी कधी टीशर्ट वगैरे विकत घेउन थोदी आर्थिक मदतही करतात . मेधाताईम्चे आंदोलन २५ वर्ष सुरु आहे . २५ वर्ष पुरेशी नसावीत कदाचित तुम्हा लोकांना विचार करुन सोलुशन देण्यासाठी . माझ्यासारखे धनदाम्दग्यांचे / गरीबाम्च्या exploitation चे पाठीराखे प्रभातरोडवर फ्लॅट घेण्यात जास्त interested आहेत , त्यामुळे प्रखर सामाजिक बांधिलकीची माझ्याकडुन अपेक्षा करु नये . हजारो लाखो तरुणांसाठी सावलीतले काम तयार करणारे , पर्यावरनाची हानी करणारे लोक मला जास्त preferred आहेत कारण कुठल्याहे नैतीकतेचा आव न आणता , ते किमान माझ्या aspirations पुर्ण करण्यासाठी मला मदत करतात .
हे जे आपण करणार आहे ते सर्व खासदार निधीतून , तेव्हा कोणाच्याही बापाचे काही जाणार नाही , तेव्हा कोणीही माज करायचा नाही . जे जसं मिळेल तसं गोड मानून घ्यायाचं काय !
तूच मांडला येथे उघड्या देहांचा बाजार तुझ्याच डोळ्यांपुढती फिरती लाखो लाचार
स्थळ : श्रीराम मंदिर मंगल कार्यालय , चंद्रविलास लॉजजवळ .
पण टहेर्‍यातील एक वेस पाहून व त्यावरील खंडोबाचे छोटे देऊळ पाहून मात्र त्याला कसलीतरी आठवण झाली .
तर मला प्लिज मदत करा . अमुल क्रिम वापरुन ( यात वरायटी नाही , एकच प्रकार मिळतो तो घ्यायचा ) आयसिंग कसे करायचे ? ? ? ? ? ? ?
नादियाचं " letters to a young gymnast " हे आत्मचरित्र खूप गाजलं . नादिया सध्या अमेरिकेचीच नागरिक आहे आणि नॉर्मनमध्ये बार्ट कॉनर अ‍ॅकॅडमी चालवते , समुपदेशक आणि जिमनॅस्टिक्स स्पर्धांची म्हणून काम करते . बर्‍याच सेवाभावी संस्थांशी ती निगडीत आहे . सध्या ती आंतरराष्ट्रीय " स्पेशल ऑलिंपिक्स फेडरेशन " ची उपाध्यक्ष आहे . जन्मभूमी रोमेनियात तिचं खूप चांगलं काम आहे . " ऑलिम्पिक ऑर्डर " हा आंतरराष्ट्रीय ऑलिम्पिक कमिटीचा सर्वोच्च सन्मान १९८४ आणि २००४ असा दोन वेळा मिळवणारी ती एकमेव खेळाडू आहे .
मंद मंद ही फुलोर्‍यावरून झुळुक वार्‍या ची येत आहे … तो गंध तव स्पर्शाचा अन् जीव माझा भांबवतो आहे … या इथे का अचानक , मी असा थांबलो आहे ?
फारच सुंदर आहे . आणखीन चित्र टाकली तर बर वाटेल सलग छान चित्रे बघताना .
१९०३ मधे एडविन पोर्टरचा ' द ग्रेट ट्रेन रॉबरी ' आला आणि पडद्यावरचं हे रेल - रिल अफेअर खर्‍या अर्थाने सुरु झालं . त्यानंतर मग आगगाडीवर पडलेल्या दरोड्यांना सिनेमामधे दाखवायची लाटच आली . ( बुच कॅसिडी आणि द सन डान्स किड - १९६९ ) , मायकेल क्रिश्टनने १९७९ मधे पुन्हा त्याच नावाचा सिनेमा काढून पोर्टरच्या कामगिरीला जणू सलाम केला . मात्र हे कोणतेच मी पाहिलेले नाहीत . ७४ला आलेला अ‍ॅगाथा ख्रिस्तीच्या कादंबरीवर आधारीत ' मर्डर ऑन द ओरिएन्ट एक्स्प्रेस ' ची डिव्हिडी मात्र मिळाली . हा सिनेमा मस्त होता . त्यातली रात्री कंपार्टमेन्ट्स बाहेरच्या पॅसेजमधून जाणारी ती स्कार्लेट किमोनो घातलेली पाठमोरी बाई ! एखाद्या कोसळत्या पावसाच्या किंवा हुडहुडी भरवणारी थंडी पडलेल्या रात्री मस्त उबदार ब्लॅन्केट पांघरुन , गरम कॉफीचे कप संपवत बघावा हा मुव्ही ! १९३२ साली झालेल्या एका खर्‍याखुर्‍या किडनॅपिंग केसवरुन अ‍ॅगाथाने ही कादंबरी लिहिली होती . इस्तंबूलची ती ओरिएन्ट एक्स्प्रेसही खरीखुरी . स्वतः अ‍ॅगाथाने कादंबरी लिहिण्याच्या काही वर्षं आधी त्यातून प्रवास केला होता . तेव्हा एका बर्फाच्या वादळामुळे तुर्कस्थानातल्या शेर्केस्को स्टेशनच्या आधी तब्बल सहा दिवस ती ट्रेन आणि त्यातले प्रवासी , ज्यात अ‍ॅगाथाही होती अडकून पडले . हे झालं १९२८ साली . त्यानंतर तीन वर्षांनी म्हणजे ३१ साली आपल्या आर्किऑलॉजिस्ट नवर्‍याला भेटून निन्वे गावातून परतताना पुन्हा एकदा अ‍ॅगाथाने ओरिएन्ट एक्स्प्रेसमधून प्रवास केला आणि यावेळी ती मुसळधार पावसामुळे आलेल्या पुरात रेल्वेलाईनच वाहून गेल्यामुळे पुन्हा २४ तास त्या ट्रेनमधे अडकून पडली . अ‍ॅगाथाच्या कादंबरीत आलेले प्रत्येक पात्र म्हणजे तिला या दोन प्रसंगी ओरिएन्ट एक्स्प्रेसमधे भेटलेले खरेखुरे सहप्रवासी . अ‍ॅगाथाने १९३४ साली ही कादंबरी लिहिली आणि अर्थातच ती प्रचंड गाजली . १९७४ साली त्यावर हा सिनेमा काढला गेला तो मुळ साहित्य कलाकृतीशी जास्तीत जास्त प्रामाणिक राहूनही उत्कृष्ट सिनेमा कसा बनू शकतो हे सिद्ध करणार्‍या अगदी काही मोजक्या सिनेमांपैकी एक ठरतो . याचे श्रेय दिग्दर्शक सिडनी ल्युमेटचं . १९२० - ३० या काळातलं वातावरण इतकं हुबेहुब नैसर्गिक वाटतं यात . यातली मर्डर मिस्टरी जबरदस्त आहेच शिवाय ग्लॅमरस कॉस्च्युम्स , कॅरेक्टर्सचा एलेगन्स , स्टाईल , देखणी सिनेमॅटोग्राफी , त्यातले ते एक से एक स्टार्स - शॉन कॉनेरी , अ‍ॅन्थनी पर्किन्स , लॉरेन बॅकाल , जॉन गिलगुड , व्हॅनेसा रेडग्रेव्ह आणि इन्ग्रिड बर्गमन ! अशा कितीतरी कारणांनी हा सिनेमा माझ्या आवडत्या ट्रेन मुव्हीजपैकी सर्वात बेस्ट ठरतो .
विरले आता काळे ढग समोर आहे मोकळे आकाश
आता तरी पेटून उठा ! का अजूनही वाटच बघणार आहोत आणखी नयना पुजारी , ज्योतिकुमारी बळी जाण्याची ? अत्याचार करणाऱ्या नराधमाना धडा शिकवा , ' केस ' दडपून समाज सुरक्षेला आव्हान देणारया राजकारण्यांना खडसून जाब विचारा .
जो जो तयास टोची दावी उगाच धाक होते अतिशहाणे पिल्लू तळ्यात एक
गच्छतामिह जन्तूनां व्यर्थं पाथेयकल्पनम् । गेहस्थकृतश्राद्धेन पथि तृप्तिरवारिता ॥ ५ ॥ येथे प्रवासाला जाणार्‍या जगणार्‍या लोकांसाठी शिदोरी बनवणे व्यर्थ म्हणावे - घरच्याघरी केलेल्या श्राद्धाने आयतीच रस्त्यात तृप्ती होईल .
पहा ऑस्ट्रेलियातील न्यायालयाने पोलीसांचे म्हणणे ग्राह्य धरून आरोपीला शिक्षा सुनावली . ऑस्ट्रेलियात जर चुकूनही चुकीचे पार्किंग झाले तर पोलीस गाडीवर दंडाची पावती लावून जातो , बस त्या माणसाने दंड भरायचाच . कोणत्याही सबबी चालत नाहीत . आणि तो पोलीसही ऐकत नाही . लाच हा प्रकार तर नाहीच . कोठेही दलाल नाहीत , बस आपले काम आपणच करायचे . आणि ते काम सरकारी कर्मचारी इमानदारीने करतो .
मंगळावारी ' बराक ओबामा ' अमेरिकेच्या ४४व्या राष्ट्रपतीपदाची शपथ घेणार आहेत . एक इतिहास घडणार आहे . सव्वादोनशे वर्षांनंतर प्रथमच एक कृष्णवर्णिय व्यक्ति राष्ट्राध्यक्ष होत आहे . सव्वादोनशे वर्षांपूर्वीची परिस्थिती वेगळी होती , तेव्हा अशी आव्हाने वगैरे काही नव्हती . दहशतवाद नव्हता . आता ओबामांसमोर खूप आव्हाने उभी आहेत . पण त्यांची तडफ पाहता ते हे सर्व नीट सुरळीत करतील अशी खात्री आहे . ओबामा अब्राहम लिंकनने जे कार्य केले , त्याच्याशी नाळ जोडण्याचा प्रयत्न करतील , कारण त्या वेळॆस अमेरिकेत यादवी चालू होती , आणि आज ओबामांना यादवीपेक्षा भयानक अशा मंदीला , आणि दहशतवादाला तोंड द्यायचे आहे , कारण सगळॆ जग त्यांच्या कडे दहशतवाद मोडून काढण्याच्या अपेक्षेने बघत आहे . ९ - ११च्या घटनेनंतर इराक अफगाणिस्तानात अमेरिकेचे युद्ध चालू आहे , रशिया आणि चीनबरोबरचे संबंध ताणले गेले आहेत . पाकिस्तानने मदत देऊन , दगाबाजी केली आणि दहशतवाद जोपासला .
नीयते स वृथा येन प्रमादः सुमाहनहो | | अर्थ सर्व रत्ने [ सर्वात महाग वस्तू ] दिली तरीहि आयुष्याचा एक क्षण सुद्धा [ वाया घालवलेला परत ] मिळत नाही . म्हणून वेळ वाया घालवणे ही घोडचूक आहे .
लंडन - येथिल शास्त्रज्ञ आता अंध लोकांसाठी उपयुक्त असे ' बायोनिक ' चष्मे तयार करीत आहेत . हे चष्मे वापरून अंध व्यक्तींनाही दिसू शकेल , असा दावा त्यांनी केला आहे . " ऑक्‍सफर्ड ' विद्यापीठातील शास्त्रज्ञांची " टीम ' हा चष्मा तयार करीत आहेत . यात छोटे कॅमेरा व " पॉकेट कॉम्प्युटर्स ' चा समावेश असणार आहे . यामुळे समोर अलेली व्यक्ती किंवा एखादी गोष्ट , अंध व्यक्ती सहज ओळखू शकतील . या चष्म्यांवर सध्या संशोधन सुरू असून , अनेक चाचण्या घेतल्यानंतर मगच , २०१४ मध्ये हे चष्मे विक्रिस उपलब्ध होतील , असे या शास्त्रज्ञांनी सांगितले . यामुळे अंध व्यक्ती सहज रस्ता ओलांडू शकतील तसेच बसचे नंबर्स सुद्धा पाहू शकतील . हे चष्मे १००० पौंडहून कमी किमतीत उपलब्ध होतील असे शास्त्रज्ञांनी सांगितले .
कविता लिहिताना चित्रात बुडून गेला होतात , की किंचित मागे येऊन बघायचं भान उरलं होतं ?
23 . विश्वनाथ शाहदेव का जन्म किसान परिवार में हुआ था या राजघराने में ? क . किसान परिवार में ख . राजघराने में ग . जमींदार घराने में घ . सामान्य परिवार में
या शब्दात दासनना अगत्यारांनी शिक्षा सुनावली . मात्र त्यामुळे हनुमान दासनांचा श्रद्धाभाव व्दिगुणित झाला . सांगितलेल्या मंदिरात त्यांनी १०८ साष्टांग नमस्कार घालून कान पकडून क्षमायाचना केली . पुढे २७ दिवसांनी ताडपत्रातील मजकूर पुन्हा दृष्टीला पडू लागला . तो आज तागायत चालू आहे . . . .
