| s-1
| Օրհուսում գրողների մի նոր խումբ է ստեղծվել։ |
| s-2
| Էսօր առաջին հանդիպումն էր, որի ընթացքում լիքը զրույցներից բացի նաև մի փոքր վարժություն արեցինք։ |
| s-3
| Էս էլ իմ գրածն է՝ թարգմանված հայերեն։ |
| s-4
| - Քո երկիրը մահմեդակա՞ն է։ |
| s-5
| - Ինչպիսի՞ն է կլիման քո երկրում։ |
| s-6
| - Ի՞նչ լեզվով են խոսում քո երկրում։ |
| s-7
| Քո երկիրը. ասես այն անուն ու տեղ չունի ու այնքան անկարևոր է, որ մարդիկ չեն էլ բարեհաճում անունը հիշել։ |
| s-8
| Երբ ինչ-որ մեկն ասում է՝ քո երկիրը, ինձ թվում է՝ պարզապես քաղաքավարություն են անում։ |
| s-9
| Ես անտեսանելի եմ դառնում, փոքրանում, կորցնում դեմքս ու արժեքս, զրուցելու համար անպիտան դառնում և սկսում եմ կարճ պատասխաններ տալ, որ զրույցը դադարի։ |
| s-10
| Որովհետև երբ այն կոչվում է քո երկիր, նշանակում է՝ պարզապես սմոլ թոք ես անում, իսկ երբ մեկն իսկական անունն է գործածում, նշանակում է անկեղծորեն հետաքրքրված են, իսկապես ուզում են ճանաչել քեզ։ |
| s-11
| Բայց որ ավելի վատ է, երբեմն քո երկիրը փոխարինվում է Ալբանիայով, Ռումինիայով կամ նույնիսկ Ադրբեջանով։ |
| s-12
| Ուղղում ես նրանց։ |
| s-13
| Ներողություն են խնդրում։ |
| s-14
| Խոստովանում են, որ աշխարհագրությունից վատ են։ |
| s-15
| Բոլորն էլ աշխարհագրությունից վատ են, երբ խոսքը իմ երկրի մասին է։ |
| s-16
| Ես չգիտեմ՝ որն է իմ երկիրը։ |
| s-17
| Ես հայկական անձնագիր ունեմ, ծնողներս հայ են։ |
| s-18
| Բայց ես ծնվել եմ մի երկրում, որն այլևս գոյություն չունի, մի քաղաքում, որն այսօր մի պետության մայրաքաղաք է, որտեղ չափահաս տարիքում ոտք չեմ դրել։ |
| s-19
| Ես ինքս ինձ գտել եմ Չեխիայում։ |
| s-20
| Դեպրեսվել եմ Գերմանիայում։ |
| s-21
| Ուժասպառ եմ եղել Ֆինլանդիայում։ |
| s-22
| Ազատությունը զգացել եմ Նիդեռլանդներում։ |
| s-23
| Երգել եմ Իռլանդիայում։ |
| s-24
| Սիրտս կոտրվել է Իսլանդիայում, ապաքինվել՝ Մալթայում։ |
| s-25
| Սիրել եմ Դանիայում։ |
| s-26
| Իսկ իմ տունը Կոպենհագենի արևմուտքում Թոնդերգեյդ տասնմեկ հասցեի մի պստիկ բնակարան է, որտեղ մեր հայկական-դանիական աշխարհն ենք ստեղծել։ |
| s-27
| Այնպես որ, եթե մյուս անգամ հիշատակեք քո երկիրը, հարցնելու եմ՝ որ մեկը։ |