| s-801
| Nadat veel van die wegen in de Eerste Wereldoorlog kapot geschoten waren, werden ze hersteld met kasseien. |
| s-802
| In 1914 breekt het drama los. |
| s-803
| Eerst krijgt hij nog zijn eerste individuele expo in de Giroux-zaal. |
| s-804
| Hij wordt echter ook opgeroepen als soldaat en wordt ingezet bij de verdediging van Luik. |
| s-805
| Daar wordt hij krijgsgevangen, maar ontsnapt. |
| s-806
| Nabij Antwerpen wordt zijn groep ingesloten en hij deserteert, om terecht te komen in een kamp te Zeist, in Nederland. |
| s-807
| In 1915 zijn de symptomen van zijn fatale ziekte duidelijk: kaakbeenkanker. |
| s-808
| Nel komt bij hem en hij wordt vrijgesteld. |
| s-809
| Samen gaan ze in Amsterdam wonen. |
| s-810
| Hij krijgt er een 1ste expositie en toont er het wrange 'Rik met zwart oogverband'. |
| s-811
| Kort opeenvolgende operaties brengen geen oplossing. |
| s-812
| Men organiseert nog een 2de tentoonstelling in Amsterdam in 1916. |
| s-813
| Niet eens 34 jaar oud, sterft Rik Wouters na een pijnlijke oogkanker te Amsterdam. |
| s-814
| Zijn vrouw Nel overlijdt in 1971. |
| s-815
| In nauwelijks 10 jaar creëerde hij 170 schilderijen, 35 sculpturen, 50 etsen, 40 pastels en 1500 tekeningen. |
| s-816
| Musea |
| s-817
| Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België in Brussel |
| s-818
| Koninklijk Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen |
| s-819
| Musée d'Art moderne et d'Art contemporain (MAMAC), in Luik |
| s-820
| Werken |
| s-821
| « Houding », 1909, Brons |
| s-822
| « Reading Woman », 1913 |
| s-823
| « L'Homme au chapeau de paille », 1913 |
| s-824
| « The Flautist » |
| s-825
| « Domestic Cares » |
| s-826
| Externe links |
| s-827
| Rik Wouters op Artcyclopedia met veel links |
| s-828
| Biografie op kunstbus.nl |
| s-829
| Rik Wouters |
| s-830
| Hendrik Emil (Rik) Wouters (Mechelen, 21 augustus 1882 -- Amsterdam, 11 juli 1916) was een Belgisch kunstschilder en beeldhouwer. |
| s-831
| Biografie |
| s-832
| Los van het Franse Fauvisme heeft men het in België ook over het Brabantse Fauvisme, bij kunstenaars als Rik Wouters, Fernand Schirren en Anne Pierre De Kat. |
| s-833
| Men noemt ze ook de Brusselse 'Caelevoeters' waarvan de Mechelaar Rik Wouters er zeker de belangrijkste van was. |
| s-834
| Toen hij zes jaar oud was stierf zijn moeder. |
| s-835
| Op twaalfjarige leeftijd hield hij de school voor bekeken en ging hij werken als houtsnijder in het meubelatelier van zijn vader. |
| s-836
| Hij liep plaatselijk academie en maakte er kennis met Ernest Wijnants. |
| s-837
| Samen trokken ze naar het atelier van Theo Blickx. |
| s-838
| Artistiek uitte hij zich oorspronkelijk als beeldhouwer, om eerst nadien zijn ambities uit te werken in kleur en als schilder naam te maken. |
| s-839
| Toen hij 17 jaar werd, trok hij naar de Brusselse academie. |
| s-840
| Hij hield het er nauwelijks uit, tot hij soldaat moest worden. |
| s-841
| Zijn liefje vond hij er wel: Nel, een jong model, geboren als Hélène Philomène Lionardine Duerinckx. |
| s-842
| Het wordt de grote liefde en ze trouwen op 15 april 1905. |
| s-843
| Nel zal zijn korte leven totaal beheersen. |
| s-844
| Ze betrekken een klein huisje in Watermaal, maar de armoe is onhoudbaar. |
| s-845
| Ze gaan naar Mechelen bij vader wonen, maar Nel vooral kan er niet aarden. |
| s-846
| In 1907 gaan ze in Bosvoorde wonen, bij het Zoniënwoud. |
| s-847
| Intussen zijn Edgard Tytgat en Willem Paerels vrienden geworden. |
| s-848
| Datzelfde jaar maakt Rik een buste van Tytgat in gips. |
| s-849
| Het zal tijdens zijn leven nooit in brons gegoten worden. |
| s-850
| Onder de zorg van de Brusselse galerij Giroux gebeurde dit later wel. |
| s-851
| Momenteel hoort het beeld tot de verzameling van het Brusselse Koninklijke Museum voor Schone Kunsten. |
| s-852
| De materiële beperkingen worden enigszins opgelost door een contract bij de Brusselse Giroux, in 1911. |
| s-853
| Rik Wouters is blijkbaar de eerste Belgische kunstenaar, die zich met een contract aan een galerij bindt. |
| s-854
| Anderzijds wijst het op het vertrouwen dat een galerist in een jong kunstenaar stelt, met alle risico's vandien. |
| s-855
| Hij krijgt een maandgeld van 200 frank (BEF), dat echter niet zo regelmatig werd betaald. |
| s-856
| Zijn totale productie, zowel de schilder- als de beeldhouwwerken en de tekeningen, moest bij Giroux in verkoop gebracht worden, op basis van 50/50. |
| s-857
| Daarbij nam de galerist iedere maand een werk voor zich. |
| s-858
| Midden een koortsachtig druk beeldhouwen, tekenen en schilderen, realiseert Rik Wouters, in 1912 en 1913, de meesterlijke hoogtepunten uit zijn te korte carrière. |
| s-859
| 'Het zotte geweld' en 'Huiselijke zorgen', natuurlijk naar het Nel-model, en de schitterende buste van James Ensor zijn de beroemde sculpturen uit die jaren. |