संस्कृत भाषेच्या अध्ययनाचे प्रमुख प्रयोजन " त्या भाषेतील समृद्ध साहित्याचा आस्वाद घेणे " असा असू शकतो . काही थोडे लोक संस्कृतात रोजव्यवहारातले संभाषण करण्यास उत्सूक असतात . संभाषणेच्छुकांची अल्प संख्या , त्यांच्यापैकी बहुतेकांचे मर्यादित कौशल्य बघता , शाळेमधून संस्कृत शिकवण्यासाठी हे प्रयोजन दुय्यम आहे , असे मला वाटते .
कवितेतल्या शब्दांचे अर्थ , आशयापेक्षा भाव महत्वाचा ठरेल असे मला वाटते . तो असा - मृत्युच्या दारात वाट पहाणारा एक जीव आहे . थोडी धुगधुगी राहीली आहे . ( पहिले कडवे वाचा ) त्यातले ओळी / शब्द त्या अवस्थेशी साधर्म्य दाखवतात . दुसरे , तिसरे - कडवे आठवणी दाटून आल्या आहेत , आसक्ती सुटत नाही , पण नियतीपुढे नाईलाज . चौथे कडवे शेवटच्या क्षणाचे अवलोकन .
परमात्म्याच्या या रहस्याचे महत्त्व ऐकणं , समजणं , उमजणं आणि त्यानुसार वर्तमान जगण्याचा अर्थ लावता येणं हे केवळ गुरुकृपेनेच शक्य होतं .
पण या देवालयात , सध्या देव नाही गाभारा आहे , चांदीचे मखर आहे . सोन्याच्या सम्या आहेत , हिर्‍यांची झालर आहे . त्यांचही दर्शन घ्यायला हरकत नाही . वाजवा ती घंटा , आणि असे इकडे या पाहीलात ना तो रिकामा गाभारा ? नाही . . तस नाही , एकदा होता तो तिथे काकड आरतीला उठायचा , शेजारतीला झोपायचा , दरवाजे बंद करुन , बरोबर बाराला जेवायचा दोन तास वामकुक्षी घ्यायचा सार काही ठीक चालले होते . रुपयांच्या राशी , माणिक मोत्यांचे ढीग पडत होते पायाशी . . दक्षिण दरवाज्याजवळ , मोटारीचे भोंगे वाजत होते मंत्र जागर गाजत होते रेशीम साड्या , टेरीनचे सुट समोर दुमडत होते . बॅंकेतले हिशेब हरीणाच्या गतीने बागडत होते . सारे काही घडत होते . . हवे तसे पण एके दिवशी . . आमचे दुर्दैव उत्तर दरवाज्याजवळ अडवलेला कोणी एक भणंग महारोगी तारस्वरात ओरडला " बाप्पाजी बाहेर या " आणि काकड आरतीला आम्ही पाहतो तर काय गाभारा रिकामा पोलीसात वर्दी , आम्ही दिलीच आहे . . परत ? कदाचित येइलही तो पण महारोग्याच्या वस्तीत , तो राहिला असेल तर त्याला पुन्हा . . प्रवेश द्यावा की नाही , याचा विचार करावा लागेल , आमच्या ट्रस्टींना ,
मागचा भाग आत्त्ता आठवला . बघा किती वेळ लावलात ते ? विसरायला झाल होत .
नवीन लोकांना उत्कृष्ठ संधि . यातूनच उद्याचे सुनिल , सचिन निर्माण होतील . तेंव्हा तुम्ही सर्वजण लहान असाल , पण वेस्ट इंडिज दौर्‍यातच सुनिल गावास्कर प्रथम चमकला नि नंतर अनेक वर्षे उत्तम फलंदाज म्हणून गाजला , असे त्याने स्वतः सहि करून दिलेल्या त्याच्या चरित्रात मी वाचले . नाहीतर इथे बसून मला काही समजत नव्हते , भारतात कोण क्रिकेट खेळाडू अहेत , काय करताहेत वगैरे .
राज्यकर्ते नव्हे , तर भारतीय बुद्धीमान तरुणांची अमेरिकेला भीती !
स्नेहा रायरीकर इ - सकाळच्या ' चमचमीत स्पेशल ' मध्ये सगळ्या वाचकांचं स्वागत ! आज आपण नवीन आणि वेगळी ' टेस्ट ' ट्राय करणार आहोत . पुण्याचा फर्ग्युसन रस्ता म्हटलं , की डोळ्यासमोर येतात तिथली वेगवेगळी हॉटेल्स . प्रचंड गर्दी असलेल्या या हॉटेलच्या बाहेर कॉलेजच्या मुला - मुलींची रांगच लागलेली असते . याच फर्ग्युसन रस्त्यावर एक वेगळी चव तुम्ही चाखू शकता , ती आहे ' फ्लेवर्स ' ची ! फ्लेवर्स हा एक छोटासा स्टॉल आहे , जिथे तुम्ही वेगवेगळे सँडविचेस ' ट्राय ' करू शकता . चॉकलेट टोस्ट ही इथली स्पेशालिटी . जस्ट विचार करून बघा , मस्त टोस्ट आणि आत मेल्ट केलेलं चॉकलेट . . . ! संध्याकाळी चारच्या पुढे हा स्टॉल सुरू होतं आणि मग बाहेर दिसत राहते ती खवय्यांची गर्दी . चला , मग आज जाणून घेवूया अनोख्या फ्लेवर्सबद्दल . ऑडियो इथे क्लिक करा
मी पण असेच करते लाडू . आत्ताच केलेत , २५ लाडवांना भाजण्यापासून वळण्यापर्यंत अंदाजे २ तास लागले असतिल . लिहायची स्टाइल मस्तच .
" मी त्या आज्ञेने चुंबन घेतले आणि लगेचच त्याचे पालन केले . ७० दिवसाचा शिधा घेऊन मी तकादा सोडले कारण तकादा आणि तावतच्यामधे धान्य मिळत नसे . फक्त मांस , दूध आणि लोणी मिळत असे . "
ही रेसिपी वाचून शाकाहारीवरून मांसाहारी मोडवर जावे असं वाटायला लागलंय . सही लागत असणार . > > > > > > > > > > > > खरच निरजा खुप छान भुजिन्ग , त्यातले पोहे आणि बटाटे तर मस्तच
14 जून : छत्रपति शिवाजी राज्याभिषेक दिवस , शिवराज शक संवत् 338 प्रारंभ , चम्पक चतुर्दशी
" . . पावलांच्या या उचलण्याला नी परत टाकण्याला पदन्यास म्हणतात का ? . . " " जास्त विचार करू नकोस मार एक गिरकी . नको करू काळाच्या तुकड्यांची काळजी ! . . "
१९७५ सालच्या दरम्यान कुडाळ - वेंगुर्ला रस्त्यावर WG Forge Allied Industries नावाची एक कंपनी सुरू झाली . गावातले लोक तिला वायमन गार्डन , वायंगान कार्ड पासून काहीही म्हणायचे . खरंतर ते Wyman Gordon होतं . माझे वडिल या कंपनीत सुरुवातीला Security Guard , आणि नंतर काही वर्षे Security Supervisor म्हणून काम करायचे . तिथे काम करणारे बहुतेक लोक हे भारतीय सेनेतून रिटायर होऊन आलेले गावकरी सैनिक होते . पहिल्या पाच सहा महिन्यात सुरक्षेबरोबर Transportation ची कामंही त्यांच्यावर आली . चार शिफ्ट , त्यासाठी नेणार्‍या आणणार्‍या बसेस , मॅनेजरांच्या दिमतीला असलेल्या गाड्या , टेम्पो इत्यादी वाहनांची जा / ये सतत चालू असायची .
मराठे सैनिकांच्या तुकड्या प्रतापगडाच्या जंगलात दबा धरून बसल्या होत्या . तोफा धडाडताच त्यांनी अफजलखानाच्या सैन्यावर झपाट्याने काही कळायच्या आत आक्रमण केले . कान्होजी जेधे याने बंदूकधार्‍यांवर आक्रमण केले . दुसर्‍या एका कमानीच्या हल्यात मुसाखान जखमी झाला व पळून गेला . अफजलखानाच्य सैन्याची वाताहत झाली . नेताजी पालकर यांच्या नेतृत्वा खाली मराठी घोडदळाने अफजलखानाच्या वाईच्या तळावर अचानकपणे हल्ला चढवला व तेथेही त्यांची वाताहत केली .
सौ . सुनिता जयंत खरे या संस्कृत हा विषय घेउन एम . ए . ला मुंबई विद्यापीठात प्रथम वर्गात प्रथम क्रमांकाने उत्तीर्ण झाल्या . आज निवृत्तीनंतरही त्यांचे संस्कृतचे वाचन व मनन चालूच आहे . सम्राट हर्षवर्धनाने ज्याला ' वश्यवाणी कविचक्रवर्ती ' हे बिरुद बहाल केले होते तो वर्णनसम्राट बाणभट्ट आणि त्याची अजरामर गद्य कलाकृति ' कादंबरी ' ह्यावर ' सोबती ' मध्ये सौ . सुनिता खरे यानी २४ मार्च २०१० रोजी यानी रसग्रहणात्मक व्याख्यान दिले . कादंबरीबाबत अभ्यासकांकडून घेतले जाणारे आक्षेप म्हणजे भाषा अत्यंत क्लिष्ट आहे इत्यादिबाबत त्यानी सविस्तर विवेचन केले . कादंबरी या साहित्यकृतीवरूनच गद्य पद्यापक्षा सरस असू शकते याचा प्रत्यय रसिकाना आला आणि ' गद्यं कवीनां निकषं वदन्ति ' ही उक्ती अस्तित्वात येउन गद्यलेखक बाणभट्ट हा महाकवी गणला गेला ह्याबाबतचे त्यांचे विश्लेषण मार्मिक व रसाळ होते - - - - - - - -
शहाजीराजे प्रथम अहमदनगरच्या निजामशहाच्या पदरी एक सरदार म्हणून होते . मलिक अंबर ह्या निजामशहाच्या प्रभावी वजिराच्या मृत्यूनंतर मुघल सम्राट शहाजहानच्या सैन्याने इ . स . १६३६ मधे अहमदनगरवर चाल करून ते शहर आपल्या ताब्यात घेतल्यानंतर शहाजीराजे विजापूरच्या आदिलशहाच्या पदरी सरदार म्हणून रुजू झाले . आदिलशहाने त्यांना पुण्याची जहागिरी दिली . शहाजीराजांनी तुकाबाईंशी आपला दुसरा विवाह केला . लहान शिवाजीराजांना घेऊन जिजाबाई पुण्याला रहायला आल्या . तुकाबाई आणि शहाजीराजे ह्यांच्या एकोजी भोसले ( व्यंकोजी भोसले ) ह्या पुत्रांनी पुढे सध्याच्या तामिळनाडूमधील तंजावरला आपले राज्य स्थापन केले .
काही प्रश्नः डॅन कमिन्स्की कोण आहेत ? या टेस्टची नक्की " ऑथेंटीसिटी ' काय ? म्हणजे ( गंमतीत वादाकरता ) जेंव्हा मला तुमचा डिएन एस सुरक्षित आहे वगैरे संदेश येतो तेंव्हा खरेच कशावरून ? तो डॅन उगाच टेपा लावून स्वतःच त्या वेळात काही गडबड कशावरून करणार नाही ? इत्यादी . . .
या नव्या श्लोकाला जन्म देवून मी दुधाचा घोट घेतला . ( निदान " दुधाचे दात " तरी येतील , मी फालतू कोटी केली . )
हेली बेरीच्या सुंदर अभिनयाने आणि शेरॉन स्टोनच्या सौंदर्याने लक्षात राहणारा हा चित्रपट . अल्लड , थोडा आत्मविश्वासाचा अभाव असणारी पेशन्स ते बेदरकार , रंगेल कॅटवूमन हा विविध शेडने रंगलेला प्रवास हेली बेरी आपल्या अभिनयाने आणि सौंदर्याने मोठा छान पार पाडते . कपटी आणि कावेबाज लॉरेलच्या भूमिकेत शेरॉन स्टोन भाव खाऊनं गेली आहे हे सांगायला नकोच . एकूण काय तर वयाचा विसर पाडून मनमुराद आनंद लुटावा असा हा चित्रपट तुम्ही पाहायलाच हवा .
आयुष्याचे गुलाम किती काळ राहणार ? एक दिवस जगलो काय आणि एक वर्ष जगलो काय ! तो पेला भर त्या लालचुटुक मद्याने आपल्या मातीचे पेले होण्याआधी .
