| s-101
| ὦ πόποι ἦ μέγα πένθος Ἀχαιΐδα γαῖαν ἱκάνει· |
| s-102
| ἀλλὰ πίθεσθ̓· |
| s-103
| ἄμφω δὲ νεωτέρω ἐστὸν ἐμεῖο· |
| s-104
| ἤδη γάρ ποτ̓ ἐγὼ καὶ ἀρείοσιν ἠέ περ ὑμῖν ἀνδράσιν ὡμίλησα, καὶ οὔ ποτέ μ̓ οἵ γ̓ ἀθέριζον. |
| s-105
| κάρτιστοι δὴ κεῖνοι ἐπιχθονίων τράφεν ἀνδρῶν· |
| s-106
| καλέσαντο γὰρ αὐτοί· |
| s-107
| καὶ μαχόμην κατ̓ ἔμ̓ αὐτὸν ἐγώ· |
| s-108
| κείνοισι δ̓ ἂν οὔ τις τῶν οἳ νῦν βροτοί εἰσιν ἐπιχθόνιοι μαχέοιτο· |
| s-109
| καὶ μέν μευ βουλέων ξύνιεν πείθοντό τε μύθῳ· |
| s-110
| μήτε σὺ τόνδ̓ ἀγαθός περ ἐὼν ἀποαίρεο κούρην, ἀλλ̓ ἔα ὥς οἱ πρῶτα δόσαν γέρας υἷες Ἀχαιῶν· |
| s-111
| μήτε σὺ Πηλείδη ἔθελ̓ ἐριζέμεναι βασιλῆϊ ἀντιβίην, ἐπεὶ οὔ ποθ̓ ὁμοίης ἔμμορε τιμῆς σκηπτοῦχος βασιλεύς, ᾧ τε Ζεὺς κῦδος ἔδωκεν. |
| s-112
| εἰ δὲ σὺ καρτερός ἐσσι θεὰ δέ σε γείνατο μήτηρ, ἀλλ̓ ὅ γε φέρτερός ἐστιν ἐπεὶ πλεόνεσσιν ἀνάσσει. |
| s-113
| Ἀτρεΐδη σὺ δὲ παῦε τεὸν μένος· |
| s-114
| αὐτὰρ ἔγωγε λίσσομ̓ Ἀχιλλῆϊ μεθέμεν χόλον, ὃς μέγα πᾶσιν ἕρκος Ἀχαιοῖσιν πέλεται πολέμοιο κακοῖο. |
| s-115
| τὸν δ̓ ἀπαμειβόμενος προσέφη κρείων Ἀγαμέμνων· |
| s-116
| ναὶ δὴ ταῦτά γε πάντα γέρον κατὰ μοῖραν ἔειπες· |
| s-117
| τὸν δ̓ ἄῤ ὑποβλήδην ἠμείβετο δῖος Ἀχιλλεύς· |
| s-118
| ἦ γάρ κεν δειλός τε καὶ οὐτιδανὸς καλεοίμην εἰ δὴ σοὶ πᾶν ἔργον ὑπείξομαι ὅττί κεν εἴπῃς· |
| s-119
| ἄλλοισιν δὴ ταῦτ̓ ἐπιτέλλεο, μὴ γὰρ ἔμοιγε σήμαιν̓· |
| s-120
| οὐ γὰρ ἔγωγ̓ ἔτι σοὶ πείσεσθαι ὀΐω. |
| s-121
| ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δ̓ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσι· |
| s-122
| χερσὶ μὲν οὔ τοι ἔγωγε μαχήσομαι εἵνεκα κούρης οὔ τε σοὶ οὔτέ τῳ ἄλλῳ, ἐπεί μ̓ ἀφέλεσθέ γε δόντες· |
| s-123
| εἰ δ̓ ἄγε μὴν πείρησαι ἵνα γνώωσι καὶ οἵδε· |
| s-124
