| s-1
| Ամեն անգամ, երբ լսում եմ «համաշխարհային ազգ ենք» արտահայտությունը, մտածում եմ՝ տեսնես ինչ նկատի ունեն մեզ այսպես ձևող-ձևակերպողները։ |
| s-2
| Անհեթեթություն է, իհարկե, բայց անգամ անհեթեթը ձևակերպելիս պետք է նկատի ունենալ մի բան կամ բաներ, որոնք կարող են արդարացնել ձևակերպման շարժառիթն ու տարողությունը։ |
| s-3
| Եթե նկատի ունեն, որ մենք ցրված ենք ամբողջ աշխարհով, դա ֆիզիկական գործոն է, որն առաքինություն դժվար է համարել։ |
| s-4
| Չինացիները, հրեաները, իռլանդացիները, ուկրաինացիները մեզնից պակաս չեն ցրված, թվով գուցե գերազանցում էլ են։ |
| s-5
| Եթե նկատի ունեն այլ պետություններում, մեծ կայսրություններում հայ անհատների ունեցած դերը, դա էլ մոլորություն է։ |
| s-6
| Հայազգի որևէ պետական գործիչ, գեներալ, գիտնական, արվեստագետ գործել և գործում է ի շահ այդ պետության, և եթե մի բան էլ ավելացնում է քաղաքակրթությանը, ավելացնում է նրա անունից։ |
| s-7
| Եթե նկատի ունեն տարբեր երկրներում, համայնքային կյանքով ապրելով, այլ մշակույթներին գույն ու երանգ տալը, չարաչար սխալվում են։ |
| s-8
| Նախ՝ մեր համայնքները բավարար գունեղ չեն, երկրորդ՝ այդ երկրներում գույնն ու երանգն այնքան շատ են, որ մերը կորչում է բազմաբղետության մեջ։ |
| s-9
| Մեզ «համաշխարհային» համարողները, սակայն, երբեք նկատի չունեն աշխարհի տարբեր կետերում գործող հայկական հաստատությունները։ |
| s-10
| Գիտեն տեղերը, բայց նկատի չունեն և չեն ուզում ունենալ, քանզի դրանք խնամք ու հոգածություն են պահանջում։ |
| s-11
| Մոտ երեք ամիս առաջ Ստամբուլի «Ժամանակ» օրաթերթի խմբագիր Արա Գոչունյանն ահազանգ հնչեցրեց, որ հայկական այդ պարբերականը, չունենալով ոչ մի աջակցություն, էսօր-էգուց փակվելու է։ |
| s-12
| Հայաստանի և Սփյուռքի ԶԼ մի քանի միջոցներից բացի՝ ո՞վ արձագանքեց, ինչպե՞ս ։ |
| s-13
| Ո՞վ փորձեց հասկանալ դրա արժեքն ու գինը։ |
| s-14
| Գերտեխնոլոգիական նիհիլիզմը հազիվ թույլ է տալիս հորանջել, թե «դե լավ, հիմա ո՞վ ա թերթ կարդում»։ |
| s-15
| Այսինքն՝ մի թերթ ավել, մի թերթ պակաս, ոչինչ չի փոխվելու համաշխարհային ազգի մեր օրակարգում։ |
| s-16
| Իրականում «Ժամանակ»-ը ոչ թե մի թերթ է, այլ Թուրքիայում հրատարակվող օրաթերթերից (այդ թվում նաև՝ թուրքական) ամենատարեցը, որը 1908-ի հոկտեմբերի 28-ի իր հիմնադրումից մինչ օրս երբեք չի դադարել լույս տեսնելուց, անգամ ցեղասպանության օրերին։ |
| s-17
| Իրականում «Ժամանակ»-ը ոչ թե մի թերթ է, այլ մտավորական ժառանգականության վառ ապացույց. 1908-ից ցայսօր թերթը տնօրինում, խմբագրում ու տարածում է մեկ ընտանիք՝ Գոչունյանները։ |
| s-18
| Իրականում «Ժամանակ»-ը ոչ թե սոսկ թերթ է, այլ Թուրքիայում հայերի ներկայության խորհրդանիշ։ |
| s-19
| 114 տարի «Ժամանակ» ունեցած և դեռ ունեցող համայնքը, որքան էլ փոքրանա, որքան էլ ուծացվի, որքան էլ հեռանա մայր լեզվից, թուրքական պետության կողմից առնվազն գործոն է նկատվում։ |
| s-20
| «Հիմա ո՞վ ա թերթ կարդում» ասողները չեն էլ գիտակցում, որ այսօր մի թերթի, վաղը մյուսի, հաջորդ օրը մի դպրոցի (դպրոցների) փակում թույլ տալով՝ աջակցում են համայնքի նահանջին։ |
| s-21
| Չեք եղել, այստեղ, այս կողմերում չեք երևացել՝ կասի թուրք պետությունը։ |
| s-22
| Եվ ճիշտ կանի. եթե չկանք, ուրեմն չենք էլ եղել։ |
| s-23
| Համայնքն այսօր թերթը պահելու ուժ ու եռանդ չունի, գիտակցություն չունի, որ երբեմն ու հաճախ պետք է փայփայել նաև տեխնոլոգիական դարաշրջանում «անիմաստ» նկատվող բաներ։ |
| s-24
| Դա առանձին համայնքի թերացում է, բայց մի՞թե համաշխարհային մեր ազգի մեջ չկան պետական, հասարակական, բարեգործական միավորներ, որոնք կստանձնեն ոչ միայն վերացական ամբողջի, այլև շոշափելի մասի գոյության պատասխանատվությունը։ |
| s-25
| Վերջին անգամ «համաշխարհայինի» մասին, կարծեմ, խոսել է Հայաստանի Հանրապետության նախագահ Արմեն Սարգսյանը։ |
| s-26
| 2020 թվականի հունիսի 19-ին «Ազգ» թերթին, սփյուռքահայ «Պայքար» և Armenian Mirror-Spectator պարբերականներին տված բացառիկ հարցազրույցում նա ասում էր. |
| s-27
| «Մենք վերապրող ժողովուրդ ենք և, որպես ռազմավարական դիրք ունեցող զարգացող երկիր և համաշխարհային ազգ, մեր խոսքն ունենք ասելու աշխարհին: |
| s-28
| Այդ իմաստով ես ինձ տեսնում եմ որպես միջնորդ, որպես դեսպան Հայաստանի ու աշխարհի միջև»։ |
| s-29
| Գուցե դուք միջնորդեք, պարո՛ն նախագահ, ու կասեցնեք ևս մեկ նահանջ, որը համաշխարհային ազգն անէացման է տանում։ |
| s-30
| Տիգրան Պասկևիչյան |
| s-31
| Իմ կրոնն ու դավանանքը խոսքն է։ |
| s-32
| Ուժին, սպառազինությանը, քաղաքական խարդավանքներին ու նման բաներին չեմ հավատում։ |
| s-33
| Պետք է խոսենք, համոզենք իրար, եթե անգամ դա անհնար է թվում։ |