स्थितींत या अशा कसा बोलू शब्द । सर्व देह रन्ध्रे खुली झाली ॥ त्यातुनी हो गळे मनीचा आशय । कां न तुजला कळे अलिंगने ॥ १९ ॥
तुम्हाला खरंच तुमची पट्टी पाहायची असेल . . तर ओक ' सरांना अवश्य भेटा . . . . कारण नुसते शब्दांचे खेळ करून किन्वा जर - तर ची भाषा बोलून प्रत्यक्षात मात्र मूळ मुद्दा बाजूलाच राहतो ! ! ! त्यामुळे पोहायला शिकायचे असेल . . तर पाण्यात उडी घ्यायलाच हवी ! ! ! . . . .
हल्लीच एक गोष्ट लिहायला घेतली असताना त्यातील पात्राच्या तोंडी ' मला तिची सवय झाली होती . ' असे वाक्य टाकायचे होते . सहज मनात विचार आला की " सवय " या शब्दाची व्याख्या कशी करता येईल ? मला वाटतं त्यानुसार , एखाद्या सुखावणार्‍या , उत्तेजीत करणार्‍या किंवा दुखावणार्‍या , बोचणार्‍या , सलणार्‍या गोष्टीबद्दल आपली प्रतिक्रिया थंडावते त्यावेळेस आपण आपल्याला त्या गोष्टीची सवय पडली असे म्हणतो . याचबरोबर एखाद्या बोचणार्‍या , डसणार्‍या , सलणार्‍या गोष्टींविरूद्ध मनाने शोधलेला विरोधाचा मार्ग म्हणजे सवय लागणे . आपल्या समजूतीनुसार आपण एखादी सवय चांगली किंवा वाईट ठरवत असतो उदा . मला बाहेर जाताना परफ्यूम फवारण्याची सवय आहे आणि मला ती आवडते . बाहेर जाताना हात आपसूक परफ्यूमच्या कुपीकडे वळतात , अर्थातच माझ्यामते ती चांगली सवय आहे . माझ्या लेकीच्या मते , " मम्मा ! वॉलमार्टात जायला परफ्यूम कशाला लागतो ? कसली ही सवय ? " तिला माझी सवय नेहमीच आवडते असे नाही . म्हणजे आपल्याला चांगल्या वाटणार्‍या सवयी दुसर्‍याला चांगल्या वाटतीलच असा नेम नसतो . सवयीचेही एक गणित आहे . सवय लागणे हे ती सवय घालवण्याच्या मानाने फार सोपे असते . सवयीचेही वेगवेगळे प्रकार असतात की काय याचा थोडासा विचार करत असता एका मित्राने बोलताना मला सुचवले की ' बघ ! सवयीने स्वयंपाक चांगलाही होऊ शकतो . ' मला सवयीचा पहिला प्रकार मिळाला . ' अंगवळणी पडणे ' , एखादी गोष्ट पुन्हा पुन्हा केल्याने त्यातील खाचाखोचा कळून आपल्यात सुधारणा करणे किंवा तशी सफाई कळत - नकळत येत जाणे . हा सवयीचा प्रकार माणसाला अचूकतेच्या जवळ नेतो म्हणून चांगला म्हणावा लागेल तर कधीतरी तो माणसाला यांत्रिकही बनवू शकतो , एकच गोष्ट पुन्हा पुन्हा केल्याने त्यातील नाविन्य , आवड संपून , ती गोष्ट कोणतेही नवे बदल टाळून उरकूनही टाकली जाते . दुसरा प्रकार मिळाला तो म्हणजे लकब ; हा शब्दही सवयीशी मेळ खातो . एखाद्या अभिनेत्याची लकब जशी देव आनंदच्या हाता , खांद्यातील त्राण निघून गेल्यागत हालचाली . लकब हा शब्द सहसा एखाद्या वाईट सवयीसाठी वापरला जातो . जसे केसांवरून सतत हात फिरवण्याची सवय , नाक उडवायची सवय . सवयीचा तिसरा आणि बरीचशी नकारात्मक बाजू दाखवणारा शब्द म्हणजे चटक आणि चाळा . हे दोन्ही शब्द नकारात्मकता दाखवतात . सवयीचा सर्वात नकारात्मक आणि धोकादायक प्रकार असावा व्यसन ; मध्यंतरी मुक्तांगणावरील ' आहे हे असं आहे ' या अनुदिनीवरील काही वाचनीय लेख , पुण्यातील रेव पार्टी , सिनेकलावंतांची अनेक प्रकरणे हे सर्व वाचनात आले तेव्हाही सवयीवर काही लिहावेसे वाटले होते . चांगल्या सवयी अंगी बाणवण्यास माणसाला वेळ लागतो परंतु वाईट सवयी लवकर लावून घेता येतात यावरून सवयीची वर केलेली व्याख्या बरोबर असावी असे वाटते . धूम्रपान , मद्यपान , मादक पदार्थांचे सेवन यांच्या आहारी मनुष्य फार चटकन जातो परंतु या सवयी सोडायला मात्र बराच काळ लागतो किंवा इतरांची मदत लागते . इतके करूनही जर मनावर ताबा नसेल तर ही व्यसने पुन्हा पदरी पडण्याची शक्यता बळावते . वर उल्लेखल्याप्रमाणे माझ्या या गोष्टीतील नायकाला ज्या स्त्रीची सवय झाली होती , ती त्याला सोडून गेल्याने तो खोलवर कोठेतरी दु : खी आहे . माणसांची सवय व्यसनांप्रमाणेच घातक असते . एखादी रोज दिसणारी , रोज भेटणारी , घरातील व्यक्ती किंवा मित्र - मैत्रिण यांच्या वियोगाने माणसाच्या आयुष्यात जी पोकळी निर्माण होते ती भरून काढण्यासाठी वेडापिसा झालेला जीव कोणतीतरी दुसरी घातक सवय स्वत : ला लावून घेण्याची शक्यता अधिक असते . या सर्वावर काही उपाय असावा का हा मनातील पुढचा विचार . प्रत्येक मनुष्य येन केन प्रकारेण सवयींचा गुलाम असतो . सवय कधीतरी सोडून जाण्यापेक्षा माणसालाच स्वत : बरोबर फरफटत घेऊन जाते अशा सवयींपासून कालांतराने फारकत घेणे कधीही फायद्याचे असते . मनाचा निग्रहच या सवयी सोडण्यासाठी कारणीभूत ठरतो . माणसांची सवय विसरणे थोडेसे कठिण असले तरी काळासारखे उत्तम औषध नाही हेच खरे . तो काळ जाऊ देणे आणि मनाला एखाद्या चांगल्या सवयीत गुंतवणे कधीही उत्तम . मध्यंतरी एका व्यक्तीने माझ्या अनुदिनीवरील ' आयुष्य आयुष्य खरंच सोपं असतं , आपणच त्याला कठीण करून ठेवतो , स्वत : साठी आणि इतरांसाठी . ' हे वाक्य उचलण्याची परवानगी मागितली होती . असाच मनात आलेला एक विचार म्हणून ते वाक्य मी अगदी सहज तेथे टाकले होते पण ते कोणाला तरी समर्पक वाटेल असे वाटले नव्हते . सवयींच्या संदर्भातही हे वाक्य चपखल बसू शकते . कधीतरी इतरांना आणि स्वत : लाच जाचक ठरणार्‍या सवयी आपण लावून घेतो आणि त्याचा त्रासच आपण स्वत : ला आणि इतरांना करून घेत असतो , अशा जाचक सवयींतून मुक्त होणे अवघड असेल परंतु त्या मुक्ततेत एक वेगळाच आनंद असावा .
थोडक्यात मला हा प्रसिद्धीमाध्यमांचा आणि त्यातील जाहीरातींचा प्रभाव वाटतो . बाकी जेंव्हा व्यक्तिगत आयुष्यात हा प्रश्न येतो तेंव्हा त्यात न्यूनगंड असतो अथवा तयार केलेला असतो . ज्यांच्यात तो नसतो त्यांचा रंग कुठलाही असला पण " बावळाच ढंग तुझा " असला तर समाजमान्य / प्रिय होण्याची शक्यता नसते .
बाकी योग्य वाटेल तो विचार आपला आपणच करू शकतो , तसा तुम्ही आणि तुमच्या सारखे बाळबोध विचार करणारे इतरही करतील अशी आशा आपल्या स्वातंत्र्यदिनी करतो . . .
आर्केड , कॉम्प्लेक्स , पुरम , विश्व अशांसारख्या शब्दांआधी एखादा वैशिष्ट्यपूर्ण शब्द जोडून केलेली ही नावं आहेत . पुण्याला नव्यानं आणि जोरानं उभ्या राहणाऱ्या प्रशस्त आणि ऐटबाज गृहसंकुलांची . या संकुलात उच्चवर्गीय बिऱ्हाडं राहतात . आठव्या , दहाव्या किंवा तेवीसाव्या मजल्यांवरसुद्धा यांना पाणी , वीज , लिफ्ट मिळण्याची सोय केलेली असते . यांच्या मोलकरणींनासुद्धा ओळखपत्र असतात . इमारतींवर चोवीस तास पहारेकरी असतात . इमारतीतल्या कोणाला भेटायला येणाऱ्या माणसाची ते चौकशी करतात आणि फोनवरून मालकांची परवानगी मिळाल्यावरच ते पाहुण्यांना आत सोडतात . या संकुलांच्या प्रांगणात शोभिवंत बाकांवर बसून ज्येष्ठ मंडळी शिळोप्याच्या गप्पा मारतात , मुलं झोपाळयांवर , घसरगुंड्यांवर खेळतात . त्यांच्यासाठी पोहण्याचा सुबक तलाव असतो . यातली तरुण मंडळी भरगच्च पगारांवर नोकऱ्या करीत असतात , व्यवसायानिमित्त सतत परदेशी जात असतात . गमतीची गोष्ट अशी की या प्रत्येक बिऱ्हाडात वेगवेगळया प्रकारचा - कदाचित श्रीमंत असेल - कचरा निर्माण होत असतो . तो काढून प्लॅस्टिकच्या पिशव्यांतून भरून दाराबाहेर ठेवला जातो . कचरा गोळा करणाऱ्या बायका मग त्या पिशव्या उचलून कचरा कुंडीत नेऊन टाकतात . टाकण्याआधी त्या तपासतात . हे काम ठरावीक बायकांना दिलेलं असतं . त्यांना घरटी पैसे मिळतात . शिवाय त्या कचऱ्यातला चांगला माल विकूनही त्या पैसे मिळवतात . या कचरेवाल्या बायकांचे प्रश्न सोडविण्यासाठी डॉ . बाबा आढावांनी संस्था स्थापन केली आहे . ` स्वच्छ ' या नावाची . समाजसेवेची पदवी एम् . एस् . डब्ल्यू . घेतलेल्या स्त्रियांची त्यांनी विभागश : नेमणूक केली आहे . या बायकांच्या आरोग्याची , घरगुती प्रश्नांची सोडवणूक करण्याचा प्रयत्न या करतात . त्यांची शिबिरं घेतात . हौसाबाई ससाणे या पुण्यातल्या विमाननगरातील घरांतून कचऱ्याच्या पिशव्या गोळा करणाऱ्या एक बाई . त्यांचे पती आणि मुलगेही झाडूवाल्याचीच कामं करतात . हे सगळं असंच चालू असताना या मे महिन्यात एक अद्भुताहून अद्भुत अशी गोष्ट घडली . सोसायटीतून जमा केलेल्या कचऱ्याच्या पिशव्यातल्या एकीत एक मोठी जुनी पर्स होती आणि तिच्यात होता जवळजवळ दीड लाखांचा ऐवज ! सोन्याचं मोठ्ठं गंठण , हिऱ्याच्या कुड्या , सोन्याच्या बांगड्या आणि रोख पैसे ! हौसाबाई चकितच झाल्या . पण ते सगळं घबाड अनायसे हातात आल्यावरही ते स्वत : साठी लंपास करावं असा विचार एकदाही त्यांच्या मनात आला नाही . कचऱ्यातलं सोनं म्हणजेच हा त्यांचा निर्धार . मालकिणीचा शोध घ्यायचा त्यांचा हा जगावेगळा निर्धार . सुदैवानं त्या पिशवीत एक बाईचा फोटो होता . नावासह . ते नाव निरक्षर हौसाबाई कसं वाचणारं ? तिथं असलेल्या इमारतीच्या नोकरांनी ते सोनं विकून त्याचा पैसा वाटून घेण्याचा अनमोल सल्ला दिला . पण