| s-707
| aeneolosque piscatores notaverim et mensas totas argenteas calicesque circa fictiles inauratos et vinum in conspectu sacco defluens. |
| s-708
| Haec dicente eo gallus gallinaceus cantavit. |
| s-709
| Qua voce confusus Trimalchio vinum sub mensa iussit effundi lucernamque etiam mero spargi. |
| s-710
| Longe a nobis. |
| s-711
| Dumque Daedalus potionem ferventissimam haurit, Fortunata mola buxea piper trivit. |
| s-712
| Subiit igitur alia classis, et illi quidem exclamavere: |
| s-713
| Itaque Fortunata, ut ex aequo ius firmum approbaret, male dicere Trimalchioni coepit et purgamentum dedecusque praedicare, qui non contineret libidinem suam. |
| s-714
| Ultimo etiam adiecit: |
| s-715
| Trimalchio contra offensus convicio calicem in faciem Fortunatae immisit. |
| s-716
| Illa tanquam oculum perdidisset, exclamavit manusque trementes ad faciem suam admovit. |
| s-717
| Immo puer quoque officiosus urceolum frigidum ad malam eius admovit, super quem incumbens Fortunata gemere ac flere coepit. |
| s-718
| Et ego, homo dipundiarius, sestertium centies accipere potui. |
| s-719
| Scis tu me non mentiri. |
| s-720
| At ego dum bonatus ago et nolo videri levis, ipse mihi asciam in crus impegi. |
| s-721
| Recte, curabo, me unguibus quaeras. |
| s-722
| Et ut depraesentiarum intelligas, quid tibi feceris: |
| s-723
| Habinna, nolo, statuam eius in monumento meo ponas, ne mortuus quidem lites habeam. |
| s-724
| Idem et Scintilla flens dixit ac per genium eius Gaium appellando rogare coepit, ut se frangeret. |
| s-725
| si quid perperam feci, in faciem meam inspue. |
| s-726
| Puerum basiavi frugalissimum, non propter formal, sed quia frugi est: |
| s-727
| decem partes dicit, librum ab oculo legit, thraecium sibi de diariis fecit, arcisellium de suo paravit et duas trullas. |
| s-728
| Non est dignus quem in oculis feram? |
| s-729
| sed Fortunata vetat. |
| s-730
| Ita tibi videtur, fulcipedia? |
| s-731
| suadeo, bonum tuum concoquas, milva, et me non facias ringentem, amasiuncula: |
| s-732
| alioquin experieris cerebrum meum. |
| s-733
| Nosti me: |
| s-734
| Sed vivorum meminerimus. |
| s-735
| Corcillum est quod homines facit, cetera quisquilia omnia. |
| s-736
| alius alia vobis dicet. |
| s-737
| Felicitate dissilio. |
| s-738
| Tu autem, sterteia, etiamnum ploras? |
| s-739
| iam curabo, fatum tuum plores. |
| s-740
| Sed, ut coeperam dicere, ad hanc me fortunam frugalitas mea perduxit. |
| s-741
| Nec turpe est, quod dominus iubet. |
| s-742
| Scitis, quid dicam: |
| s-743
| coheredem me Caesari fecit, et accepi patrimonium laticlavium. |
| s-744
| Concupivi negotiari. |
| s-745
| Putares me hoc iussisse: |
| s-746
| omnes naves naufragarunt, factum, non fabula. |
| s-747
| Uno die Neptunus trecenties sestertium devoravit. |
| s-748
| Putatis me defecisse? |
| s-749
| Alteras feci maiores et meliores et feliciores, ut nemo non me virum fortem diceret. |
| s-750
| Scitis, magna navis magnam fortitudinem habet. |
| s-751
| Oneravi rursus vinum, lardum, fabam, seplasium, mancipia. |
| s-752
| Hoc loco Fortunata rem piam fecit; |
| s-753
| Hoc fuit peculii mei fermentum. |
| s-754
| Cito fit, quod di volunt. |
| s-755
| Uno cursu centies sestertium corrotundavi. |
| s-756
| Statim redemi fundos omnes, qui patroni mei fuerant. |
| s-757
| Aedifico domum, venalicia coemo iumenta; |
| s-758
