| s-210
| Hac agit, ut pastor, per devia rura capellas, dum venit, adductas et structis cantat avenis. |
| s-211
| Sedit Atlantiades et euntem multa loquendo detinuit sermone diem iunctisque canendo vincere harundinibus servantia lumina temptat. |
| s-212
| nymphae Syringa vocabant. |
| s-213
| Non semel et satyros eluserat illa sequentes et quoscumque deos umbrosaque silva feraxque rus habet. |
| s-214
| Ortygiam studiis ipsaque colebat virginitate deam. |
| s-215
| Sic quoque fallebat. |
| s-216
| Hic illam cursum inpedientibus undis, ut se mutarent liquidas orasse sorores, Panaque, cum prensam sibi iam Syringa putaret, corpore pro nymphae calamos tenuisse palustres. |
| s-217
| Dumque ibi suspirat, motos in harundine ventos effecisse sonum tenuem similemque querenti. |
| s-218
| atque ita disparibus calamis conpagine cerae inter se iunctis nomen tenuisse puellae. |
| s-219
| Talia dicturus vidit Cyllenius omnes succubuisse oculos adopertaque lumina somno. |
| s-220
| Supprimit extemplo vocem firmatque soporem languida permulcens medicata lumina virga. |
| s-221
| Excipit hos volucrisque suae Saturnia pennis collocat et gemmis caudam stellantibus inplet. |
| s-222
| Protinus exarsit nec tempora distulit irae horriferamque oculis animoque obiecit Erinyn paelicis Argolicae stimulosque in pectore caecos condidit et profugam per totum terruit orbem. |
| s-223
| Ultimus inmenso restabas, Nile, labori. |
| s-224
| Quem simul ac tetigit, positis in margine ripae procubuit genibus resupinoque ardua collo, quos potuit solos, tollens ad sidera vultus et gemitu et lacrimis et luctisono mugitu cum Iove visa queri finemque orare malorum. |
| s-225
| Coniugis ille suae conplexus colla lacertis, finiat ut poenas tandem, rogat 'in'que 'futurum pone metus' inquit; |
| s-226
| et Stygias iubet hoc audire paludes. |
| s-227
| fugiunt e corpore saetae, cornua decrescunt, fit luminis artior orbis, contrahitur rictus, redeunt umerique manusque , ungulaque in quinos dilapsa absumitur ungues: |
| s-228
| de bove nil superest formae nisi candor in illa. |
| s-229
| Officioque pedum nymphe contenta duorum erigitur metuitque loqui, ne more iuvencae mugiat, et timide verba intermissa retemptat. |
| s-230
| Fuit huic animis aequalis et annis Sole satus Phaethon. |
| s-231
| Pudet haec opprobria nobis et dici potuisse et non potuisse refelli. |
| s-232
| Dixit et inplicuit materno bracchia collo perque suum Meropisque caput taedasque sororum traderet oravit veri sibi signa parentis. |
| s-233
| Ambiguum, Clymene, precibus Phaethontis an ira mota magis dicti sibi criminis utraque caelo bracchia porrexit spectansque ad lumina solis ' per iubar hoc ' inquit ' radiis insigne coruscis, nate, tibi iuro, quod nos auditque videtque , hoc te, quem spectas, hoc te, qui temperat orbem, Sole satum. |
| s-234
| Si ficta loquor, neget ipse videndum se mihi, sitque oculis lux ista novissima nostris. |
| s-235
| unde oritur, domus est terrae contermina nostrae. |
| s-236
| Emicat extemplo laetus post talia matris dicta suae Phaethon et concipit aethera mente, Aethiopasque suos positosque sub ignibus Indos sidereis transit patriosque adit inpiger ortus. |
| s-237
| Amicimur ergo diligenter obliti omnium malorum, et Gitona libentissime servile officium tuentem usque hoc iubemus in balnea sequi. |
| s-238
| Nos interim vestiti errare coepimus. |
| s-239