त्यांनी तो मानला नाही . त्या ते सोनं आणि पैसे घेऊन घरी आल्या . घरातल्या माणसांनीही तो ऐवज परत करायचाच निर्णय घेतला हे विशेष . ऐवज उशाशी ठेवून हौसाबाइंर्नी ती रात्र जागून काढली . दुसऱ्या दिवशी ` स्वच्छ ' च्या कार्यकर्त्या श्रीमती लोमटे यांची भेट घेतली . मालकिणीचा पत्ता शोधायला मदत व्हावी म्हणून त्यांनी ` सकाळ ' वृत्तपत्राच्या कचेरीकडे धाव घेतली . काही पत्रकारांबरोबर त्या पोलीसचौकीत गेल्या . तिथं ज्यांचे दागिने हरवले होते ते श्री . रामचंद्र म्हात्रे तक्रार नोंदवायला आले होते . पोलिसांनी योग्य विचारपूस करून त्यांचे दागिने परत केले आणि हौसाबाइंर्नी सुटकेचा नि : श्वास टाकला . कामगिरी खरंच फार मोठी आणि महत्त्वाची होती . कचऱ्याच्या ढिगात रुतलेल्या एका बाईनं हाती आलेला दीड लाखांचा ऐवज परत करणं ही साधी गोष्ट नव्हती . हौसाबाइंर्च्या छायाचित्रासह सकाळनं २४ मे २००९ च्या अंकात ती बातमी सविस्तर दिली . ती बातमी जशी सगळयांनी वाचली तशी आमच्या ` मैत्र जिवाचे ' या मंडळाच्या सभासद श्रीमती शुभदा डोंगरे यांनीही वाचली आणि मला फोन करून सांगितलं की आपल्या मंडळातर्फे या बाइंर्चा सत्कार करायचा आणि त्याचा खर्च त्या स्वत : करतील . ` नको ' म्हणण्यासारखं या विचारात काहीच नव्हतं म्हणून मीही होकार भरला . आता प्रश्न होता हौसाबाइंर्शी संपर्क साधण्याचा . बऱ्याच फोनाफोनीनंतर त्यांच्या मुलाशी संभाषण झालं आणि रविवार ३१ मे रोजी दुपारी चार वाजता हौसाबाइंर्नी त्यांच्या मैत्रिणींना , नातेवाइकांना घेऊन माझ्या घरी यायचं असा बेत ठरला . ` मैत्र जिवाचे ' हा आमचा साधारण दहा जणांचा एक गट आहे . गेली दहा वर्षे आम्ही महिन्यातनं एकदा माझ्या घरी भेटतो . यातला प्रत्येकजण दुसऱ्यासाठी , समाजासाठी काही काम करतो . एकजण अपंगांसाठी आणि रुग्णांसाठी काम करतात , एकजण परदेशी राहत असलेल्या बहिणीकडून आलेल्या निधीतून पुण्यातल्या गरजू संस्थांना मदत करतात , रस्ता झाडणाऱ्यांना रोज घरी बोलावून चहा देतात . एकजण झोपडपट्टीतल्या बायकांसाठी , मुलांसाठी काम करतात . एकजण एकाकी वृद्धांची कामं करतात , एकजण रुग्णांसाठी , एकजण वृद्धाश्रमांसाठी मदत देतात . गरीब विद्यार्थ्यांना शिक्षणासाठी साह्य करणारे तर आम्ही सगळेच . तर या आमच्या मंडळाच्या सभासदांना निरोप गेले आणि त्यादिवशी सगळे आनंदानं हजर झाले . वंचित विकासतर्फे लालबत्ती विभागात काम करणाऱ्या मीनाताई कुर्लेकरही आल्या . सगळे गोळा होऊन स्थानापन्न झाल्यावर शुभदाताइंर्नी हौसाबाइंर्चा किमती साडी व ब्लाऊजपीस देऊन सत्कार केला . त्यांच्या मैत्रिणींनाही ब्लाऊजपीस दिले . मुलीला ड्न्ेस दिला . श्री . अफझलपूरकरांनी शंभर रुपये दिले . श्री . बिजूरांनी त्या सर्वांना प्रवासखर्च दिला . हे झाल्यावर मी त्या सर्व झाडूवाल्या स्त्रियांना बोलतं केलं कारण हे अत्यावश्यक पण घाणीतलं काम करणाऱ्या या स्त्रिया असतात तरी कशा आणि जगतात तरी कशा हे आम्हांला जाणून घ्यायचं होतं . ` काळोखाची लेक ' माझ्या मनात जाणती होतीच . माझ्या प्रश्नांना त्या सगळयांनी मनापासून उत्तरं दिली . हौसाबाइंर्नी कचऱ्यातल्या सोन्याच्या प्रसंगाला उजाळा दिला . तो देताना त्या एवढंच एक मोलाचं वाक्य म्हणाल्या , ` चांगलं काम करणाऱ्याचंच पुढे चांगलं होतं . ' अत्यंत प्रतिकूल परिस्थितीतही सत्कर्मावरची त्यांची श्रद्धा दाखवणारं त्यांचं हे साधं संुदर वाक्य ऐकून आम्हा सगळयांनाच भरून आलं . आम्ही त्यांना टाळयांनी दाद दिली . हौसाबाई आणि त्यांच्या मैत्रिणी यांनी त्यांच्या आयुष्याबद्दल जे सांगितलं ते असं होतं . - त्या स्वत : तर अशिक्षित होत्याच त्यांचे आई - वडीलही अशिक्षित होते . ( आणि हे पुण्यासारख्या विद्येच्या माहेरघरात राहून ! ) दुसरं काहीच काम करता येण्यासारखं नसल्यामुळे झाडूवालीचं काम पत्करलं . बहुतेकींचे नवरेही हेच काम करतात , दारू पितात आणि अर्थातच बायकांवर हात टाकतात . यातल्या प्रत्येकीच्या कुटुंबाला राहायला दहा गुणिले बारा फुटांची पत्र्याची खोली आहे . त्यातच मुलंबाळं - सुनानातवंडांसह त्या राहतात . जवळपास पाण्याचा नळ आहे आणि सार्वजनिक संडास . महानगरपालिकेकडून यांना दोन हजार रुपये पगार मिळतो . पंचवीस हजारापर्यंतचा आजाराचा विमा आहे . उरळीकांचनच्या कचरा डेपोपर्यंत रोजचे दहा - बारा किलोमीटर चालत जाऊन येऊन त्या , त्या कचऱ्याचं विभाजन करतात . त्यात जे विकण्याजोगं भंगार असेल ते विकून बऱ्याच वेळा पन्नास - साठ रुपये मिळवतात . काही काही वेळा कचऱ्याची इतकी घाण नाकात बसते की दोन दोन दिवस जेवण जात नाही असं एकीनं सांगितलं ! मुलांना शिकवण्याची बहुतेकजणींची इच्छा दिसली . पण दहावी बारावी शिकूनही नोकरी न मिळाल्यानं त्यांनाही झाडूवाल्याचंच काम करावं लागतं . स्वत : हौसाबाइंर्ची मुलगी यंदा दहावीला बसली आहे . ` स्वच्छ ' च्या कार्यकर्त्यांमुळे यांना आरोग्याची कशी काळजी घ्यावी , काय खावं प्यावं यांचं शिक्षण मिळतं हे मोठंच कार्य म्हणायला हवं . बाकीही या कार्यकर्त्या घरोघर जाऊन त्यांचे प्रश्न सोडवायला मदत करतात . त्यामुळेच या बायकांच्या बोलण्यात आत्मविश्वास दिसला . हौसाबाइंर्ना आम्ही नव्या साडीची घडी मोडायला लावली . लाडू - चिवडा , सरबत असा फराळाचा कार्यक्रम झाल्यावर आम्हांला नमस्कार करून हौसाबाई आणि त्यांच्या मैत्रिणी विमाननगरला परत गेल्या . पण आमच्या मनात खिन्नतेचं आणि प्रश्नांचं वादळ उमटवूनच . शहराच्या आणि नागरिकांच्या आरोग्यासाठी अत्यावश्यक काम करणाऱ्या या समाजसेवकांचं जगणं इतकं खडतर असावं ? त्यांना रोज दहाबारा मैल चालावं लागावं ? साधे रबरी हातमोजे , रबरी बूट , नाकाला मास्क असंही त्यांना मिळू नये ? फार फार अस्वस्थ करणारे प्रश्न . पण त्या खिन्नतेला उजाळा मिळाला हौसाबाइंर्च्या त्या अलौकिक कृत्याचा . खायची भ्रांत असलेल्या त्या बाईने ते धन परत करायचा निर्णय घेतला आणि तिच्या माणसांनी तो उचलून धरून अमलातही आणला ! आम्हांला कचऱ्यातून , सोनं मिळालं ते हौसाबाइंर्च्या या कामगिरीचं ! त्या कामगिरीला सलाम !
थपे समितीन द्वाल्खाय् भाषा सँस्कृतित गिथि सोयन चोन ? गुनुङ ठाँईय विकास यरिमल्दन हर्स आम ठाँईय भाषा , धर्म हो संस्कृतित विकास यरी मल्गु खोईदमु आन्थितु द्वाल्खाय् विकासय् लागिनुङ आन्थितु यरी मल्गु खोईदमु । तर उ सामाजिक ज्य खँ हो ग्वाहार जुयलागिन् यरीत नेतृत्व यङ चोङ्गु नेतृत्वपिसिन खोगउ दिमागन् सोचेरी मलेउ हङ जन थौ खँ दमु । ईथि जुयलागिन् ईसि खलकन् पर्यटन नाप नापङ द्वाल्खाय नेपाल भाषा , संस्कृतीत हातिङ ग्वाहार थोजु हङन लिङायन चोन ।
पुढे काय होतं ? मार्कपासून विभक्त झाल्यावर सिंगल मदरच्या रुपात बाळाचं संगोपन करायला सज्ज होऊन जूनोचं मूल व्हेनेसा खरंच दत्तक घेते की ती जबाबदारी शेवटी जूनोलाच उचलावी लागते ? पॉली आणि जूनो पुन्हा एकत्र येतात , की जूनो बाळंत झाल्यावर ते ही विभक्त होतात ? या प्रश्नांची उत्तरं इथे सांगण्यात काहीच हशील नाही . ती मिळवण्यासाठी हा चित्रपट बघायलाच हवा .
केंद्रीय मंत्री कपिल सिब्बल पीलीभीतहून भारतीय जनता पक्षाचे ( भाजप ) उमेदवार वरुण गांधींचे कथित जातीयवादी भाषण आणि त्यांच्या माफी न मागण्याच्या धोरणाची टीका करीत म्हणाले की , राजकारणात अशा व्यक्तींसाठी काही स्थान नाही आणि त्यांना अटक करण्यात आली पाहिजे .
१ . भोसले हे आडनाव ' होयसळ ' वरून आले असणे भाषाशास्त्रीयदृष्ट्या ( आणि भौगोलिक / कालिकदृष्ट्या सुध्दा ) जास्त संभव आहे . २ . मोरे हे आडनाव मगधाच्या मौर्य घराण्यावरून नाही तर कोकण मौर्य या कोकणातल्या साधारण सहाव्या शतकात उदयाला आलेल्या राजघराण्यावरून पडले आहे . ३ . पेरिप्लस म्हणजे handbook / guide . Periplus Maris Erythraei किंवा Periplus of the Erythraean sea ( Red Sea ) हा साधारण पहिल्या शतकात कोण्या अनामिक खलाशाने लिहिलेला ग्रीक ग्रंथ आहे . यात ईशान्य आफ्रिका , इजिप्त पासून ते भारतापर्यंत सर्व व्यापारी मार्गांची व स्थळांची माहिती आहे .
श्री भगवतीचे मंदिर सकाळी ६ . ०० वाजेपासून ते रात्री ८ . ०० वाजेपर्यंत दर्शनासाठी उघडे असते . श्री भगवतीस अभिषेक , पूजा , पंचामृत अभिषेक पूजन , सप्तशती पाठ , नेवैद्य , नंदादीपसाठी तेल , तुप , आरती , पातळ , खण ओटी व दुग्ध पूजा साहित्य इत्यादीसाठी ट्रस्ट कार्यालयात चौकशी करावी . श्री भगवतीस मंदिरात जाताना प्रवेश द्वाराजवळील / उपकार्यालयात श्री भगवतीसाठी आणलेले पातळ मौल्यवान वस्तूंची नोंद करावयाची असते .
भारत आपला आहे , त्याबद्दल आपल्या भावना वेगळ्या , असे होऊ नये असे वाटते , म्हणून आपण भारताबद्दल कळकळीने बोलतो , पण इतर जगात काही वेगळी परिस्थिती नाही .