| αἶψά τοι αἷμα κελαινὸν ἐρωήσει περὶ δουρί. |
| s-125
| ὣς τώ γ̓ ἀντιβίοισι μαχεσσαμένω ἐπέεσσιν ἀνστήτην, λῦσαν δ̓ ἀγορὴν παρὰ νηυσὶν Ἀχαιῶν· |
| s-126
| Πηλεΐδης μὲν ἐπὶ κλισίας καὶ νῆας ἐΐσας ἤϊε σύν τε Μενοιτιάδῃ καὶ οἷς ἑτάροισιν· |
| s-127
| Ἀτρεΐδης δ̓ ἄρα νῆα θοὴν ἅλα δὲ προέρυσσεν, ἐν δ̓ ἐρέτας ἔκρινεν ἐείκοσιν, ἐς δ̓ ἑκατόμβην βῆσε θεῷ, ἀνὰ δὲ Χρυσηΐδα καλλιπάρῃον εἷσεν ἄγων· |
| s-128
| ἐν δ̓ ἀρχὸς ἔβη πολύμητις Ὀδυσσεύς. |
| s-129
| οἳ μὲν ἔπειτ̓ ἀναβάντες ἐπέπλεον ὑγρὰ κέλευθα, λαοὺς δ̓ Ἀτρεΐδης ἀπολυμαίνεσθαι ἄνωγεν· |
| s-130
| οἳ δ̓ ἀπελυμαίνοντο καὶ εἰς ἅλα λύματα βάλλον, ἕρδον δ̓ Ἀπόλλωνι τεληέσσας ἑκατόμβας ταύρων ἠδ̓ αἰγῶν παρὰ θῖν̓ ἁλὸς ἀτρυγέτοιο· |
| s-131
| κνίση δ̓ οὐρανὸν ἷκεν ἑλισσομένη περὶ καπνῷ. |
| s-132
| ὣς οἳ μὲν τὰ πένοντο κατὰ στρατόν· |
| s-133
| οὐ δ̓ Ἀγαμέμνων λῆγ̓ ἔριδος τὴν πρῶτον ἐπηπείλησ̓ Ἀχιλῆϊ, ἀλλ̓ ὅ γε Ταλθύβιόν τε καὶ Εὐρυβάτην προσέειπε, τώ οἱ ἔσαν κήρυκε καὶ ὀτρηρὼ θεράποντε· |
| s-134
| ἔρχεσθον κλισίην Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος· |
| s-135
| χειρὸς ἑλόντ̓ ἀγέμεν Βρισηΐδα καλλιπάρῃον· |
| s-136
| εἰ δέ κε μὴ δώῃσιν ἐγὼ δέ κεν αὐτὸς ἕλωμαι ἐλθὼν σὺν πλεόνεσσι· |
| s-137
| τό οἱ καὶ ῥίγιον ἔσται. |
| s-138
| ὣς εἰπὼν προΐει, κρατερὸν δ̓ ἐπὶ μῦθον ἔτελλε· |
| s-139
| τὼ δ̓ ἀέκοντε βάτην παρὰ θῖν̓ ἁλὸς ἀτρυγέτοιο, Μυρμιδόνων δ̓ ἐπί τε κλισίας καὶ νῆας ἱκέσθην, τὸν δ̓ εὗρον παρά τε κλισίῃ καὶ νηῒ μελαίνῃ ἥμενον· |
| s-140
| οὐ δ̓ ἄρα τώ γε ἰδὼν γήθησεν Ἀχιλλεύς. |
| s-141
| αὐτὰρ ὃ ἔγνω ᾗσιν ἐνὶ φρεσὶ φώνησέν τε· |
| s-142
| ἀλλ̓ ἄγε διογενὲς Πατρόκλεες ἔξαγε κούρην καί σφωϊν δὸς ἄγειν· |
| s-143
| τὼ δ̓ αὐτὼ μάρτυροι ἔστων πρός τε θεῶν μακάρων πρός τε θνητῶν ἀνθρώπων καὶ πρὸς τοῦ βασιλῆος ἀπηνέος εἴ ποτε δ̓ αὖτε χρειὼ ἐμεῖο γένηται ἀεικέα λοιγὸν ἀμῦναι τοῖς ἄλλοις· |