| Notavimus etiam res novas. |
| s-240
| Nam duo spadones in diversa parte circuli stabant, quorum alter matellam tenebat argenteam, alter numerabat pilas, non quidem eas quae inter manus lusu expellente vibrabant, sed eas quae in terram decidebant. |
| s-241
| Et iam non loquebatur Menelaus cum Trimalchio digitos concrepuit, ad quod signum matellam spado ludenti subiecit. |
| s-242
| Exonerata ille vesica aquam poposcit ad manus, digitosque paululum adspersos in capite pueri tersit. |
| s-243
| Longum erat singula excipere. |
| s-244
| Itaque intravimus balneum, et sudore calfacti momento temporis ad frigidam eximus. |
| s-245
| Iam Trimalchio unguento perfusus tergebatur, non linteis, sed palliis ex lana mollissima factis. |
| s-246
| Tres interim iatraliptae in conspectu eius Falernum potabant, et cum plurimum rixantes effunderent, Trimalchio hoc suum propinasse dicebat. |
| s-247
| Cum ergo auferretur, ad caput eius symphoniacus cum minimis tibiis accessit et tanquam in aurem aliquid secreto diceret, toto itinere cantavit. |
| s-248
| In aditu autem ipso stabat ostiarius prasinatus, cerasino succinctus cingulo, atque in lance argentea pisum purgabat. |
| s-249
| Super limen autem cavea pendebat aurea, in qua pica varia intrantes salutabat. |
| s-250
| Ceterum ego dum omnia stupeo, paene resupinatus crura mea fregi. |
| s-251
| In deficiente vero iam porticu levatum mento in tribunal excelsum Mercurius rapiebat. |
| s-252
| Notavi etiam in porticu gregem cursorum cum magistro se exercentem. |
| s-253
| Interrogare ergo atriensem coepi, quas in medio picturas haberent. |
| s-254
| Non licebat multaciam considerare. |
| s-255
| Nos iam ad triclinium perveneramus, in cuius parte prima procurator rationes accipiebat. |
| s-256
| Sub eodem titulo et lucerna bilychnis de camera pendebat, et duae tabulae in utroque poste defixae, quarum altera, si bene memini, hoc habebat inscriptum: |
| s-257
| Sine dubio paulisper trepidavimus, ne contra praeceptum aliquis nostrum limen transiret. |
| s-258
| Ceterum ut pariter movimus dextros gressus, servus nobis despoliatus procubuit ad pedes ac rogare coepit, ut se poenae eriperemus: |
| s-259
| nec magnum esse peccatum suum, propter quod periclitaretur; |
| s-260
| subducta enim sibi vestimenta dispensatoris in balneo, quae vix fuissent decem sestertiorum. |
| s-261
| Vestimenta mea cubitoria perdidit, quae mihi natali meo cliens quidam donaverat, Tyria sine dubio, sed iam semel lota. |
| s-262
| Ego experiri volui, an tota familia cantaret, itaque potionem poposci. |
| s-263
| nam iam omnes discubuerant praeter ipsum Trimalchionem, cui locus novo more primus servabatur. |
| s-264
| Ponticuli etiam ferruminati sustinebant glires melle ac papavere sparsos. |
| s-265
| Pallio enim coccineo adrasum excluserat caput circaque oneratas veste cervices laticlaviam immiserat mappam fimbriis hinc atque illinc pendentibus. |
| s-266
| Et ne has tantum ostenderet divitias, dextrum nudavit lacertum armilla aurea cultum et eboreo circulo lamina splendente conexo. |
| s-267
| Ut deinde pinna argentea dentes perfodit, ' Amici ' inquit ' nondum mihi suave erat in triclinium venire, sed ne diutius absentivos morae vobis essem, omnem voluptatem mihi negavi. |
| s-268
| Sequebatur puer cum tabula terebinthina et crystallinis tesseris, notavique rem omnium delicatissimam. |
| s-269
