| s-1
| «Արամ Մանուկեան» շէնք կամ «Արամ Մանուկեան կեդրոն» կամ ճամբաներու խիտ խաչմերուկ... |
| s-2
| Այս կառոյցը եթէ լեզու ունենար ու խօսելու կարողութիւն՝ ինչեր ու ինչեր պիտի պատմէր։ |
| s-3
| Ճիշդ հիմա վերելակին առջեւն եմ, հետս մէկը կայ, գիտեմ, որ ընկեր ասինչն է, բայց երբեք խօսակցութիւն չունիմ հետը։ |
| s-4
| Վերելակը եկաւ, դուռը բացի, «հրամէ՛ , ընկե՛ր »... |
| s-5
| Փամբուկչեանը կ՚երգէ կոր ցած ձայնով։ |
| s-6
| Հասանք։ |
| s-7
| Դուռը կը բանայ ու ինձմէ առաջ կ՚ելլէ ընկերը։ |
| s-8
| Ետեւէն զգոյշ կը նայիմ՝ ի՛նչ պիտի ընէ։ |
| s-9
| Դիմացի մեծ դռան աջ կողմը անդրֆոն կայ, կը սեղմէ, ո՞վ է... |
| s-10
| Հիմա եկէք շարունակենք իմ ճամբան... |
| s-11
| Մի քանի տարի յետոյ, երբ ես վարչական եղայ, մեր վարչութեան որոշումով այդ անթիք սառնարանը վերցուցինք ու տեղը սիրուն պահարան մը տեղաւորեցինք։ |
| s-12
| Հա ուալլա, այդ քայլը իմ օրերուս էր։ |
| s-13
| Մի քանի քայլ նեղ միջանցքին մէջ ու ձախ կողմի վրայ կը յայտնուի հայրիկ Ապու Կարոն. սենեականման շատ պզտիկ տարածք մըն էր անոր տնօրինածը՝ այս հրաշալի մարդը հոն ինչ գործեր կը տեսնէր։ |
| s-14
| Պզտիկ սառնարան, քովը նստելու տեղ, բայց աթոռ չէ՝ տակը գազոզի հին սնտուկ։ |
| s-15
| Կողքը Ապու Կարոյին աթոռն է, որ շատ յաճախ մեզի կու տար։ |
| s-16
| Սախխան, պահարան, լուացարան ու վերջ։ |
| s-17
| Ապու Կարոյին մենյուին մէջ կայ չորս տեսակ սենտվիչ՝ սուճուխ, պանիր, շոքոլա, իտալական, յաւելեալ՝ թէյ, սուրճ, քոլա ու անշուշտ տերպի։ |
| s-18
| «Բարեւ, Ապու Կարօ»... |
| s-19
| «Բարեւ, պապ»... |
| s-20
| Քալելով կ՚ըսեմ՝ «Մէկ հատ իտալական, հաճիս, անօթի եմ, կու գամ կոր»... |
| s-21
| Ճամբաս եթէ շարունակեմ՝ կը հասնիմ աջիս սենեակ մը։ |
| s-22
| Կեդրոնական վարչութեան սենեակն է։ |
| s-23
| Ընդհանրապէս չէի սիրեր այդ սենեակը մտնել։ |
| s-24
| Ճիշդ քովը տեղական վարչութեան սենեակն էր՝ հոն ալ չէի սիրեր մտնել։ |
| s-25
| Դէ ո՞վ կը սիրէ վարչութիւններու հետ հանդիպիլ։ |
| s-26
| Բայց երբ արդէն վարչական դարձայ, այդ սենեակէն դուրս չէի ելլեր։ |
| s-27
| Հիմա եկէք շարունակեմ ճամբան. վարչութեան սենեակէն քանի մը քայլ առջեւ՝ աջ կողմս փոստարկղ մը կայ, վրան՝ «Փոթորիկ» պարբերաթերթին կողքը։ |
| s-28
| Ճիշդ դիմացը երկար-երկար սենեակ մը կայ՝ ժողովներու համար, իսկ աջ կողմը՝ մեր մեծ սրահը։ |
| s-29
| Պատի եզրին շարուած ճերմակ փլասթիքէ աթոռներ, իսկ պատին վրայ՝ հրաշալի տղոց նկարներ, որոնք մահ ու ազատութեան ընտրութեան առջեւ ընտրեր էին «մահը»։ |
| s-30
| Կար նաեւ մէկ սեղան, վրան՝ «Ազդակ»ը, «Գանձասար»ը եւ քանի մը այլ պարբերաթերթեր։ |
| s-31
| Անոր քով՝ նոր պէյպիֆուդի սեղան, դիմացը՝ փինկ-փոնկի սեղան, իսկ միւս կողմը՝ երկար պահարանը, պզտիկ գրադարանը, նոր ժապաւէն ու Ներսիկի ու Գառնիկի բոլոր քասէդները։ |
| s-32
| Սրահը հիմա պաս-պարապ է. լաւ է, որովհետեւ եթէ մէկը ըլլար՝ պիտի սկսէի փինկ-փոնկ խաղալ։ |
| s-33
| Ի միջի այլոց, այդ ժամանակ համոզուած էի, որ բոլոր ազգային տղաքը շատ լաւ փինկ-փոնկ կը խաղան կամ պէյպիֆուդ, որովհետեւ, գիտցածիս համեմատ, բոլոր նմանատիպ կեդրոններուն մէջ կամ փինկ-փոնկի սեղան կամ պէյպիֆուդ կայ… |
| s-34
| «Սաղօ՛ , պապ, սանտուիշդ պատրաստ է, ո՞ւր բերեմ»... |
| s-35
| «Ապու Կարօ՛ , պալքօն, հաճիս»։ |
| s-36
| Պալքոնը չի նմանիր Հալէպի տուներու պալքոններուն, լուացք փռելու թելեր չունի, աթոռներ, օրօրոցներ նոյնպէս չկան, ընդամէնը լայն տարածք, ազատ քամի եւ բաց տեսարան։ |
| s-37
| Հիմա պալքոնն եմ, լման Հալէպը դիմացս է՝ խենթանալիք տեսարան։ |
| s-38
| Փակ աչքերով շատ լաւ կը յիշեմ։ |
| s-39
| «Մերսի, Ապու Կարօ»... |
| s-40
| «Անուշ, տղաս»... |
| s-41
| «Ալա րասի»... |
| s-42
| Ժպիտով կը սեղմեմ կոճակը՝ այսինքն, «գիտցայ քեզ ու գիտեմ ուր կ՚ելլես կոր»։ |
| s-43
| Շատ մարդոց ճամբաները այստեղ հանդիպած են ու/կամ բաժնուած։ |
| s-44
| Ընկերը հրամեց, վերելակին մէջ ենք, չարաճճիութեամբ կ՚ըսեմ «3րդ յա՞րկ »... |
| s-45
| Ուրեմն դէպի ձախ պզտիկ ու սովորական դուռ մը կայ, ներս կը մտնես, ճիշդ դիմացդ քառակուսի երկար ջուրի սառնարան մըն է. երկու ծորակ ունի, մէկը՝ դէպի վեր, միւսը՝ դէպի վար։ |
| s-46
| «Այո»... |
| s-47
| Այո... |
| s-48
| Դըննննն, դուռը կը բացուի ու ընկերը շատ արագ ներս կը յայտնուի... |
| s-49
| Լաւ, գործ չունիք, ուրիշ անգամ ձեզի կը պատմեմ այդ դռան ու այդ «ներս»ին մասին։ |