| s-144
| ἦ γὰρ ὅ γ̓ ὀλοιῇσι φρεσὶ θύει, οὐ δέ τι οἶδε νοῆσαι ἅμα πρόσσω καὶ ὀπίσσω, ὅππως οἱ παρὰ νηυσὶ σόοι μαχέοιντο Ἀχαιοί. |
| s-145
| ὣς φάτο, Πάτροκλος δὲ φίλῳ ἐπεπείθεθ̓ ἑταίρῳ, ἐκ δ̓ ἄγαγε κλισίης Βρισηΐδα καλλιπάρῃον, δῶκε δ̓ ἄγειν· |
| s-146
| τὼ δ̓ αὖτις ἴτην παρὰ νῆας Ἀχαιῶν· |
| s-147
| ἣ δ̓ ἀέκουσ̓ ἅμα τοῖσι γυνὴ κίεν· |
| s-148
| αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς δακρύσας ἑτάρων ἄφαρ ἕζετο νόσφι λιασθείς, θῖν̓ ἔφ̓ ἁλὸς πολιῆς, ὁρόων ἐπ̓ ἀπείρονα πόντον· |
| s-149
| πολλὰ δὲ μητρὶ φίλῃ ἠρήσατο χεῖρας ὀρεγνύς· |
| s-150
| μῆτερ ἐπεί μ̓ ἔτεκές γε μινυνθάδιόν περ ἐόντα, τιμήν πέρ μοι ὄφελλεν Ὀλύμπιος ἐγγυαλίξαι Ζεὺς ὑψιβρεμέτης· |
| s-151
| νῦν δ̓ οὐ δέ με τυτθὸν ἔτισεν· |
| s-152
| ἦ γάρ μ̓ Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων ἠτίμησεν· |
| s-153
| ἑλὼν γὰρ ἔχει γέρας αὐτὸς ἀπούρας. |
| s-154
| ὣς φάτο δάκρυ χέων, τοῦ δ̓ ἔκλυε πότνια μήτηρ ἡμένη ἐν βένθεσσιν ἁλὸς παρὰ πατρὶ γέροντι· |
| s-155
| τέκνον τί κλαίεις; |
| s-156
| τί δέ σε φρένας ἵκετο πένθος; |
| s-157
| ἐξαύδα, μὴ κεῦθε νόῳ, ἵνα εἴδομεν ἄμφω. |
| s-158
| τὴν δὲ βαρὺ στενάχων προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς· |
| s-159
| οἶσθα· |
| s-160
| τί ἤ τοι ταῦτα ἰδυίῃ πάντ̓ ἀγορεύω; |
| s-161
| καὶ τὰ μὲν εὖ δάσσαντο μετὰ σφίσιν υἷες Ἀχαιῶν, ἐκ δ̓ ἕλον Ἀτρεΐδῃ Χρυσηΐδα καλλιπάρῃον. |
| s-162
| ἔνθ̓ ἄλλοι μὲν πάντες ἐπευφήμησαν Ἀχαιοὶ αἰδεῖσθαί θ̓ ἱερῆα καὶ ἀγλαὰ δέχθαι ἄποινα· |
| s-163
| ἀλλ̓ οὐκ Ἀτρεΐδῃ Ἀγαμέμνονι ἥνδανε θυμῷ, ἀλλὰ κακῶς ἀφίει, κρατερὸν δ̓ ἐπὶ μῦθον ἔτελλε· |
| s-164
| χωόμενος δ̓ ὁ γέρων πάλιν ᾤχετο· |
| s-165
| τοῖο δ̓ Ἀπόλλων εὐξαμένου ἤκουσεν, ἐπεὶ μάλα οἱ φίλος ἦεν, ἧκε δ̓ ἐπ̓ Ἀργείοισι κακὸν βέλος· |