| quicquid tangebam, crescebat tanquam favus. |
| s-759
| sustuli me de negotiatione et coepi libertos faenerare. |
| s-760
| ab acia et acu mi omnia exposuit; |
| s-761
| intestinas meas noverat; |
| s-762
| tantum quod mihi non dixerat, quid pridie cenaveram. |
| s-763
| Tu parum felix in amicos es. |
| s-764
| Nemo unquam tibi parem gratiam refert. |
| s-765
| Tu latifundia possides. |
| s-766
| Tu viperam sub ala nutricas ' et, quod vobis non dixerim, et nunc mi restare vitae annos triginta et menses quattuor et dies duos. |
| s-767
| Praeterea cito accipiam hereditatem. |
| s-768
| Hoc mihi dicit fatus meus. |
| s-769
| Quod si contigerit fundos Apuliae iungere, satis vivus pervenero. |
| s-770
| Interim dum Mercurius vigilat, aedificavi hanc domum. |
| s-771
| Ut scitis, casula erat; |
| s-772
| nunc templum est. |
| s-773
| Habet quattuor cenationes, cubicula viginti, porticus marmoratos duos, susum cenationem, cubiculum in quo ipse dormio, viperae huius sessorium, ostiarii cellam perbonam; |
| s-774
| hospitium hospites capit. |
| s-775
| Credite mihi: |
| s-776
| assem habeas, assem valeas; |
| s-777
| habes, habeberis. |
| s-778
| Sic amicus vester, qui fuit rana, nunc est rex. |
| s-779
| Interim. |
| s-780
| Stiche, profer vitalia, in quibus volo me efferri. |
| s-781
| alioquin te vivum comburam. |
| s-782
| Consonuere cornicines funebri strepitu. |
| s-783
| Nos occasionem opportunissimam nacti Agamemnoni verba dedimus raptimque tam plane quam ex incendio fugimus. |
| s-784
| Aesopus auctor quam materiam repperit, Hanc ego polivi versibus senariis. |
| s-785
| A te decurrit ad meos haustus liquor. |
| s-786
| Ante hos sex menses male, ait, dixisti mihi. |
| s-787
| Respondit agnus: |
| s-788
| Pater hercle tuus, ille inquit, male dixit mihi. |
| s-789
| Atque ita correptum lacerat iniusta nece. |
| s-790
| Athenae cum florerent aequis legibus, Procax libertas civitatem miscuit Frenumque solvit pristinum licentia. |
| s-791
| Ranae vagantes liberis paludibus Clamore magno regem petiere a Iove, Qui dissolutos mores vi compesceret. |
| s-792
| Pater deorum risit atque illis dedit Parvum tigillum, missum quod subito vadi Motu sonoque terruit pavidum genus. |
| s-793
| Hoc mersum limo cum iaceret diutius, Forte una tacite profert e stagno caput Et explorato rege cunctas evocat. |
| s-794
| Illae timore posito certatim adnatant Lignumque supera turba petulans insilit. |
| s-795
| Tum misit illis hydrum, qui dente aspero Corripere coepit singulas. |
| s-796
| Frustra necem Fugitant inertes, vocem praecludit metus. |
| s-797
| Furtim igitur dant Mercurio mandata ad Iovem, Afflictis ut succurrat. |
| s-798
| Quia noluistis vestrum ferre inquit bonum, Malum perferte. |
| s-799
| — Vos quoque, o cives, ait, Hoc sustinete, maius ne veniat malum. |
| s-800
| Tumens inani graculus superbia, Pennas pavoni quae deciderant sustulit Seque exornavit. |
| s-801
| Deinde contemnens suos Se inmiscuit pavonum formoso gregi. |
| s-802
| Illi inpudenti pennas eripiunt avi Fugantque rostris. |
| s-803
| Male mulcatus graculus Redire maerens coepit ad proprium genus; |
| s-804
| A quo repulsus tristem sustinuit notam. |
| s-805
| Amittit merito proprium qui alienum adpetit. |
| s-806
| Canis per flumen carnem cum ferret natans, Lympharum in speculo vidit simulacrum suum, Aliamque praedam ab altero ferri putans Eripere voluit; |