| s-1
| ἁγὼ δικαιῶν μὴ παῤ ἀγγέλων, τέκνα, ἄλλων ἀκούειν αὐτὸς ὧδ̓ ἐλήλυθα, ὁ πᾶσι κλεινὸς Οἰδίπους καλούμενος. |
| s-2
| ἀλλ̓ ὦ γεραιέ, φράζ̓, ἐπεὶ πρέπων ἔφυς πρὸ τῶνδε φωνεῖν, τίνι τρόπῳ καθέστατε, δείσαντες ἢ στέρξαντες; |
| s-3
| δυσάλγητος γὰρ ἂν εἴην τοιάνδε μὴ οὐ κατοικτίρων ἕδραν. |
| s-4
| τὸ δ̓ ἄλλο φῦλον ἐξεστεμμένον ἀγοραῖσι θακεῖ πρός τε Παλλάδος διπλοῖς ναοῖς, ἐπ̓ Ἰσμηνοῦ τε μαντείᾳ σποδῷ. |
| s-5
| ἐν δ̓ ὁ πυρφόρος θεὸς σκήψας ἐλαύνει, λοιμὸς ἔχθιστος, πόλιν, ὑφ̓ οὗ κενοῦται δῶμα Καδμεῖον, μέλας δ̓ Ἅιδης στεναγμοῖς καὶ γόοις πλουτίζεται. |
| s-6
| θεοῖσι μέν νυν οὐκ ἰσούμενόν σ̓ ἐγὼ οὐ δ̓ οἵδε παῖδες ἑζόμεσθ̓ ἐφέστιοι, ἀνδρῶν δὲ πρῶτον ἔν τε συμφοραῖς βίου κρίνοντες ἔν τε δαιμόνων συναλλαγαῖς· |
| s-7
| ἴθ̓, ὦ βροτῶν ἄριστ̓, ἀνόρθωσον πόλιν, ἴθ̓, εὐλαβήθηθ̓· |
| s-8
| ἀρχῆς δὲ τῆς σῆς μηδαμῶς μεμνώμεθα στάντες τ̓ ἐς ὀρθὸν καὶ πεσόντες ὕστερον. |
| s-9
| ἀλλ̓ ἀσφαλείᾳ τήνδ̓ ἀνόρθωσον πόλιν· |
| s-10
| ὄρνιθι γὰρ καὶ τὴν τότ̓ αἰσίῳ τύχην παρέσχες ἡμῖν, καὶ τανῦν ἴσος γενοῦ. |
| s-11
| ὦ παῖδες οἰκτροί, γνωτὰ κοὐκ ἄγνωτά μοι προσήλθεθ̓ ἱμείροντες· |
| s-12
| ἣν δ̓ εὖ σκοπῶν ηὕρισκον ἴασιν μόνην, ταύτην ἔπραξα· |
| s-13
| παῖδα γὰρ Μενοικέως Κρέοντ̓, ἐμαυτοῦ γαμβρόν, ἐς τὰ Πυθικὰ ἔπεμψα Φοίβου δώμαθ̓, ὡς πύθοιθ̓ ὅ τι δρῶν ἢ τί φωνῶν τήνδε ῥυσαίμην πόλιν. |
| s-14
| καί μ̓ ἦμαρ ἤδη ξυμμετρούμενον χρόνῳ λυπεῖ τί πράσσει· |
| s-15
| τοῦ γὰρ εἰκότος πέρα ἄπεστι πλείω τοῦ καθήκοντος χρόνου. |
| s-16
| ὅταν δ̓ ἵκηται, τηνικαῦτ̓ ἐγὼ κακὸς μὴ δρῶν ἂν εἴην πάνθ̓ ὅσ̓ ἂν δηλοῖ θεός. |
| s-17
| ἀλλ̓ εἰς καλὸν σύ τ̓ εἶπας οἵδε τ̓ ἀρτίως Κρέοντα προσστείχοντα σημαίνουσί μοι. |
| s-18
| οὐ γὰρ ἂν κάρα πολυστεφὴς ὧδ̓ εἷρπε παγκάρπου δάφνης. |
| s-19
| τάχ̓ εἰσόμεσθα· |
| s-20
| λέγω γὰρ καὶ τὰ δύσφοῤ, εἰ τύχοι κατ̓ ὀρθὸν ἐξελθόντα, πάντ̓ ἂν εὐτυχεῖν. |
| s-21
| ἔστιν δὲ ποῖον τοὔπος; |
| s-22