| s-166
| οἳ δέ νυ λαοὶ θνῇσκον ἐπασσύτεροι, τὰ δ̓ ἐπῴχετο κῆλα θεοῖο πάντῃ ἀνὰ στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν· |
| s-167
| ἄμμι δὲ μάντις εὖ εἰδὼς ἀγόρευε θεοπροπίας ἑκάτοιο. |
| s-168
| αὐτίκ̓ ἐγὼ πρῶτος κελόμην θεὸν ἱλάσκεσθαι· |
| s-169
| Ἀτρεΐωνα δ̓ ἔπειτα χόλος λάβεν, αἶψα δ̓ ἀναστὰς ἠπείλησεν μῦθον ὃ δὴ τετελεσμένος ἐστί· |
| s-170
| τὴν μὲν γὰρ σὺν νηῒ θοῇ ἑλίκωπες Ἀχαιοὶ ἐς Χρύσην πέμπουσιν, ἄγουσι δὲ δῶρα ἄνακτι· |
| s-171
| ἀλλὰ σὺ εἰ δύνασαί γε περίσχεο παιδὸς ἑῆος· |
| s-172
| ἐλθοῦσ̓ Οὔλυμπον δὲ Δία λίσαι, εἴ ποτε δή τι ἢ ἔπει ὤνησας κραδίην Διὸς ἠὲ καὶ ἔργῳ. |
| s-173
| τὸν καὶ ὑπέδεισαν μάκαρες θεοὶ οὐ δ̓ ἔτ̓ ἔδησαν. |
| s-174
| τῶν νῦν μιν μνήσασα παρέζεο καὶ λαβὲ γούνων αἴ κέν πως ἐθέλῃσιν ἐπὶ Τρώεσσιν ἀρῆξαι, τοὺς δὲ κατὰ πρύμνας τε καὶ ἀμφ̓ ἅλα ἔλσαι Ἀχαιοὺς κτεινομένους, ἵνα πάντες ἐπαύρωνται βασιλῆος, γνῷ δὲ καὶ Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων ἣν ἄτην ὅ τ̓ ἄριστον Ἀχαιῶν οὐδὲν ἔτισεν. |
| s-175
| τὸν δ̓ ἠμείβετ̓ ἔπειτα Θέτις κατὰ δάκρυ χέουσα· |
| s-176
| ὤ μοι τέκνον ἐμόν, τί νύ σ̓ ἔτρεφον αἰνὰ τεκοῦσα; |
| s-177
| νῦν δ̓ ἅμα τ̓ ὠκύμορος καὶ ὀϊζυρὸς περὶ πάντων ἔπλεο· |
| s-178
| τώ σε κακῇ αἴσῃ τέκον ἐν μεγάροισι. |
| s-179
| τοῦτο δέ τοι ἐρέουσα ἔπος Διὶ τερπικεραύνῳ εἶμ̓ αὐτὴ πρὸς Ὄλυμπον ἀγάννιφον αἴ κε πίθηται. |
| s-180
| ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν νηυσὶ παρήμενος ὠκυπόροισι μήνἰ Ἀχαιοῖσιν, πολέμου δ̓ ἀποπαύεο πάμπαν· |
| s-181
| Ζεὺς γὰρ ἐς Ὠκεανὸν μετ̓ ἀμύμονας Αἰθιοπῆας χθιζὸς ἔβη κατὰ δαῖτα, θεοὶ δ̓ ἅμα πάντες ἕποντο· |
| s-182
| δωδεκάτῃ δέ τοι αὖτις ἐλεύσεται Οὔλυμπον δέ, καὶ τότ̓ ἔπειτά τοι εἶμι Διὸς ποτὶ χαλκοβατὲς δῶ, καί μιν γουνάσομαι καί μιν πείσεσθαι ὀΐω. |