| s-860
| Bij de doeken is 'De strijkster', alweer Nel zelf, een onbetwistbare kleurenwervel naar het fauvistische model. |
| s-861
| Daarbij komt, in datzelfde jaar, nog de bekroning met de 'Picard-prijs'. |
| s-862
| Onder de leiding van Edouard Mesens werkte hij mee aan het tijdschrift 'Oesophage' en kreeg hij in 1927 zijn eerste individuele expositie in de galerij 'Le Centaure', in Brussel. |
| s-863
| Tussen 1927 en 1930 verbleef hij in Parijs, waar zijn surrealistische visie bekroond werd met de vriendschap van Paul Eluard en van André Breton, die in 1924 al « Het Surrealistisch Manifest » had geschreven. |
| s-864
| Wanneer in 1930 de 'Centaure', waar Magritte onder contract werkte, gefailleerd werd, kon Edouard Mesens al zijn werken opkopen, een 200-tal. |
| s-865
| Later werk |
| s-866
| Tijdens een korte periode, tussen 1940 en 1946, verrijkte Magritte zijn palet enigszins met een impressionistische accentuering, maar hierna keerde hij terug naar zijn vroegere stijl, wel even agressiever, door de rumoerig geworden verhouding met zijn vorige surrealistische omgeving (Goemans, Scutenaire, Nougé, Lecomte, Souris, Mesens). |
| s-867
| Zijn zwarte humor leidde hem vaak tot een morbide figuratie, daarbij nog meer gesurrealiseerd door de soms onmogelijk onwaarschijnlijke benamingen die hij zijn werk toebedeelde. |
| s-868
| Tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte en verbleef hij in Carcassonne. |
| s-869
| In 1945, na zijn terugkomst in België werd hij lid van de Kommunistische Partij van België |
| s-870
| In 1953 creëerde Magritte de wandschilderingen in het Casino te Knokke aan de Belgische kust, in opdracht van de familie Nellens. |
| s-871
| Deze zijn ondertussen beschermd door de Commissie voor Monumenten en Landschappen. |
| s-872
| Hij werd in 1960 bekroond voor al zijn werk met de Belgische Staatsprijs. |
| s-873
| Het was de eerste keer dat de Staatsprijs aan een schilder werd toegekend. |
| s-874
| Schilderstijl |
| s-875
| Het grootste deel van het oeuvre van Magritte behoort qua stijl tot het surrealisme, één van de kunststromingen van de 20e eeuw. |
| s-876
| Zie Europese kunststromingen. |
| s-877
| In vele van zijn werken komen naakte vrouwen en natuurgetrouw geschilderde vissen voor. |
| s-878
| Dit is waarschijnlijk een verwijzing naar het feit dat Magritte zijn moeder naakt terug vond in de Samber nadat deze zelfmoord had gepleegd. |
| s-879
| René Magritte |
| s-880
| Getuige hiervan is het schilderij van een zeemeermin, afgebeeld met een vissenkop en mensenbenen. |
| s-881
| Kenschetsend is ook het schilderij van een zeer natuurgetrouw afgebeelde vis die aan de staartzijde verandert in een brandende sigaar met kringelende rookpluim (schilderij 'l'Exception' 1963, zie afbeelding). |
| s-882
| Magrittes werk getuigt ook van een uiterst grote beheersing van de techniek van het schilderen met olieverf op doek. |
| s-883
| Het bekendste werk van Magritte is zonder enige twijfel La Trahison des Images (1928-29) of 'Het verraad van de voorstelling' met de geschilderde tekst: Ceci n'est pas une pipe onder de afbeelding van een pijp. |
| s-884
| In dit werk tekent René Magritte een pijp en zegt hij dat het geen pijp is. |
| s-885
| Hij bedoelt hier eigenlijk mee dat de pijp die hij tekent, eigenlijk geen echte pijp is maar de afbeelding van een pijp, meer nog... gewoon een schilderij... neen, slechts ingekaderde olieverf op doek. |
| s-886
| De verwijzing naar een herkenbare voorstelling (een pijp) pleegt verraad aan de idee, die slechts in onze geest kan bestaan. |
| s-887
| Door ons telkens te bevragen en op het verkeerde been te zetten, dwong Magritte ons over kunst na te denken. |
| s-888
| De conceptuele kunstenaars trokken deze lijn zeer extreem door met een installatie, een performance of een happening en herleidden het kunstwerk tot een idee. |
| s-889
| Dit is ook een kritiek op de kunstenaars die vinden dat ze de werkelijkheid zo waarheidsgetrouw moeten weergeven, zoals de hyperrealisten later. |
| s-890
| René Magritte vond dat het de taak is van de kunstschilder om de realiteit in een ander kader te plaatsen. |
| s-891
| Zijn kunst roept altijd meer vragen op dan zij kan beantwoorden. |
| s-892
| In de reclamewereld knipoogt men even naar Magritte als men de volgende tekst op een T-shirt plaatst: 'Ceci n'est pas une pomme' met een realistische afbeelding van een appel daaronder. |
| s-893
| (zie afbeelding) |
| s-894
| Musea |
| s-895
| Buiten de talloze privécollecties bevindt Magrittes werk zich onder andere in de musea: |
| s-896
| Chicester |
| s-897
| Venetië |
| s-898
| Museum Boijmans van Beuningen in Rotterdam |
| s-899
| René Magritte Museum in Brussel |
| s-900
| Charleroi |