| οὔ τε γὰρ θρασὺς οὔ τ̓ οὖν προδείσας εἰμὶ τῷ γε νῦν λόγῳ. |
| s-23
| ἐς πάντας αὔδα· |
| s-24
| λέγοιμ̓ ἂν οἷ̓ ἤκουσα τοῦ θεοῦ πάρα. |
| s-25
| ἄνωγεν ἡμᾶς Φοῖβος ἐμφανῶς ἄναξ μίασμα χώρας, ὡς τεθραμμένον χθονὶ ἐν τῇδ̓, ἐλαύνειν μη δ̓ ἀνήκεστον τρέφειν. |
| s-26
| ποίου γὰρ ἀνδρὸς τήνδε μηνύει τύχην; |
| s-27
| ἦν ἡμίν, ὦναξ, Λάϊός ποθ̓ ἡγεμὼν γῆς τῆσδε, πρὶν σὲ τήνδ̓ ἀπευθύνειν πόλιν. |
| s-28
| ἔξοιδ̓ ἀκούων· |
| s-29
| οὐ γὰρ εἰσεῖδόν γέ πω. |
| s-30
| τούτου θανόντος νῦν ἐπιστέλλει σαφῶς τοὺς αὐτοέντας χειρὶ τιμωρεῖν τινας. |
| s-31
| ποῦ τόδ̓ εὑρεθήσεται ἴχνος παλαιᾶς δυστέκμαρτον αἰτίας; |
| s-32
| θεωρός, ὡς ἔφασκεν, ἐκδημῶν, πάλιν πρὸς οἶκον οὐκέθ̓ ἵκεθ̓, ὡς ἀπεστάλη. |
| s-33
| οὐ δ̓ ἄγγελός τις οὐ δὲ συμπράκτωρ ὁδοῦ κατεῖδ̓, ὅτου τις ἐκμαθὼν ἐχρήσατ̓ ἄν; |
| s-34
| ἓν γὰρ πόλλ̓ ἂν ἐξεύροι μαθεῖν, ἀρχὴν βραχεῖαν εἰ λάβοιμεν ἐλπίδος. |
| s-35
| λῃστὰς ἔφασκε συντυχόντας οὐ μιᾷ ῥώμῃ κτανεῖν νιν, ἀλλὰ σὺν πλήθει χερῶν. |
| s-36
| πῶς οὖν ὁ λῃστής, εἴ τι μὴ ξὺν ἀργύρῳ ἐπράσσετ̓ ἐνθένδ̓, ἐς τόδ̓ ἂν τόλμης ἔβη; |
| s-37
| δοκοῦντα ταῦτ̓ ἦν· |
| s-38
| Λαΐου δ̓ ὀλωλότος οὐδεὶς ἀρωγὸς ἐν κακοῖς ἐγίγνετο. |
| s-39
| κακὸν δὲ ποῖον ἐμποδών, τυραννίδος οὕτω πεσούσης, εἶργε τοῦτ̓ ἐξειδέναι; |
| s-40
| ἡ ποικιλῳδὸς Σφὶγξ τὸ πρὸς ποσὶν σκοπεῖν μεθέντας ἡμᾶς τἀφανῆ προσήγετο. |
| s-41
| ἀλλ̓ ἐξ ὑπαρχῆς αὖθις αὔτ̓ ἐγὼ φανῶ· |
| s-42
| ὅστις γὰρ ἦν ἐκεῖνον ὁ κτανών, τάχ̓ ἂν κἄμ̓ ἂν τοιαύτῃ χειρὶ τιμωροῦνθ̓ ἕλοι. |
| s-43
| κείνῳ προσαρκῶν οὖν ἐμαυτὸν ὠφελῶ. |
| s-44
| ἀλλ̓ ὡς τάχιστα, παῖδες, ὑμεῖς μὲν βάθρων ἵστασθε, τούσδ̓ ἄραντες ἱκτῆρας κλάδους, ἄλλος δὲ Κάδμου λαὸν ὧδ̓ ἀθροιζέτω, ὡς πᾶν ἐμοῦ δράσοντος· |
| s-45
| ὦ παῖδες, ἱστώμεσθα· |
| s-46
| τῶνδε γὰρ χάριν καὶ δεῦῤ ἔβημεν ὧν ὅδ̓ ἐξαγγέλλεται. |
| s-47
| Φοῖβος δ̓ ὁ πέμψας τάσδε μαντείας ἅμα σωτήρ δ̓ ἵκοιτο καὶ νόσου παυστήριος. |
| s-48