| s-183
| ὣς ἄρα φωνήσασ̓ ἀπεβήσετο, τὸν δὲ λίπ̓ αὐτοῦ χωόμενον κατὰ θυμὸν ἐϋζώνοιο γυναικὸς τήν ῥα βίῃ ἀέκοντος ἀπηύρων· |
| s-184
| αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς ἐς Χρύσην ἵκανεν ἄγων ἱερὴν ἑκατόμβην. |
| s-185
| οἳ δ̓ ὅτε δὴ λιμένος πολυβενθέος ἐντὸς ἵκοντο ἱστία μὲν στείλαντο, θέσαν δ̓ ἐν νηῒ μελαίνῃ, ἱστὸν δ̓ ἱστοδόκῃ πέλασαν προτόνοισιν ὑφέντες καρπαλίμως, τὴν δ̓ εἰς ὅρμον προέρεσσαν ἐρετμοῖς. |
| s-186
| ἐκ δ̓ εὐνὰς ἔβαλον, κατὰ δὲ πρυμνήσἰ ἔδησαν· |
| s-187
| ἐκ δὲ καὶ αὐτοὶ βαῖνον ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης, ἐκ δ̓ ἑκατόμβην βῆσαν ἑκηβόλῳ Ἀπόλλωνι· |
| s-188
| ἐκ δὲ Χρυσηῒς νηὸς βῆ ποντοπόροιο. |
| s-189
| τὴν μὲν ἔπειτ̓ ἐπὶ βωμὸν ἄγων πολύμητις Ὀδυσσεὺς πατρὶ φίλῳ ἐν χερσὶ τίθει καί μιν προσέειπεν· |
| s-190
| ὦ Χρύση, πρό μ̓ ἔπεμψεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων παῖδά τε σοὶ ἀγέμεν, Φοίβῳ θ̓ ἱερὴν ἑκατόμβην ῥέξαι ὑπὲρ Δαναῶν ὄφῤ ἱλασόμεσθα ἄνακτα, ὃς νῦν Ἀργείοισι πολύστονα κήδἐ ἐφῆκεν. |
| s-191
| ὣς εἰπὼν ἐν χερσὶ τίθει, ὃ δὲ δέξατο χαίρων παῖδα φίλην· |
| s-192
| τοῖσιν δὲ Χρύσης μεγάλ̓ εὔχετο χεῖρας ἀνασχών· |
| s-193
| κλῦθί μευ ἀργυρότοξ̓, ὃς Χρύσην ἀμφιβέβηκας Κίλλαν τε ζαθέην Τενέδοιό τε ἶφι ἀνάσσεις· |
| s-194
| ἦ μὲν δή ποτ̓ ἐμεῦ πάρος ἔκλυες εὐξαμένοιο, τίμησας μὲν ἐμέ, μέγα δ̓ ἴψαο λαὸν Ἀχαιῶν· |
| s-195
| ἠδ̓ ἔτι καὶ νῦν μοι τόδ̓ ἐπικρήηνον ἐέλδωρ· |
| s-196
| ἤδη νῦν Δαναοῖσιν ἀεικέα λοιγὸν ἄμυνον. |
| s-197
| ὣς ἔφατ̓ εὐχόμενος, τοῦ δ̓ ἔκλυε Φοῖβος Ἀπόλλων. |
| s-198
| καῖε δ̓ ἐπὶ σχίζῃς ὁ γέρων, ἐπὶ δ̓ αἴθοπα οἶνον λεῖβε· |
| s-199
| νέοι δὲ παῤ αὐτὸν ἔχον πεμπώβολα χερσίν. |
| s-200
| αὐτὰρ ἐπεὶ παύσαντο πόνου τετύκοντό τε δαῖτα δαίνυντ̓, οὐ δέ τι θυμὸς ἐδεύετο δαιτὸς ἐΐσης. |