| Pro calculis enim albis ac nigris aureos argenteosque habebat denarios. |
| s-270
| Accessere continuo duo servi et symphonia strepente scrutari paleam coeperunt erutaque subinde pavonina ova divisere convivis. |
| s-271
| Accipimus nos cochlearia non minus selibras pendentia ovaque ex farina pingui figurata pertundimus. |
| s-272
| Ego quidem paene proieci partem meam, nam videbatur mihi iam in pullum coisse. |
| s-273
| Iam Trimalchio eadem omnia lusu intermisso poposcerat feceratque potestatem clara voce, si quis nostrum iterum vellet mulsum sumere, cum subito signum symphonia datur et gustatoria pariter a choro cantante rapiuntur. |
| s-274
| Subinde intraverunt duo Aethiopes capillati cum pusillis utribus, quales solent esse qui harenam in amphitheatro spargunt, vinumque dedere in manus; |
| s-275
| aquam enim nemo porrexit. |
| s-276
| Itaque iussi suam cuique mensam assignari. |
| s-277
| Quare tengomenas faciamus. |
| s-278
| vita vinum est. |
| s-279
| Hanc cum super mensam semel iterumque abiecisset, et catenatio mobilis aliquot figuras exprimeret, Trimalchio adiecit: |
| s-280
| Sic erimus cuncti, postquam nos auferet Orcus. |
| s-281
| novitas tamen omnium convertit oculos. |
| s-282
| Rotundum enim repositorium duodecim habebat signa in orbe disposita, super quae proprium convenientemque materiae structor imposuerat cibum: |
| s-283
| In medio autem caespes cum herbis excisus favum sustinebat. |
| s-284
| Circumferebat Aegyptius puer clibano argenteo panem. |
| s-285
| Atque ipse etiam taeterrima voice de Laserpiciario mimo canticum extorsit. |
| s-286
| Haec ut dixit, ad symphoniam quattuor tripudiantes procurrerunt superioremque partem repositorii abstulerunt. |
| s-287
| Damus omnes plausum a familia inceptum et res electissimas ridentes aggredimur. |
| s-288
| Processit statim scissor et ad symphoniam gesticulatus ita laceravit obsonium, ut putares essedarium hydraule cantante pugnare. |
| s-289
| Ingerebat nihilo minus Trimalchio lentissima voce: |
| s-290
| Ego suspicatus ad aliquam urbanitatem totiens iteratam vocem pertinere, non erubui eum, qui supra me accumbebat, hoc ipsum interrogare. |
| s-291
| Carpus vocatur. |
| s-292
| Non potui amplius quicquam gustare, sed conversus ad eum, ut quam plurima exciperem, longe accersere fabulas coepi sciscitarique , quae esset mulier illa, quae huc atque illuc discurreret. |
| s-293
| Ignoscet milli genius tuus, noluisses de manu illius panem accipere. |
| s-294
| sed haec lupatria providet omnia et ubi non putes. |
| s-295
| Ad summam, quemvis ex istis babaecalis in rutae folium coniciet. |
| s-296
| Omnia domi nascuntur: |
| s-297
| lana, credrae, piper, lacte gallinaceum si quaesieris, invenies. |
| s-298
| Ad summam, parum illi bona lana nascebatur; |
| s-299
| arietes a Tarento emit, et eos culavit in gregem. |
| s-300
| Mel Atticum ut domi nasceretur, apes ab Athenis iussit afferri; |
| s-301
| obiter et vernaculae quae sunt, meliusculae a Graeculis fient. |
| s-302
| Ecce intra hos dies scripsit, ut illi ex India semen boletorum mitteretur. |
| s-303
| Vides tot culcitras: |
| s-304
| nulla non aut conchyliatum aut coccineum tomentum habet. |
| s-305
| Tanta est animi beatitudo. |
| s-306
| Reliquos autem collibertos eius cave contemnas. |
| s-307
| Valde sucossi sunt. |
| s-308
| hodie sua octingenta possidet. |
| s-309
| De nihilo crevit. |