| ὦ Διὸς ἁδυεπὲς φάτι, τίς ποτε τᾶς πολυχρύσου Πυθῶνος ἀγλαὰς ἔβας Θήβας; |
| s-49
| εἰπέ μοι, ὦ χρυσέας τέκνον Ἐλπίδος, ἄμβροτε Φάμα. |
| s-50
| ὦ πόποι, ἀνάριθμα γὰρ φέρω πήματα· |
| s-51
| νοσεῖ δέ μοι πρόπας στόλος, οὐ δ̓ ἔνι φροντίδος ἔγχος ᾧ τις ἀλέξεται. |
| s-52
| οὔ τε γὰρ ἔκγονα κλυτᾶς χθονὸς αὔξεται οὔ τε τόκοισιν ἰηίων καμάτων ἀνέχουσι γυναῖκες· |
| s-53
| ὧν πόλις ἀνάριθμος ὄλλυται· |
| s-54
| νηλέα δὲ γένεθλα πρὸς πέδῳ θαναταφόρα κεῖται ἀνοίκτως· |
| s-55
| παιὰν δὲ λάμπει στονόεσσά τε γῆρυς ὅμαυλος ὧν ὕπερ, ὦ χρυσέα θύγατερ Διός, εὐῶπα πέμψον ἀλκάν. |
| s-56
| τελεῖν γὰρ εἴ τι νὺξ ἀφῇ, τοῦτ̓ ἐπ̓ ἦμαρ ἔρχεται· |
| s-57
| Λύκεἰ ἄναξ, τά τε σὰ χρυσοστρόφων ἀπ̓ ἀγκυλᾶν βέλεα θέλοιμ̓ ἂν ἀδάματ̓ ἐνδατεῖσθαι ἀρωγὰ προσταχθέντα τάς τε πυρφόρους Ἀρτέμιδος αἴγλας, ξὺν αἷς Λύκἰ ὄρεα διᾴσσει· |
| s-58
| αἰτεῖς· |
| s-59
| ἁγὼ ξένος μὲν τοῦ λόγου τοῦδ̓ ἐξερῶ, ξένος δὲ τοῦ πραχθέντος· |
| s-60
| κεἰ μὲν φοβεῖται, τοὐπίκλημ̓ ὑπεξελεῖν αὐτὸν καθ̓ αὑτοῦ· |
| s-61
| πείσεται γὰρ ἄλλο μὲν ἀστεργὲς οὐδέν. |
| s-62
| γῆς δ̓ ἄπεισιν ἀσφαλής. |
| s-63
| εἰ δ̓ αὖ τις ἄλλον οἶδεν ἐξ ἄλλης χθονὸς τὸν αὐτόχειρα, μὴ σιωπάτω· |
| s-64
| εἰ δ̓ αὖ σιωπήσεσθε, καί τις ἢ φίλου δείσας ἀπώσει τοὔπος ἢ χαὐτοῦ τόδε, ἃκ τῶνδε δράσω, ταῦτα χρὴ κλύειν ἐμοῦ. |
| s-65
| ἐγὼ μὲν οὖν τοιόσδε τῷ τε δαίμονι τῷ τ̓ ἀνδρὶ τῷ θανόντι σύμμαχος πέλω· |
| s-66
| οὐ δ̓ εἰ γὰρ ἦν τὸ πρᾶγμα μὴ θεήλατον, ἀκάθαρτον ὑμᾶς εἰκὸς ἦν οὕτως ἐᾶν, ἀνδρός γ̓ ἀρίστου βασιλέως τ̓ ὀλωλότος, ἀλλ̓ ἐξερευνᾶν· |
| s-67
| νῦν δ̓ ἐς τὸ κείνου κρᾶτ̓ ἐνήλαθ̓ ἡ τύχη· |
| s-68
| καὶ ταῦτα τοῖς μὴ δρῶσιν εὔχομαι θεοὺς μήτ̓ ἄροτον αὐτοῖς γῆς ἀνιέναι τινὰ μήτ̓ οὖν γυναικῶν παῖδας, ἀλλὰ τῷ πότμῳ τῷ νῦν φθερεῖσθαι κἄτι τοῦδ̓ ἐχθίονι· |
| s-69
| ὑμῖν δὲ τοῖς ἄλλοισι Καδμείοις, ὅσοις τάδ̓ ἔστ̓ ἀρέσκονθ̓, ἥ τε σύμμαχος Δίκη χοἰ πάντες εὖ ξυνεῖεν εἰσαεὶ θεοί. |