श्री . शांताबाईंची ही रचना तीन ओळीत दिसली तरी ती खरी अशी असली पाहिजे ( १ ) देवळामधली प्रचंड घंटा नाद धजेना करू तिच्या कडेवर गाढ झोपले होते फुलपाखरू ! ! वा ( २ ) देवळामधली प्रचंड घंटा नाद धजेना करू ! तिच्या कडेवर गाढ झोपले होते फुलपाखरू ! ! श्री . जयेश यांना नम्र विनंती की त्यानी रचना कोठे मिळाली त्याचा संदर्भ द्यावा म्हणजे मागेपुढे बघून काही शोध लागतो का बघता येईल . श्री . शांताबाईंना कवितेतील आंतर्गत लयीचे अचूक भान होते व सहज गुणगुणले तरी घंटा व झोपले यां नंतरचा विश्राम ( pause ) नैसर्गिक रीत्या येतो . तेव्हा हायकू म्हणता यावे म्हणून श्री . शांताबाई अशी बेढब मोडतोड करतील असे वाटत नाही . शरद
लोकसंख्या जास्त असल्यामुळे पेट्रोलचा खप जास्त आहे , त्यामुळे जागतीक बाजारपेठेत कच्च्या तेलाचे भाव वाढले , तेल विहीरीवाल्यांना किती फायदा आहे नाही का ?
स्वयंसुधारणा प्रकल्पात जमेल तसे शब्दांची भर घालेन . ' आ ' पासूनच्या शब्दांची भर घालावी का ?
श्री XXXX हे उदगीर मधील सामाजिक कार्यकर्ते आहेत .
की त्यातून सर्वोत्तम निवडताना संपादकमंडळाला नक्कीच खूप त्रास झाला असणार हे नक्की .
इस सिवाने मजबूत किले बनाये , अपनी फौज और असला बढाया , नए जंग - ए - बेहेरिन की तामीर की है उसने | लेकिन उससे भी कई ज्यादा न जीते जानेवाले मजबूत जमीर के लोग तैय्यार किये है उसने | हमने सिवा लोगोंको लाखोंकी की जागीर का लालच दिया लेकिन उन जाँबाज मराठोने उसपर थूंक दिया | आजतक हम दुनिया की हर चीज खरीद सकते थे लेकिन सिवा के उन खुद्दार खादिमों ने खुद को बिकने नहीं दिया | वे रुकते नहीं , वे थकते नहीं , वे झुकते नहीं और वे बिकते भी नहीं | सिवाजी घाग है , चालाक हैं , दगाबाज हैं , नामक्कुल हैं , मग्रूर हैं , बदकार हैं … . लेकिन उसका चालचलन दूध की तरह साफ और सूरज की तरह चमकदार हैं | दुश्मन के भी मजहब , मजहबी कलम , औरत और फकीरों की इज्जत करता हैं वो | इसीलिए उसकी इज्जत और शौहरत बुलंद मिनार की तरह सर उठाये आसमाँ को छु रही है | इसमें कोई शक नहीं शहजादे की हम खुशनसीब है , , हमें दुश्मन भी जो मिला वो सिवाजी जैसा ! ! ! ! ! ! ! !
काही सहज गोष्टी सांगाव्याश्या वाटल्या , तुम्हाला लागू होतीलच असे नाही पण झाल्यास त्याचा वापर आयुष्यात नक्की करा -
येवक लागात कोण कोण येतत ती सगळ्यांचाच स्वागत आसा !
पूर्वी म्हणजे आपले आईवडील ग्रॅज्युएट झालेल्या दिवसांत इंटरव्ह्यूसाठी ' बायो - डाटा ' भरला जायचा . ( आजकाल ' बायो - डाटा ' साठी ' रिझ्युमे ' वगैरे ' फ्याशनेबल ' शब्द आले आहेत . अर्थात आम्हीही तेच वापरतो . ) त्या काळी बायो - डाटावर Skills मध्ये ' टायपिंग ' असलं तर तो फार मोठा प्लसपॉईंट असायचा . म्हणजे आजकाल आपण कोणत्याही शाखेचे पदवीधर असलो तरी ' रिझ्युमे ' वर ' जावा ' , ' सी ' , ' सी + + ' असं काहीतरी असलं की जसा प्लस पॉईंट असतो तसा . ( एकदा इंजिनीअरींगला असताना आमच्या मास्तरांनी ' सी + + ' मधले दोन + + कशासाठी असतात असा याच विषयाच्या तोंडी परिक्षेत प्रश्न विचारला होता . त्याचं उत्तर मला अजूनही सापडलेलं नाहीये . कोणाला माहिती असेल तर जरुर कळवा . ) विषयांतर बाजूला , मुद्दा असा आहे की पूर्वीच्या काळी टायपिंग येणं हा एक प्लस पॉइंट होता . तुम्हाला वाटेल , आज , या संगणकाच्या युगात जिथं एक सहस्रांश सेकंदालाही इतकं महत्व आहे , तिथं टायपिंगची गरज जास्त आहे . कारण सरळ आहे . वेळ वाचावा म्हणून . पण मला तसं मुळीच वाटत नाही . इथे वेळ वाचवायचाय कुणाला . त्यामुळे टायपिंग येण्याचे फायद्यापेक्षा तोटेच जास्ती आहेत हे मी स्वानुभवावरुन सांगू शकतो . उदाहरणच द्यायचं झालं तर आपल्याल्या टायपिंग येतं आणि आपण रेल्वेचं आरक्षण करायला गेलो आहोत असं समजा . कुठेही गेलं तरी रांगेत उभं राहणं हे आपल्या पाचवीलाच पुजलेलं असतं . कारण . . . . बरोबर . . . रांगेचा फायदा सर्वांना . अर्धा - पाउण तास रांगेत उभं राहिल्यावर आपल्या पुढच्या माणसाचा नंबर येतो . तो आरक्षण खिडकीजवळ जातो . आपण त्याच्या मागेच उभे असतो त्यामुळे आपल्याला खिडकीच्या आतलं सगळं दिसत असतं . पुढच्याला महालक्ष्मी एक्स्प्रेसचं स्लीपरचं आरक्षण हवं असतं . मिश्रा किंवा राव असा कोणीतरी आरक्षण अधिकारी त्याच्याकडचा फॉर्म घेतो . एकदा चष्म्यातून फॉर्मकडे बघतो . नंतर चष्म्यावरुन तिरप्या नजरेने फॉर्म भरणा - याकडे बघतो . महालक्ष्मी मधलं ' म ' टाईप करण्यासाठी तर्जनी पुढे करुन ' म ' शोधू लागतो . दोनेक मिनीटांनी त्याला सगळी अक्षरं सापडतात . त्याला तसं एका हाताच्या एका बोटानं अक्षरं शोधताना पाहून आपले हात टाईप करण्यासाठी शिवशिवत असतात . महालक्ष्मीचा डबा भरलेला असतो . आरक्षण हव्या असलेल्या समोरच्या माणसाला तो अधिकारी विचारतो , " महालक्ष्मी १२ तारीखको फुल है , १३ का चलेगा क्या ? " " १२ का फुल्ल है क्या ? मग सह्याद्रीका देखो . " आपल्या पुढचा म्हणतो . पुन्हा ह्याचा ' स ' शोधण्याचा खेळ सुरु होतो . आता मात्र आपला संयम सुटलेला असतो . त्याच्या हातातून तो कीबोर्ड हिसकावून घेउन फटाफट फॉर्म टाईप करुन देण्यासाठी आपले हात असे शिवशिवत असतात . पण निमूटपणे त्याचा तो अक्षरं शोधाशोधीचा खेळ पाहण्याशिवाय गत्यंतर नसल्यामुळे आपला संताप अनावर होतो . पण टायपिंग येत नसेल तर असा संताप अनावर होण्याचा प्रश्न येत नाही . कारण आपल्याला स्वतःला येत नसल्यामुळे आपण इतरांना फारसा दोष देत नाही . टायपिंग येत असेल तर मात्र असा छळ इतर ब - याच ठिकाणी सहन करावा लागतो . कुणाशीही याहू निरोप्या किंवा गुगल बोलक्यावर आपण चॅटिंग करायला बसतो . आपण फटकन काहीतरी प्रश्न विचारतो आणि पलिकडच्याच्या उत्तराकडे डोळे लावून बसतो . खालच्या चौकटीत दोन मिनीटं ' अमुक व्यक्ती टाईप करत आहे ' असं दिसत असतं . नंतर थोड्या वेळानं ' अमुक व्यक्तीनं संदेश पाठवेलेला आहे ' असं दिसतं . पण तो संदेश काही लवकर येत नाही . शेवटी कंटाळून आपण पुढचा संदेश लिहीत असतानाच त्याच्याकडून उत्तराऐवजी दुसराच प्रश्न येतो . मग आपण अर्धवट लिहीलेला पहिला संदेश खोडून त्याच्या प्रश्नाला उत्तर पाठवतो आणि प्रत्युत्तराची वाट पाहात बसतो . पण पुन्हा आपण पहिल्याच चक्रामध्ये अडकतो आणि हा खेळ असाच सुरु राहातो . हल्ली इंटरनेटचा वेग वाढल्यामुळं वेबकॅमवर पलिकडच्या व्यक्तीला पाहण्याची सोय झाली आहे . पण वेबकॅम लावला तरी आपला प्रॉब्लेम काही सुटत नाही . आपण वेबकॅम लावतो ते पलिकडच्या व्यक्तिला पाहायला . पण दिसतं ते फक्त मान खाली घालून कीबोर्डवरची अक्षरं शोधणारं डोकं . आत्ता वर बघेल , नंतर वर बघेल म्हणून आपण अगदी स्क्रीनकडे पाहात बसतो . पलिकडचा ज्या वेळी वर बघतो त्यावेळी कॅमेरा रिफ्रेशच होत नाही आणि पुन्हा स्क्रीनवरचं दृश्य तेच राहतं . आपला धीर असा हळूहळू सुटतच जातो आणि सर्वांना शाळेतच टायपिंग सक्तीचं का केलं नाही म्हणून शिक्षणमंत्र्यांना आपण शिव्यांची लाखोली वाहातो . त्यामानानं टायपिंग न येणा - या लोकांचं बरं असतं . टायपिंग न येणा - या दोन व्यक्ती चॅटींग करत असल्या की त्यांना काही अडचणी येत नाहीत . आपण काहीतरी टाईप करताना समोरच्यानं उत्तर दिलं तरी आपण आपलं उत्तर पाठवून झाल्यावरच वरती स्क्रीनकडे बघतो . त्यामुळं आधी लिहीलेलं खोडून परत दुसरं लिहिण्याचा प्रश्नच उद्भवत नाही . आपण उत्तर पाठवेपर्यंत आणखी दोन संदेश आलेले असतात . त्याला उत्तर देईपर्यंत आणखी दोन येतात . पलिकडेही तशीच परिस्थिती असल्यामुळं दोघांचं सिंक्रोनायझेशन अगदी छान जमतं . बघा . टायपिंगचे फायद्यापेक्षा तोटेच कसे जास्त आहेत . टायपिंगमुळे वेळ वाचतो वगैरे या सर्व बाता आहेत . वेळ वाचण्यापेक्षा असा वायाच जातो आणि वर मनस्ताप होतो तो वेगळाच . त्यामुळे टायपिंग शिकू इच्छिणा - या सर्व लोकांना माझा एक सल्ला आहे . तो म्हणजे पुन्हा एकदा विचार करा . कारण पुढे केव्हाही जाता येईल पण एकदा पुढे गेलात की मागे फिरता येणार नाही . टायपिंग न येणा - या लोकांना टायपिंग न शिकण्याचे फायदे इतरांना पटवून देण्यासाठी या लेखाचा निश्चितच उपयोग होईल अशी आशा करतो आणि ही ' टायपिंग येणा - याची कैफियत ' इथेच संपवतो .
ढोबळ मुद्धे : १ ) विरोधकांनी जे संसदबंद चालू केले आहे ते कितपत योग्य आहे ? नसेल , तर मग दुसरा प्रभावी उपाय कोणता ? २ ) सरकार विरोधकांची ' संयुक्त संसदीय समिती ' ( जेपीसी ) मागणी मान्य का करत नाही ? असे करण्यामागे सरकारची काय जी भूमिका आहे , ती कितपत योग्य आहे ? ३ ) गेली १४ दिवस जे संसद बंद आहे त्याची जबाबदारी खरोखर कोणाची ? सरकारची , विरोधकांची , जनतेची कि सर्वांची ? ४ ) आज सरकारला कोंडीत न पकडता , संसदेत केवळ चर्चेद्वारे मूळ भ्रष्टाचारावर खरोखरीच नियंत्रण आणता येईल काय ? ५ ) ' संयुक्त संसदीय समिती ' ( जेपीसी ) ची स्थापना जर झाली तर त्याने सरकारला काही तोटा होऊ शकतो का , कि विरोधकांना काही फायदा ?
लोकांच्या या विश्वासाचा फायदा प्रकाशनाने घ्यायचा ठरवला , तर ते नैतिक , की अनैतिक ? याची उत्तरे अनेक मिळतील , परंतु धंदा मिळवण्यासाठी / वाढवण्यासाठी ' माफक ' फायदा घेतला पाहिजे असा विचार करणारीही वृत्तपत्रे आहेतच . मग सुरू होते ' पेड एडिटोरियल ' , म्हणजे ' विकतचे संपादकीय / बातमी ' . म्हणजे सरळ सरळ व्यवहार . ' गिव्ह अँड टेकचा ' . टाईमसच्या वेगवेगळ्या पानांची / फीचर्सची ' पेड एडिटिरियल्स ' ची चक्क ' रेटकार्डे ' आहेत . आता बोला ! !
ह्या सर्व लोकांमध्ये एक नो - नॉन्सेन्स आणि नो - प्रिटेन्स सेन्स आहे , जो प्रचंडच आवडला . सगळ्यांना थम्ब्ज अप ! !
वेबजगत खमंग मिसळ - पाव पुणे असो वा सातारा , कोल्हापूर असो वा नाशिक . . गरमागरम आमटी , कांदा , फरसाण आणि वर लिंबू पिळलेली ' खमंग मिसळ ' पावासोबत खाण्याची लाइफ स्टाइल ' आजही लोकप्रिय आहे . ही मिसळ - पाव खाताना सोबत कुटुंबीय किंवा दोस्त असले तर गप्पांची लज्जत आणखी वाढते . फर्मास ' मिसळ - पाव ' मध्ये विविध चवीचे पदार्थ असतात व अस्सल मराठीपण असतो . हेच नाव धारण केलेली मराठमोळी , धमाल वेबसाइट आहे . www . misalpav . com जगभर पसरलेल्या मराठी नेट भटक्यांचे विचार , त्यांचे अनुभव , त्यांची कला , त्यांच्या अभिव्यक्ती माय मराठीतून सादर करण्याची संधी देणारे हे अस्सल मराठमोळं व्यासपीठ आहे . इतले धमाल पोस्ट / ब्लॉग्ज वाचून तुमचेही हात प्रतिक्रिया टाइप करण्यासाठी शिवशिवू लागतील . या संकेतस्थळावर काय आहे ? ' असं विचारण्याऐवजी ' काय नाही ? ' असं विचारा . खरंतर इथला बराच मजकूर इतरत्र छापील स्वरूपात प्रकाशित व्हावा इतका दर्जेदार आहे . प्रथमच पाहणाऱ्यांनी संपादकीय धोरण ' वाचून पुढे नवे लेखन , काथ्याकूट किंवा माझे लेखन ' सारख्या दालनातील प्रत्येक उपशीर्षकावर क्लिक करून पुढे वाचत जावे . आवर्जून येथे सदस्यत्व घ्या व तुमच्या कलाकृती व प्रतिक्रिया अपलोड करा . दिवाळी अंक , गप्पांची चावडी , वाचनालय , व्याख्यानमाला या सर्वाचा एकत्रित अनुभव नियमित देणारे हे संकेतस्थळ नक्की पाहा . विवेक मेहेत्रे
आता लेखक भारतात आल्यावर तो कार्यक्रम करतो की तो भारतात आला म्हणून इंग्लंडात कार्यक्रम होतात ह्याचा शोध घेण्याचे काम लेखक वाचकांवर सोपवतो . लेखकाने नवीन जोडशब्द शोधल्याने की काय पण लेखक एक स्वल्पविराम व ह्या शब्दानंतर टाकून देतो .
चार सहा जणांसाठी पुरेल . सोबत एखादे लोणचे घ्या .
पुराणांत अनेकांना एकापेक्षा जास्त नावं ( कधीतरी पदवी ) यांनी संबोधले गेल्याचे दिसते . सीतेच्या वडिलांचे नाव सीरध्वज . त्यांना आपण त्यांच्या जनक या कुलनामाने ओळखतो . ( सीरध्वजांच्या पित्याचे नाव र्‍ह्स्वरोमन्‌ ) . तसेच रामाला राघव , धृतराष्ट्रपुत्रांना कौरव , तसेच भार्गव , काश्यप इत्यादी . या काश्यप कुलामध्ये १५हून जास्त प्रसिद्ध व्यक्ती होऊन गेल्या . सर्वजण काश्यप हेच नाव लावत होते . - - वाचक्‍नवी
स्वागतम . . . . ! ! माझ्या साईटला भेट देणारांचे मनःपुर्वक स्वागत . . . ! ! माझ्या साईटवरील सर्व लेख , कविता , गझल आणि इतर अवांतर साहित्यलेखन माझे स्वतःचे स्वरचित असुन सर्वाधिकार सुरक्षित आहेत . या साईटवरचे साहित्य इतरांना पाठवायचे असल्यास कृपया साईटचा पत्ता इतरांना कळवावा ही विनंती . येथील साहित्य copy - paste करून इतरांना ई - मेल करू नका . आपण अत्यंत संवेदनशील रसिक आहात , साहित्यचोर नाही याची जाणीव असू द्या . संदर्भ देतांना लिंक आणि लेखक , कविचे नांव अवश्य नमुद करा . आपला नम्र - गंगाधर मुटे
एनसालादा दे पिमीएन्तो रोखो : साहित्यः लाल शिमला मिरच्या , टोमॅटो , कांदे , लसूण , एक्स्ट्रा वर्जिन ओलिव्ह तेल , मीठ , साखर , व्हिनीगर , जिरे पावडर ( आवडल्यास ) प्रमाण : किती मिरच्या किती टोमॅटो पेक्षा क्वांटिटी ने देते . - ( म्हणजे चिरलेली ¡ quantity ¡ ) मिरचीच्या निम्मे टोमॅटो , टोमॅटोच्या निम्मा कांदा , कांद्याच्या निम्मा लसूण . कृती : लाल शिमला मिरच्या तेल लावून , गॅसवर भाजून नंतर झाकून ठेवायच्या . गार झाल्या की साल काढून बोटा इतक्या लांब आणि रूंद ( उभ्या ) चिरायच्या . टोमॅटो , कांदे ही मोठे उभे चिरुन घ्यायचे . लसूण थोडा ठेचल्या सारखा करुन घ्यायचा , पेस्ट नाही . गॅस वर पातेल्यात दोन चमचे तेल घालुन चिरलेले टोमॅटो घालायचे . चवी प्रमाणे मीठ व साखर घालायची . ५ मिनीट परतून पाणी जरा आटलं की लसूण घालायचा . परत २ मिनीट परतून गॅस बंद करायचा . लसूण खुप परतु नये , ¡ just ¡ तेलाला त्याचा ऍरोमा लागला पाहिजे . नंतर एका बोउल मध्ये भाजलेल्या मिरच्या , परतलेले टोमॅटो , कच्चे कांदे , एकत्र करुन वरतुन पुन्हा एक्स्ट्रा वर्जिन ओलिव्ह तेल , व्हिनीगर , मीठ , जिरे पावडर चवीप्रमाणे घालायचे . मिरच्या आणि टोमॅटोचे सुटलेले पाणी त्यातच राहु द्यायचे . ते आंबट गोड पाणी , तेल मिश्रण स्पॅनिश ब्रेडशी छान लागतं , तसे खातात ती लोकं , ते मात्र मला आवडतं . ओलिव्ह तेल मात्र छान चवीचे असणे गरजेचे आहे . सर्व्ह करताना लसूणीचे तुकडे वेचुन घ्यावे . आवडत असतील तर ठेवता येतील .
ग्लोबलायझेशन झाल्यापासुन , तसंच त्याआधीही बरेच मराठीजन देशाबाहेरही वास्तव्यास आहेत ! त्यांनाही आग्रहाचं आमंत्रण आहे ! दुरुस्त केलं आहे .
पण त्यामुळे एकतर आपण प्रत्येकाचे उणे शोधत बसू शकतो
अनुचे ऑफिसदर्शन पहिल्या मजल्या पासुन तर सातव्या मजल्या पर्यंत करुन झाले आणि आज असाच सगळा दिवस टाईमपास करण्यात गेला . . . बघु आता तो आणि ती चे पुढे काय होते . . . . . . . . . . . क्रमश . . . .
आणि ती मुलगी संगापेक्षा पैशासाठी डेस्परेट असावी असे म्हणणे असावे .
१५व्या अध्यायात भगवंतांनी अतिगुह्यतम शास्त्र सांगितले आहे व त्यामुळे साधक ज्ञानवान व कृतार्थ होईल , अशी ग्वाही दिली आहे . इथे वास्तविक अध्यात्मज्ञानाचा कळस गाठला आहे . त्यामुळे भगवंत परत काय सांगणार , असा सहज प्रश्न मनात येतो ; परंतु ९ व्या अध्यायात ज्याचा ओझरता उल्लेख केला आहे त्या गुणांचा अवगुणांचा विस्तार भगवंत परत १६ व्या अध्यायात करत आहेत .
मास्तुरे , गोंदवल्याबद्दल तुम्ही लिहीलेले अचुक एकदम . मला देखील गोंदवल्याला गेल्यावर असाच अगदी साधेपणाचा आणि मुख्य म्हणजे शांतपणाचा अनुभव आलेला आहे .
कंदाहार - अफगाणिस्तानच्या कंदाहार प्रांतामध्ये " तालिबान ' च्या दहशतवाद्यांनी घडवून आणलेल्या स्फोटांच्या मालिकेत 35 जण ठार झाले . या स्फोटामुळे दहशतवाद्यांविरोधात लढ्यासाठी आणखी सैन्य पाठवून द्यावे , अशी मागणी कंदाहार प्रांताचे गव्हर्नर तुर्याकाई वेसा यांनी केली आहे . दहशतवाद्यांनी शहराच्या विविध भागांमध्ये बारा स्फोट केले . या स्फोटांमध्ये 22 पोलिस आणि तेरा नागरिकांचा मृत्यू झाला . एका लग्नसमारंभास आलेल्या दहा नागरिकांचाही एका स्फोटात बळी गेला . या स्फोटांमध्ये 53 जण जखमी झाले आहेत . अफगाणिस्तान लष्कर आणि नाटोचे सैन्य यांनी समन्वयातून कारवाई करण्याची गरज आहे . " तालिबान ' च्या विचारांचा जन्म कंदाहारमधूनच होतो , त्यामुळे हेल्मंड प्रांताबरोबरच कंदाहारमध्येही कारवाई करण्याची गरज त्यांनी व्यक्त केली .
बाबा ऊर्फ सनातन : ( सावरून ) या दोन्ही पोरांनी खूप नाटकी शब्दात खूप बोलून दाखवलं . पण सर . . यातल्या कुठल्याच रीतीने आयुष्य पूर्ण जगून पलीकडे जाता येत नाही . ही पोरं भाबडी आहेत . . एकदम आदर्शवादी . . हा माझा मुलगा होता . . आणि तो मला नेहमी सायंटीफिक भाषेत गोष्टी समजवायचा . . मला . . स्वत : च्या बापाला . . आता मी सांगतो सायंटीफिक भाषेत . या पुरुष आणि प्रकृतिमध्ये अणुपेक्षाही जास्त एनर्जी आहे . अणुभट्टीत स्फोट होऊ नये म्हणून ग्राफाईट रॉड ठेवतात . त्यामुळे जास्तीची उर्जा शोषली जाते आणि विनाश टळतो . याला शहाणपणा म्हणतात . सबुरी म्हणतात . जी अनुभवानेच आलेली असते . अशाच एखाद्या होऊन गेलेल्या स्फोटांनंतर आलेली असते . इलेक्ट्रोन आणि प्रोटोन कितीही आवेगाने एकमेकांना आकर्षित करत असले तरी न्यूट्रोन्स तिथेही असतात . त्याशिवाय अणुला गाभा नसता मिळाला . . आणि तो अस्तित्वातच नसता आला . जगाचं अस्तित्व टिकून राहिलं तरच पुरुष आणि प्रकृति आहेत . आणि ते अस्तित्व टिकावं म्हणून लागणारी संहिता . . कायदे . . श्रद्धा . . सबुरी . . अनुभव . . सगळं म्हणजे मी आहे . . सनातन . . या दोन शक्तींना कंट्रोल करून सतत टिकवून ठेवण्यासाठी मला जिवंत राहिलंच पाहिजे . कोण जाणे नाही कंट्रोल केला तर माझा पोरगा त्याची अनिवार उर्जा बाहेर काढायला म्हणून त्या आमच्यावर गोळ्या झाडणा - यांतला एक बनायचा . ( स्तब्ध शांतता )
ब्राऊन शुगर ( रॉ नव्हे ) घालायची २ कारणं - पहिलं म्हणजे गुळचट चव येण्यासाठी आणि दुसरं म्हणजे थोड्या च्युई होण्यासाठी . काही कुकिज क्रिस्पी पेक्षा थोड्या च्युई चांगल्या लागतात पण मग त्या थोड्या थिक करायच्या .