| s-70
| ὥσπερ μ̓ ἀραῖον ἔλαβες, ὧδ̓, ἄναξ, ἐρῶ. |
| s-71
| οὔ τ̓ ἔκτανον γὰρ οὔ τε τὸν κτανόντ̓ ἔχω δεῖξαι. |
| s-72
| τὸ δὲ ζήτημα τοῦ πέμψαντος ἦν Φοίβου τόδ̓ εἰπεῖν, ὅστις εἴργασταί ποτε. |
| s-73
| δίκαἰ ἔλεξας· |
| s-74
| ἀλλ̓ ἀναγκάσαι θεοὺς ἃν μὴ θέλωσιν οὐ δ̓ ἂν εἷς δύναιτ̓ ἀνήρ. |
| s-75
| τὰ δεύτεῤ ἐκ τῶνδ̓ ἂν λέγοιμ̓ ἁμοὶ δοκεῖ. |
| s-76
| ἄνακτ̓ ἄνακτι ταὔθ̓ ὁρῶντ̓ ἐπίσταμαι μάλιστα Φοίβῳ Τειρεσίαν, παῤ οὗ τις ἂν σκοπῶν τάδ̓, ὦναξ, ἐκμάθοι σαφέστατα. |
| s-77
| ἀλλ̓ οὐκ ἐν ἀργοῖς οὐ δὲ τοῦτ̓ ἐπραξάμην. |
| s-78
| ἔπεμψα γὰρ Κρέοντος εἰπόντος διπλοῦς πομπούς· |
| s-79
| πάλαι δὲ μὴ παρῶν θαυμάζεται. |
| s-80
| πάντα γὰρ σκοπῶ λόγον. |
| s-81
| θανεῖν ἐλέχθη πρός τινων ὁδοιπόρων. |
| s-82
| ἤκουσα κἀγώ. |
| s-83
| τὸν δ̓ ἰδόντ̓ οὐδεὶς ὁρᾷ. |
| s-84
| οἵδε γὰρ τὸν θεῖον ἤδη μάντιν ὧδ̓ ἄγουσιν, ᾧ τἀληθὲς ἐμπέφυκεν ἀνθρώπων μόνῳ. |
| s-85
| ἧς σὲ προστάτην σωτῆρά τ̓, ὦναξ, μοῦνον ἐξευρίσκομεν. |
| s-86
| Φοῖβος γάρ, εἴ τι μὴ κλύεις τῶν ἀγγέλων, πέμψασιν ἡμῖν ἀντέπεμψεν, ἔκλυσιν μόνην ἂν ἐλθεῖν τοῦδε τοῦ νοσήματος, εἰ τοὺς κτανόντας Λάϊον μαθόντες εὖ κτείναιμεν ἢ γῆς φυγάδας ἐκπεμψαίμεθα. |
| s-87
| ταῦτα γὰρ καλῶς ἐγὼ εἰδὼς διώλεσ̓· |
| s-88
| οὐ γὰρ ἂν δεῦῤ ἱκόμην. |
| s-89
| ὡς ἄθυμος εἰσελήλυθας. |
| s-90
| ἄφες μ̓ ἐς οἴκους· |
| s-91
| οὔ τ̓ ἔννομ̓ εἶπας οὔ τε προσφιλῆ πόλει τῇδ̓, ἥ σ̓ ἔθρεψε, τήνδ̓ ἀποστερῶν φάτιν. |
| s-92
| ὁρῶ γὰρ οὐ δὲ σοὶ τὸ σὸν φώνημ̓ ἰὸν πρὸς καιρόν· |
| s-93
| πάντες γὰρ οὐ φρονεῖτ̓· |
| s-94
| ἐγὼ δ̓ οὐ μή ποτε τἄμ̓, ὡς ἂν εἴπω μὴ τὰ σ̓, ἐκφήνω κακά. |
| s-95
| τί φής; |
| s-96
| ξυνειδὼς οὐ φράσεις, ἀλλ̓ ἐννοεῖς ἡμᾶς προδοῦναι καὶ καταφθεῖραι πόλιν; |
| s-97
| ἐγὼ οὔ τ̓ ἐμαυτὸν οὔ τε σ̓ ἀλγυνῶ. |
| s-98
| τί ταῦτ̓ ἄλλως ἐλέγχεις; |
| s-99
| οὐ γὰρ ἂν πύθοιό μου. |
| s-100
| τίς γὰρ τοιαῦτ̓ ἂν οὐκ ἂν ὀργίζοιτ̓ ἔπη κλύων, ἃ νῦν σὺ τήνδ̓ ἀτιμάζεις πόλιν; |