ट चा उच्चार ट आणि त यांच्या दरम्यानचा होतो , आणि शब्दारंभी आला तर ' ठ ' जवळपासचा होतो , हे निरीक्षण आहेच . इंग्रजी ठॉ‌क्‌ हा उच्चार मराठी टॉक्‌ असाच लिहावा लागतो . त्याला आपला नाईलाज आहे . भारतीय भाषांतलेदेखील सर्व उच्चार मराठीत लिहिता येतातच असे नाही . तमिळ किंवा मलयाळम मधला जास्तीचा ळ मराठीत ळ्ह किंवा ऴ असा दाखवतात , आणि कानडी - तेलुगूमधले दीर्घ ए - ओ , एऽ आणि ओऽ असे . हिंदीतली जास्तीची क़ , ख़ , ग़ , ज़ , ड़ , ढ़ , आणि फ़ , आणि नेपाळीतला ऱ ही अक्षरे नुक्त्याने दाखवता येतात . कॅ आणि कॉ दाखवायची सोय फक्त मराठी , मलयालम आणि सिंहली याच भारतीय भाषात दिसते आहे . हिंदीने हल्लीहल्ली ऑ वापरायला सुरुवात केली आहे . तरीसुद्धा बॅंक शब्द मराठीसारखा लिहिला तर त्याचा उच्चार बऽङ्‌क असा होईल म्हणून तो बैंक असाच लिहावा लागतो . इतके असून मराठीतले सर्व उच्चार लिपीत दाखवता येतातच असे नाही . डावा आणि वाड़ा या दोन शब्दातल्या ड चा उच्चार वेगळा आहे , हे लक्षात घ्यावे . इतकेच काय पण मराठीतही ' क ' चे विविध उच्चार होतात . कॉट आणि कोण मधला मृदुतालव्य क , कण आणि कान मधला कण्ठ्य किंवा मध्य तालव्य क , कीड आणि केस मधला पूर्वतालव्य क , आणि शेवटचा स्फोटक कण्ठ्य क . हे सर्व क आपण एकाच चिन्हाने दाखवतो . त्यामुळे देवनागरी लिपी ही शास्त्रशुद्ध ( ? ) लिपी आहे आणि तिच्यात भारतीय भाषांतले सर्व उच्चार लिहिता येतात , असे म्हणण्यात काहीच तथ्य नाही . - - वाचक्‍नवी
मानवतवर काही सापडते का हे शोधत असताना ही लिंक मिळाली .
अभिव्यक्तीस्वातंत्र्य म्हणून मी धादांत खोटं लिहिलेलं चालवून घ्यायला तयार आहे . . . पण निदान अशा विधानांना विज्ञानाचा आधार आहे असं भासवण्याचा प्रयत्न करू नये .
छान चित्रपट परिक्षण आहे . दफोराव हे कुठल्याही चित्रपटाचे परिक्षण नाही , आणि अजुन टेकन पाहिला नाहीये . . . पण आता जरुर पहावासा वाटतोय ! ! !
जबरदस्तीचा कवी मी , गझल माझी जुळवलेली माणसे हसतील बहुधा , ' ' बेफिकीरी ' ' वाचताना
आज दिलेले पर्यायांमध्ये चवीचा प्रश्न नसल्यामुळे सहज आपलेसे होतील असं वाटतं . बाकी तुपालोण्याच्या पर्यायांचा वापर वाटला होता तेवढा सोपा नाही . २ - ३ दिवस व्हिगन आणि पुन्हा जैसे थे अशी गत होतेय . असो . तुम्ही म्हटल्याप्रमाणे नवी चव जिभेवर रुळायला वेळ लागणारच . पाहु किती वेळ लागतो ते .
जसे द्रव पदार्थ लिटरमधे आणि घन पदार्थ किलोग्रॅममधे मोजण्याची पद्धत आहे . ( जनरली ) म्हणजे ' मोड ऑफ मेजरमेंट ' भिन्न आहे .
अवांतर : आपल्या मराठी लेखनात हिंदी शब्दाचे प्रमाण बरेच कमी झाले आहे .
तर मग कसब ला फाशी देण्याची मागणी का करत नाही ?
नवीन पिढीतील अनेक मराठी तरुणतरुणी अनेक क्षेत्रांत पुढे जाण्याचा प्रयत्न करीत आहेत . त्याने मराठीला निश्चितच उंची मिळेल . अशा वेळी आम्ही ठरवू चित्रपटांत काय दाखवायचे ते आणि आम्ही ठरवू कलाकारांनी काय करायचे ते असे बोलून कसे चालेल ? चार मूठभर माणसांनी एकत्र येऊन सर्वांचे मत ठरवणे हे लोकशाहीच्या विरोधात असल्याचे महात्मा फुल्यांनीही सार्वजनिक सत्यधर्मात सांगितले आहे . त्यामुळे या प्रकारचा दुराग्रह मोडावा लागेल . मराठीच्या गाभ्यात फार सुंदर गोष्टी आहेत . त्या आपण विसरत चाललो आहोत . तुम्ही मिरवणुकीत किती मिरवता हे महत्त्वाचे नाही . या गोष्टी जपण्यासाठी , तरुणांना तेथपर्यंत नेण्यासाठी , विचार करण्यासाठी प्रयत्न झाले तर काहीतरी निर्माण झाले असे म्हणता येईल . क्रौर्यालाच शौर्य मानणार्‍या , आवेशाला बळी पडणार्‍या तरुणांच्या फौजा निर्माण करण्याने काहीही साधणार नाही .
जेव्हा स्ट्रगल फॉर एग्झिस्टन्स होईल तेव्हा काय होईल ? कोण बळी जाईल ? शेवटी एकतर लोक भुकेने मरणार आहेत किंवा कापाकापीच होणार आहे .
आवं , गरम शिणगार आमालाबी आवडतो . पन येकाच दिसात धा ' शिणगारी ' शिणुमे बघितले तर कोनी बी नरम पडेल , न्हाई का ? आन् तुमच्या थेटरात दुसरं काय लावतच नाय तुमी . जरा थोडं कौटुंबिक , मारामारीवाले , कधी आध्यात्मिक वगैरे पन लावून बघा . . . मग बगा , कशी गर्दी जमते ते . काय ?
उत्तम उपक्रम . माझी मुम्बई - गोवा महामार्गाजवळ ११ एकर जमिन आहे . तिथे हॉर्टीकल्चर / ग्रीन हाऊस आधारीत ( किफायती फुलांची लागवड , आयुर्वेदिक् / सुगन्धी वनस्पती लागवड ) काहीतरी करायचा मानस आहे . सध्या परदेशातील पुष्प बाजाराचा अभ्यास करणे सुरु केलय . जर कोणाला भागीदारीत रस असेल तर नक्की बोलुया .
अहमदाबाद - & nbsp गुजरात उच्च न्यायालयाने इशरत जहॉं चकमकप्रकरणी नियुक्त केलेल्या विशेष चौकशी पथकाचे ( एसआयटी ) अध्यक्षपद महाराष्ट्राचे आयपीएस अधिकारी सत्यपालसिंह यांनी अखेर स्वीकारले आहे . सुरवातीला हे पद स्वीकारण्यास सिंह यांनी नकार दिला होता . मात्र , आज त्यांनी अहमदाबादमध्ये या पदाची सूत्रे स्वीकारून " एसआयटी ' चे सदस्य मोहन झा आणि सतीश वर्मा यांच्यासोबत चर्चा केली .
आपणही आपली आवडती गाणी , त्याचबरोबर त्यावरचे रसग्रहण आणि आठवणी दिल्या दिल्यातर उन्हाळ्याची सूट्टी सुरु झाल्यासारखे वाटेल .
१ . शेंगा शक्यतो कोवळ्या पाहून आणाव्यात . एखादी जून असेल तर त्यातले दाणे काढून वापरावेत . २ . भाजी एकदम कोरडी आणि करकरीन असते तरी पूर्ण शिजलेली असते . नीट बारिक गॅसवर परतले की भाजीचा रंग देखील मस्त रहातो . ३ . कांदा लसूण मसाला नसेल तर गोडा मसाला आणि लाल तिखट वापरून देखील ही भाजी करता येते .
या संकेतस्थळावर सदस्यांकडून त्यांच्या विरोप पत्त्याची ( email ) माहिती मिळविली जाते . मराठी ब्लॉग विश्व ह्या विरोप पत्त्याचा उपयोग सदस्यांशी संबंध साधण्याकरिताच करेल . " मराठी ब्लॉग विश्व " सदस्यांच्या कुठल्याच खाजगी माहितीचा उपयोग इतर कुठल्याही कारणास्तव करणार नाही . सदस्यांचे सदस्य - नाम मात्र " मराठी ब्लॉग विश्वा " वर जाहिररित्या सदस्यांच्या ओळखीसाठी वापरत असल्यामुळे सदस्य - नाम खाजगी माहितीमध्ये मोडणार नाही .
चांगल लिहिलयस . . . विचारणार होतो काही चांस आहे का ते . पण ह्या भेटीत माझ्या व्यक्टींग स्किल दाखवायच र्हायल . . . जाउदे पुढच्या येळी
XII . आपण भक्त - भाविक मंड़ळी येथे आल्यावर येथे कोणत्याही विचारांची अनिश्चित भूमिका आपण ठेवू नये . कारण हे कार्य व्यक्तीशः चालविले जात नसल्याने कार्याशी एकरूप व्हा . व्यक्तीशी नव्हे . या कार्याच्या सर्व सिध्दसिध्दांत पध्दती एकाच सद्गुरुकृपेने व मार्गदर्शनाने चाललेल्या असल्याने आपण कोणालाही भेटलात तरी मार्गदर्शन एकाच पध्दतीने होणार आहे . तेंव्हा वेळ न घालविता उपस्थित सेवकांना भेटून ' प्रसाद " घेऊन सेवा सुरू करावी . या ठिकाणी आल्यावर आपली श्रध्दा , विश्वास , आचार , विचार या सर्वावर ' प्रसादाचे ' फल अवलंबून आहे .
पुण्यात अणि इतर सगळ्याच शहरात फ्लेक्सच्या फलकांचे लोण आता चांगलेच पसरू लागले आहे . कुठल्याही निमित्ताने लोकांना शुभेच्छा देणारे फ्लेक्स अणि त्यावरचे फोटो आता आपल्या चांगलेच परिचयाचे झाले आहेत . हे फ्लेक्स लावणारे लोक ते काढण्याचे भानगडीत मात्र पडत नाहीत . सगळेच राजकीय पक्ष यात सामील असल्यामुळे महानगरपालिकासुद्धा हे फलक हटवण्याच्या फंदात फारशी पडत नाही .
ऋयामा भाई म्हणताना तुझा आवाज एवढा थरथरतोय की तू पण ' नामा ' च्या गजरात तान लावत आहेस असा मला संशय येतोय .
पुण्याच्या सर्पोद्यानात राजा नावाचा चित्ता ठेवला होता . एक शंका माझ्या माहिती प्रमाणे भारतात शेवटचा चित्ता १९५४ साली मध्यप्रदेशात मारला गेला आता भारतात चित्तेच अस्तित्वात नाहीत तर मग तुमच्या भावाला चित्ता कसा सापडला ट्रेक मधे तो बिबट्या असावा
म्हणजे गावातील लोक ऐकतात ती ' प्रसिद्धी मिळालेली पण वंगळी / वक्टी / आचरट / बिभत्स / छिछोर गाणी ' आणि शहरातील लोक ऐकतात ती किंवा शहरातील ' सलून्स ' मध्ये लावली जातात ती दर्जेदार गाणी असे गविंना म्हणायचे आहे का ?
राजकारण व भ्रष्टाचार हे इतके हातात हात घालून आहेत आपल्याकडे कि अध्यात्मिक नेत्यांनी त्यासाठी काही करायचे म्हटले तरी त्यांनाही भ्रष्टाचार शिवणार नाही ह्याची खात्री कोण देणार ? इतक्या प्रचंड प्रकारचे आंदोलन करण्यासाठी लागलेय पैशाचे काय ? त्याचा उगम कुठे आहे ? उद्या रामदेव बाबांचा पक्ष निवडून येईलही ह्या लाटेवर , पण त्याचे प्रतिनिधी आधीच्याच वाटेवर जाणार नाहीत याची हमी कोण देईय ?
उत्कृष्ट अनुभव . पुढच्या भागाची उत्सुकता लागून राहते . पुस्तक तयार व्हावे हीच सदिच्छा .
मी या उपक्रमात वेगळ्या वेळी युगोस्लाव्हिया , भारत आणि पॅलेस्टाईन या देशांचे प्रतिनिधीत्व केले होते . मार्च २००१ मध्ये म्हणजे मी शेवटच्या वर्षाला असताना माझे मित्र अमेरिकेचे प्रतिनिधीत्व करत होते आणि मी पॅलेस्टाईनचे . त्याअर्थी आम्ही त्या उपक्रमातील प्रतिस्पर्धी होतो . तरीही आम्ही आमच्या देशांच्या भूमिकांविषयी एकत्र बसून तयारी केली होती . माझ्या मित्रांनी आम्हाला पॅलेस्टाईन विषयी काही मुद्दे सांगितले तर आम्ही त्यांना अमेरिकेविषयी .
काहि मर्यादीत प्रमाणात स्लो कूकरमधे तेल तापवून फोडणी वगैरे करता येते . मर्यादेपेक्षा तपमान वाढले , तर बहुतेक कुकर आपोआप बंद होतात . मग त्यात रस्सा भाज्या करताना आधी भाज्या आणि मग ग्रेव्हीचा मसाला वगैरे टाकायचा . तेलाशिवाय केल्या तर फारच उत्तम आणि फोडणी त्यात न करता वेगळी करुन वरुन घातली तरी छान . आधी भाज्या करुन ठेवल्या असतील तर त्या या कुकरमधे पाणी घालुन त्यात भाज्यांची भांडी ठेवुन गरमहि करता येतात . यावेळी दोन तीन पदार्थ गरम करता येतात . या कुकरमधे आपोआप बंद व्हायची सोय असतेच . भाज्यात डाळ वगैरे असेल तर ती आधी भिजवून घेतली तर छान . एरवीही कुठलीही डाळ शिजवायची आधी भिजवून ठेवली तर लवकर शिजते .
आता ' च्या ' पिऊन आपण सुरुवात केलीच आहे तर माझ्या सर्वात आवडत्या साम्यस्थळाकडे जाऊया . पुलंनीही याविषयी ' पूर्वरंग ' मध्ये नमूद केलंय . ते म्हणतात ' जपानी ' का ' आणि मराठी ' का ' चा अर्थ एकच असावा . ' आणि ते अक्षरश : खरं आहे !
एव्हढ रक्त एकावेळी गोळा करुन काही उपयोग होईल असे वाटत नाही . झालाच तर तो श्रीमंत लोकांनाच होईल . इतके रक्त ज्यादा दिवस टिकवुन ठेवण्याची व्यवस्था व गरज आहे कि नाही हे प्रथम उध्दव ठाकरेनी तपासुन पाह्यला हवे होते . वेताळ
जुहूच्या चौपाटीवर , भेट त्यायची झाली तिले पाहून शाम्याची , बंदी विकेट गेली तिले म्हणे चोळी घाल , घे लुगडं नेसून थ्ये म्हणे आवमाय , हे भूत आलं कुठून ? मंग जुहूवर धमासान , तमाशा सुरु झाला . . . . ॥ ३ ॥
कंपनीमध्ये मी चांगलाच रमलो होतो व जवळ जवळ कंपनीमधील सर्वजण मला नावानीशीच ओळखू लागली होती , संगणक कमीच होते व जे होते देखील जुने , मी थोडाफार प्रयत्न करुन व मालकाशी बोलणी करुन काही नवीन संगणक विकत घेण्याचा व जूने संगणक नवीन लोकांना देण्याचा निर्णय घेतला , व गुडगांव व दिल्ली मधील काही दुकानातून कोटेशन्स मागवली , चार पाच चांगले भाव पाहून मी ती कोटेशन्स मालकांच्या समोर ठेवली व म्हणालो निवडा जो भाव व काम ठीक देइल त्यांला काम देऊ असे ही सांगितले तेव्हा ते म्हणाले ते सर्व तु पाहा व मला फक्त रक्कम सांग कीती चा चेक तयार करायचा तो . मी हसलो व ठीक आहे असे म्हणून बाहेर आलो तोच दोन एक व्यक्ती माझी बाहेर वाट पाहत होते , मी त्यांच्या जवळ गेलो व त्यांची विचारपूस केली , तेव्हा कळाले की ज्या काही कोटेशन्स आल्या होत्या त्यातील एका कंपनीचे प्रतिनिधी म्हणून ते माझ्या कडे आले होते , प्रतिनिधी - " नमस्कार सर . " मी - " नमस्कार बोला . " प्रतिनिधी - " सर , आमची कोट तुम्हाला भेटलीच असेल . " मी - " हो , भेटली ना . विचार चालू आहे अजून काही नक्की झालेले नाही आहे पाहू " प्रतिनिधी - " सर , आम्ही चांगली सर्विस देऊ , तसेच तुमचा फोन आलेल्या काही मिनिटामध्येच आमचा अभियंता तुमच्या कंपनीमध्ये पोहचेल , दहा मिनिटाचाच रस्ता आहे " मी - " ह्म्म्म , बरोबर आहे . " प्रतिनिधी - " सर बाकीच्या काही दुकानदारांचे कोट तुमच्या कडे आले असतील त्यातील सर्वात कमी कोट आमचीच आहे ह्याची खात्री आहे आम्हाला " मी - फक्त हसलो . प्रतिनिधी - " तरी ही मार्केटचे काम आहे जरा कमी जास्त झाले असेल तर आम्ही बदल करु शक्तो कोट मध्ये " मी - " ह्म्म नाही कोट मालकांच्या समोर गेली आहे मी काही करु शकत नाही आता पण पाहू काय होते ते " प्रतिनिधीचा साथी - " सर , मी अरविंद आहे व ही संस्था माझीच आहे गेली ५ वर्ष मी ह्या व्यवसायामध्ये आहे , व मला माहीत आहे कोट गेली आहे पण तुमच्या हाती सर्व काही आहे असे माझे गुप्त सुत्र . . . सांगत होता " मी - " च्या मायला , कंपनी मध्ये गुप्त - सुत्र . . . माफ करा मी मराठीमध्ये बोललो , आमच्या कंपनीमध्ये तुमचा जुगाड मी समजलो नाही " अरविंद - " सर , काय करावे हा कारोबार जरा असाच आहे सर्व माहीती ठेवावी लागते आम्हाला . " मी - " ह्म्म बरोबर , तर मग . " अरविंद - " सर , ईकडचे तिकडचे बोलत बसत नाही , १० टक्के व नक्की करा . " मी - " दहा टक्के ? ? ? " च्यायला ही काय नवीन भानगड . अरविंद - " सर , ठीक है ११ % कर लो . . . ह्म्म्म नही सीधा आप १२ % कर लो ठिक है अब . तो कब फोन करु पीओ के लिये ? " मी - अजून गोंधळलोच होतो काही कळत नव्हते हा काय बोलतो आहे ते , मी सरळ त्यांना म्हणालो थांबा आलोच . व जवळ जवळ पळतच माझे एक सहकारी व नवीन मित्र यादव ह्यांच्या कडे गेलो व सगळी बातचित त्यांना सांगितली , ते हसत म्हणाले " अबे , वह तुम्हे तुम्हारा हिस्सा बता रहा है . . . १२ % मतलब जो भी बिल बनेगा उसका १२ % . हा कर दे बेटा , तेरे तो मजे है अब . " मी हसलो व परत मिटीग रुमवर आलो . मी अरविंदला म्हणालो " ठीक है , कल बात कर ना एक बार "
सिंहगडरोडवर गोयल गंगाच्या दोन स्कीम्स चालू आहेत . ' गंगा भाग्योदय ' आणि ' अमृतगंगा ' . . . ' गंगा भाग्योदय ' चे प्लॅटस् बरे आहेत , पण बजेटमध्ये नाहीत . अमृतगंगाचे जरा लहान आहेत . पण बिल्डरबद्दल खात्रीलायक माहिती मिळत नाहीये .
मोठी ऑपरेशन्स करणार्‍या सर्जन्सना हा आजार प्रोफेशनल हॅजार्डस या स्वरूपात होऊ शकतो . . .
मुंबई - & nbsp अन्य भाषक कलाकारांनाही प्रोत्साहन दिले गेले पाहिजे . कारण कलाकाराची भाषा एकच नसते . ज्यांच्याकडे मुद्दे नसतात ते गुद्द्यावर येतात . भाषेचा वाद सुरू करतात , अशी टीका मुख्यमंत्री अशोक चव्हाण यांनी काल शिवसेना आणि मनसेवर केली . मराठी संगीत क्षेत्राला व्यासपीठ उपलब्ध करून देण्यासाठी 92 . 7 बिग एफएमने " बिग मराठी म्युझिक अवॉर्डस्‌ - 2010 ' या वर्षीपासून सुरू केले आहेत . त्याचा वितरण सोहळा काल प्रभादेवी येथील रवींद्र नाट्यमंदिरात झाला . त्यावेळी मुख्यमंत्री प्रमुख पाहुणे होते . त्याशिवाय अजय - अतुल , यशवंत देव , अनुराधा पौडवाल , सुदेश भोसले , अनिल मोहिले , मंगेश पाडगावकर आदी मान्यवर उपस्थित होते . मुख्यमंत्र्यांनी या वेळी शिवसेना आणि मनसेला टीकेचे लक्ष्य केले . ते म्हणाले , " खासगी रेडिओ वाहिन्यांसंदर्भात झालेल्या वादाबाबत आपणास काहीही बोलायचे नाही . कारण ज्यांच्याकडे मुद्दे नसतात ते गुद्द्यावर येतात . आपण येथे कलाकारांना प्रोत्साहन देण्यासाठी आलो आहोत . मराठीतील उपेक्षित कलाकारांना सरकारने नेहमीच मदत केली आहे . या वाहिनीचा हा उपक्रम निश्चितच स्तुत्य आहे .
मुंबई - महापालिकेच्या नगरसेवकांना अपात्र ठरविण्याचा अधिकार दिवाणी न्यायालयांकडून शासनाकडे घेण्याचा महत्त्वपूर्ण निर्णय राज्य मंत्रिमंडळाने आज घेतला . त्यासाठी महापालिका आयुक्तांनी प्रस्ताव पाठविण्याची तरतूद करण्यात आली आहे मात्र या अधिकाराच्या अंकुशाचा गैरवापर राजकीय सौदेबाजीसाठी केला जाईल , अशी भीती व्यक्त करण्यात येत आहे . सध्या नगरपालिकेच्या सदस्यांना अपात्र ठरविण्याचा अधिकार जिल्हाधिकाऱ्यांना असून , अपिलांवरील सुनावणीचा अधिकार राज्य शासनाला आहे . त्याच धर्तीवर ही तरतूद महापालिकांसाठी करण्यात आली असून , ही प्रकरणे आता दिवाणी न्यायालयात न जाता थेट शासनाकडे येतील . अनधिकृत बांधकाम करणे वा त्यास संरक्षण देणे , तीन मुले असणे आदी विविध कारणांसाठी नगरसेवकांना अपात्र ठरविण्याची तरतूद राज्यातील 23 महापालिकांना लागू असलेल्या तीन कायद्यांमध्ये आहे . याबाबतचा ठराव महापालिकेच्या सर्वसाधारण सभेने मंजूर केल्यावर पालिका आयुक्तांनी अपात्रतेचे प्रकरण दिवाणी न्यायालयाकडे पाठवावे , अशी तरतूद सध्या आहे परंतु एखाद्या नगरसेवकाविरुद्ध सर्वसाधारण सभा असा ठराव कधीच करीत नाही . त्यामुळे ही तरतूद कुचकामी ठरली होती .
योग , धन्य रे ! वृत्तांत तर छानच आणि त्यातूनच तुझ्या सूत्रसंचलनाची झलक दिसतेय . . . कार्यक्रम बघायला मिळाला असता तर काय बहार होती ! तुझ्या " दिया " ने केलेली तेजाची आरती . . . बहोत खूब ! नाव सार्थ केलय लेकीने ! फारच गोड आहे हे काम , बाबा . दृष्ट काढून टाकायला सांग बायकोला तुझं किती खरं . . . आजही सारं सुरळीत चाललय आणि चालेल ह्याची खात्री होण्यासाठी अशी देवमाणसं असावी लागतात आजूबाजूला . . . . . परत एकदा . . . सुंदर लेख आणि धन्यवाद !
अजितदादा समाविष्ट गावांच्या विकास आराखड्याला मंजुरी हि % वारी वरून रखडली आहे बरोबर ना ?
कालचं माझ्या कोंकणी कलीगने कारल्याच रायतं आणलं होत . वाटलं होत ती भाजी किंवा चटणी असेल . पण तिने खोबरे आणि कारल्याची बारीक तुकडे एकत्र करून रायतं बनवलं होत . त्यात तिने धने रगडून टाकले होते .
नि वरचा फोटो माझ्या जावयाचा असे म्हणा . पण यंदा तो येणार नाहीये . स्वैपाकघरात शेगडीच्या एव्हढ्या जवळ मला घरात जाऊ देत नाहीत . नि मलाहि जायची इच्छा नाही , विशेषतः उन्हाळ्यात !
Download XML • Download text
